Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΗΜΟΥ ΚΟΥΡΟΥ ΠΟΥ ΚΟΣΜΟΥΣΕ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΠΩΣΕΙΔΩΝΑ

Τον έκρυψαν οι αρχαίοι μέσα σε πηγάδι για να τον σώσουν από τους Πέρσες. Τον έθαψαν και οι νεοέλληνες για να τον προστατεύσουν από τους γερμανούς κατακτητές...

To 1906 ανακαλύφθηκε στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, το εντυπωσιακό άγαλμα ενός Κούρου. Ο Κούρος του Σουνίου, όπως ονομάστηκε, είναι από τους μεγαλύτερους Κούρους που κατασκευάστηκε και προκαλεί δέος με το υπερφυσικό του μέγεθος.

Έχει ύψος 3,05 και παριστάνει έναν νέο άντρα, πιθανότατα αριστοκράτη. Ο άντρας είναι γυμνός και έχει μακριά μαλλιά, που είναι δεμένα με μια διπλή κορδέλα. Έχει πλατύ στήθος, στενή μέση, προβάλει το ένα του πόδι και χαμογελάει ελαφρά (αρχαϊκό μειδίαμα). Κατασκευάστηκε, όπως τα περισσότερα γλυπτά της εποχής, από το φημισμένο μάρμαρο της Νάξου. Μετά την ολοκλήρωση του, τοποθετήθηκε στην πρόσοψη του ναού και ήταν αφιερωμένος στον θεό Ποσειδώνα.

Το γιγαντιαίο του μέγεθος επέτρεπε στους διερχόμενους ναυτικούς να τον βλέπουν μέσα από τα πλοία τους. Στεκόταν μπροστά στον ναό σε ύψος 73 μέτρων από τη θάλασσα μαζί με άλλους τρεις κούρους.
Η δημιουργία του χρονολογείται κατά την αρχαϊκή εποχή, περί 590 π.Χ. Την περίοδο εκείνη, ο ελληνικός πολιτισμός αναπτύχθηκε ραγδαία και δημιουργήθηκαν σημαντικά έργα γλυπτικής.

Εκατό χρόνια αργότερα, το 480 π.Χ. οι Πέρσες οργάνωσαν τη δεύτερη μεγάλη εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας. Όταν εισέβαλαν στην έρημη πόλη της Αθήνας έβαλαν φωτιά και κατέστρεψαν όλους τους ναούς. Λεηλάτησαν την Ακρόπολη αλλά και το ναό του Σουνίου. Ο Κούρος βρέθηκε αργότερα από τους αρχαιολόγους μέσα σε ένα πηγάδι κοντά στο ναό του Σουνίου. Πιθανότατα τοποθετήθηκε εκεί για να προστατευτεί από την εισβολή των Περσών. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου κατείχε περίοπτη θέση μεταξύ των εκθεμάτων. 


Οι αρχαίοι έκρυψαν τον Κούρο μέσα σε πηγάδι στον ναό του Ποσειδώνα για να τον σώσουν από την επιδρομή των Περσών.

Απόκρυψη Κούρου από τους Γερμανούς

Τριαντατέσσερα χρόνια μετά την εύρεσή του χρειάστηκε πάλι να θαφτεί για να προστατευτεί από τους ξένους εισβολείς. Όταν κλιμακώθηκε η κατάσταση στην Ευρώπη και ο κίνδυνος της Γερμανικής κυριαρχίας άρχισε να γίνεται αισθητός και στην Ελλάδα, το προσωπικό του Αρχαιολογικού Μουσείου φρόντισε να διαφυλαχτεί η κληρονομιά της χώρας. Ο καλύτερος τρόπος ήταν να θάψουν τις αρχαιότητες. Ύστερα από πολλές διαβουλεύσεις αποφασίστηκε να μην μεταφερθούν μακριά αλλά σε κατακόμβες στο υπόγειο του Μουσείου. Δημιούργησαν μεγάλες αποθήκες και ορύγματα, γέμισαν το εσωτερικό τους με χώμα και έπειτα τοποθέτησαν τα αρχαία.

Ο Κούρος του Σουνίου τοποθετείται με προσοχή σε ένα όρυγμα του Μουσείου .
(Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο)

Ο Κούρος και τα υπόλοιπα μεγάλα αγάλματα, θάφτηκαν όρθια.

 Στη συνέχεια σφράγιζαν τις οροφές με τσιμεντένιες πλάκες. Το σχέδιο για την διάσωση των αρχαίων στέφθηκε από επιτυχία. Χιλιάδες αρχαιότητες κλάπηκαν από τους Γερμανούς την περίοδο της κατοχής. Τα αρχαία του μεγαλύτερου μουσείου της χώρας όμως δεν έπεσαν στα χέρια τους. Ο Κούρος του Σουνίου μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων επέστρεψε στη θέση του, στην οποία βρίσκεται έως σήμερα.