
Ο κόσμος είναι γεμάτος κινδύνους. Ένα απλό δρομολόγιο μέχρι τη δουλειά έως ένα ζωηρό παιχνίδι στο νηπιαγωγείο, μια δυσάρεστη κουβέντα του διευθυντή έως μια παρεξήγηση με κάποιο συγγενή μας, μπορεί να είναι η αρχή για αλλαγές στη ζωή.
Οι περισσότεροι από εμάς χρειαζόμαστε ένα μέρος της ζωής μας να καλύπτεται από ασφάλεια. Η οικογένειά μας, το σπίτι μας, η γωνιά μας στο σπίτι, οι συνήθειές μας στην εργασία, η γειτονιά μας, η πόλη μας είναι εγγυήσεις για τη σταθερότητά μας.
Η αξία της ασφάλειας, όταν συνδυάζεται με ένα κομμάτι περιπέτειας και αυτοσχεδιασμού, αποτελεί τη βάση και το εφαλτήριο για μια ζωή συνετή αλλά και με εμπειρίες.
Πολλοί άνθρωποι που επιδιώκουν την ασφάλεια νιώθουν ευτυχισμένοι όταν βγουν στη σύνταξη μετά από τριάντα πέντε χρόνια στην ίδια δουλειά, ή όταν καταπίνουν όσα σκέφτονται ή θέλουν να πουν, προκειμένου να μη χάσουν όσα έχουν, ή όταν μένουν στην ίδια πεθαμένη σχέση από ανασφάλεια ότι δε θα βρουν κάτι καλύτερο εκεί έξω. Οτιδήποτε καινούριο δεν αποτελεί έκπληξη ή πρόκληση αλλά απειλή για την καθημερινότητα. Δημιουργεί αγωνία για το πώς θα το χειριστούν και θα το τακτοποιήσουν στη ζωή τους.
Για να νιώθεις ασφαλής, χρειάζεσαι πίστη. Αν πιστεύεις με την ψυχή σου ότι η θεία πρόνοια, κατά κάποιον τρόπο, έχει ήδη φροντίσει για τις βασικές σου ανάγκες στη ζωή, κάπως θα σε φροντίσει και από κει και πέρα.
Δεν εννοώ να είμαστε μοιρολάτρες και να περιμένουμε τα πάντα από τη θεία πρόνοια. Εννοώ ότι, αν κάποιος δεν κάνει κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό από ό,τι κάνει ως τώρα, δεν μπορεί να περιμένει κάποια βελτίωση στη ζωή του. Η ανάγκη για ασφάλεια δεν πρέπει να μας κάνει να θυσιάζουμε την αξία της περιπέτειας και της αλλαγής, που κάνουν τη ζωή μας πλούσια σε εμπειρίες και ακονίζουν τις ικανότητές μας.
Μέχρι πού θα φτάναμε για την ασφάλειά μας; Τι θα θυσιάζαμε προκειμένου να μην αλλάξει η πραγματικότητά μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου