Όταν αποφασίζεις να ασχοληθείς με τη λεπτομέρεια, αποφασίζεις ταυτόχρονα να ασχοληθείς με την ουσία.
Μα αυτή η ουσία δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, ούτε αναγνωρίζεται από τους γύρω σου.
Όλη η ζωή σε πείθει να πηγαίνεις ανάποδα… να ασχολείσαι με τα «σημαντικά» και να αγνοείς τη λεπτομέρεια, που δεν αντιλαμβάνεσαι καν.
Όμως, κανείς δεν μπορεί να σου δείξει τη λεπτομέρεια που εσύ αγνοείς ή δεν θέλεις να δεις. Μπορεί μόνο να σου δείξει τον τρόπο και το όφελος να την εντοπίσεις.
Είναι μια αρχέγονη Αρχή, Νόμος, που δεν είναι δικός μου αλλά όλοι επιλέξαμε να είμαστε μέρος του:
Όπως επάνω, έτσι και κάτω. Όπως κάτω, έτσι κι επάνω.
Ω ναι, το γνωρίζουμε πληροφοριακά, όπως γνωρίζουμε πληροφοριακά κι άλλους Νόμους, που ουσιαστικά αγνοούμε… Όπως «γνωρίζουμε» όλα όσα μάθαμε στο σχολείο ή στις σπουδές μας, που όμως δεν έχουν απήχηση στην πραγματική ζωή μας!
Οι λεπτομέρειες αποκαλύπτουν την Αλήθεια που αγνοούμε, που δεν είναι υποκειμενική μα και αντικειμενική ταυτόχρονα. Φανερώνουν τον Εαυτό μας, που επιμελώς κρύβουμε. Δείχνουν πρακτικά και αντικειμενικά, αυτό που Είμαστε και Είναι ο κόσμος μας, πέρα από τις πεποιθήσεις και τις φαντασιώσεις μας.
Στις λεπτομέρειες βρίσκονται τα διαμάντια της αποκάλυψης που αλλάζουν τη θέασή μας.
Μέσα από τις λεπτομέρειες ανοίγονται ακόμα περισσότεροι κόσμοι, σύμπαντα, και όλα αποκτούν νόημα, όπου προηγουμένως υπήρχε χάος και αταξία.
Η αφοσιωμένη συγκέντρωση στις λεπτομέρειες, «πονάει» τα φυσικά μας μάτια και τον διαμορφωμένο, προγραμματισμένο νου, που δεν έχουν εκπαιδευτεί να τις παρατηρούν.
Η παρόρμηση είναι να γυρίσουμε αλλού το βλέμμα, για να αισθανθούμε ξανά τη σιγουριά της σταθερότητας της θέσης μας και να επιτύχουμε το σταμάτημα του «στριφογυρίσματος» που συμβαίνει μέσα μας.
Ποιητικά, αποδίδεται! Καλλιτεχνικά, το ίδιο. Τεχνικά, επίσης. Ουσιαστικά και πρακτικά, στην πραγματικότητα της ζωής μας, ακόμα!
Πάντα το αναγκαίο μας διαφεύγει, αφού έχουμε προ πολλού ορίσει το σημαντικό και το ουσιώδες, με κοινωνικές πεποιθήσεις και ατομικές «αλήθειες» που σκιάζουν την Όρασή μας.
Μα αυτή η ουσία δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, ούτε αναγνωρίζεται από τους γύρω σου.
Όλη η ζωή σε πείθει να πηγαίνεις ανάποδα… να ασχολείσαι με τα «σημαντικά» και να αγνοείς τη λεπτομέρεια, που δεν αντιλαμβάνεσαι καν.
Όμως, κανείς δεν μπορεί να σου δείξει τη λεπτομέρεια που εσύ αγνοείς ή δεν θέλεις να δεις. Μπορεί μόνο να σου δείξει τον τρόπο και το όφελος να την εντοπίσεις.
Είναι μια αρχέγονη Αρχή, Νόμος, που δεν είναι δικός μου αλλά όλοι επιλέξαμε να είμαστε μέρος του:
Όπως επάνω, έτσι και κάτω. Όπως κάτω, έτσι κι επάνω.
Ω ναι, το γνωρίζουμε πληροφοριακά, όπως γνωρίζουμε πληροφοριακά κι άλλους Νόμους, που ουσιαστικά αγνοούμε… Όπως «γνωρίζουμε» όλα όσα μάθαμε στο σχολείο ή στις σπουδές μας, που όμως δεν έχουν απήχηση στην πραγματική ζωή μας!
Οι λεπτομέρειες αποκαλύπτουν την Αλήθεια που αγνοούμε, που δεν είναι υποκειμενική μα και αντικειμενική ταυτόχρονα. Φανερώνουν τον Εαυτό μας, που επιμελώς κρύβουμε. Δείχνουν πρακτικά και αντικειμενικά, αυτό που Είμαστε και Είναι ο κόσμος μας, πέρα από τις πεποιθήσεις και τις φαντασιώσεις μας.
Στις λεπτομέρειες βρίσκονται τα διαμάντια της αποκάλυψης που αλλάζουν τη θέασή μας.
Μέσα από τις λεπτομέρειες ανοίγονται ακόμα περισσότεροι κόσμοι, σύμπαντα, και όλα αποκτούν νόημα, όπου προηγουμένως υπήρχε χάος και αταξία.
Η αφοσιωμένη συγκέντρωση στις λεπτομέρειες, «πονάει» τα φυσικά μας μάτια και τον διαμορφωμένο, προγραμματισμένο νου, που δεν έχουν εκπαιδευτεί να τις παρατηρούν.
Η παρόρμηση είναι να γυρίσουμε αλλού το βλέμμα, για να αισθανθούμε ξανά τη σιγουριά της σταθερότητας της θέσης μας και να επιτύχουμε το σταμάτημα του «στριφογυρίσματος» που συμβαίνει μέσα μας.
Ποιητικά, αποδίδεται! Καλλιτεχνικά, το ίδιο. Τεχνικά, επίσης. Ουσιαστικά και πρακτικά, στην πραγματικότητα της ζωής μας, ακόμα!
Πάντα το αναγκαίο μας διαφεύγει, αφού έχουμε προ πολλού ορίσει το σημαντικό και το ουσιώδες, με κοινωνικές πεποιθήσεις και ατομικές «αλήθειες» που σκιάζουν την Όρασή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου