Η τέχνη της μη εμπλοκής

Ως γνωστόν στον κόσμο της επιστήμης, και ειδικά στη Φυσική, τα πειράματα δεν δύναται να είναι 100% ακριβή ούτε απολύτως αντικειμενικά. Το πρόσωπο που τα διεξάγει, το οποίο είναι επίσης και ο παρατηρητής, αποτελεί μέρος του πειράματος και συνεπώς επηρεάζει το αποτέλεσμα.

Η ίδια αναλογία εμφανίζεται στη σχέση μας με τη ζωή μας καθώς και με την ικανότητά μας για βαθύτερη κατανόηση του σύμπαντος. Επιδιώκουμε να συλλάβουμε το νόημα της ζωής και να ξετυλίξουμε τα μυστήρια του σύμπαντος, ενώ ταυτόχρονα είμαστε μέρος του. Αποτελούμε τμήμα του πειράματος που προσπαθούμε να επιλύσουμε.

Αν η ζωή μας είναι μια ταινία, τότε δεν είμαστε μόνο ο ηθοποιός αλλά ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης. Το βιολογικό σώμα μας υπενθυμίζει μόνο το ρόλο του ηθοποιού. Είμαστε πραγματικά ταυτισμένοι με αυτό το ρόλο, θεωρώντας ότι αυτή είναι η αληθινή φύση της ύπαρξής μας.
Μόνο μέσα από την πράξη της μη εμπλοκής είναι δυνατή η αποταύτισή μας από το ρόλο του ηθοποιού, έτσι ώστε να αρχίσει η κατανόηση των ρόλων του συγγραφέως και του σκηνοθέτη. Μέσω της αποστασιοποίησης από τον ηθοποιό συνειδητοποιούμε ότι συγγράφουμε και κατευθύνουμε το θεατρικό έργο μας.

Όταν αποχωρήσαμε από το Θεϊκό Κέντρο για να ενσαρκωθούμε, αναθέσαμε στον εαυτό μας μια αποστολή (συγγραφέας). Στο οριζόντιο επίπεδο (τηςενσάρκωσης) δεν έχουμε την ελευθερία να αποφασίσουμε εάν θα εκπληρώσουμε την αποστολή μας, αλλά έχουμε την ελευθερία να αποφασίσουμε πώς θα τη φέρουμε εις πέρας (σκηνοθέτης).

Είμαστε υπεύθυνοι για όλα τα γεγονότα του έργου της ζωής μας, καθώς όλα εκπορεύονται από εμάς. Όταν αποταυτιστούμε από τις πεποιθήσεις για την ύπαρξή μας, απαλλασσόμαστε από τη θυματοποίηση του εαυτού και ενδυναμωνόμαστε. Γινόμαστε δημιουργοί. Όταν πραγματικά συνδεόμαστε με τον θεϊκό Εαυτό, τα υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξής μας, συνειδητοποιούμε ότι έχουμε την επιλογή να γράψουμε ένα διαφορετικό έργο για τη ζωή μας και να αναθέσουμε ένα διαφορετικό μη-ρόλο στον εαυτό μας: αυτόν της ελευθερίας.

Η διέξοδος για να εκδηλωθεί η ελευθερία σε αυτό το επίπεδο είναι μέσω της έλευσης από ανώτερα επίπεδα. Ένα ισχυρό εργαλείο που μπορεί να αποδειχθεί και εμπόδιο της ελευθερίας μας είναι το εγώ. Το εγώ μας έχει ανάγκη συνεχούς προσοχής, φροντίδας και αποδοχής από τους άλλους καθώς τρέφεται από το περιβάλλον. Η αληθινή ελευθερία εμφανίζεται όταν μηδενίζονται οι προσδοκίες και μεγιστοποιείται η αυτάρκεια και η αυτονομία. Η αληθινή ευτυχία είναι αδύνατη όσο υπάρχει εξάρτηση από άλλους ανθρώπους.

Η πηγή της αληθινής ευτυχίας είναι η εσωτερική ευδαιμονία, και εμείς είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι για τη δημιουργία της. Είναι ουτοπικό να εναποθέτουμε την πηγή της ευτυχίας μας στο εξωτερικό του συστήματός μας. Οι άλλοι βρίσκονται κοντά μας για να μοιραστούν τη δική τους ευτυχία μαζί μας. Όταν είμαστε ολόκληροι, πλήρεις και ευτυχείς με τον εαυτό μας τότε μπορούμε να συνάψουμε μια αληθινή σχέση με τους ανθρώπους του στενού μας κύκλου. Οι επιλεγμένοι σύντροφοί μας είναι οι συνοδοιπόροι μας στη ζωή και όχι η πηγή της ευτυχίας μας.

Μια άλλη πτυχή της ελευθερίας σχετίζεται με την ικανότητά μας να διαχειριζόμαστε οποιοδήποτε συμβάν στη ζωή μας. Η διαχείριση της ενέργειας–και ο τρόπος που εκδηλώνεται– αποτελεί το πιο σημαντικό μάθημα της ενσάρκωσής μας. Η έλλειψη ενός ισχυρού εσωτερικού άξονα οδηγεί στην απώλεια του κέντρου μας με αποτέλεσμα να παρασυρόμαστε από τις περιστάσεις που διαμορφώνονται γύρω μας. Η εξάρτηση της εσωτερικής μας κατάστασης από τις εξωτερικές συνθήκες αποτελεί μια άλλη μορφή ανελευθερίας.

Η απάντηση βέβαια δεν βρίσκεται στην αδιαφορία. Η λύση βρίσκεται στη μη εμπλοκή, καθώς μόνο τότε είναι δυνατή η πραγματική επίλυση μιας κατάστασης ή η παροχή ουσιαστικής βοήθειας σε έναν συνάνθρωπό μας.

Τέλος, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πως η συμπεριφορά του καθενός αφορά μόνο τον ίδιο. Η τέχνη της μη εμπλοκής μας εκπαιδεύει να μην λαμβάνουμε προσωπικά τις οποιεσδήποτε καταστάσεις. Ο σκοπός είναι να οδηγηθούμε στη συνολική αποδοχή της πραγματικής φύσης των συνανθρώπων μας.

Μέσα από αυτή τη διαδρομή μπορούμε να αναγνωρίσουμε την αγάπη για τον εαυτό μας και για τους άλλους.

Η ελευθερία είναι δυνατόν να βιωθεί πραγματικά μόνο σε ένα περιβάλλον αγάπης.