Ο Ρουσσώ ήταν ο πρώτος που είπε ότι η μετριοφροσύνη αρχίζει με την γνώση του κακού. Και είχε δίκιο.
Με την αποδοχή της ύπαρξης του ‘’μη άριστου’, με τρόπο αυτόματο τεκμαίρεται στον αντίποδα και η συμφωνία της υπόστασης τού ορθού.
Λογικό, διότι ποτέ δεν θα δικαιούτο θέση ο ένας πόλος, δίχως την βέβαιη έδρα του άλλου.
Αποδεχόμενοι τον σατανά, ακολούθως προσυπογράφουμε την ύπαρξη του Θεού και το αντίθετο.
Αναλογιζόμενοι λοιπόν το εύρος της άγνοιάς μας σε σχέση με το σύνολο της γνώσης του κόσμου δεν μπορεί παρά να γινόμαστε οπαδοί της ''κλίκας'' εκείνης που ελάχιστα ξέρει και χαίρεται για αυτή της την επίγνωση.
Ζωντανός αντίποδας του άξιου, η μετριότατη προσπάθεια εκφοράς φθόγγου. Τίποτα περισσότερο.
Η γνώση κρύβει τεράστιο πόνο. Το έχουμε πει και τεκμηριώσει παλαιότερα, πέραν αυτού όμως κρύβει μία, ωσαύτως, μεγάλη ικανοποίηση.
Δεδομένης όμως της ολιγότητας των γνώσεων την οποία μπορούμε να τεκμηριώσουμε, αρκούμεθα να πιστεύουμε ότι το εύρος της μάθησης δεν έχει ανάλογη σχέση με το μέγεθος της απολαυστικής αίσθησης -του κάθε υποκειμένου-. Η δεύτερη, είναι πολλαπλάσια μεγαλύτερη. Και ορθά.
Ελάχιστη γνώση, πολύ χαρά.
Από μόνη της αποδοχή της ολιγότητας του ατόμου έχει αξία. Μεγάλη αξία διότι μέχρι ο πρώτος τυχόντας να φτάσει στο σημείο να δει, να νιώσει το μέγεθος τής μικρότητας που εκφράζει, έχει ήδη διανύσει ένα μέρος της διαδρομής που αξίζει-οφείλει. Η λέξη ‘’μετριοπάθεια’’ κρίνεται επίσης ελάχιστη σε σχέση με τη συναίσθηση του ‘’μικρού’’ της αξίας.
Το άτομο έχει ήδη περάσει στην διαδικασία της σκέψης εκείνης, του προβληματισμού –θα έλεγα- με τρόπο έμπρακτο αποδεχόμενος το ‘’ύψος’’ που του αναλογεί.
Δικαίως μπορεί να χαίρεται, διότι η εμπέδωση της ιδέας τής πάγιας αναζήτησης, τού προσφέρει τη γνώση του εαυτού του. Την αυτογνωσία με την έννοια της θέσης-αξίας του, μέσα στο χώρο και όχι με την έννοια της ψυχολογικής προσέγγισης –η οποία έχει την δική της ξέχωρη αξία-.
Αυτόματα ο γνώστης προσεγγίζει με τρόπο διάφορο την καθημερινή –φυσιολογική- τριβή με την κοινωνία, στην οποία βρέθηκε από φόβο και μόνον -καλό είναι αυτό να μην το λησμονούμε-.
Μαθαίνει να εντάσσει το σώμα και την ψυχή –την οποία ο Σωκράτης θεωρούσε την πραγματική ουσία του ανθρώπου- με τρόπο κάπως πιο ανεξάρτητο, πιο ελεύθερο στη φύση και άρα με περισσότερη λογική, με άλλον αέρα.
Αποδεχόμενοι την άγνοιά μας, αποζητούμε τη γνώση ως το φυσικό επακόλουθο αυτής. Θα ήταν παράλογο να μην ζητούσε κανείς να μάθει, θα ήταν εκτός λογικής η ολιγάρκεια ενός προϊδεασμένου…
Η γνώση κρύβει επιθυμία, η επιθυμία διάθεση, και η τελευταία, ελπίδα.
Το ύψος του γνώστη δεν τον ‘’φτάνει’’ η πρόσκαιρη δυσκολία. Η επίγνωση της δυνατότητας του υποκειμένου σε συνδυασμό με την προφανή του ανέλιξη γίνεται ασπίδα, η προμετωπίδα που αποκρούει το μάταιο.
Το ‘τίποτα’ -στην κρίση των άλλων- ανακηρύσσεται νικητής ως ο μόνος απρόσβλητος, ως ο πλέον ευτυχής.
Διότι ποιος ο στόχος του οποιοδήποτε ιδεασμένου ή μη; Η ευτυχία.
Τι είναι εκείνο που δρα ως αντίμετρο σε αυτήν; Μα φυσικά η έλλειψη γνώσης!
Το ατελείωτο κυνήγι του μάταιου. Η προσφορά, από κάποιους, και η ίδια αποδοχή-ενστερνισμός της δολίως προσφερόμενης πλαστικής ιδέας-δόξας-κατοχής.
Χρειαζόμαστε ελάχιστα από εκείνα που θεωρούμε απαραίτητα. Πραγματικά ελάχιστα μα δεν το γνωρίζουμε διότι αγνοούμε τα σημαντικότερα, και αυτό γιατί έχουμε εντάξει τη ζωή μας σε λάθος κύκλο, με μύριες εμβόλιμες επιθυμίες, με απεριχαράκωτα ‘θέλω’, μπερδεύοντας συνεχώς το ‘’πρέπει’’ με το ‘’γνησίως ωφέλιμο’’ και ωφέλιμο κρίνεται εκείνο που ευεργετεί την ψυχή, είτε είναι κάτι μεγάλο είτε κάτι μικρό.
Αγάπη, αφοσίωση, αγνό συναίσθημα. Ευγενή συναίσθηση για κάθε έμβιο που μας περιβάλλει –για τα άψυχα αρκεί ο σεβασμός. Ο σεβασμός στη φύση-. Όλα μη εξαγοράσιμα…
Στο σημείο αυτό χρειάζεται προσοχή.
Κανείς δεν μπορεί να ακούσει και να ενστερνιστεί. Κανένας. Τα έχουμε άλλωστε ακούσει όλοι άπειρες φορές, μα ελάχιστοι προσπάθησαν…
Χρειάζεται το ‘’έντιμο’’ ενδιαφέρον. Η θέληση, ο κόπος, η έντονη προσπάθεια. Ο ευγενής και μη βιαστικός εντρυφισμός καθώς η εμβάθυνση στην πρώτη ιδέα θα φέρει την αποδοχή και αμέσως μετά τη διάθεση για τη δεύτερη την πιο προχωρημένη…
Η ανταμοιβή θα έρθει πλουσιοπάροχη, να είστε απολύτως βέβαιοι όσο ‘’μετριόφρονα’’ και να κρίνετε τον εαυτό σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου