Τα κείμενα των αρχαίων σοφών κάνουν λόγο για τον Ιππόλυτο τον Καρχηδόνιο, έναν άνδρα που έζησε το 206 περίπου μ.Χ. και πρόσεχε αληθινά τι του έλεγαν οι γυναίκες στις συνομιλίες τους.Άντεξε περίπου τριάντα χρόνια και κατόπιν έχασε τα λογικά του, άρχισε να μασά αποξηραμένα αυτιά γουρουνιών και τελευταία εθεάθη να κατευθύνεται προς την Τυνησία, επάνω σε αυτοσχέδια χελωνάμαξα. Τα τελευταία του λόγια, σε κάποιο σπλαχνικό κάπελα που του προσέφερε δυο αμφορείς κρασί για το μεγάλο του ταξίδι, φημολογείται πως ήταν "Δεν με νοιάζει τι χρώμα θα τα βάψεις, εμένα πάντα θα μου αρέσουν".
Φυσικά, στη σφαγή και το μπογάζι του 21ου αιώνα, είναι μάλλον δύσκολο να ακολουθήσουμε στα χνάρια του σπουδαίου Ιππόλυτου. Αν αναλογιστεί κάθε τίμιος Αδερφός Άντρας πόσες ώρες έχει περάσει ακούγοντας φρικτή, ακατάσχετη και εντελώς ανούσια φλυαρία για τις σκάρτες φίλες, το δαιμονικό γκόμενο, τα ανύπαρκτα συναισθηματικά προβλήματα και το πόσο πλήηηηηηηηττει, σίγουρα θα σκύψει το κεφάλι ντροπιασμένος. Μιλάμε για εργατοώρες όπου ο θαυμάσια ερπετοειδής μας εγκέφαλος επεξεργάζεται διαρκώς τον ιδανικό τρόπο για να ολοκληρώσουμε εκείνη την αποστολή που μας παιδεύει στο Assassin's Creed. Το σωστό ακόρντο για να βγει το κουπλέ σ το τραγούδι μας. Τις κατάλληλες λέξεις για το Επόμενο Μεγάλο Ελληνικό Μυθιστόρημα. Ενώ λοιπόν η τιτάνια Ανδρική Διάνοιά (ΤΜ) μας, ποθεί να πετάξει σε σφαίρες αγνής δημιουργίας και μεγαλείου, η αχαλίνωτη και καταστροφική μας λίμπιντο μας γκρεμοτσακίζει σε θλιβερές τυπικότητες όπως :
"Μα ναι μωράκι μου, ήταν προφανές πως είχες εσύ δίκιο και πως η Φωφώ η Φραουλίτσα ήταν με διαφορά ο σημαντικότερος χαρακτήρας στην Φρουτοπία. Ε τι να λέμε τώρα, αφού η Μαρία είναι άσχετη!"
Και όσο την ενθαρρύνουμε, τόσο συνεχίζει την εγκυκλοπαιδική της ανάλυση, υποβοηθούμενη περιστασιακά από στιβαρή βιβλιογραφία (Cosmopolitan, Elle, Άπαντα Των Αδελφών Γκριμ) και την αλάθητη γυναικεία πεποίθηση πως είναι Εκείνη Εναντίον Όλων. Οι περισσότεροι Αδελφοί Άνδρες, ως τίμια και αγνά πλάσματα, αδυνατούν να κρύψουν την πλήρη έλλειψη ενδιαφέροντός τους για το αν η Τζένη που δανείστηκε χθες τις γόβες της όταν πήγανε για λίγο στο πάνω σπίτι να δουν αν είχε αφήσει εκεί το κινητό της η Χριστίνα, τις επέστρεψε με μια αγκράφα στραβωμένη. Για την ακρίβεια, σίγουρα αγνοούν ολότελα ποιες είναι αυτές οι μυστηριώδεις Χριστίνα και Τζένη. Και συνήθως κάνουν το λάθος να το πουν ευθέως ή να κοιτάξουν το κενό με το σαλάκι να τρέχει και να μην αποκριθούν τίποτε. Η συνέχεια είναι γνωστή, με επικοινωνιακά δράματα, "Ποτέ δεν με προσέχεις, δεν είμαι αρκετά σημαντική για σένα;" και μια λιτανεία μίρλας, ικανής να γονατίσει αυτοκράτορες και στρατηγούς, πολλώ δε μάλλον τις καραβοτσακισμένες ψυχοσυνθέσεις των απανταχού μεροκαματιάρικων thirtysomethings της γενιάς μας.
Η λύση είναι απλή όσο και ιδιοφυής. Αφήνεις το μωράκι σου να κελαηδήσει. Να σου πει τα πάντα. Τις πρώτες φορές, την κοιτάς πάντοτε βαθιά στα μάτια γνέφοντας όλο κατανόηση. Στο πρώτο εύκαιρο σημείο στίξης που θα βάλει, μετατρέπεις τις τελευταίες έξι λέξεις της, ασχέτως περιεχομένου, σε ερώτηση.
Για παράδειγμα:
Το "...και τότε είπα εγώ πως αυτό δεν ήταν έτσι." μετασχηματίζεται εύκολα και άκοπα σε "Και τι είπες αγάπη μου;". Έτσι θα ξεκινήσει άλλος ένας μονόλογος ικανός να κάνει τον Spike Jonze να δακρύσει και θα εξαγοράσεις τα επόμενα πέντε λεπτά εσωτερικής ελευθερίας σκέψης. Αφού υποβάλλεις τον εαυτό σου στο μαρτύριο της θεατρικής προσηλωμένης ακρόασης αρκετές φορές, η εκλεκτή της καρδιάς σου θα βεβαιωθεί πως όντως ενδιαφέρεσαι για τα θέματά της, οπότε μπορείς πλέον άνετα να περάσεις στο επόμενο στάδιο, όπου ασχολείσαι με Σπουδαίες Ανδρικές Υποθέσεις (θεραπεία της φαλάκρας, τερματισμός ολόκληρου του Στήμ, έλεγχος χτεσινών αποτελεσμάτων Στοιχήματος) και την κοιτάς μια φορά ανά πεντάλεπτο με θέρμη Κλάρκ Γκέημπλ και της λες, με αποφασιστική, μπάσα και υπεράνω αμφισβήτησης φωνή : "Πες μου αγάπη, τελειώνω παράλληλα κάτι πολύ σημαντικό εδώ, αλλά έχεις όλη μου την προσοχή."
Πλέον η εκπαίδευση συναισθηματικού καταδρομέα που έχεις αποκτήσει, πετάει αυτόματα τις σωστές ερωτήσεις σε κάθε σημείο στίξης της. Επιτυγχάνεται έτσι μια μαγευτική συνεργία, όπου Εκείνη γουργουρίζει ευτυχισμένα, βέβαιη πως ο Σερ Γκάλαχαντ απέναντί της ζει και ανασαίνει για να μάθει εάν τελικά η Χριστίνα πλήρωσε για την επισκευή στο λουράκι της Λουμπουτέν και τίποτε δεν θα τον γεμίσει με μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το να μάθει πώς ακριβώς την αδικούν και την κατατρέχουν και οι επτακόσιοι ζηλόφθονοι και κακεντρεχείς συνάδελφοί της.
Τα μόνα πραγματικά μας ενδιαφέροντα όταν δεν είμαστε αναγκασμένοι να θεραπεύσουμε τον καρκίνο, να σκαρφαλώσουμε το Έβερεστ ή να σχεδιάσουμε το επόμενο διαστημικό σκάφος για λογαριασμό της NASA, είναι το βρώμικο σέξ, μια ζουμερή μπριζόλα και ο ακριβής χρόνος στεγνώματος της μπογιάς στο ταβάνι μας. Για μυστηριώδεις και ανεξήγητους λόγους, η παραδοχή αυτής της βασικής υπαρξιακής αλήθειας των ανδρών, τείνει να μην γίνεται αποδεκτή από την πλειοψηφία των θηλυκών, καθώς συγκρούεται με θεμελιώδεις αρχές της κοσμοθεωρίας τους. Μπορούμε είτε να περάσουμε όλη μας τη ζωή καυγαδίζοντας για τα αυτονόητα, είτε να ακολουθήσουμε τη μαγική φόρμουλα του "Κάνω Τις Τελευταίες Έξι Λέξεις Της Ερώτηση" και να συνεχίσουμε να αρμενίζουμε ευτυχισμένοι προς την ολοκλήρωση του μοναδικού μας πεπρωμένου. Αν περιλαμβάνονται τώρα στο ταξίδι και μπριζόλες και σέξ, θα έχουμε αγγίξει το αληθινό μεγαλείο.
Γιατί πάνω απ' όλα, εμείς οι άντρες, είμαστε ρομαντικά πλάσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου