Ψυχοτρονική ο άλλος πόλεμος

Ψυχοτρονική: το 1984 του Όργουελ είναι εδώ.

«Θα σας στύψουμε μέχρι να αδειάσετε και μετά θα σας ξαναγεμίσουμε με τους εαυτούς μας»

«You create the world of the dream. We bring the subject into that dream and fill it with their subconscious»

Το άνω ρηθέν το οποίο διατυπώθηκε στη σύγχρονη χολυγουντιανή παραγωγή, Inception, ταυτίζεται σχεδόν εξολοκλήρου με εκείνη του Τζόρτζ Όργουελ, όταν έγραφε το βιβλίο 1984.

Και όμως, τα άνω ρηθέντα δεν εμπίπτουν πια, όπως αποδεικνύεται, στη σφαίρα της λογοτεχνίας και της έβδομης τέχνης, αλλά περιγράφουν πλέον μια ζοφερή πτυχή της τεχνολογικής εξέλιξης, όσον αφορά στον παρεμβατισμό μέσα στην ίδια την ανθρώπινη συνειδησιακή υπόσταση. Στοιχεία, τα οποία, απετέλεσαν αντικείμενο έρευνας για αρκετές δεκαετίες, επιστήμες οι οποίες μετεξελίχθηκαν στα εργαστήρια των ΗΠΑ και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, συνενώθηκαν προκειμένου να δημιουργήσουν την αιχμή του δόρατος της μοντέρνας εναλλακτικής πλευράς του information warfare, δηλαδή της “Ψυχοτρονικής”.

Ένας πρόχειρος ορισμός που μπορούμε να δώσουμε στην Ψυχοτρονική είναι αυτός του συνόλου των διεργασιών, που χρησιμοποιούν state of the art τεχνολογικά επιτεύγματα, προκειμένου να παρέμβουν αμέσως ή εμμέσως στις συνειδησιακές και υποσυνειδησιακές λειτουργίες, που ορίζονται επιστημονικά ως «ψυχή».

Παρόλο που ο ορισμός παραπέμπει σε εξειδικευμένα συστήματα, τα οποία έχουν όντως την ικανότητα να προκαλέσουν κάτι τέτοιο, εντούτοις αποτελούν μόνο μια συνιστώσα της ψυχοτρονικής. Σε ανάλογη έρευνα είχαμε αναλύσει την επιρροή των λεγόμενων Βιοχημικών Όπλων, που χρησιμοποιήθηκαν στις κρίσεις ομηρίας της Ντουμπρόβκα και του Μπεσλάν, τα οποία αποτελούν το “ψυχοτροπικό” σκέλος της “Ψυχοτρονικής”.

Με άλλα λόγια, έγινε λόγος για τις χημικές ουσίες εκείνες (βαρβιτουρικά, οπιοειδή, αντικαταθλιπτικά, χημικούς παράγοντες εν γένει), οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν μια αναστρέψιμη, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, συμπεριφορική μεταβολή.

Παρά το γεγονός πως τα βιοχημικά όπλα, ως κομμάτι της Ψυχοτροπικής, υπηρετούν τον σκοπό της ίδιας της προσβολής της συνείδησης, η “Ψυχοτρονική” εν γένει αποτελεί ένα ευρύ σύνολο, το οποίο περιλαμβάνει την Βιοχημεία, την Συμπεριφορική Ψυχολογία, τη Κβαντική Ψυχολογία, την Ψυχολογία του Βάθους (όπως διαμορφώθηκε και εν τέλει ορίστηκε από την αλληλογραφία του Wolfgang Pauli με τον Jung) και φυσικά την Φυσική (Θεωρητική Φυσική και Εφαρμοσμένη).

Το παραπάνω κράμα δεν θα μπορούσε να μην θεωρηθεί ως η κορωνίδα των προσπαθειών της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, που για δεκαετίες συνεργάζονταν διακλαδικά, με τους μεγαλύτερους φορείς να “βλέπουν” έναν αιώνα θεωρητικής ενοποίησης και ένα μέσο συνάμα επεξήγησης και πρόβλεψης της ανθρώπινης συμπεριφοράς, σε ένα κοινό πλαίσιο επιστημών. Εντούτοις, οι οπλικές εφαρμογές των προσπαθειών αυτών, όπως θα δειχθεί αναλυτικά, επιβεβαιώνουν τον Oppenheimer όταν έλεγε πως:

«Κατά κάποιον κακόγουστο τρόπο, τον οποίο καμία χυδαιότητα, καμία χαριτολογία ή και υπερβολή μπορούν να διαγράψουν, οι Φυσικοί έχουν γνωρίσει αυτό που λέμε «αμαρτία»

Τεχνολογία και «Πληροφοριακός Πόλεμος»

Την πρώτη Ιουλίου 2009 ο αντισυνταγματάρχης ε.α Timothy L. Thomas, των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, δημοσίευσε ένα άρθρο στο περιοδικό Parameters σχετικά με την πραγματική φύση του πληροφοριακού πολέμου. O Thomas είναι αναλυτής στο γραφείο Στρατιωτικών Σπουδών Εξωτερικού (Foreign Military Studies), ενώ όσο ήταν εν ενεργεία αξιωματικός υπηρέτησε στην 82η αερομεταφερόμενη μεραρχία και ως Δ/ντης τμήματος στο Ινστιτούτο των Ρωσικών σπουδών του αμερικανικού στρατού στο Γκάρμις της Γερμανίας, συνέβαλε μέσω εκτενών αναλύσεων στην κατανόηση της λειτουργίας του πολιτικό-στρατιωτικού σκέλους της Ρωσίας.

Ο Thomas μέσα από τη μελέτη του με τίτλο “The mind has no firewall” (Το μυαλό δεν διαθέτει τείχος προστασίας), θέτει επί τάπητος αυτό που για χρόνια, μόνο μυστικό δεν ήταν, παρά το γεγονός πως υπήρξε και είναι ακόμα ένα θέμα, το οποίο εμπίπτει στη συνομωσιολογία. Πρόκειται για τα Ψυχοτρονικά όπλα, τα οποία, όπως περιγράφει ο ίδιος, περιλαμβάνουν συσκευές, οι οποίες είναι σχεδιασμένες να περνούν υποσυνείδητα μηνύματα ή να μεταβάλλουν τις ικανότητες του σώματος, που έχουν να κάνουν με την επεξεργασία δεδομένων και την συμπεριφορά, ούτως ώστε να θέσουν εκτός δραστηριότητας το υποκείμενο.

Τι άραγε να εννοεί ο Thomas, όταν λέει πως συγκεκριμένα εξωτερικά ερεθίσματα, μπορούν να προκαλέσουν ανισορροπίες μέχρι και σε αυτό που αποκαλούν επιστήμονες και μη, “ψυχή”;

Ως γνωστόν τα μηνύματα, τα οποία μεταφέρονται από τον εγκέφαλο στο σώμα και από το σώμα στον εγκέφαλο, είναι στη φύση τους ηλεκτρικά. Η ένταση με την οποία μεταφέρεται η λεγόμενη νευρική ώση, δηλαδή η ένταση των μηνυμάτων αυτών καθαυτών καθορίζει τις αντιδράσεις ως προς τα εξωτερικά ή τα σωματικά ερεθίσματα. Η νευρική διέγερση και η επακόλουθη μεταφορά της νευρικής ώσης, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της λειτουργίας τόσο του Κεντρικού, όσο και του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος.

Για να δειχθεί πόσο σημαντική είναι η νευρική ώση και τα ηλεκτρικά ερεθίσματα εν γένει, μπορεί να σκεφτεί κάποιος γιατί όταν ακουμπάμε ένα ηλεκτροφόρο καλώδιο και παθαίνουμε ηλεκτροπληξία, τα χέρια μας αντί να απομακρυνθούν από το καλώδιο, μένουν πάνω σε αυτό. Τούτο συμβαίνει, διότι οι μύες μέσω των μαζικών κυμάτων ηλεκτρικής ενέργειας που δέχονται από το καλώδιο, “κλειδώνουν” περισσότερο στην εντολή “μείνε” παρά “άφησε”.

Φυσικά είναι εξαιρετικά επιφανειακή η προσέγγιση του ορισμού της ανθρώπινης ψυχής, αν κάποιος αρκεστεί στα ηλεκτρικά ερεθίσματα και στη νευρική ώση. Η αλήθεια κρύβεται πίσω από τις αλληλεπιδράσεις των ηλεκτρικών ερεθισμάτων, οι οποίες τοποθετούν το άτομο μέσα σε ένα συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιο, δίνοντάς του σημείο εκκίνησης και συνθέτοντας αυτό που ονομάζουμε συνείδηση. Τα Ψυχοτρονικά όπλα, λοιπόν, κατά τον Thomas, έχουν αυτόν ακριβώς το σκοπό, την διαταραχή της ηλεκτρικής ενέργειας, είτε μέσω ακουσμάτων είτε μέσω οπτικών ερεθισμάτων είτε μέσω καταστροφής των υποδοχέων εκείνων, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη μεταβίβαση της νευρικής ώσης.

Η χρήση έντονου φωτός (στροβοσκοπικό) είναι γνωστό πως προκαλεί επιληπτικές κρίσεις, ενώ ο Thomas αναφέρεται και σε πειράματα που έγιναν στο τηλεοπτικό κοινό στην Ιαπωνία, όταν παιδάκια τα οποία έβλεπαν κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση, υποβάλλονταν σε εκπομπές παλλόμενου φωτός εν αγνοία τους, με αποτέλεσμα ορισμένα από αυτά είτε να βιώνουν επιληπτικά φαινόμενα, είτε-στην καλύτερη περίπτωση- να εκδηλώνουν συμπτώματα vertigo και ναυτίας.

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς καθίσταται σαφής η έλλειψη οποιουδήποτε ηθικά βασιζόμενου κινήτρου, έστω και αν η χρήση των οπτικοακουστικών ερεθισμάτων έχει χρησιμοποιηθεί για ιατρικούς λόγους, όπως η απεξάρτηση από το τσιγάρο, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Ο Thomas, όντας εν ενεργεία κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου, αντιλαμβάνεται οποιαδήποτε πρόοδο στον συγκεκριμένο τομέα, σαν κομμάτι μέσα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού οπλικών συστημάτων με τη Ρωσία. Είναι αλήθεια πως μελέτες Ρώσων επιστημόνων πάνω στον τομέα, έχουν οδηγήσει τους Ρώσους σε διαγγέλματα τύπου: “Η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος ενός Ψυχοτρονικού πολέμου”, δηλώνοντας καταυτόν τον τρόπο, πως και οι ίδιοι δραστηριοποιούνται στο R&D του χώρου, αν και με διαφορετικό τρόπο.

Το πλήθος των ορισμών που έχουν κατά καιρούς δημοσιοποιηθεί από φορείς των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων (1996 μέχρι και σήμερα) αναφέρονται στο information warfare, ως κάτι παραπάνω από τη χρήση των επικοινωνιακών μέσων, προκειμένου ο ένας αντίπαλος να υπερτερήσει έναντι του άλλου στη συλλογή πληροφοριών, και αυτό είναι κάτι το οποίο οι σύγχρονοι αναλυτές ηθελημένα και μη, παραβλέπουν. Και όμως οι ορισμοί είναι σαφέστατοι (DoD Directive S-3600.1 09/12/1006, US Army Field Manual 101-5-1, 30/09/1997, κτλ.):

«Αυτή η συστημική προσέγγιση πάνω στην μελέτη του πληροφοριακού πολέμου, δίνει έμφαση στη χρήση των δεδομένων, τα οποία αποτελούν την πληροφορία, προκειμένου να διαπεράσουν τις φυσικές άμυνες του αντιπάλου (εννοεί ψυχοσωματικές), οι οποίες προστατεύουν με τη σειρά τους δεδομένα (πληροφορίες), ούτως ώστε να επιτευχθεί επιχειρησιακό ή στρατηγικό πλεονέκτημα» Όσον αφορά στη χρήση των μέσων, αναφέρονται μεταξύ άλλων, ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί, μικροκύματα, ακουστικά ενεργειακά κύματα, δίνες (εδώ μάλλον εννοούν οπτικές δίνες προκειμένου να προκαλέσουν σύγχυση στα οπτικά κέντρα) κτλ.

Συνολικά, τα δημοσιεύματα που αφορούν το εν λόγω πεδίο δεν ξεπερνούν τα 30, πράγμα το οποίο ενδεχομένως να σημαίνει πως υπάρχει ελεγχόμενη διαρροή πληροφοριών, λόγω της έλλειψης ηθικά επιστημονικού υπόβαθρου. Τον Μάιο του 1999 το συνέδριο των νευροεπιστημόνων, το οποίο έλαβε χώρα στο Τόκυο υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, εξέδωσε ανακοινωθέν, στο οποίο αναγράφονται τα εξής:

«Σήμερα διαθέτουμε τόσο το πνευματικό, όσο και το οικονομικό υπόβαθρο, προκειμένου να κατανοήσουμε τη λειτουργία του ίδιου του εγκεφάλου και να κατασκευάσουμε συσκευές προκειμένου να αγγίξουμε τον νου, ούτως ώστε να μπορούμε να ελέγξουμε ή ακόμα και να σβήσουμε την ίδια τη συνείδηση. Θα θέλαμε να εκφράσουμε κάθε ελπίδα πως οι δυνατότητες αυτές και μια τέτοιου είδους γνώση υπηρετούν την ειρήνη και το κοινό καλό”.

Και ενώ η ρητορική περί “κοινού καλού” καλά κρατούσε, τα πειράματα συνεχίζονταν με παλμούς μικροκυμάτων να φτάνουν την ιδιοσυχνότητα των νευρώνων ή ακόμα και να ξεκινούν ταλαντώσεις πέραν της ιδιοσυχνότητάς τους, προκειμένου να επηρεάσουν περιοχές όπως το έσω αυτί, το οποίο επικοινωνεί με τα κέντρα ισορροπίας. Το 2000, σε έκθεσή της, η αμερικανική αεροπορία δηλώνει: «Ενώ πρωτίστως θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην αποδόμηση της ανθρώπινης απόδοσης μέσα από θερμική φόρτωση και Ηλεκτομαγνητικά πεδία, εντούτοις η δουλειά που ακολουθεί έγκειται στην ίδια τη διανοητική λειτουργία, μέσω της χρήσης εξωτερικών εφαρμοσμένων πεδίων».

Τον Ιανουάριο του 1999, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ύστερα από πίεση της ρωσικής Δούμας, πέρασε ψήφισμα, το οποίο καλούσε σε μια διεθνή συνθήκη (ανάλογη της BWC και CWC), που θα απαγόρευε κάθε προσπάθεια Έρευνας, Ανάπτυξης και Εφαρμογής οπλικής τεχνολογίας, η οποία σχετίζεται με την χειραγώγηση των ανθρώπινων όντων. Οι Ρώσοι Β. Λοπατιν και Βλαντιμίρ Τσιγκάνκοβ ηγούντο της προσπάθειας αυτής, έχοντας πρώτα εκδώσει το 1999 βιβλίο με τις έρευνές τους πάνω στον Ψυχοτρονικό Πόλεμο και την ασφάλεια της Ρωσίας. Η εφημερίδα Segodnya σχολιάζει την έρευνα που δημοσιεύει το 2000 ο Λοπάτιν με τίτλο:

«Πληροφοριακή και Ψυχολογική ασφάλεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας”: “ Τα μέσα τα οποία μπορούν να ασκήσουν πληροφοριακή-ψυχολογική επιρροή είναι σε θέση όχι απλά να βλάψουν την ανθρώπινη υγεία, αλλά επιπρόσθετα να στερήσουν την ελεύθερη βούληση σε επίπεδο υποσυνειδήτου, καθώς επίσης και τον πολιτικό, πολιτισμικό ή πάσης φύσεως αυτοπροσδιορισμό, παίζοντας έτσι καταλυτικό ρόλο στη χειραγώγηση της κοινωνικής συνείδησης».

Η απόφαση της ρωσικής Δούμας στις 25 Σεπτεμβρίου του 2000 ήταν απόρροια όχι μόνον της δημοσίευσης της δουλειάς κάποιων Ρώσων ή Αμερικανών επιστημόνων, αλλά της επίσημης αποδοχής των λεγόμενων “ δεύτερης γενιάς μέσων καταστολής του πλήθους ” από την κυβέρνηση Κλίντον και από το ίδιο το ΝΑΤΟ κατ’επέκτασην, στα πλαίσια της ανάπτυξης των λεγόμενων “non-lethal technologies”. Η απόφαση διατυπώθηκε ως εξής:

“Τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης επιτρέπουν την επινόηση καλομετρημένων μεθόδων ώστε να επηρεαστεί μυστικά και μακρόθεν η ίδια η ψυχή και η φυσιολογία ενός ατόμου ή ομάδας ατόμων”. Η απόφαση επικυρώθηκε, όντας τοποθετημένη στο πλαίσιο του άρθρου 6 του ρωσικού συντάγματος (Russian Federation law on weapons), στις 26 Ιουλίου 2001.

“Απαγορεύεται η κυκλοφορία ή η χρήση οπλισμού ή άλλων αντικειμένων τα αποτελέσματα της λειτουργίας των οποίων σχετίζονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με εκπομπές ηλεκτρομαγνητικών, υπερηχητικών ή μεσοηχητικών παλμών καθώς επίσης και θερμικής ακτινοβολίας”

Το διάταγμα της Δούμας φέρει την υπογραφή του ίδιου του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, νυν πρωθυπουργού Βλαντιμίρ Πούτιν.

Το να απαγορεύει μια χώρα τη χρήση οπλικών συστημάτων μέσα σε εδάφη της, διαφέρει από την ανάπτυξη παρόμοιων συστημάτων προστασίας, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθούν για αμυντικούς λόγους, αλλά όπως ειπώθηκε πιο πάνω, “The mind has no firewall”. Ο συγκεκριμένος όρος δεν χρησιμοποιήθηκε τυχαία από τον Thomas, κάθε άλλο. Αναφέρεται στη διαφορετική προσέγγιση, όπως είπαμε πιο πάνω, των Ρώσων επιστημόνων στην ανάπτυξη τεχνολογίας προκειμένου να προστατευθούν οι πολίτες της Ρωσίας από μια ενδεχόμενη επίθεση βιοφυσικού χαρακτήρα. Βασισμένοι σε αυτό ακριβώς το δόγμα και έχοντας κάνει συνείδηση την ανάγκη της εναλλακτικής προσέγγισης, οι Ρώσοι επιμένουν πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν πρέπει να θεωρείται ως ένα κλειστό σύστημα, αλλά ως ένα ανοιχτό, το οποίο αλληλεπιδρά ανταλλάσσοντας δεδομένα με το περιβάλλον.

Συγκεκριμένα και κατά τον Βίκτωρ Σόλντσεφ, του τεχνικού ινστιτούτου Baumann της Μόσχας, το σύστημα αλληλεπίδρασης μπορεί να αφορά έναν υπολογιστή με τον ανθρώπινο χειριστή του. Σύμφωνα με το “αντιδόγμα” του Σόλντσεφ, ο στόχος θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο υπολογιστής, ο οποίος θα τροποποιηθεί από τον εχθρό ώστε να εκπέμπει τα οπτικοακουστικά, υπερηχητικά ή εν γένει τα ερεθίσματα εκείνα, τα οποία θα επηρεάσουν τη βούληση και τη λειτουργία του χειριστή.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως αυτός ο τρόπος δράσης είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που πραγματεύεται ο ορισμός του information warfare, αλλά αντικειμενικά το μόνο που αλλάζει είναι το μέσο ή μάλλον το διάμεσο επιρροής, το οποίο είναι…ακόμα ένα μηχάνημα.

Μέσα στα πλαίσια του άνωθεν αντιδόγματος, οι Ρώσοι ειδικοί, όχι μόνον ο Σόλντσεφ, κάνουν ανοιχτά λόγο για λογισμικά, τα οποία μπορούν να επηρεάσουν το σύνολο των δραστηριοτήτων της ανθρώπινης ψυχής, όπως π.χ. ο ρωσικός ιός 666 ή αλλιώς η 25η σάρωση (25th frame). Η λειτουργία του ιού βασίζεται στην τροποποίηση του υπολογιστή ενός χειριστή, η οθόνη του οποίου ανά 25 σαρώσεις (frames), στέλνει υποσυνείδητα μηνύματα, τα οποία προκαλούν καρδιακές αρρυθμίες ή προκαλούν ιδεοψυχαναγκασμό με το να “φυτεύουν” στην κυριολεξία ιδέες στο μυαλό του χειριστή.

Και πάλι μας έρχονται σκηνές από την ταινία Inception, όταν ένας εκ των πρωταγωνιστών πραγματευόταν το πιο ανθεκτικό στοιχείο της φύσης, που δεν είναι ούτε βακτήριο ούτε κάποιο είδος πρωτόζωου που προσβάλλει τον οργανισμό, αλλά μια και μόνο ιδέα (οριζόμενη βέβαια όχι ως οργανισμός, αλλά ως μια ηλεκτρο-ενεργειακή συνέχεια δεδομένων), η οποία μπορεί να ταλανίζει το μυαλό ενός ατόμου δια παντός.

> Τέλος, στην ρωσική αντίπερα όχθη, γίνεται λόγος για επιπρόσθετα πειράματα, τα οποία σύμφωνα με τον Ταγματάρχη του ρωσικού στρατού Ι. Τσέρνισεφ περιλαμβάνουν:

> Ψυχοτρονικές γεννήτριες, οι οποίες παράγουν ισχυρούς ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς, ικανούς να σταλθούν μέσα από γραμμές τηλεφώνων, τηλεοράσεις, ραδιοφωνικά δίκτυα, αγωγούς, ακόμα και λάμπες.

> Μια αυτόνομη γεννήτρια, η οποία λειτουργεί στα 10-150 Hertz και η οποία στις συχνότητες μεταξύ 10-20 Hertz δημιουργεί ηχητικές ταλαντώσεις, που μπορούν να προκαλέσουν το θάνατο σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς.

> Μια γεννήτρια νευρικού συστήματος, η οποία έχει σχεδιαστεί για να παραλύει το νευρικό σύστημα εντόμων και όχι μόνο, πράγμα που σημαίνει πως μπορεί στο μέλλον να προκαλέσει τα ίδια συμπτώματα σε ανθρώπους.

> Υπερηχητικές εκπομπές, οι οποίες χρησιμοποιούνται στη χειρουργική για σχεδόν αναίμακτες εγχειρήσεις, αλλά σύμφωνα με τα λεγόμενα του Τσέρνισεβ μπορούν να προκαλέσουν και το θάνατο

> Άηχες κασέτες, οι οποίες εκτός από την Ιαπωνία, έχουν χρησιμοποιηθεί και από τους Ρώσους με στόχο το ευρύ κοινό, προκειμένου να περάσουν μηνύματα απεξάρτησης στο ασυνείδητο.

> Και φυσικά τα ψυχοτροπικά, τα οποία έχουν ήδη αναλυθεί από τον γράφοντα με αφορμή την επέμβαση των ρωσικών ειδικών δυνάμεων στις κρίσεις ομηρίας του Μπεσλάν και της Ντουμπρόβκα. Πρόκειται για ουσίες, οι οποίες χρησιμοποιούνται ευρέως για καταστολή ψυχοπαθολογικών συμπτωμάτων, αλλά και για οπιοειδή καθώς επίσης και ειδικούς χημικούς συντελεστές, οι οποίοι δρουν επιλεκτικά στο νευρικό σύστημα και προκαλούν κρίσεις πανικού.

Στα πλαίσια της περαιτέρω έρευνας πάνω στον τομέα, η εκτίμηση του Τσέρνισεβ είναι πως θα πρέπει να δοθεί βάρος σε πεδία όπως το ESP research (εκ των προτέρων εκτίμηση της φύσεως κάποιου υλικού χωρίς να υπάρξει καν επαφή με αυτό, διάβασμα της σκέψης του υποκειμένου), Clairvoyance research (έρευνα πάνω στην ενόραση και την ικανότητα των υποκειμένων να παρατηρούν αντικείμενα τα οποία βρίσκονται πέραν του οπτικού φάσματος), τηλεπάθεια, τηλεκίνηση κτλ.

Χαρακτηριστικό δε της προχωρημένης έρευνας αποτελεί η ανακοίνωση της ρωσικής τηλεόρασης, πως οι ένοπλες δυνάμεις της έχουν ξεκινήσει anti-ESP εκπαίδευση, προκειμένου να διαφυλάξουν τα μηχανήματα και τις υποστάσεις του ανθρώπινου δυναμικού που απαρτίζουν το στράτευμα, ο Thomas, όμως απαντάει και πάλι, “The mind has no firewall”

Τα απόνερα της «απαγορευμένης γνώσης»: Ο Pauli, ο Jung και το παράδοξο του Αϊνστάιν

Ο Αϊνστάιν υπήρξε μεγάλος πολέμιος της κβαντομηχανικής και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε να διατυπώσει το εξής παράδοξο. Ένα ποντίκι παρατηρεί τη σελήνη, δηλαδή όντας παρατηρητής, το ποντίκι μπορεί να συνθέσει ολόκληρο το σύμπαν; Παρά το γεγονός πως τα λόγια αυτά διατυπώθηκαν στο ντελίριο του μεγάλου επιστήμονα, εντούτοις σχετίζονται με το χώρο, το χρόνο, τη συνείδηση και τον παρεμβατισμό στην ίδια τη συνείδηση. Πράγματι αν οι δομές του σύμπαντος είχαν καθαρά και μόνο δομική αξία, τότε όντως ακόμα και ένα ποντίκι μπορεί να τις συνθέσει.

Τι αλλάζει και δεν μπορεί να γίνει αυτή η σύνθεση; Η ροή των γεγονότων, δηλαδή η ροή της ίδιας της ενέργειας και η ίδια η ύλη, η οποία περνάει από φάσεις μειωμένης σε φάσεις μέγιστης, αν και πεπερασμένης, αναρχίας. Το παράδοξο του Αϊνστάιν μας θυμίζει τον κανόνα του Hess ή αλλιώς αξίωμα της αρχικής και τελικής κατάστασης, που διέπει τις χημικές αντιδράσεις. Δηλαδή ο υπολογισμός της ενθαλπίας, της εσωτερικής ενέργειας ενός συστήματος, δεν εξαρτάται από τα ενδιάμεσα στάδια, αλλά από την ίδια την αρχική και την τελική κατάσταση του συστήματος.

Μέσα σε αυτή τη συστημική προσέγγιση εμπίπτουν και οι όλες μελέτες για το συνειδητό και το ασυνείδητο καθώς επίσης και η οποιαδήποτε προσπάθεια εξήγησης του modus operandi ενός οπλικού συστήματος ή ακόμα και ενός ονείρου.

Ο Wolfgang Pauli στην αλληλογραφία του με τον Jung, ο οποίος ήταν ψυχοθεραπευτής του, αφού πέρασε τα πρώτα στάδια της ψυχανάλυσης, προσπάθησε να προσεγγίσει τις εικόνες που προβάλλει το ασυνείδητο μέσα από τα όνειρα, βασιζόμενος σε κανόνες της Φυσικής. Ήταν τέτοια η εμμονή του, που μέχρι και ο Jung του έγραψε πως κοίταζε μέσα στο ίδιο το χάος. Και όμως η επιστημονική έρευνα του Pauli στον τομέα του συλλογικού ασυνειδήτου του χάρισε το βραβείο Nobel, όταν ανακάλυψε τον τέταρτο κβαντικό αριθμό ή άλλως spin.

Η Κβαντομηχανική στην εποχή του Pauli δεχόταν τρεις κβαντικούς αριθμούς, τον κύριο (n), που έδειχνε το μέγεθος του ηλεκτρονιακού νέφους, του αζιμουθιακού (l), που έδειχνε το σχήμα του και του μαγνητικού (m), που αντιστοιχούσε το μαγνητικό πεδίο. Ο Pauli επινόησε την στροφορμή (s) ενός ηλεκτρονίου, μετά από κάποιο όνειρο, στο οποίο το ασυνείδητό του έστειλε μήνυμα πως στη φύση ο αριθμός 4 είναι δομικός.

Η σχέση μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου μπορεί να καταστεί τόσο περίπλοκη και ασύμμετρη, ώστε πολλές φορές κάποιος να χαθεί μέσα στο χάος της έρευνας, αλλά ακόμα και σε αυτή το εξαιρετικά περίπλοκο σύνολο προσπαθειών, υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς το τι μπορεί να πάει στραβά.

Για παράδειγμα, ο Jung μέσα από τη θεωρία του για το συλλογικό ασυνείδητο, υποστήριζε την θεωρία των αρχετύπων. Για τον Jung υπήρχαν 3 θεμελιώδη αρχέτυπα: ο animus (για τις γυναίκες), η anima (για τους άντρες), το εγώ καθώς επίσης και η αντανάκλαση της σκιώδους πλευράς του εγώ, δηλαδή της σκιάς. Αυτά τα αρχέτυπα τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες αποτελούν τη θεμελιώδη θεώρηση αφενός της γνώσης για το αντίθετο φύλο, την ιδιοσυγκρασία και τις σκοτεινές πτυχές του εγώ, αφετέρου την αλληλεπίδραση τόσο μεταξύ των αρχετύπων όσο και των ανθρώπινων υποστάσεων κατ’επέκτασην.

Στην περίπτωση του Pauli, το αρχέτυπο της anima υπαγόταν στην άμεση επιρροή της εικόνας του πατέρα του, όπως είχε διαμορφωθεί στο συνειδητό του κομμάτι, γι’αυτό και οι τάσεις φυγής του από τις σχέσεις αφενός ή η εμπλοκή του σε σχέσεις με γυναίκες αμφιβόλου ηθικής προελεύσεως (dark anima). Η σχεδόν χαοτική φύση της αλληλεπίδρασης των σωματιδίων σε υποατομικό επίπεδο, κατέστη εφαλτήριο για τον Pauli, προκειμένου να σκιαγραφήσει τα μοτίβα εκείνα, τα οποία δομούσαν την ανθρώπινη ψυχή σε επίπεδο ασυνειδήτου.

Την προσπάθεια σμίξης μεταξύ της κβαντομηχανικής επιστήμης και της ψυχοθεραπείας την τοποθέτησε στα πλαίσια του λεγόμενου synchronicity, στο οποίο εμπίπτουν φαινόμενα όπως η κίνηση άνευ δύναμης σε υποατομικό επίπεδο.

Μεταγενέστερος του Pauli και δίδοντας μιαν άλλη επαναστατική προέκταση της λεγόμενη ψυχολογίας του βάθους, υπήρξε ο Robert Anton Wilson, συγγραφέας του πασίγνωστου cult μυθιστορήματος illuminatus. Ο Wilson χρησιμοποίησε το υπόβαθρό του, αυτό της συμπεριφορικής ψυχολογίας, ούτως ώστε να ιδρύσει μια νέα σχολή ψυχολογίας, την Κβαντική. Στο βιβλίο του Quantum Psychology, πνέει μένεα εναντίον της σχολής της Κοπεγχάγης, η οποία ναι μεν θεμελίωσε την κβαντική θεωρία, αλλά υιοθέτησε άκρως συντηρητικά κριτήρια επαλήθευσης και αποδοχής συμπληρωματικών θεωριών, που μέχρι και σήμερα αποτελούν τροχοπέδη για τους θεωρητικούς.

Ο Wilson βασιζόμενος στη νέα εποχή της πληροφόρησης πραγματεύεται πως ο ανθρώπινος νους και οι δραστηριότητες εκείνες, οι οποίες συνθέτουν την ψυχή, ξεκινούν από υποατομικό επίπεδο προκειμένου να συνθέσουν μια υπερδομή, η οποία υπόκειται στους συμπαντικούς νόμους της εξελιξιμότητας και της προσαρμοστικότητας. Λόγω αυτών των δεδομένων, ο Wilson υποστηρίζει αυτό που έχει κάνει δόγμα η ρωσική επιστημονική κοινότητα, δηλαδή πως πρέπει να καταλάβουμε το software του εγκεφάλου, διότι ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει πρωτογενή δεδομένα, αλλά ανασυνθέτει τα ερεθίσματα τα οποία λαμβάνει.

Η μαζική ροή των δεδομένων στον ανθρώπινο εγκέφαλο έχει πρωτοφανείς παρενέργειες και οδηγεί σε συμπτώματα μαζικής παράκρουσης, ψυχαναγκασμού και πάσης φύσεως καταθλιπτικού τύπου διαταραχές. Έρευνες, οι οποίες διεξήχθησαν πάνω στον τομέα της υπερφόρτισης του εγκεφάλου, κάνοντας χρήση μαγνητικού τομογράφου έδειξαν πως η μαζική ροή της πληροφόρησης, έχει το λεγόμενο threshold effect στη λειτουργία του νου, δηλαδή το ίδιο φαινόμενο που παρατηρείται σε μικροσκοπικό επίπεδο στα ένζυμα όταν υπάρχει υπερσυγκέντρωση υποστρώματος και προκαλεί την αναστολή του.

Στο μετρό των Αθηνών διαβάζουμε σε μια διαφήμιση: “Οι πληροφορίες που ανταλλάσσονται σε μια ώρα στο διαδίκτυο αντιστοιχούν (ή ακόμα και υπερτερούν) σε αυτές που ένας άνθρωπος του 18ου αιώνα θα λάμβανε σε όλη του τη ζωή”. Προσπαθώντας λοιπόν να ερμηνεύσουμε την ανταπόκριση του εγκεφάλου σε όλον αυτό τον πληροφοριακό βομβαρδισμό και βασιζόμενοι στα λεγόμενα του Wilson, συνάγουμε πως είναι εξαιρετικά πιθανό τα βιομόρια, που απαρτίζουν τον εγκέφαλο να κβαντίζονται με αποτέλεσμα να κβαντίζεται η υπερδομή της ανθρώπινης συνείδησης.

Αν το πάρει κάποιος “χονδρικά” τούτο συμβαίνει πρωτίστως από έλλειψη αποθηκευτικού χώρου. Για να διογκωθεί ο χώρος, πρέπει να ανοιχθούν τα “αμπάρια” του ασυνειδήτου, αλλά πριν φορτωθεί οτιδήποτε, προηγείται το “ξεσαβούρωμα”, κατά τη ναυτική ορολογία. Η Ψυχή τότε βιώνει μια διεργασία κάθαρσης, εφόσον καλείται να ενσωματώσει αρχέτυπα και να καθαρίσει σε επίπεδο συνειδητού τα παραπροιόντα του υποσυνειδησιακού μεταβολισμού.

Βρισκόμενο το άτομο σε αυτή τη διεργασία και με την πίεση να έχει λάβει εξωπραγματικές διαστάσεις, υιοθετεί προσωπικότητες με τον ίδιο τρόπο, που το ηλεκτρόνιο κβαντίζεται προκειμένου να βρεθεί σε δύο διαφορετικούς τόπους, την ίδια χρονική στιγμή! Το σοκ, όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι τεράστιο όταν το άτομο διαπιστώνει πως η γάτα του Scroedinger δεν είναι ούτε πεθαμένη, ούτε ζωντανή, αλλά και ΤΑ ΔΥΟ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!

Το Stall της συνειδητότητας και το τίμημα της εξελικτικής παλινδρόμησης: Η Ψυχοτρονική αποτελεί έναν τομέα, οι εφαρμογές του οποίου μπορούν, επίσημα πλέον, να απαντηθούν στο οπλοστάσιο μιας χώρας (ΗΠΑ, Ρωσία). Η έρευνα και ανάπτυξη πάνω στις νευροεπιστήμες έχει συμβάλλει στην ανάπτυξη οπλικών συστημάτων, τα οποία μπορούν να πλήξουν τη συνείδηση και να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε άβουλα όντα.

Συχνά ακούμε την έκφραση: «Είναι επιλογή μου»  αλλά υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, η έννοια της επιλογής και της ελεύθερης βούλησης αμφισβητείται ευρέως. Τούτο συμβαίνει όχι μόνο γιατί κάποιες χώρες έχουν στο οπλοστάσιό τους τέτοιου είδους μέσα και τα χρησιμοποιούν. Η συγκεκριμένη έρευνα δεν αποσκοπεί σε ένα πόρισμα, το οποίο δεν θα διαφέρει από τα ήδη υπάρχοντα συνομοσιολογικού και αυθαίρετου χαρακτήρα.

Μέσα από την παρουσίαση στοιχείων, που μπορούν να πλήξουν την ανθρώπινη ψυχή, διαχωρίσαμε μεταξύ των στρατιωτικών πειραμάτων και μιας καθημερινότητας, η οποία γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική σε όλους τους τομείς. Είναι αλήθεια πως η κατάθλιψη αποτελεί την κυριότερη αιτία θανάτου στον κόσμο. Είναι επίσης αλήθεια πως τα ποσοστά ψυχαναγκασμού έχουν αυξηθεί με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου στον Δυτικό κόσμο, αλλά αυτό ενδεχομένως να μην οφείλεται (μόνο) σε εφαρμογές κάποιου state of the art υπερόπλου, το οποίο θέλει να μας μετατρέψει σε άβουλες μαριονέτες κάποιων διεθνικών κέντρων λήψης αποφάσεων.

Ο όγκος των δεδομένων, που καλείται να αφομοιώσει το λογισμικό του εγκεφάλου ανέρχεται περίπου στα 34 Gb ημερησίως. Δηλαδή αν υπολογίσουμε μέσες άκρες πως μια ταινία που κατεβάσουμε από το ίντερνετ έχει όγκο 1 Gb, τότε καλούμαστε να αφομοιώσουμε το περιεχόμενο 34 ταινιών κάθε μέρα (!!!).

Το ασυνείδητο και το συνειδητό αποτελούν μια συνέχεια, μια ενιαία γραμμή στο μεταίχμιο δύο κόσμων, του γήινου και του συμπαντικού. Μέχρι τώρα, εκείνο που κάναμε ήταν να ακολουθούμε τα πρότυπα κατά Φρόυντ και Γιούνγκ, προκειμένου να «δικαιολογηθούμε», για κάποιες τάσεις, που ελλοχεύουν στο ασυνείδητο. Η εξέλιξη, όμως, μιλάει, εκ των πραγμάτων, από μόνη της, πιέζοντας για το επόμενο στάδιο, που δεν είναι άλλο από την ενοποίηση του συμπαντικού και γήινου κόσμου μέσα στα πλαίσια της λεγόμενης Μοναδικότητας.

Ως μοναδικότητα ορίζεται ο ορίζοντας γεγονότων πέρα από τον οποίο καμία πρόβλεψη δεν μπορεί να γίνει για την περαιτέρω εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Πρακτικά όμως τι σημαίνει αυτό και ποιές οι προεκτάσεις του στο δικό μας τον κόσμο; Μέσα από την προσέγγιση της μονάδικοτητας, υποβαλλόμαστε τόσο κοινωνικά όσο και ατομικά σε συνεχόμενες και διαρκείς πιέσεις. Τούτο, έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση της δραστηριότητας του κυτταρικού κύκλου και την επερχόμενη μεταφορά αυτής της πίεσης από το περιβάλλον στα γονίδια.

Μη γελιόμαστε, ο οργανισμός δε θέλει να πεθάνει, έτσι κάνει τα πάντα για να αντέξει τα νέα μέτρα και σταθμά, που του επιβάλλουν οι εξωγενείς παράγοντες. Συνεπώς μεταλλάσσεται και αναβαθμίζεται. Με αυτή την αναβάθμιση το ασυνείδητο και το συνειδητό, αλλάζουν ριζικά και το ασυνείδητο έρχεται να λειτουργήσει σαν μια εφεδρική δύναμη στήριξης του μετώπου του συνειδητού.

Κρίνοντας από τα παραπάνω, οι γενιές που δημιουργούνται εφεξής, απαρτιζόμενες από εκείνα τα άτομα, που κατάφεραν να αντεπεξέλθουν στους νόμους της φυσικής επιλογής, έρχονται να δράσουν συνδυασμένα, χρησιμοποιώντας τόσο το συνειδητό όσο και το ασυνείδητο μέρος του εγκεφάλου τους. Είναι μπορούμε να πούμε μια συμβολική έκβαση των πραγμάτων, τα οποία επιτάσσουν να βγουν όλα στο φως. Έτσι, οι φόβοι και τα απωθημένα, που ελλοχεύουν στο ασυνείδητο έρχονται να απαρτίσουν μια κβαντικά ολοκληρωμένη συνειδησιακή υπόσταση, ικανή να επικοινωνήσει με το ίδιο το σύμπαν.

Πληρώνουμε άραγε τις συνέπειες των εφαρμογών μιας πρώιμης και απαγορευμένης γνώσης; Θα δικαιωθούν όλοι από τον κοινωνικό αυτό Δαρβινισμό; Προφανώς όχι, αλλά ακόμα και αν δομήσουμε στο μέλλον μια κοινωνία υπερανθρώπων, θα έχουμε ήδη δομήσει μια κοινωνία δούλων – άβουλων ανθρωποειδών πρώτα, τα οποία είτε θα εξαφανιστούν είτε θα ζουν υποδεέστερα στις υπηρεσίες των εξελιγμένων κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσην πλασμάτων τους.

Και αυτό δεν είναι θεωρία συνομωσίας ούτε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είναι τα απόνερα της οπισθοδρόμησης και της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας, που ακόμα και το πόσιμο νερό μπορεί να το χρησιμοποιήσει σαν όπλο προκειμένου να καταστρέψει το περιβάλλον και τους γύρω του.

Αλέξανδρος Μπούφεσης: συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Οι Θεοί του Πολέμου, το χρονικό δύο ηρώων και μιας εισβολής» εκδόσεις Λιβάνη στην Ελλάδα και στην Αμερική από τον οίκο Nimble Books LLC

«Η ευφυία του Διαβόλου αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μέσα στην πλειάδα των “ανταρσιών”
που ήδη ξεπροβάλλουν από το Ηνωμένο Ανθρώπινο Σύμπαν, όλες εκτός από ΜΙΑ τον εξυπηρετούν.

Σε οποιαδήποτε “ανταρσία” – πρέπει να το τονίσουμε αυτό – ο Διάβολος βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά.
Συνειδητοποιούμε τη διάσταση της δύναμής του όταν καταλάβουμε ότι σε θέματα “κυριαρχίας”
βρισκόμαστε τουλάχιστον δύο παρτίδες πίσω»
Μωρίς Νταντέκ