«Oι Κινέζοι δεν έχουν κάποια επίσημη κρατική θρησκεία, όπως την καταλαβαίνουμε εμείς εδώ στη Δύση, αλλά ένα ιδιόρρυθμο μείγμα Ταοϊσμού, Βουδισμού και Κουμφουκιανισμού. Δείχνουν να ενστερνίζονται τις τελετουργίες που τους βολεύουν, να εύχονται όλα να πάνε καλά και να συνεχίζουν τη ζωή τους.Αυτό σημαίνει ότι ζουν μια χαρά και δίχως χρυσοστόλιστους Πάπες κι εφημέριους, υποκριτές τηλευαγγελιστές με περούκες που στα κρυφά πεθαίνουν από λαγνεία, νεαρούς Μορμόνους με κουρεμένα κεφάλια και μονοκόμματα εσώρουχα κατά του πειρασμού, τρελαμένους αιμοδιψείς αγιατολάδες, τύπους που τριγυρίζουν με πλακάτ στις πλατείες και ωρύονται πως έρχεται η συντέλεια του κόσμου, ανθρώπους που κάνουν δολοφονίες επειδή είναι κατά των αμβλώσεων, ανθρώπους γεμάτους ενοχές… και εμφανώς τα καταφέρνουν μια χαρά».
Τζόε Μπένετ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου