
Ιπποκράτης: Λέγε στο
όνομα των Θεών, μήπως λοιπόν όλος ο κόσμος νοσεί χωρίς να το αντιλαμβάνεται και
δε μπορεί να ζητήσει από πουθενά βοήθεια για θεραπεία, γιατί τι θα υπήρχε πέρα
από αυτόν;
Δημόκριτος: Υπάρχουν άπειροι κόσμοι Ιπποκράτη και μη
παίρνεις για τόσο λίγη και μικρή τη φύση που έχει τόσο
πλούτο.
Ιπποκράτης:
Αλλά αυτά Δημόκριτε, θα τα διδάξεις άλλη στιγμή πιο κατάλληλη, γιατί τώρα
φοβάμαι μήπως και για το άπειρο ακόμη συζητώντας αρχίσεις να γελάς. Τώρα όμως ξέρε πως θα δώσεις λόγο στον κόσμο για το γέλιο
σου.
Εκείνος τότε με κοίταξε έντονα και είπε:

Τον άνθρωπο που χωρίς να γνωρίζει μέτρο στην επιθυμία του
πορεύεται ως τα πέρατα της γης και τα έγκατά της που δεν έχουν όρια, λιώνοντας
το ασήμι και το χρυσάφι που ποτέ δεν σταματά να αποκτά, πάντα κάνοντας θόρυβο
για περισσότερα για να μην πέσει σε λιγότερα και δεν ντρέπεται να ονομάζεται
ευτυχισμένος, ενώ σκάβει στα βάθη της γης χρησιμοποιώντας αλυσοδεμένα χέρια,
ανθρώπων από τους οποίους σε άλλους υποχωρεί η γη και τους πλακώνει και άλλους ο
καταναγκασμός αυτός τους κρατάει χρόνια σε αυτή την κόλαση σαν να ήταν η πατρίδα
τους, μαζεύοντας ασήμι και χρυσό, ψάχνοντας ίχνη της σκόνης και ψήγματα,
σηκώνοντας εδώ κι εκεί σωρούς από άμμο, ανοίγοντας τις φλέβες της γης, σπάζοντας
τους σβώλους και το χώμα για την απόκτηση περιουσίας, κάνοντας τη μητέρα γη
εχθρική και άλλοτε θαυμάζοντάς την κι άλλοτε καταπατώντας την, ενώ αυτή είναι
πάντοτε η ίδια.


Όταν δεν έχουν περιουσία, ποθούν να την αποκτήσουν, όταν
την έχουν την κρύβουν, την εξαφανίζουν. Κοροϊδεύω εκείνους που τους συμβαίνουν ατυχίες, γελάω ακόμη
περισσότερο με εκείνους που είναι δυστυχισμένοι, γιατί έχουν παραβεί τους νόμους
της αλήθειας, φιλονικώντας με έχθρα μεταξύ τους, μαλώνοντας με τ’ αδέρφια τους,
τα παιδιά τους, τους συμπολίτες τους, κι όλα τούτα τα κάνουν για ν’ αποκτήσουν
πράγματα που κανείς όταν πεθάνει δεν τα
εξουσιάζει.

Τώρα, όμως, καθώς χάνουν το μυαλό τους και γεμίζουν
αλαζονεία για όσα υπάρχουν στη ζωή, σαν αυτά να ήταν πάντα σταθερά, χωρίς να
περνά από τον νου τους πόσο άτακτη είναι η πορεία των πραγμάτων, είναι δύσκολο
να διδαχτούν. Γιατί θα αρκούσε για να
τους φρονηματίσει η μεταβολή των πάντων, που κάνοντας απότομη στροφή μας
επιτίθεται και επινοεί κάθε είδους αιφνιδιαστική
τροχηλασία.

Φεύγοντας, έφτασα τους Αβδηρίτες που με περίμεναν στον λόφο
απ’ όπου παρακολουθούσαν και τους είπα: Μεγάλη χάρη σας χρωστώ για την πρόσκλησή
σας- γιατί είδα τον Δημόκριτο, τον σοφότατο, που διερεύνησε και κατάλαβε την
πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσης, τον μόνο που έχει τη δύναμη να σωφρονίσει
τους ανθρώπους.
Πηγή: Επιστολαί – Ο Ιπποκράτης χαιρετά τον Δαμάγητο
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου