«Γινόμαστε όμως μάρτυρες ορισμένων παραδόξων. Βλέπουμε «ιδεολόγους» να παίρνουν θέση υπέρ του σεβασμού όλων των φυλών. Εκτός μιας: της δικής μας, που, εντός παρενθέσεως, είναι και η δική τους. Θα μιλήσω αργότερα για την ετεροφυλοφοβία. Εδώ πρέπει να μιλήσει κανείς για ετεροφυλομανία: μια άλλη παθολογική παρέκκλιση, λίγο ή πολύ μαζοχιστικής φύσεως».
Αλαίν ντε Μπενουά
Συνέντευξη του Αλαίν ντε Μπενουά, στο περιοδικό «Ελεμάν» («Στοιχεία»), σε συνεργασία με τον
«Όμιλο Ερευνών για τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό» – G.R.E.C.E.
(GROUPEMENT DE RECHERCHES ET D’ ETUDES POUR LA CIVILISATION EUROPEENNE).
(Νοέμβριος 1974).
Εισαγωγικό σημείωμα του Σταύρου Βασδέκη.
Στην παρούσα ιστοσελίδα ανάρτησα κάποια κείμενα του Γάλλου ελληνιστή φιλοσόφου Αλαίν ντε Μπενουά, επειδή έκρινα ότι είναι ένας από τους σπουδαίους φιλόσοφους της εποχής μας.
Στην πατρίδα του την Γαλλία, τον καταχώρησαν σ’ ένα φιλοσοφικο-πολιτικό ρεύμα το οποίο ονόμασαν «Νέα Δεξιά». Ο ίδιος διαμαρτύρεται ότι δεν του αναγνωρίζουν τις συγγένειες που διαθέτει ούτε με την δεξιά πλευρά του, και περισσότερο ούτε με την αριστερή.
Ούτως λοιπόν εχόντων των πραγμάτων, κάποιοι αριστεροί, με «κατηγόρησαν» ότι δεξιοφέρνω, νομίζοντες οι φουκαράδες ότι πάσχω την νόσον της δεξιοφοβίας, και της συνοδευούσης πάντοτε αυτήν, την του αριστεροκολλήματος.
Το αιώνιο πρόβλημα των δούλων των ιδεοληψιών, οι οποίοι αγωνιούν, μη τυχόν και παραβούν τα καθαγιασμένα δόγματα, άλλοι μεν του Προφήτη Μαρξ και άλλοι του γιου του θεού τους, αυτού του Χριστού. Χώρια που γνωρίζω κάποιους οι οποίοι υπόκεινται στην δοκιμασία και των δυο αυτών βασάνων.
Ρωτάω λοιπόν, όταν κανείς ακολουθεί πορεία συνεχώς όλο αριστερά, ή όλο δεξιά, δεν είναι καταδικασμένος να περιφέρεται πάντοτε γύρω από το ίδιο σημείο, σαν τη ζαλισμένη μύγα;
Δηλαδή υπάρχει κανένας φυσικός δρόμος που να μην έχει στροφές και δεξιές και αριστερές;
Τι συμβαίνει δηλαδή; Μόλις ο δρόμος της ζωής παρουσιάσει σ’ έναν αριστερό μια δεξιά στροφή, ο άνθρωπος σπάει τα μούτρα του πάνω της, αφού δεν την παίρνει με τίποτα (το παίρνω υπονοεί ενίοτε και σεξουαλική χροιά), διότι είναι φανατικά ορκισμένος να μη προδώσει ποτέ στη ζωή του τις ομορφούλες αριστερές στροφούλες! Ξέρετε τι όρκους αιώνιας αγάπης έχει καταθέσει στα γόνατά τους;
Στα ίδια καμμώματα από την άλλη μπάντα, τη δεξιά, επιδίδονται με αντάξιο ζήλο και οι πάσχοντες την νόσο της αριστεροφοβίας, και της αντιστοίχου, την του δεξιοκολλήματος.
Κοντολογίς διαβόλοι δεν κυκλοφορούν μόνο μέσα σε θρησκευτικά μαντριά αλλά και σε ιδεοπολιτικά. Πάντως προσωπικά, τους πιο φανατικούς χριστιανούς, τους συνάντησα ανάμεσα σε κομμουνιστικούς κύκλους. Άλλο μυστήριο κι αυτό για τους ανύποπτους. Εντάξει, υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως άλλωστε σ’ όλες τις κατηγορίες.
Είναι κοινό μυστικό ότι ο ρατσισμός χρεώνεται στη Δεξιά μπάντα. Κι έρχεται τώρα ένας «Νεοδεξιός» να καταφέρεται στον ρατσισμό! Να, αυτός εδώ που λέγαμε, ο Μπενουά.
Θεωρώ το κείμενο αυτής της συνέντευξης, ιδιαιτέρως βαρυσήμαντο και δίκαιο για όλο τον κόσμο. Διότι θέτει τα ζητήματα των σχέσεων μεταξύ των λαών σε ορθότερη βάση.
Επειδή όμως η συνέντευξη είναι μακροσκελής, θα αντιγράψω μόνο ένα μικρό κομμάτι. Μπορείτε να την αναγνώσετε ολόκληρη από το βιβλίο ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΣΤΑ ΟΡΘΑ, του Αλαίν ντε Μπενουά, εκδ. «ελευθερη σκεψις», μετεφρ. Ανδρέα Δενδρινού. (Δεν θα απαντήσω σε σχόλια, σχετικά με την πολιτική ιδεολογία του εκδότη και μεταφραστή, διότι απεχθάνομαι τους κατινισμούς αρσενικής φύσεως και προελεύσεως).
Το κομμάτι της συνέντευξης που σας υποσχέθηκα:
Ερώτηση: Πώς να καταπολεμηθεί όμως η φυλετική διάκριση;
Α. Μπ.: Παίρνω το λεξικό και διαβάζω: «Διάκριση: ιδιότητα – πράξη να διακρίνω, να διαφοροποιώ». Με την αυστηρή έννοια, όλα στη ζωή είναι διάκριση. Θέλετε βέβαια να αναφερθείτε, τηρουμένων των αναλογιών, για την διάκριση των μεταχειρίσεων ως προς τα στοιχειώδη δικαιώματα κάθε πολίτη. Είναι πράγματι καταδικαστέα και πρέπει να καταπολεμηθούν οι προκαταλήψεις που την συνοδεύουν.
Το να ληφθούν υπ’ όψιν οι διαφορές, είναι εμφανώς ο πρώτος όρος εξαφανίσεώς τους. Στην αντίθετη περίπτωση, θα καταλήγαμε στο αντίθετο από το επιζητούμενο αποτέλεσμα.
Αυτό είναι που έγινε στις Η.Π.Α. Την στιγμή ακριβώς που διακηρύσσονταν μια απόλυτη ισότητα, με αφηρημένη έννοια, η κατάσταση κατέληγε σ’ ένα τετελεσμένο γεγονός διαχωρισμού, εναντίον της οποίας ήταν πρακτικά αδύνατο να γίνει οτιδήποτε.
Άλλωστε, πολύ συχνά, υπάρχει κίνδυνος να φτάσουμε σε μια αντίθετη διάκριση, δηλαδή εις βάρος της πλειοψηφίας…
[Σχόλιο του αντιγράφοντος: αυτό το τελευταίο σας θυμίζει κάτι;]
Ερώτηση: τι θέλετε να πείτε;
Α. Μπ.: Απλούστατα, ότι πρέπει να είναι κανείς λίγο λογικός με τον εαυτό του. Είμαι υπέρ της μη διακρίσεως, υπέρ της αποαποκιοποιήσεως, υπέρ του δικαιώματος αυτοδιαθέσεως των λαών. Αλλά υπό έναν όρο: ότι ο κανόνας δεν θα έχει καμμία εξαίρεση.
Εάν είναι κανείς εναντίον της αποικιοποιήσεως, τότε πρέπει να είναι και υπέρ της αμοιβαίας αποαποικιοποιήσεως, δηλαδή εναντίον όλων των μορφών αποικιοποιήσεως: στρατηγικής, οικονομικής, πολιτιστικής, καλλιτεχνικής κ.ο.κ.
Έχει κανείς το δικαίωμα να είναι υπέρ της «Μαύρης Δυνάμεως», υπό τον όρο να είναι συγχρόνως και υπέρ της «Λευκής Δυνάμεως», της «Κίτρινης Δυνάμεως», και της «Ερυθράς Δυνάμεως».
Πάνω απ’ όλα, δυσπιστώ προς τον μονοπλευρισμό: Είναι το υπ’ αριθ. 1 σημάδι του κομματισμού, υπό την χειρότερη έννοια του όρου.
Γινόμαστε όμως μάρτυρες ορισμένων παραδόξων. Βλέπουμε «ιδεολόγους» να παίρνουν θέση υπέρ του σεβασμού όλων των φυλών. Εκτός μιας: της δικής μας, που, εντός παρενθέσεως, είναι και η δική τους. Θα μιλήσω αργότερα για την ετεροφυλοφοβία. Εδώ πρέπει να μιλήσει κανείς για ετεροφυλομανία: μια άλλη παθολογική παρέκκλιση, λίγο ή πολύ μαζοχιστικής φύσεως.
Οι ίδιοι… από τη μια πλευρά μας λένε ότι οι Μαύροι και οι Ινδιάνοι δεν μπορούν να αντισταθούν στην αντίθεση που εκπροσωπεί η επαφή με τον δυτικό πολιτισμό. Από την άλλη όμως ισχυρίζονται ότι η ανάμειξη των λαών και των πολιτισμών είναι, για τους Ευρωπαίους, πολύ εξαιρετική και συντελεστής προόδου!
Θα πρέπει να μάθουμε λοιπόν αν υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, ή αν, για να θυμηθούμε τον Όργουελ «όλοι οι λαοί είναι ίσοι, εκτός από εκείνους που είναι πιο ίσοι από τους άλλους»!
Εγώ τουλάχιστον, δεν βλέπω γιατί αυτό που είναι εξαιρετικό για τους Κάφρους ή τους Οτεντότους, δεν θα αποδεικνύονταν τουλάχιστον το ίδιο καλό και για μας. Ή, τότε, θα έπρεπε να γίνει παραδεκτό, ότι υπάρχουν ορισμένες φυλές πιο προικισμένες από άλλες ως προς την ικανότητα προσαρμογής. Αλλά τότε θα επρόκειτο για… διάκριση…
Ας διακηρύξουμε λοιπόν το δικαίωμα των λαών να είναι ο εαυτός τους, το δικαίωμα που έχουν όλοι οι λαοί να προσπαθήσουν να φθάσουν στην αποκορύφωσή τους, εναντίον κάθε οικουμενισμού και εναντίον όλων των «ρατσισμών».
Αλαίν ντε Μπενουά
Συνέντευξη του Αλαίν ντε Μπενουά, στο περιοδικό «Ελεμάν» («Στοιχεία»), σε συνεργασία με τον
«Όμιλο Ερευνών για τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό» – G.R.E.C.E.
(GROUPEMENT DE RECHERCHES ET D’ ETUDES POUR LA CIVILISATION EUROPEENNE).
(Νοέμβριος 1974).
Εισαγωγικό σημείωμα του Σταύρου Βασδέκη.
Στην παρούσα ιστοσελίδα ανάρτησα κάποια κείμενα του Γάλλου ελληνιστή φιλοσόφου Αλαίν ντε Μπενουά, επειδή έκρινα ότι είναι ένας από τους σπουδαίους φιλόσοφους της εποχής μας.
Στην πατρίδα του την Γαλλία, τον καταχώρησαν σ’ ένα φιλοσοφικο-πολιτικό ρεύμα το οποίο ονόμασαν «Νέα Δεξιά». Ο ίδιος διαμαρτύρεται ότι δεν του αναγνωρίζουν τις συγγένειες που διαθέτει ούτε με την δεξιά πλευρά του, και περισσότερο ούτε με την αριστερή.
Ούτως λοιπόν εχόντων των πραγμάτων, κάποιοι αριστεροί, με «κατηγόρησαν» ότι δεξιοφέρνω, νομίζοντες οι φουκαράδες ότι πάσχω την νόσον της δεξιοφοβίας, και της συνοδευούσης πάντοτε αυτήν, την του αριστεροκολλήματος.
Το αιώνιο πρόβλημα των δούλων των ιδεοληψιών, οι οποίοι αγωνιούν, μη τυχόν και παραβούν τα καθαγιασμένα δόγματα, άλλοι μεν του Προφήτη Μαρξ και άλλοι του γιου του θεού τους, αυτού του Χριστού. Χώρια που γνωρίζω κάποιους οι οποίοι υπόκεινται στην δοκιμασία και των δυο αυτών βασάνων.
Ρωτάω λοιπόν, όταν κανείς ακολουθεί πορεία συνεχώς όλο αριστερά, ή όλο δεξιά, δεν είναι καταδικασμένος να περιφέρεται πάντοτε γύρω από το ίδιο σημείο, σαν τη ζαλισμένη μύγα;
Δηλαδή υπάρχει κανένας φυσικός δρόμος που να μην έχει στροφές και δεξιές και αριστερές;
Τι συμβαίνει δηλαδή; Μόλις ο δρόμος της ζωής παρουσιάσει σ’ έναν αριστερό μια δεξιά στροφή, ο άνθρωπος σπάει τα μούτρα του πάνω της, αφού δεν την παίρνει με τίποτα (το παίρνω υπονοεί ενίοτε και σεξουαλική χροιά), διότι είναι φανατικά ορκισμένος να μη προδώσει ποτέ στη ζωή του τις ομορφούλες αριστερές στροφούλες! Ξέρετε τι όρκους αιώνιας αγάπης έχει καταθέσει στα γόνατά τους;
Στα ίδια καμμώματα από την άλλη μπάντα, τη δεξιά, επιδίδονται με αντάξιο ζήλο και οι πάσχοντες την νόσο της αριστεροφοβίας, και της αντιστοίχου, την του δεξιοκολλήματος.
Κοντολογίς διαβόλοι δεν κυκλοφορούν μόνο μέσα σε θρησκευτικά μαντριά αλλά και σε ιδεοπολιτικά. Πάντως προσωπικά, τους πιο φανατικούς χριστιανούς, τους συνάντησα ανάμεσα σε κομμουνιστικούς κύκλους. Άλλο μυστήριο κι αυτό για τους ανύποπτους. Εντάξει, υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως άλλωστε σ’ όλες τις κατηγορίες.
Είναι κοινό μυστικό ότι ο ρατσισμός χρεώνεται στη Δεξιά μπάντα. Κι έρχεται τώρα ένας «Νεοδεξιός» να καταφέρεται στον ρατσισμό! Να, αυτός εδώ που λέγαμε, ο Μπενουά.
Θεωρώ το κείμενο αυτής της συνέντευξης, ιδιαιτέρως βαρυσήμαντο και δίκαιο για όλο τον κόσμο. Διότι θέτει τα ζητήματα των σχέσεων μεταξύ των λαών σε ορθότερη βάση.
Επειδή όμως η συνέντευξη είναι μακροσκελής, θα αντιγράψω μόνο ένα μικρό κομμάτι. Μπορείτε να την αναγνώσετε ολόκληρη από το βιβλίο ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΣΤΑ ΟΡΘΑ, του Αλαίν ντε Μπενουά, εκδ. «ελευθερη σκεψις», μετεφρ. Ανδρέα Δενδρινού. (Δεν θα απαντήσω σε σχόλια, σχετικά με την πολιτική ιδεολογία του εκδότη και μεταφραστή, διότι απεχθάνομαι τους κατινισμούς αρσενικής φύσεως και προελεύσεως).
Το κομμάτι της συνέντευξης που σας υποσχέθηκα:
Ερώτηση: Πώς να καταπολεμηθεί όμως η φυλετική διάκριση;
Α. Μπ.: Παίρνω το λεξικό και διαβάζω: «Διάκριση: ιδιότητα – πράξη να διακρίνω, να διαφοροποιώ». Με την αυστηρή έννοια, όλα στη ζωή είναι διάκριση. Θέλετε βέβαια να αναφερθείτε, τηρουμένων των αναλογιών, για την διάκριση των μεταχειρίσεων ως προς τα στοιχειώδη δικαιώματα κάθε πολίτη. Είναι πράγματι καταδικαστέα και πρέπει να καταπολεμηθούν οι προκαταλήψεις που την συνοδεύουν.
Το να ληφθούν υπ’ όψιν οι διαφορές, είναι εμφανώς ο πρώτος όρος εξαφανίσεώς τους. Στην αντίθετη περίπτωση, θα καταλήγαμε στο αντίθετο από το επιζητούμενο αποτέλεσμα.
Αυτό είναι που έγινε στις Η.Π.Α. Την στιγμή ακριβώς που διακηρύσσονταν μια απόλυτη ισότητα, με αφηρημένη έννοια, η κατάσταση κατέληγε σ’ ένα τετελεσμένο γεγονός διαχωρισμού, εναντίον της οποίας ήταν πρακτικά αδύνατο να γίνει οτιδήποτε.
Άλλωστε, πολύ συχνά, υπάρχει κίνδυνος να φτάσουμε σε μια αντίθετη διάκριση, δηλαδή εις βάρος της πλειοψηφίας…
[Σχόλιο του αντιγράφοντος: αυτό το τελευταίο σας θυμίζει κάτι;]
Ερώτηση: τι θέλετε να πείτε;
Α. Μπ.: Απλούστατα, ότι πρέπει να είναι κανείς λίγο λογικός με τον εαυτό του. Είμαι υπέρ της μη διακρίσεως, υπέρ της αποαποκιοποιήσεως, υπέρ του δικαιώματος αυτοδιαθέσεως των λαών. Αλλά υπό έναν όρο: ότι ο κανόνας δεν θα έχει καμμία εξαίρεση.
Εάν είναι κανείς εναντίον της αποικιοποιήσεως, τότε πρέπει να είναι και υπέρ της αμοιβαίας αποαποικιοποιήσεως, δηλαδή εναντίον όλων των μορφών αποικιοποιήσεως: στρατηγικής, οικονομικής, πολιτιστικής, καλλιτεχνικής κ.ο.κ.
Έχει κανείς το δικαίωμα να είναι υπέρ της «Μαύρης Δυνάμεως», υπό τον όρο να είναι συγχρόνως και υπέρ της «Λευκής Δυνάμεως», της «Κίτρινης Δυνάμεως», και της «Ερυθράς Δυνάμεως».
Πάνω απ’ όλα, δυσπιστώ προς τον μονοπλευρισμό: Είναι το υπ’ αριθ. 1 σημάδι του κομματισμού, υπό την χειρότερη έννοια του όρου.
Γινόμαστε όμως μάρτυρες ορισμένων παραδόξων. Βλέπουμε «ιδεολόγους» να παίρνουν θέση υπέρ του σεβασμού όλων των φυλών. Εκτός μιας: της δικής μας, που, εντός παρενθέσεως, είναι και η δική τους. Θα μιλήσω αργότερα για την ετεροφυλοφοβία. Εδώ πρέπει να μιλήσει κανείς για ετεροφυλομανία: μια άλλη παθολογική παρέκκλιση, λίγο ή πολύ μαζοχιστικής φύσεως.
Οι ίδιοι… από τη μια πλευρά μας λένε ότι οι Μαύροι και οι Ινδιάνοι δεν μπορούν να αντισταθούν στην αντίθεση που εκπροσωπεί η επαφή με τον δυτικό πολιτισμό. Από την άλλη όμως ισχυρίζονται ότι η ανάμειξη των λαών και των πολιτισμών είναι, για τους Ευρωπαίους, πολύ εξαιρετική και συντελεστής προόδου!
Θα πρέπει να μάθουμε λοιπόν αν υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, ή αν, για να θυμηθούμε τον Όργουελ «όλοι οι λαοί είναι ίσοι, εκτός από εκείνους που είναι πιο ίσοι από τους άλλους»!
Εγώ τουλάχιστον, δεν βλέπω γιατί αυτό που είναι εξαιρετικό για τους Κάφρους ή τους Οτεντότους, δεν θα αποδεικνύονταν τουλάχιστον το ίδιο καλό και για μας. Ή, τότε, θα έπρεπε να γίνει παραδεκτό, ότι υπάρχουν ορισμένες φυλές πιο προικισμένες από άλλες ως προς την ικανότητα προσαρμογής. Αλλά τότε θα επρόκειτο για… διάκριση…
Ας διακηρύξουμε λοιπόν το δικαίωμα των λαών να είναι ο εαυτός τους, το δικαίωμα που έχουν όλοι οι λαοί να προσπαθήσουν να φθάσουν στην αποκορύφωσή τους, εναντίον κάθε οικουμενισμού και εναντίον όλων των «ρατσισμών».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου