Η Αληθινή Φύση Μας

Οι άνθρωποι προβληματίζονται για το Βαθύτερο Περιεχόμενο της Πραγματικότητας (πέρα από μια επιφανειακή σύλληψη) εδώ και χιλιάδες χρόνια. Σε όλες τις Παραδόσεις αναζητούν την Μια Μοναδική Πραγματικότητα (σαν Βαθύτερο Βίωμα κι όχι απλά σαν διανοητική σύλληψη). Αυτή η αναζήτηση γέννησε όχι μόνο την Αληθινή Βιωματική Μεταφυσική αλλά θεμελίωσε (στην βάση της πραγματικής «προσωπικής» βιωματικής εμπειρίας) την Οδό, σαν Πρακτική Άσκηση της Γνώσης και σαν Αρετή. Η Αλήθεια είναι Βίωμα, και Βιώνεται όταν ξεπερασθούν οι επιφανειακές δραστηριότητες της ύπαρξης και οι εξωτερικοί περιορισμοί της. Τότε η Πραγματικότητα Αποκαλύπτεται όπως είναι και Βιώνεται αυθόρμητα σαν Ζωή και Ελευθερία (κι όχι μέσα από κάποια περιορισμένη συνείδηση).

Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι η Αλήθεια, η Πραγματικότητα, η Αληθινή Ζωή, Βιώνεται Πραγματικά, Αντικειμενικά κι όχι μέσα από κάποια υποκειμενική αντίληψη. Μιλάμε συνεπώς για μια Μετακίνηση της Συνείδησης από την υποκειμενική λειτουργία της στην Αντικειμενική Φύση και Δραστηριότητά της. Μιλάμε για μια ολοκληρωτική έξοδο από την περιορισμένη συνείδηση, από την υποκειμενική αντίληψη, από κάθε αντίληψη του εγώ. Με αυτή την «έννοια» η Έξοδος είναι πραγματικό γεγονός, πέρα από τον χρόνο, την διαδικασία, την εξέλιξη. Η αντίληψη ενός δρόμου, μια εξέλιξης και μιας πραγματοποίησης εντός του χρόνου είναι απλά μια αυταπάτη της υποκειμενικής αντίληψης.

Υπάρχει πραγματική μετάβαση στην Αλήθεια, στην Αληθινή Ζωή, αλλά δεν υπάρχει ούτε δρόμος για να φτάσεις εδώ, ούτε πραγματοποίηση, ούτε αποτέλεσμα, ούτε φώτιση, ούτε απελευθέρωση. Κι ασφαλώς δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει φωτισμένο εγώ. Τότε;

Μπορεί κάποιος να «προσανατολιστεί» αν απλά παρατηρήσει με προσοχή την Σχέση ανάμεσα στην Μία Ενιαία Πραγματικότητα και την πολλαπλότητα, τα πολλά, την ατομικότητα, το εγώ. Στην πραγματικότητα (στην αντικειμενική πραγματικότητα κι όχι σε μια υποκειμενική αντίληψη της πραγματικότητας) η Συνείδηση, σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκεται (επαναλαμβάνουμε, σε οποιαδήποτε κατάσταση) Εμπεριέχει, από την Φύση της, εν Δυνάμει, Όλη την Φύση, όλες τις Ιδιότητες, όλες τις Δυνατότητες, όλες τις Λειτουργίες. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στο Όλο, τον Θεό, (ή όπως αλλιώς Το ονομάσουμε) και το κάθε ον, ακόμα και το πιο μικρό μόριο σκόνης. Η μόνη διαφορά ανάμεσα στα όντα (εξωτερική διαφορά, επιφανειακή διαφορά) είναι το Άνοιγμα της Συνείδησης, ο διαφορετικός βαθμός Επίγνωσης της Αληθινής Βαθύτερης Φύσης, που Είναι Μία για όλα όσα υπάρχουν.

Κι ενώ έτσι έχουν τα πράγματα κι ίσως οι άνθρωποι το κατανοούν διανοητικά όμως ελάχιστοι ανακαλύπτουν την Αληθινή Βαθύτερη Φύση και μένουν εγκλωβισμένοι στης επιφανειακές λειτουργίες της ύπαρξης και στις εξωτερικές δραστηριότητές τους. Ένα πραγματικό πρόβλημα (αν και εφόσον αναγνωρίζεται σαν πρόβλημα) απαιτεί μια πραγματική αντικειμενική λύση Κι η μόνη λύση εδώ είναι η Έξοδος από το υποκείμενο, την αντίληψή του, τον κόσμο του και τις εμπειρίες του, προς την Αντικειμενική Φύση. Όλα τα άλλα, υποκειμενικές αντιλήψεις, θρησκείες, διδασκαλίες, θρησκευτικές δραστηριότητες, και πρακτικές ενός εγώ που προσπαθεί να πραγματοποιήσει κάτι, είναι όλα μέσα στην σφαίρα του υποκειμενισμού, της αυταπάτης και της ψεύτικης πραγματοποίησης. Ο απατηλός κόσμος των ανθρώπων περιέχει πολλά, ακόμα και την Αλήθεια, και την διδασκαλία και την θρησκευτική πρακτική, μια αρκετά ακριβή θεατρική απομίμηση του πραγματικού. Αλλά δεν είναι το Πραγματικό.