Εάν δεν σταθούμε εμείς πρώτοι δίπλα μας, πώς απαιτούμε να σταθεί κάποιος άλλος;

Αυτό που μας κάνει δυνατούς ανθρώπους δεν είναι η ανάγκη για επίδειξη, ούτε ο στόχος για ολοκλήρωση. Δυνατούς μας κάνει η έντονη επιθυμία να καταφέρουμε να γίνουμε καλύτερες εκδοχές του εαυτού μας.

Το να κτίσεις έναν δυνατό για άλλους επιβλητικό χαρακτήρα, είναι ένας αγώνας που δίνεται από τον καιρό που ενταχθήκαμε στις κοινωνικές ομάδες. Θέλουμε να ξεχωρίσουμε στο σχολείο, έπειτα στο πανεπιστήμιο, μετά στην δουλειά αλλά και στην προσωπική μας ζωή. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να προσπαθούμε να ξεπεράσουμε καταστάσεις με περισσότερη ευκολία από ότι πριν. Να μην αφήνουμε να μας επηρεάζει πλέον μία αλλαγή τόσο όσο μας πείραζε όταν είμασταν νεότεροι. Στόχος είναι να μένουμε ακλόνητοι, κάτι που δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει στο 100%, όμως εάν αντιδρούμε λίγο καλύτερα από ότι εχθές, τότε η δύναμη αυτού που μας επηρεάζει αυτόματα μειώνεται.

Η εμπειρία ζωής που έρχεται όσο παίρνουν τα χρόνια, μας βοηθάει να κρατάμε τον εαυτό μας ετοιμοπόλεμο για τις απρόοπτες συνθήκες επιβίωσης που έρχονται.

Ίσως κάποτε να φαινόμαστε αναίσθητοι ή αυστηροί με κάποια θέματα και ανθρώπους αλλά αυτή είναι ακριβώς και η άμυνα για να καταφέρνουμε να αντιμετωπίζουμε τα χτυπήματα της ζωής που δεχόμαστε. Σήμερα είναι μία παρατήρηση στην δουλειά, αύριο είναι ένας τσακωμός με τον / την σύντροφο. Κάθε μέρα υπάρχει και κάτι που μας φέρνει σε δυσκολία και χρειάζεται να ανασυγκροτούμε τον εαυτό μας για να μην ξεφύγουμε και να βγούμε εκτός ελέγχου. Έπειτα, είδαμε αρκετές φορές και στο παρελθόν ότι τα αυθόρμητα ξεσπάσματα συνήθως χειροτέρευαν την κατάσταση και κατέληγαν σε αδιεξόδους.

Μπορεί να μην το βλέπεις αλλά ο παλαιός εαυτός σου τώρα σε βλέπει και σε καμαρώνει. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή να συνεχίζουμε να αλληλοεπιδρούμε καλύτερα κάθε φορά. Να είμαστε στωικοί στις αποφάσεις μας και να έχουμε διαφάνεια στην επικοινωνία μας. Όσο πιο ξεκάθαρη εικόνα έχουν οι άλλοι για εμάς, τόσο πιο εύκολο είναι να επικοινωνούμε και εμείς τα συναισθήματα μας και να ζητάμε αυτά που θεωρούμε ότι μας αξίζουν.

Πολλές φορές έχουμε παρεξηγηθεί για την στάση μας, όμως αυτή η στάση είναι που μας έχει σώσει από το να πέσουμε στα πατώματα και να οδηγηθούμε σε αποκλεισμό και καταθλίψεις. Είναι τόσο δύσκολος ο σύγχρονος κόσμος, η καθημερινή πάλη και η ανάγκη της προσωπικής ικανοποίησης έχει φτάσει στα ύψη με τις σημερινές επιρροές που δεχόμαστε από παντού.

Ας μείνουμε σταθεροί στην προσπάθεια μας να αντιμετωπίζουμε την ζωή καλύτερα από εχθές, για να δημιουργούμε ένα καλύτερο αύριο για εμάς αλλά και για τους γύρω μας. Άλλωστε, εάν δεν σταθούμε εμείς πρώτοι δίπλα μας, πως απαιτούμε να σταθεί κάποιος άλλος;