Δε μου λείπει… Δεν την έχω ανάγκη, μη σου τη στερώ. Δε θέλω τη στραβή σου καλημέρα και για να είμαι ειλικρινής, έτσι που τη λες, δεν τη θέλω και καθόλου!
Νομίζεις πως όλος ο κόσμος πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τα προβλήματά σου.
Τα υποτιθέμενά σου προβλήματα. Γιατί εσύ συνήθως για κάθε λύση έχεις κι ένα πρόβλημα. Πιστεύεις πως είσαι το θύμα και ζητάς συμπαράσταση και κατανόηση από όλους. Ή μάλλον δε ζητάς, απαιτείς την κατανόηση όλων, στη δύστυχη – όπως θεωρείς– ζωή σου. Κι όποιος δεν είναι μαζί σου, είναι απέναντί σου.
Για κοίτα λίγο γύρω σου. Πόσοι άνθρωποι έχουν περισσότερα και πιο ουσιαστικά προβλήματα από εσένα. Περισσότερους λόγους για να είναι θλιμμένοι και απογοητευμένοι. Τόσο με τους άλλους, όσο και με την ίδια τη ζωή. Κι όμως δεν το βάζουν κάτω, δεν χρωματίζουν τα λόγια τους με δυστυχία, ούτε γεμίζουν το βλέμμα τους με μιζέρια. Δεν φοράνε τη μάσκα του κακομοίρη, για να τους λυπούνται. Αντιθέτως, προσπαθούν να φτιάξουν και τη δική σου διάθεση, να σε δουν να χαμογελάς, να σε γεμίσουν με τη δική τους θετική ενέργεια.
Κι εσύ τι κάνεις; Τους ψέγεις για την καλή τους διάθεση και για την συμπαράσταση, που θεωρείς πως σου στερούν. Τους επιπλήττεις για την ανικανότητά τους να σε κατανοήσουν, να πέσουν στα πατώματα μαζί σου, να είναι εκεί για σένα, όποτε τους χρειαστείς, οποιαδήποτε ώρα και ημέρα. Γιατί όλοι, για ένα περίεργο λόγο, πρέπει να προσαρμοζόμαστε στην κακή και ανάποδη διάθεσή σου, γιατί έτσι πρέπει, γιατί έτσι σε βολεύει, γιατί αυτό σε θρέφει….
Ναι σε θρέφει! Θρέφει ουσιαστικά την εγωκεντρική σου συμπεριφορά, γιατί κατά βάθος αυτό θέλεις. Να είσαι στο επίκεντρο της προσοχής. Κι επειδή δεν μπορείς να το καταφέρεις ή δεν το προσπαθείς με την προσωπικότητά σου, το απαιτείς με την ενοχή που προκαλείς στους ανθρώπους, διότι “…εσείς δεν ξέρετε τι τραβάω εγώ, τόσα προβλήματα, τόσες στεναχώριες…”.
Ξέρω πολλούς ανθρώπους που περνάνε πολύ δύσκολα είτε λόγω υγείας, είτε λόγω καταστάσεων. Κι όμως δεν κλαίγονται. Μπορεί να κλαίνε για να ξελαφρώσουν, αλλά δεν κλαίγονται. Πιστεύουν πως όλα θα ξεπεραστούν και θα τα καταφέρουν. Θα πάνε ένα βήμα παραπέρα γιατί “…έτσι πρέπει. Δε γίνεται αλλιώς…”. Κοίταξέ τους και προβληματίσου, τι κάνεις λάθος, γιατί κάνεις λάθος! Η στάση ζωής σου είναι λάθος. Παραδειγματίσου από τους ανθρώπους που προσπαθούν να δουν θετικά τη ζωή τους και να τη ζήσουν.
Όσο καλύτερα μπορούν.
Πολλές φορές αρκεί, να ανταποδώσεις κι εσύ ένα χαμόγελο και να πεις μία γλυκιά καλημέρα, για να αλλάξει έστω και λίγο η διάθεσή μας. Σκέψου με πόσα χαμόγελα και πόσες καλημέρες θα γεμίσεις θετική ενέργεια για όλη τη μέρα. Δε χρειάζονται πολλά για να είμαστε ευτυχισμένοι. Λίγα πράγματα μόνο…
Άδειασε το μυαλό σου από τις τοξικές σκέψεις που μολύνουν εσένα και τους άλλους και προχωρά μπροστά. Δώσε χαμόγελο για να το πάρεις πίσω. Άναψε το φως και φύγε από το σκοτάδι που επέλεξες. Σε κανέναν δεν αξίζει το σκοτάδι.
Ούτε να το ζει, αλλά ούτε και να το δίνει
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου