Το πρόβλημα για να υπάρχουν βουνά στο εσωτερικό της γης είναι πως θα πρέπει αυτό το εσωτερικό να είναι κοίλο, δηλαδή κούφιο.
Γιατί αν ήταν συμπαγές και αποτελούμενο από ένα ενιαίο υλικό απλά δεν θα υπήρχαν βουνά.
Χρησιμοποιώντας σεισμολογικά κέντρα στην Ανταρκτική, οι ειδικοί βρήκαν αυτά τα εκπληκτικά τεράστια «βουνά» στο όριο μεταξύ του πυρήνα και του μανδύα, περίπου 1.800 μίλια βάθους (περίπου 2.900 χιλιόμετρα) όπως αναφέρει το BBC.
Από τότε, παρόμοια βουνά έχουν βρεθεί να κρύβονται σε διάσπαρτες τοποθεσίες σε όλο τον πυρήνα.
Μερικά είναι ιδιαίτερα μεγάλα: Ένα δείγμα-τέρας καταλαμβάνει ένα «μπάλωμα» 910 χιλιομέτρων (565 μίλια) κάτω από τη Χαβάη.
Ωστόσο, μέχρι σήμερα, κανείς δεν ξέρει πώς δημιουργήθηκαν εκεί, ή από τι είναι φτιαγμένα.
Κάποιος θα πει σε τι κατάσταση είναι αυτά τα βουνά; Τόσο κοντά στον πυρήνα; Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι είναι… κατοικήσιμα και με χιόνια, απλά το ότι υπάρχουν σημαίνει πως μέχρι τώρα δεν έχουμε περιγράψει σωστά στους εαυτούς μας, ως προς το τι υπάρχει στο εσωτερικό της Γης.
Οι ονομαζόμενες ζώνες εξαιρετικά χαμηλής ταχύτητας (ULVZ), αυτές οι γιγάντιες υπόγειες οροσειρές κατάφεραν να ξεφύγουν από το βλέμμα των επιστημόνων όλα αυτά τα χρόνια έως ότου οι σεισμοί και οι ατομικές εκρήξεις παρήγαγαν αρκετά σεισμικά δεδομένα για να εντοπιστούν από αυτούς, ανέφερε το BBC.
Για να κατανοήσουμε πόσο μεγάλα είναι αυτά τα βουνά, το Έβερεστ βρίσκεται περίπου 5,5 μίλια (8,8 χιλιόμετρα) από την επιφάνεια, ενώ τα υπόγεια βουνά λέγεται ότι έχουν ύψος πάνω από 24 μίλια (38 χιλιόμετρα).
«Αναλύοντας 1000 σεισμικές καταγραφές από την Ανταρκτική, η μέθοδος απεικόνισης υψηλής ευκρίνειας βρήκε λεπτές ανώμαλες ζώνες υλικού στο CMB [όριο πυρήνα-μανδύα] παντού όπου ερευνήσαμε», δήλωσε ο γεωφυσικός Edward Garnero από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
«Το πάχος του υλικού ποικίλλει από μερικά χιλιόμετρα έως 10 χιλιόμετρα. Αυτό υποδηλώνει ότι βλέπουμε βουνά στον πυρήνα, σε ορισμένα σημεία έως και 5 φορές ψηλότερα από το Έβερεστ».
Μια πιθανή εξήγηση που έδωσαν οι επιστήμονες είναι ότι αυτοί οι αρχαίοι σχηματισμοί δημιουργήθηκαν όταν οι ωκεάνιοι φλοιοί ωθήθηκαν στο εσωτερικό της Γης.
Υποστηρίζουν ότι μπορεί να ξεκίνησε η δημιουργία τους με τεκτονικές πλάκες που γλιστρούν κάτω στον μανδύα της Γης και βυθίζονται στο όριο πυρήνα-μανδύα.
Στη συνέχεια απλώθηκαν αργά για να σχηματίσουν μια ποικιλία από δομές, αφήνοντας ένα ίχνος από βουνά και σταγόνες.
Αυτό θα σήμαινε ότι και τα δύο είναι κατασκευασμένα από αρχαίο ωκεάνιο φλοιό: ένας συνδυασμός πετρωμάτων βασάλτη και ιζημάτων από τον πυθμένα του ωκεανού, αν και μετασχηματισμένα από έντονη θερμότητα και πίεση.
Άσχετα από την εξήγηση, αυτό που προκύπτει είναι πως όλοι αυτοί που πίστη στην επιστήμη θα πρέπει να αναθεωρήσουν κάποιες από τις απόψεις τους επειδή η ίδια η επιστήμη αλλάζει τα δόγματα και τις θεωρίες της ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Με λίγα λόγια πρέπει να σταματήσει αυτή η μόδα που υπάρχει σε σύγχρονες κοινωνίες του «τα ξέρω και τα γνωρίζω όλα γιατί τα έχει ανακαλύψει επιστήμη».
Η μάθηση είναι μία αέναη διαδικασία που δε σταματάει ποτέ και κάθε θεωρία ισχύει μέχρι να αποδεχτεί ότι δεν ισχύει…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου