Πολλές φορές παρασυρόμαστε σε ονειροφαντασίες και αναπολήσεις. Αναδύονται στις σκέψεις μας σενάρια με διαφορετικά Εγώ μας, σε άλλες πραγματικότητες. Άλλα χαρακτηριστικά, άλλα ταλέντα, άλλη μοίρα και εποχή έρχονται να καλύψουν την τωρινή μας ταυτότητα. Ξεπροβάλλουν για να διορθώσουν ανασφάλειες, φόβους, λάθη. Εμφανίζονται ως φιλοδοξίες, όνειρα ουτοπικά και χάνονται γρήγορα επαναφέροντάς μας απογοητευτικά στο τώρα. Πρόκειται για όλα αυτά που σκεφτόμαστε απαντώντας στην ερώτηση: «Ποιος θα ήθελες να ήσουν;»
Μια ερώτηση δυναμική, ικανή να συνταράξει τον κόσμο σου, να ανασύρει κρυμμένες Εδέμ, να δημιουργήσει φανταστικούς ήρωες και να σε οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς.
Δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς σε αυτήν την ερώτηση.
Έχει να κάνει, αρχικά, με την ηλικιακή φάση που διανύεις. Αφορά τη συνείδηση του εαυτού σου και τις ανάγκες που σου γεννώνται στο πέρασμα του χρόνου.
Όταν βιώνεις την πρώτη παιδική σου περίοδο και οι ανησυχίες, οι μεταβολές δεν έχουν έρθει στο προσκήνιο, δε θα ήθελες να είσαι κανείς. Πόσο ανακουφιστική μπορεί να είναι αυτή η μηδενιστική απάντηση... Σε ελευθερώνει από το βάρος της ευθύνης να φτάσεις κάπου, να καταφέρεις κάτι, να γίνεις κάποιος, να ήσουν κάποιος άλλος. Σε απαλλάσσει από την αποπνικτική αίσθηση ζήλειας προς κάποιο άλλο πρόσωπο, υπαρκτό ή ανύπαρκτο. Από το τρομακτικό αίσθημα της αυτοαπόρριψης και απόκτησης νέας ταυτότητας. Δεν έχεις ακριβή επίγνωση της υπόστασής σου, της προσωπικότητάς σου και ολοκληρωμένες γνώσεις για τον κόσμο που σε περιβάλλει ή τις δυνατότητες που απλώνονται μπροστά σου, έτσι δε σου γεννάται και η επιθυμία να είχες άλλα χαρακτηριστικά και ζωή.
Μεγαλώνοντας, η απάντησή σου συχνά αποκτά μια διάσταση ονειρική και παραμυθική και η ερώτηση ξετυλίγει κουβάρια της παιδικής σου φαντασίας. Ζηλεύεις και βιάζεσαι να ντυθείς με την ταυτότητα αντικειμένων, ζώων και ηρώων που θαυμάζεις. Θα ήθελες να ήσουν πουλί, αεροπλάνο, πυροσβέστης, ο Πήτερ παν. Ενδιαφέρουσες, αστείες απαντήσεις που αναδεικνύουν το μεγαλείο της ανθρώπινης φαντασίας, την αθωότητα των πρωταρχικών σου χρόνων. Όταν μπαίνουν στο προσωπικό σου σκηνικό τα κοινωνικά στερεότυπα, θα ήθελες να ήσουν η μαμά, ο μπαμπάς σου, ο δάσκαλός σου, αντικατοπτρίζοντας στην απάντησή σου αυτή την μύχια ανάγκη της μίμησης, της αποδοχής, της προσέγγισης της ενήλικης ζωής των πιο κοντινών σου «ηρώων».
Διανύοντας την εφηβική σου περίοδο γίνεσαι ουτοπιστής, επαναστάτης. Ονειρεύεσαι να ήσουν άλλος ένας άξιος ηγέτης, ένας λαμπρός και ικανός επιχειρηματίας, ένας θαρραλέος αγωνιστής ή πάλι υποτάσσεσαι σε πρότυπα ομορφιάς και στις σύγχρονες κοινωνικές τάσεις που εισβάλλουν κυριαρχικά στην υπό διαμόρφωση προσωπικότητά σου και θα ήθελες να ήσουν κάποιος πολύ όμορφος και δημοφιλής τραγουδιστής, ηθοποιός, ποδοσφαιριστής. Εδώ οι ανάγκες σου και οι φιλοδοξίες υποχωρούν στις ανασφάλειες και τους φόβους της άγουρης προσωπικότητάς σου και άπτονται των αναζητήσεων, των γνώσεων, των επιρροών σου.
Φτάνοντας στην πιο ώριμη φάση σου, το εναλλακτικό σου σενάριο τίθεται σε πιο ρεαλιστικές και κυνικές -ίσως- βάσεις. Θα ήθελες να ήσουν κάποιος με περισσότερα χρήματα, που ταξιδεύει περισσότερο, κάποιος με καλή δουλειά, με υγεία. Είναι εκείνη η περίοδος που οι συγκρίσεις εισχωρούν βίαια στο υποσυνείδητό σου, βρίσκεσαι στο σημείο που αντιλαμβάνεσαι τι θες από τη ζωή, τι έχεις και τι είσαι σε θέση να κατακτήσεις. Ίσως πάλι ως απόρροια των εσωτερικών σου διεργασιών, των διευρυμένων γνώσεών σου και της μεστής αντιληπτικότητας που σε διακατέχει να γοητεύεσαι από σπουδαίες προσωπικότητες που έγραψαν με το μελάνι τους σελίδες στα βιβλία της ιστορίας. Ίσως, ακόμα, να ήθελες να ήσουν εσύ ο ίδιος αλλά υπό άλλους όρους, να είχες επιλέξει άλλα μονοπάτια, να είχες πάρει άλλες αποφάσεις και να είχες αξιοποιήσει τον επίγειο χρόνο σου αλλιώς.
Αν η απάντηση δε βγαίνει από τα χείλη σου με ευκολία, τότε ίσως είσαι σε καλό δρόμο. Αν σου παίρνει περισσότερο χρόνο, αν δε βιάζεσαι να αντικαταστάσεις υποσυνείδητα την οντότητά σου με μια άλλη που πληροί τις προδιαγραφές σεναρίων ευτυχίας, απαρνούμενος την ανεπαρκή ζωή σου, τότε ίσως είσαι απαλλαγμένος από τον φθόνο και το βάρος ενός εναλλακτικού εαυτού.
Όχι υπερόπτης, αλαζόνας, αλλά συμφιλιωμένος με όσα σου δόθηκαν, όσα διαμόρφωσες αξιοποιώντας τα στο μέγιστο. Ικανοποιημένος με την πορεία σου. Έχοντας συνείδηση των αδυναμιών, των ελαττωμάτων, των ατελειών της ημιτελούς φύσης σου. Έχοντας επίγνωση των δυνατοτήτων και ευκαιριών που ανοίγονται μπροστά σου. Συνειδητοποιώντας πως η ζωή πίσω δε γυρίζει, πως όλα όσα βίωσες άσχημα και καλά σε έφεραν στο σήμερά σου. Ότι έχεις αξία όποιος κι αν είσαι.
Εύχομαι να μη βιαστείς να ανταλλάξεις αυτό το σώμα που υπήρξε συνταξιδιώτης σου στην πορεία της ζωής. Ο πόνος, η φθορά, οι ηδονές όλα είσαι εσύ. Γιατί να θες να είσαι κάποιος άλλος; Να θες να αποδιώξεις τις εμπειρίες σου; Όσο ελλιπείς ή άσχημες μπορεί να είναι, είσαι εσύ, οι επιλογές σου, οι δυνατότητες, η μοίρα σου.
Εύχομαι να μη βιαστείς να απαντήσεις. Να σκεφτείς όλα όσα πρεσβεύεις, όλα όσα έχεις ζήσει και δύνασαι να πραγματοποιήσεις. Να μη θέλεις να ήσουν κάποιος άλλος. Να μη ζηλέψεις τη φήμη και την τύχη κανενός. Διάσημου, άσημου, υπαρκτού, ανύπαρκτου. Ταλαντούχου, τυχερού, άξιου, πετυχημένου.
Εύχομαι να απαντήσεις: «Θα ήθελα να είμαι εγώ. Με τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία μου. Με τις αναμνήσεις, τις κατακτήσεις και τις αποτυχίες μου. Γιατί εμένα μόνο ξέρω –προσπαθώ για την ακρίβεια να με μάθω κάθε μέρα και πιο πολύ. Εμένα μόνο έχω και κανένα ίσως, μπορεί, αν. Και είμαι περίεργος πού θα φτάσω».
«Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι» -Oscar Wilde
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου