Το γενικό πρόσταγμα της σύγχρονης κοινωνίας είναι το “Like” διότι μόνο το “Like” επισπεύδει την ροή της πληροφορίας

Το γενικό πρόσταγμα της κοινωνίας τής θετικότητας είναι το “Like”. Δεν είναι τυχαίο ότι το Facebook αρνείται επιμόνως να εισαγάγει την εντολή “Dislike”. Η κοινωνία της θετικότητας αποφεύγει οποιαδήποτε παραλλαγή της αρνητικότητας, γιατί η αρνητικότητα παρακωλύει την επικοινωνία και η αξία της μετράται αποκλειστικά με βάση τον όγκο των πληροφοριών και την ταχύτητα ανταλλαγής τους, ενώ η ποσότητα των πληροφοριών ανεβάζει και την οικονομική της αξία. Αρνητικά προστάγματα παρεμποδίζουν την επικοινωνία. Το “Like” προκαλεί ταχύτερα την επικοινωνιακή συνδεσιμότητα απ’ ό,τι το “Dislike”. Πάνω απ’ όλα, η αρνητικότητα της απόρριψης δεν μπορεί ν’ αξιοποιηθεί οικονομικά.

Διαφάνεια και αλήθεια δεν είναι ταυτόσημες. Η αλήθεια είναι αρνητικότητα, στο μέτρο που αυτοπροβάλλει και αυτοεπιβάλλει τον εαυτό της ανακηρύσσοντας ψευδές οτιδήποτε άλλο. Περισσότερες πληροφορίες ή και η συσσώρευση πληροφοριών από μόνες τους δεν παράγουν αλήθεια. Της λείπει η κατεύθυνση, δηλαδή το νόημα. Και σ’ αυτήν ακριβώς την έλλειψη αρνητικότητας της αλήθειας οφείλεται ο πολλαπλασιασμός και η μαζοποίηση της θετικότητας. Η υπερπληροφόρηση και η υπερεπικοινωνία μαρτυρούν έλλειψη αλήθειας, ακόμα και έλλειψη Είναι. Περισσότερη πληροφόρηση και περισσότερη επικοινωνία όχι μόνο δεν αναιρούν τη θεμελιώδη ασάφεια του όλου, αλλά και την επιδεινώνουν.

Είναι πια αποδεδειγμένο ότι περισσότερη πληροφόρηση δεν οδηγεί κατ’ ανάγκην σε καλύτερες αποφάσεις.” Η διαίσθηση, π.χ. υπερβαίνει τις διαθέσιμες πληροφορίες και ακολουθεί τη δική της λογική. Σήμερα, μάλιστα, η υψηλότερη κριτική μας δυνατότητα ατροφεί εξαιτίας αυτού ακριβώς του καταιγισμού πληροφοριών. Συχνά, λιγότερη γνώση και πληροφόρηση παράγει ένα πλεόνασμα, ενώ και η αρνητικότητα της παραμέλησης και της λησμοσύνης είναι συχνά παραγωγική. Η κοινωνία της διαφάνειας δεν ανέχεται κενά ούτε στην πληροφόρησή μας ούτε στην οπτική μας. Παρ’ όλα αυτά, τόσο η σκέψη όσο και η έμπνευσή μας χρειάζονται ένα κενό. Η [γερμανική] λέξη “Glück” (ευτυχία) προέρχεται από την “Lücke” (κενό), ενώ στα μέσα άνω γερμανικά η ευτυχία λεγόταν ακόμα “Gelücke”. Έτσι, μια κοινωνία που δεν θα δεχόταν πια καμία αρνητικότητα του κενού θα ήταν μια κοινωνία χωρίς ευτυχία.