Ο μοναδικός ορισμός για την επιτυχία είναι να ζει κανείς μια έντιμη ζωή

Η ανάληψη κινδύνων (μια συγκεκριμένη κατηγορία κινδύνων) αποτελεί διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον άνθρωπο και στη μηχανή και (ορισμένοι. μπορεί να διαφωνήσουν) επίσης τρόπο κατάταξης των ανθρώπων.

Αν δεν αναλαμβάνεις κινδύνους για να εκφράσεις τη γνώμη σου, δεν είσαι τίποτα.

Και εγώ θα συνεχίζω να λέω ότι ο μοναδικός ορισμός που έχω για την επιτυχία είναι να ζει κανείς μια έντιμη ζωή. Υπονοήσαμε ότι είναι ανέντιμο να αφήνει κανείς άλλους να πεθαίνουν στη θέση του.

Εντιμότητα σημαίνει ότι υπάρχουν κάποιες πράξεις που δεν θα κάνατε ποτέ, ανεξάρτητα από τις υλικές ανταμοιβές. Δεν θα δεχόσαστε καμία φαουστική συμφωνία, δεν θα πουλούσατε το κορμί σας για πεντακόσια δολάρια που επίσης σημαίνει ότι δεν θα το κάνατε ούτε για ένα εκατομμύριο ούτε για ένα δισεκατομμύριο ούτε για ένα τρισεκατομμύριο. Και δεν αφορά μόνο συμπεριφορές που ακολουθούν τη via negativa, εντιμότητα σημαίνει επίσης ότι υπάρχουν πράγματα που θα κάνατε άνευ όρων, ανεξάρτητα από τις συνέπειες. Αναλογιστείτε τις μονομαχίες, που μας στέρησαν τον σπουδαίο Ρώσο ποιητή Πούσκιν (Pushkin), τον Γάλλο μαθηματικό Γκαλουά (Galois) και, φυσικά, πολλούς άλλους, σε νεαρή ηλικία (και, στην περίπτωση του Γκαλουά, σε πάρα πολύ νεαρή ηλικία ) οι άνθρωποι ρίσκαραν να πεθάνουν για να διαφυλάξουν την αξιοπρέπειά τους. Επειδή κανείς δεν ήθελε να ζήσει ως δειλός, προτιμούσε τον θάνατο, ακόμη κι αν, όπως στην περίπτωση του Γκαλούα, είχε εφεύρει έναν νέο και σημαντικό κλάδο των μαθηματικών ενώ ήταν ακόμη έφηβος. Όπως έλεγε η Σπαρτιάτισσα μητέρα στον γιο της που πήγαινε στον πόλεμο “Ή ταν ή επί τας”, δηλαδή είτε θα επιστρέψεις με την ασπίδα σου ή δεν θα γυρίσεις ζωντανός (το έθιμο ήταν να μεταφέρουν το νεκρό σώμα πάνω στην ασπίδα): μόνο οι δειλοί ξεφορτώνονται την ασπίδα τους για να τρέξουν πιο γρήγορα.

Για να καταλάβετε πώς ο μοντερνισμός έχει καταστρέψει κάποια από τα θεμέλια των ανθρώπινων αξιών, συγκρίνετε τις παραπάνω απόλυτες θέσεις με μοντερνιστικούς συμβιβασμούς: για παράδειγμα, άτομα που δουλεύουν για απεχθή λόμπι ή άτομα που εν γνώσει τους παίζουν το γνωστό ανήθικο παιχνίδι των ακαδημαϊκών κύκλων, αποδέχονται την κατάστασή τους προτάσσοντας επιχειρήματα όπως «πρέπει να σπουδάσω τα παιδιά μου». Οι άνθρωποι που δεν είναι ηθικά ανεξάρτητοι συνήθως προσπαθούν να ταιριάξουν ηθικές αξίες στο επάγγελμά τους (έπειτα από κάποια ελάχιστη επεξεργασία) παρά να βρουν ένα επάγγελμα που να ταιριάζει στις ηθικές αξίες τους.

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση της εντιμότητας: να εμπλέκεται κανείς σε πράξεις που εκτείνονται πέρα από το προσωπικό διακύβευμα, με αποτέλεσμα να διακινδυνεύει για χάρη άλλων, να βάζει το κεφάλι του σε τορβάδες άλλων- να θυσιάζει κάτι σημαντικό για χάρη του συνόλου.