Αυτό που μας λέει ο Santanaya είναι πως:
«Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει».
Αλλά και ο Κομφούκιος:
«Μελέτησε το παρελθόν αν θες να ορίσεις το μέλλον».
Δεν μας λένε πως πρέπει να το φέρνουμε στο τώρα μας, κάτι το οποίο υποσυνείδητα πολλοί από εμάς κάνουμε. Αλλά να το θυμόμαστε, να το μελετάμε, και στο κάθε τώρα να φέρνουμε τα μαθήματα, την γνώση, την σοφία και την αντίληψη που θα μας προσφέρουν μια καλύτερη και πληρέστερη εμπειρία ζωής.
Τρέχουμε να προλάβουμε από τη μία στιγμή στην άλλη και νομίζουμε πως το να κάνουμε συνέχεια πράγματα σημαίνει πως είμαστε και παραγωγικοί. Όμως πολλές φορές, η μη δράση είναι εξίσου σημαντική με την όποια δράση. Αλλά δεν μας αφήνουμε να χαλαρώσουμε και να γευτούμε τις στιγμές. Η παύση όπως και στην μουσική είναι εκείνη που δίνει έμφαση στις νότες και τους στίχους που ακολουθούν. Η παύση ή ανάπαυλα είναι εκείνη που μας δίνει την δυνατότητα να παρατηρήσουμε, να αφουγκραστούμε αλλά και να μελετήσουμε το παρελθόν. Όχι για να μείνουμε εκεί, αλλά για να δημιουργήσουμε μια ευρύτερη και σοφότερη αντίληψη που θα μας εξασφαλίσει μια καλύτερη εμπειρία ζωής.
Κάποια πράγματα είναι βαθιά ριζωμένα από την αρχή ετούτης της ύπαρξής μας, και ίσως είναι δύσκολο να αλλάξουν. Πολλές φορές ζούμε στις αναμνήσεις, ζούμε από τις αναμνήσεις, ή κολλάμε στις αναμνήσεις. «Τι ωραία που ήταν τότε, γιατί μου φέρθηκε έτσι, θα εκδικηθώ, αχ και να γυρνούσα στα παλιά». Κι έτσι για τον όποιο λόγο ή για τον όποιο συναισθηματικό μαγνητισμό, αντί να προχωράμε, αντί να απολαμβάνουμε το κάθε τώρα, μένουμε πίσω. Κι αντί να δημιουργούμε νέας βιώματα και νέες αναμνήσεις στο βιβλίο της ζωής μας, αναπαράγουμε πολλές φορές τις παλιές.
Και ναι, κάποια μέρη της κούπας μας ίσως δεν μπορούν να αδειάσουν. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε, είναι να μεγαλώσουμε την κούπα (αντίληψη) μας, αλλά και να επιτρέψουμε στις νέες μας λευκές σελίδες να γεμίσουν με νέο χρώμα, γνώσεις, ανθρώπους, εμπειρίες και ιστορίες.
Δεν μας λένε πως πρέπει να το φέρνουμε στο τώρα μας, κάτι το οποίο υποσυνείδητα πολλοί από εμάς κάνουμε. Αλλά να το θυμόμαστε, να το μελετάμε, και στο κάθε τώρα να φέρνουμε τα μαθήματα, την γνώση, την σοφία και την αντίληψη που θα μας προσφέρουν μια καλύτερη και πληρέστερη εμπειρία ζωής.
Τρέχουμε να προλάβουμε από τη μία στιγμή στην άλλη και νομίζουμε πως το να κάνουμε συνέχεια πράγματα σημαίνει πως είμαστε και παραγωγικοί. Όμως πολλές φορές, η μη δράση είναι εξίσου σημαντική με την όποια δράση. Αλλά δεν μας αφήνουμε να χαλαρώσουμε και να γευτούμε τις στιγμές. Η παύση όπως και στην μουσική είναι εκείνη που δίνει έμφαση στις νότες και τους στίχους που ακολουθούν. Η παύση ή ανάπαυλα είναι εκείνη που μας δίνει την δυνατότητα να παρατηρήσουμε, να αφουγκραστούμε αλλά και να μελετήσουμε το παρελθόν. Όχι για να μείνουμε εκεί, αλλά για να δημιουργήσουμε μια ευρύτερη και σοφότερη αντίληψη που θα μας εξασφαλίσει μια καλύτερη εμπειρία ζωής.
Κάποια πράγματα είναι βαθιά ριζωμένα από την αρχή ετούτης της ύπαρξής μας, και ίσως είναι δύσκολο να αλλάξουν. Πολλές φορές ζούμε στις αναμνήσεις, ζούμε από τις αναμνήσεις, ή κολλάμε στις αναμνήσεις. «Τι ωραία που ήταν τότε, γιατί μου φέρθηκε έτσι, θα εκδικηθώ, αχ και να γυρνούσα στα παλιά». Κι έτσι για τον όποιο λόγο ή για τον όποιο συναισθηματικό μαγνητισμό, αντί να προχωράμε, αντί να απολαμβάνουμε το κάθε τώρα, μένουμε πίσω. Κι αντί να δημιουργούμε νέας βιώματα και νέες αναμνήσεις στο βιβλίο της ζωής μας, αναπαράγουμε πολλές φορές τις παλιές.
Και ναι, κάποια μέρη της κούπας μας ίσως δεν μπορούν να αδειάσουν. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε, είναι να μεγαλώσουμε την κούπα (αντίληψη) μας, αλλά και να επιτρέψουμε στις νέες μας λευκές σελίδες να γεμίσουν με νέο χρώμα, γνώσεις, ανθρώπους, εμπειρίες και ιστορίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου