Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2021

PAUL WATZLAWICK: Με αδρή αμοιβή φυσικά

Δυστυχώς το παρακάτω απόσπασμα αντικατοπτρίζει ένα μέρος της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε. Σήμερα, τώρα … Αυτή την κοινωνία θέλουμε;

Στο “Μπαλκόνι” του Ζαν Ζενέ έχουμε την εκλεκτική περιγραφή του «κόσμου της συμπαιγνίας»: η Μαντάμ Ίρμα διατηρεί ένα σούπερ πορνείο όπου προσφέρει στους πελάτες της (με αδρή αμοιβή φυσικά) τους ιδανικούς παρτενέρ που ενσαρκώνουν τους «ρόλους» που ονειρεύονται. Οι πελάτες αυτοί (στη φαντασία τους βέβαια): δυο Βασιλείς της Γαλλίας με στέψη και διάφορες άλλες τελετές, ένας ναύαρχος στη γέφυρα του ακυβέρνητου πλοίου του, ένας Επίσκοπος —αντικείμενο αιώνιας λατρείας—, ένας δικαστής που δικάζει μια κλέφτρα, ένας έφιππος στρατηγός και πολλοί άλλοι. (Όλα αυτά την ώρα που μαίνεται η επανάσταση και οι εξεγερμένοι έχουν καταλάβει το βόρειο τμήμα της πόλης). Ακόμη και η αξιοθαύμαστη οργάνωση της Μαντάμ Ίρμα δεν μπορεί να εμποδίσει τελείως την απομυθοποίηση. Όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι εύκολο για τους πελάτες να ξεχάσουν ότι αυτές τις κωμωδιούλες τις πληρώνουν χρυσές. Κι από την άλλη πλευρά, οι επαγγελματίες παρτενέρ δεν έχουν πάντα τη δυνατότητα —ή την όρεξη— να παίξουν το ρόλο τους όπως ακριβώς θέλουν οι πελάτες ώστε να δημιουργήσουν την επιθυμητή «πραγματικότητα».

Ας πάρουμε για παράδειγμα αυτό τον διάλογο ανάμεσα στον Δικαστή και την Κλέφτρα.

ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Η ιδιότητα του δικαστή είναι προέκταση της δικής σου ιδιότητας της κλέφτρας. Θα αρκούσε να αρνηθείς… και να μη σου περάσει τέτοια σκέψη… να αρνηθείς πως είσαι αυτό που είσαι ώστε να πάψω κι εγώ να υπάρχω… να εξαφανιστώ, να εξατμιστώ, να αποσυντεθώ. Το Καλό υπάρχει σαν αντιδιαστολή του Κακού. Λοιπόν; Λοιπόν; Δε θ’ αρνηθείς ότι είσαι κλέφτρα, έτσι; Θα ήταν φριχτό. Εγκληματικό. Θα μου στερούσες την ίδια μου την ύπαρξη! (ικετευτικά) Πες μου μικρή μου, αγαπούλα μου, δε θα μου το αρνηθείς, έτσι;
ΚΛΕΦΤΡΑ: (ναζιάρικα) Ποιος ξέρει;
ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Πώς; Τι είναι αυτά που λες; Θα μου αρνιόσουν; Πες μας τι έκλεψες και από πού.
ΚΛΕΦΤΡΑ: (σηκώνεται όρθια και απαντά ξερά) Όχι.
ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Έλα, πες μου, μη γίνεσαι σκληρή…
ΚΛΕΦΤΡΑ: Μη μου μιλάτε στον ενικό!
ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Δεσποινίς… Κυρία… Σας παρακαλώ. (πέφτει στα γόνατα) Σας ικετεύω. Μη μ’ αφήνετε μετέωρο. Τι θα γινόμασταν αν δεν υπήρχαν δικαστές και κλέφτες;

Στο τέλος, η Μαντάμ Ίρμα απευθύνεται στο κοινό μετά την εξαντλητική νύχτα που πέρασε. «Γυρίστε στα σπίτια σας. Σας διαβεβαιώνω ότι εκεί όλα θα είναι ψεύτικα, περισσότερο κι από εδώ ακόμα…» Σβήνει τα τελευταία φώτα.

Κάπου κοντά, ακούγεται ξανά το απειλητικό κροτάλισμα ενός πυροβόλου.

PAUL WATZLAWICK, ΦΤΙΑΞΕ ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου