Εσύ όμως έχεις επενδύσει στη μάσκα σου

Το να αλλάζεις τα πράγματα απ’ έξω δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. Είναι σαν να αλλάζεις συνεχώς τη θέση των επίπλων στο σπίτι σου. Ό,τι κι αν κάνεις, όπως και να τα βάλεις, είναι το ίδιο σπίτι, το ίδιο δωμάτιο, τα ίδια έπιπλα. Πόσο καιρό μπορείς να ξεγελιέσαι μ’ αυτόν τον τρόπο;

Κάθε άνθρωπος είναι ρευστός σαν ποτάμι. Οι άνθρωποι δεν είναι νεκρά αντικείμενα. Πώς μπορεί να είναι ίδιοι; Εσύ είσαι ίδιος; Είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν το πρωί όταν ξύπνησες;

Ο γερό – Ηράκλειτος έλεγε πως δεν μπορείς να μπεις δύο φορές στο ίδιο ποτάμι, επειδή το ποτάμι δεν είναι ποτέ το ίδιο.

Δεν βαριέσαι χωρίς λόγο. Αν ήσουν αληθινά ζωντανός, τότε τα πάντα θα σου προκαλούσαν έκπληξη.

Αν αποκτήσεις περισσότερη επίγνωση, τότε η ζωή θα γίνει περισσότερο ζωντανή κι ενδιαφέρουσα και δεν θα υπάρχει καμιά δυσκολία.

Ζεις πάντα με νεκρές προσδοκίες.

Κάθε μέρα, έρχεσαι στο σπίτι σου και προσδοκείς μια συγκεκριμένη συμπεριφορά από τη γυναίκα σου.

Τώρα δες πώς εσύ ο ίδιος προκαλείς τη δυστυχία σου.

Προσδοκείς μια συγκεκριμένη συμπεριφορά από τη γυναίκα σου και ταυτόχρονα περιμένεις η γυναίκα σου να είναι καινούργια. Ζητάς το ανέφικτο.

Αν θέλεις στ’ αλήθεια να παραμένει η γυναίκα σου συνεχώς καινούργια, μην έχεις προσδοκίες. Όταν έρχεσαι σπίτι σου να είσαι πάντοτε έτοιμος να εκπλαγείς και να σοκαριστείς. Τότε η γυναίκα σου θα είναι καινούργια. Εκείνη όμως πρέπει να ικανοποιήσει συγκεκριμένες προσδοκίες.

Ποτέ δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να δείχνει όλη του τη ρευστότητα. Κρυβόμαστε, φοβόμαστε να εκτεθούμε, μήπως ο άλλος δεν μας καταλάβει. Και η σύζυγος επίσης προσδοκεί από το σύζυγό της να συμπεριφέρεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο και φυσικά ο καθένας παίζει απλώς το δικό του ρόλο. Έτσι όμως δεν ζούμε τη ζωή, απλώς παίζουμε το ρόλο μας.

Ο σύζυγος έρχεται σπίτι. Τη στιγμή που μπαίνει μέσα, δεν είναι πια ένας ζωντανός άνθρωπος, αλλά απλώς σύζυγος.

Σύζυγος σημαίνει ένας συγκεκριμένος τύπος αναμενόμενης συμπεριφοράς. Όταν συναντιέται η γυναίκα – σύζυγος και ο άντρας – σύζυγος συναντιούνται τέσσερις άνθρωποι, που δεν είναι αληθινοί άνθρωποι, αλλά προσωπικότητες, μάσκες, ψεύτικα πρότυπα, αναμενόμενες συμπεριφορές, καθήκοντα και τίποτε άλλο. Και οι αληθινοί άνθρωποι είναι κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες. Εκείνοι οι αληθινοί άνθρωποι βαριούνται.

Εσύ όμως έχεις επενδύσει στην προσωπικότητα σου, στη μάσκα σου.

Αν θέλεις στ’ αλήθεια μια ζωή χωρίς πλήξη, πέταξε όλες τις μάσκες και να είσαι αληθινός. Μερικές φορές θα είναι δύσκολο, το ξέρω, αλλά αξίζει τον κόπο.

Να είσαι αληθινός.

Ζήσε περισσότερο αυθεντικά.

Πέταξε τις μάσκες. Είναι βάρος στην καρδιά σου.

Πέταξε όλες τις ψευτιές. Εκθέσου. Και ασφαλώς θα βρεθείς σε μπελάδες, αλλά μέσα από αυτούς τους μπελάδες ωριμάζεις και μεγαλώνεις.

Και τότε τίποτα δεν κρατάει τη ζωή.

Κάθε στιγμή η ζωή αποκαλύπτει κάτι καινούργιο. Είναι ένα διαρκές θαύμα που συμβαίνει παντού γύρω σου, απλώς εσύ κρύβεσαι πίσω από νεκρές συνήθειες. Έχεις ξεχάσει εντελώς ποιο είναι το πρωταρχικό σου πρόσωπο. Ακόμη κι όταν στέκεσαι μπροστά από τον καθρέφτη του μπάνιου και είσαι μόνος σου, δεν μπορείς να δεις το πρωταρχικό σου πρόσωπο στον καθρέφτη. Ακόμη κι εκεί υποκρίνεσαι.

Η ύπαρξη είναι διαθέσιμη σ’ εκείνους που είναι διαθέσιμοι στην ύπαρξη. Και τότε, σου λέω, δεν υπάρχει πλήξη. Η ζωή είναι απέραντη απόλαυση.