Η Συνείδηση είναι Μία, Ενιαία, και στα πλαίσια της λειτουργίας της είναι δυνατές όλες οι αντιληπτικές καταστάσεις. Η Συνείδηση Είναι Ελεύθερη, δεν υπόκειται σε κανένα νόμο αιτιότητας. Μπορεί να είναι στραμμένη προς τα Έσω, προς το Ίδιο Είναι , (Απόλυτο, Άπειρο, Άμορφο, Αδημιούργητο, κλπ.), είτε προς τα έξω, προς το «αντικείμενο» που είναι προϊόν αντίληψης, δημιουργημένο... Όταν στρέφεται προς τα έξω χάνει την Πλήρη Αυτοσυνειδησία, έχει μόνο συνείδηση της δοσμένης, περιορισμένης ύπαρξης, ενώ η αντιληπτικότητα στρέφεται κι απορροφάται στο «αντικείμενο». Το «αντικείμενο» είναι ένα συνεχές γίγνεσθαι, μία ροή συμβάντων, οι πληροφορίες έρχονται από όλες τις κατευθύνσεις... Η Συνείδηση είναι ελεύθερη να αντιλαμβάνεται από όλες τις κατευθύνσεις χωρίς να στέκεται πουθενά. Όταν «στέκεται» σε ένα συμβάν, απορροφιέται, βυθίζεται στον φανταστικό χώρο... Έτσι οι αντιληπτικές καταστάσεις αποκτούν οντολογικά χαρακτηριστικά και η Συνείδηση βυθίζεται μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και τους κόσμους... και στις καταστάσεις σαν να είναι πραγματικές...
Διαλογισμός είναι η στροφή προς τα Έσω, το σταμάτημα της ροής της αντίληψης προς το αντικείμενο. Όταν εγκαταλειφθεί η αντίληψη του αντικειμένου... η αντιληπτικότητα μετατοπίζεται προς τα Έσω, προς το Ίδιο Είναι. Τότε η Συνείδηση αντιλαμβάνεται το Ίδιο Είναι, Άπειρο, Άμορφο, Άχρονο. Βρίσκει Εντός της το Άπειρο Βάθος του Είναι, το Όντως Ον, το Αδημιούργητο. Αυτό το Άπειρο που βρίσκει η Συνείδηση Εντός της Είναι Ό,τι ονομάζουν οι άνθρωποι Θεό. Μόνο όταν η Συνείδηση στρέφεται προς τα Έσω, μπορεί να Βιώσει το Παν. Όταν η Συνείδηση αναζητά το Παν προς τα έξω, στον χώρο του αντικειμένου, τότε αντικειμενικοποιεί το Παν... «αυτό» που αντιλαμβάνεται είναι προϊόν αντίληψης, κάτι δημιουργημένο, μία ιδέα, κι «αυτό» δεν είναι Θεός...
Το Έσω, το Ίδιο Είναι, Είναι το Αδημιούργητο, που γίνεται άμεσα αντιληπτό, χωρίς διαδικασία. Το έξω, το αντικείμενο, έχει δημιουργηθεί από τους αντιληπτικούς (οντολογικούς) μηχανισμούς και συλλαμβάνεται μόνο μέσω νοητικών διεργασιών... Διαλογισμός είναι η στροφή προς τα Έσω, η Άμεση Βίωση του Ιδίου Είναι. Διαλογισμός δεν είναι η οποιασδήποτε μορφής ενασχόληση με το αντικείμενο... γιατί σε κάθε περίπτωση υπάρχει νοητική διαδικασία... Όλες οι τεχνικές διαλογισμού, συγκέντρωσης, ενασχόλησης, κλπ., δεν είναι παρά παιχνίδια...
Η Συνείδηση Είναι Ελεύθερη, δεν υπόκειται στον νόμο της αιτιότητας, μπορεί οποτεδήποτε, χωρίς προϋποθέσεις, να στραφεί προς τα Έσω, ή προς τα έξω, προς το αντικείμενο... Η Συνείδηση Είναι έξω από τον χρόνο. Όταν στρέφεται προς τα Έσω βιώνει το Άχρονο. Όταν στρέφεται προς τα έξω, προς το αντικείμενο, αντιλαμβάνεται την ροή των συμβάντων, σχηματίζει αντίληψη του χρόνου, ή βυθίζεται στην αυταπάτη της χρονικής εξέλιξης. Έτσι λοιπόν ο χρόνος αναφέρεται στο αντικείμενο, στον κόσμο του αντικειμένου και στην ροή των συμβάντων... Ώστε η Συνείδηση Βρίσκεται Εκτός Χρόνου, δεν εξελίσσεται... Είναι Ελεύθερη να στραφεί προς το Άχρονο, ή προς το αντικείμενο που «υπόκειται» στον χρόνο, εξελίσσεται στον χρόνο...
Η Συνείδηση εκδηλώνεται σαν αντίληψη και σαν αντιληπτική λειτουργία. Είναι Απεριόριστη, και μπορεί να συμπεριλάβει κάθε αντιληπτική κατάσταση, άπειρες αντιλήψεις, συνεχώς και για πάντα, (από την αντίληψη του Απολύτου μέχρι την αντίληψη του αντικειμένου, την απορρόφηση στο αντικείμενο, κλπ.)... Δρα επιλεκτικά, φιλτράροντας τις πληροφορίες, απομνημονεύει, χρησιμοποιεί την πείρα της, κλπ... Η Συνείδηση Είναι Ελεύθερη από τον νόμο της αιτιότητας. Εν τούτοις, για την Συνείδηση, είναι πιο εύκολο να δρα συνειρμικά, και θέτει μόνη της στην δράση της την σχέση αίτιο-αποτέλεσμα.... Η στροφή προς τα Έσω, είναι ανεξάρτητη χρόνου, «πείρας» κλπ., μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε, ανεξαρτήτως παραγόντων, συνθηκών, κλπ. Ή συμβαίνει ή δεν συμβαίνει... Η στροφή προς τα Έσω (όπου «συναντάμε» το Απόλυτο, το Άπειρο, το Άμορφο, το Αδημιούργητο, την Πραγματικότητα) «γίνεται» με την εγκατάλειψη της αντιληπτικής ενέργειας προς το αντικείμενο, συμβαίνει με το σβήσιμο της αντιληπτικής ενέργειας προς το αντικείμενο, επιτυγχάνεται όταν έχει εξαντληθεί η αντιληπτική ενέργεια προς το αντικείμενο... (Το Έσω Είναι το Παν, Είναι η Πραγματικότητα, Είναι το «Πέραν» η «Άλλη Όχθη»)...
Η Συνείδηση Είναι Εξ’ Αρχής Ελεύθερη, μπορεί να Φθάσει στην Καρδιά της Πραγματικότητας οποτεδήποτε, χωρίς προϋποθέσεις. Δεν μεταβάλλεται, δεν γεννιέται, δεν μετενσαρκώνεται. Είναι οι κατώτερες αντιληπτικές (οντολογικές για την περιορισμένη αντίληψη) καταστάσεις που αλλάζουν συνεχώς, μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι...
Διαλογισμός είναι η στροφή προς τα Έσω (προς το Απόλυτο). Στόχος κάθε αληθινής διαλογιστικής τεχνικής είναι η παύση της αντιληπτικής ενέργειας προς το αντικείμενο... Αν αυτός είναι ο στόχος τότε οι τεχνικές συγκέντρωσης με τις οποίες επιδιώκεται ο πλήρης έλεγχος της αντιληπτικής ενέργειας (για να μην παρασύρεται η αντίληψη συνειρμικά όπου να ‘ναι) είναι περιττές. Ο έλεγχος μας επιτρέπει να κατευθύνουμε την αντιληπτική ενέργεια, όπως θέλουμε, αλλά δεν καταργεί την αντιληπτική ενέργεια που εξακολουθεί να υφίσταται... Γιατί κάτι που πρέπει να εγκαταλειφθεί (δηλαδή η αντιληπτική ενέργεια προς το αντικείμενο) πρέπει προηγουμένως να ελεγχθεί; Αφήνοντας τις σκέψεις ελεύθερες, σταματώντας την ενασχόληση με τις σκέψεις, οι σκέψεις γίνονται αδιάφορες... κι είτε υπάρχουν είτε όχι είναι το ίδιο... εμείς έχουμε πάει πέρα από τις σκέψεις...
Η εστίαση της αντίληψης σε ένα σημείο (οποιασδήποτε φύσης, οπτικό, ηχητικό, κλπ.) προκαλεί μετά από ένα διάστημα εθισμό του νευρικού συστήματος, που δεν μπορεί να ανταποκριθεί πιά στον ερεθισμό... και τότε δημιουργείται ένα αντιληπτικό κενό (με μία ταυτόχρονη μετατόπιση από το αντικείμενο, στο αντιληπτικό ρεύμα και μετά στην συνείδηση που αντιλαμβάνεται)... Αυτό το αντιληπτικό κενό ασφαλώς δεν είναι το τέρμα, το Άπειρο για το οποίο μιλάμε, αλλά αντίληψη του «τίποτα»... Η διαδικασία πρέπει να «εσωτερικευθεί», να εφαρμοσθεί στο ίδιο το αντιληπτικό ρεύμα... κι ακόμα πιο «βαθιά» να εφαρμοσθεί στον οντολογικό πυρήνα του εγώ... Μόνο τότε μπορεί η Συνείδηση να απελευθερωθεί από την αντιληπτική δραστηριότητα και να βιώσει το πέραν, Υπερβατικό... Αλλά αυτός είναι ο μακρινός δρόμος... Υπάρχει ο πιο άμεσος (αλλά απότομος στην πραγματικότητα) δρόμος της εγκατάλειψης όλης αυτής της δραστηριότητας, όχι μόνο σε επιφανειακό επίπεδο, αλλά και πιο βαθιά, μέχρι τον οντολογικό πυρήνα του εγώ...
Ο Αληθινός Διαλογισμός δεν είναι διαδικασία, αλλά το τέλος όλων των διαδικασιών... Ο Αληθινός Διαλογισμός Είναι Άμεσος, δεν εκδηλώνεται μέσα στον χρόνο... Ο Αληθινός Διαλογισμός Είναι Κατανόηση της Απόλυτης Φύσης μας, άμεσα, τώρα, εδώ, πέρα από τον γήινο χρόνο, δεν εξαρτάται από προϋποθέσεις, ή δραστηριότητες...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου