Ζήσε την ζωή για την ουσία της, κι όχι για τις προσδοκίες σου

Πολλές φορές από την επιθυμία μας να πραγματοποιηθούν τα θέλω μας μπερδευόμαστε.

Συγχέουμε την πραγματικότητα με το ιδανικό και κάπου εκεί χανόμαστε.

Εξιδανικεύουμε ανθρώπους και καταστάσεις.

Βασίζουμε τις ελπίδες μας σε ασταθή θεμέλια, σε θεμέλια που δεν συμπεριλαμβάνουν το απρόοπτο και τη διαφορετική εκδοχή από τη δική μας.

Θέλουμε τόσο πολύ να γίνουν όλα όπως τα θέλουμε που χάνουμε την ουσία. Δεν βλέπουμε καθαρά και επιμένουμε να εθελοτυφλούμε. Να βλέπουμε τα πράγματα όπως τα θέλουμε και όχι όπως πραγματικά είναι.

Και αυτό γιατί;

Για να μην απογοητευτούμε. Για να μην διαλυθούν οι προσδοκίες που εμείς μόνοι μας δημιουργήσαμε. Να μην δούμε την αλήθεια που τόσο μας πονάει. Να μην πούμε ότι η σχέση μας δεν πέτυχε.

Ότι η δουλειά που ονειρευόμασταν τελικά δεν μας ταιριάζει.

Γιατί; Για να μην μας κρίνουν ή για να μην παραδεχτούμε στον εαυτό μας ότι κάναμε λάθος;

Λες και δεν γνωρίζουμε ότι όσες περισσότερες προσδοκίες έχουμε τόσο από τον εαυτό μας όσο και από τους άλλους τόσο πιο πολύ θα απογοητευτούμε στο τέλος.

Γιατί απλούστατα η ζωή δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Δεν είναι όλα προγραμματισμένα και σε κουτάκια ούτε μπορούν να γίνουν όλα όπως τα έχουμε πλάσει εμείς στο μυαλο μας.

Για αυτό ας αφήσουμε τις προσδοκίες σε μια γωνίτσα και ας προσπαθήσουμε να αγαπήσουμε τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της και ας ακολουθήσουμε το ροή της.

Ξέρει τι κάνει. Ξέρει τι δίνει και τι παίρνει πίσω. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο και για το καλό μας. Αυτό να θυμόμαστε πάντα!