Η μοναξιά είναι μιζέρια και δυστυχία. Η μοναχικότητα είναι ευδαιμονία

Πρέπει κανείς να συμφιλιωθεί πρώτα με τον εαυτό του προτού να μπει σε μια σχέση;

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΕΙΣ με τη μοναξιά σου, τόσο πολύ, που εκείνη η μοναξιά να μεταμορφωθεί σε μοναχικότητα. Μόνο τότε θα είσαι ικανός να μπεις βαθιά σε μια σχέση που θα σε εμπλουτίσει. Μόνο τότε θα είσαι ικανός να μπεις μέσα στην αγάπη. Τί εννοώ όταν λέω ότι πρέπει κανείς να συμφιλιωθεί με τη μοναξιά του τόσο πολύ, που εκείνη η μοναξιά γίνεται μοναχικότητα;

Η μοναξιά είναι μια αρνητική κατάσταση του νου. Η μοναχικότητα είναι θετική, ανεξάρτητα από το τι λένε τα λεξικά. Στα λεξικά, η μοναξιά και η μοναχικότητα είναι λέξεις συνώνυμες, στη ζωή όμως δεν είναι. Μοναξιά είναι η κατάσταση του νου, στην οποία συνεχώς σου λείπει ο άλλος. Μοναχικότητα είναι όταν συνεχώς χαίρεσαι τον εαυτό σου.

Η μοναξιά είναι μιζέρια και δυστυχία. Η μοναχικότητα είναι ευδαιμονία. Η μοναξιά είναι πάντοτε ανησυχία, κάτι σου λείπει, κάτι επιθυμείς, κάτι λαχταράς.

Η μοναχικότητα είναι βαθιά ικανοποίηση, τρομερή ικανοποίηση, ευτυχία, γλέντι. Στη μοναξιά, βγαίνεις από το κέντρο σου. Στη μοναχικότητα, είσαι ριζωμένος και κεντραρισμένος. Η μοναχικότητα είναι όμορφη. Έχει χάρη, έχει κομψότητα, έχει ένα κλίμα τρομερής ικανοποίησης.

Η μοναξιά είναι ζητιανιά. Το μόνο που υπάρχει γύρω της είναι ζητιανιά και τίποτε άλλο. Δεν έχει καμία χάρη. Για την ακρίβεια, είναι άσχημη. Η μοναξιά είναι εξάρτηση, η μοναχικότητα είναι καθαρή ανεξαρτησία.

Τώρα αν μπεις σε μια σχέση όταν νιώθεις μοναξιά, θα εκμεταλλεύεσαι τον άλλον. Ο άλλος θα γίνει το μέσο για τη δική σου ικανοποίηση. Θα χρησιμοποιήσεις τον άλλον και οι πάντες θεωρούν προσβλητικό το να τους χρησιμοποιούν, επειδή κανένας δεν βρίσκεται εδώ για να γίνει μέσο για την ικανοποίηση κανενός άλλου. Κάθε άνθρωπος είναι αυτοσκοπός για τον ίδιο του τον εαυτό.

Κανένας δεν βρίσκεται εδώ για να τον χρησιμοποιούν σαν αντικείμενο. Οι πάντες βρίσκονται εδώ για να λατρεύονται σαν βασιλιάδες. Κανένας δεν βρίσκεται εδώ για να εκπληρώσει τις προσδοκίες κανενός άλλου. Οι πάντες βρίσκονται εδώ για να είναι ο εαυτός τους. Έτσι, όποτε μπαίνεις σε μια σχέση επειδή νιώθεις μοναξιά, η σχέση έχει ήδη ναυαγήσει. Πριν ακόμη αρχίσει, έχει ήδη ναυαγήσει. Θα σου προκαλέσει ακόμη περισσότερη δυστυχία.

Και να θυμάσαι: Όταν κινείσαι από τη μοναξιά σου, θα πέσεις σε μια σχέση με κάποιον, ο οποίος βρίσκεται στο ίδιο χάλι. Επειδή κανένας άνθρωπος που ζει πραγματικά τη μοναχικότητά του δεν θα νιώσει έλξη για μένα. Θα είσαι πολύ πιο κάτω από εκείνον. Μπορεί να σε συμμεριστεί, μα δεν μπορεί να σ’ αγαπήσει. Εκείνος που βρίσκεται στην κορυφή της μοναχικότητας, μπορεί να αισθανθεί έλξη μόνο για κάποιον που είναι επίσης μοναχικός. Έτσι, όποτε κινείσαι από τη μοναξιά σου, θα βρίσκεις ανθρώπους του ίδιου τύπου. Θα βρίσκεις τη δική σου αντανάκλαση. Θα συναντηθούν δύο ζητιάνοι. Θα συναντηθούν δύο μίζεροι και δυστυχισμένοι άνθρωποι.

Και να θυμάσαι: Όταν συναντιούνται δύο δυστυχισμένοι άνθρωποι, δεν γίνεται απλή πρόσθεση, γίνεται πολλαπλασιασμός. Προκαλούν πολύ περισσότερη δυστυχία ο ένας στον άλλον, από όση θα μπορούσαν να προκαλέσουν όντας μόνοι τους.

Πρώτα γίνε μοναχικός. Πρώτα άρχισε να ευχαριστιέσαι τον εαυτό σου. Πρώτα αγάπησε τον εαυτό σου. Πρώτα γίνε τόσο αυθεντικά ευτυχισμένος, που να μην έχει καμία σημασία το αν δεν έρθει κανένας. Εσύ είσαι γεμάτος και ξεχειλίζεις. Αν δεν χτυπήσει κανένας την πόρτα σου, πολύ καλά. Δεν χάνεις τίποτα.

Δεν περιμένεις να έρθει κάποιος και να σου χτυπήσει την πόρτα. Εσύ βρίσκεσαι στο σπίτι σου και νιώθεις άνετα. Αν κάποιος έρθει, πολύ καλά. Αν δεν έρθει κανένας, πάλι πολύ καλά. Τότε μπορείς να μπεις σε μια σχέση.

Τώρα κινείσαι σαν κύριος, όχι σαν ζητιάνος. Τώρα κινείσαι σαν αυτοκράτορας, όχι σαν ζητιάνος. Κι ο άνθρωπος που έχει ζήσει τη μοναχικότητά του, θα προσελκύει πάντοτε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει επίσης ζήσει τη μοναχικότητά του όμορφα, επειδή το όμοιο ελκύει το όμοιο.

Όταν συναντιούνται δύο κύριοι – κύριοι τού είναι τους, της μοναχικότητάς τους – η ευτυχία δεν προστίθεται απλώς, πολλαπλασιάζεται. Γίνεται ένα τρομερό φαινόμενο γιορτής. Και δεν εκρήγνυνται, μοιράζονται. Δεν χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλον. Αντίθετα, γίνονται ένα και απολαμβάνουν την ύπαρξη που τους περιβάλλει.

Όταν είναι μαζί δύο άνθρωποι που αισθάνονται μοναξιά βλέπουν πάντοτε ο ένας τον άλλον, αντικρίζουν ο ένας το άλλον. Όταν είναι μαζί δύο άνθρωποι που έχουν γνωρίσει τη μοναχικότητα, βλέπουν κάτι ανώτερο και από τους δύο. Πάντοτε δίνω αυτό το παράδειγμα: Δύο συνηθισμένοι εραστές που αισθάνονται και οι δύο μοναξιά, κοιτάζουν πάντοτε ο ένας τον άλλον.

Δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά, κοιτάζουν το φεγγάρι, δεν κοιτάζει ο ένας τον άλλον. Δεν κοιτάζει ο ένας τον άλλον, κοιτάζουν και οι δύο κάτι άλλο. Άλλοτε θα ακούνε μαζί μουσική. Άλλοτε θα κάθονται δίπλα από ένα δέντρο και θα απολαμβάνουν την τρομερή οντότητα του δέντρου που τους αγκαλιάζει. Άλλοτε μπορεί να κάθονται δίπλα από έναν καταρράκτη και να ακούνε την άγρια μουσική που δημιουργείται εκεί συνεχώς. Άλλοτε θα κοιτάζουν και οι δύο τον ωκεανό, το μακρύτερο σημείο που μπορούν να δουν τα μάτια.

Όποτε συναντιούνται δύο άνθρωποι που αισθάνονται μοναξιά , ο ένας κοιτάζει τον άλλον, επειδή ψάχνουν συνέχεια τρόπους για να εκμεταλλευτούν ο ένας τον άλλον – πώς να χρησιμοποιήσουν τον άλλον, πώς να είναι ευτυχισμένοι μέσα από τον άλλον. Δύο άνθρωποι όμως που είναι βαθιά ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους δεν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν ο ένας τον άλλον. Αντίθετα, γίνονται συνταξιδιώτες. Προχωρούν σε ένα ιερό προσκύνημα. Το κοινό τους ενδιαφέρον τους ενώνει.

Συνήθως, το κοινό ενδιαφέρον είναι το σεξ. Το σεξ μπορεί να ενώσει δύο ανθρώπους στιγμιαία, ευκαιριακά και πολύ επιφανειακά. Οι άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά, έχουν ένα μεγαλύτερο κοινό ενδιαφέρον. Δεν είναι ότι δεν θα υπάρχει σεξ. Μπορεί και να υπάρχει, σαν μέρος όμως μιας ανώτερης αρμονίας. Ακούγοντας τη μουσική, μπορεί να έρθουν πιο κοντά από τους συνηθισμένους εραστές που τους συνδέει μόνο το σεξ.

Κι όταν η αγάπη συμβαίνει από μόνη της, όταν συμβαίνει σαν μέρος μιας ανώτερης αρμονίας, έχει μια εντελώς διαφορετική ποιότητα μέσα της. Είναι θεϊκή, δεν είναι πια ανθρώπινη.

Η λέξη ευτυχία έρχεται από τη λέξη τύχη. Η λέξη τυχαίο έρχεται επίσης από την ίδια ρίζα. Ευτυχία είναι εκείνο το καλό που τυχαίνει. Δεν μπορείς να την παράγεις εσύ , δεν μπορείς να την αναγκάσεις να συμβεί, δεν μπορείς να την πιέσεις. Το περισσότερο που μπορείς, είναι να είσαι διαθέσιμος σ’ εκείνη. Όταν τύχει, έτυχε.

Δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά είναι πάντοτε διαθέσιμοι, αλλά ποτέ δεν το σκέφτονται. Ποτέ δεν κάνουν προσπάθειες για να βρουν την ευτυχία. Τότε δεν είναι ποτέ απογοητευμένοι, επειδή ό,τι τύχει, έτυχε. Εκείνοι δημιουργούν την περίσταση.

Για την ακρίβεια, όταν είσαι ευτυχισμένος με τον εαυτό σου, εσύ είσαι ήδη η περίσταση και ο άλλος είναι επίσης ευτυχισμένος με τον εαυτό του, τότε είναι κι εκείνος η περίσταση. Όταν εκείνες οι δύο περιστάσεις έρθουν κοντά μία στην άλλη, δημιουργείται μια μεγαλύτερη περίσταση. Μέσα σ’ εκείνη τη μεγαλύτερη περίσταση, πολλά τυχαίνουν, χωρίς να κάνουν τίποτα.

Ο Άνθρωπος δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να είναι ευτυχισμένος. Ο άνθρωπος χρειάζεται απλώς να ρέει και να αφήνεται.

Έτσι, η ερώτηση είναι: «Πρέπει κανείς να συμφιλιωθεί πρώτα με τον εαυτό του, προτού να μπει σε μια σχέση;» Ναι, απολύτως ναι. Έτσι πρέπει να είναι, διαφορετικά θα είσαι απογοητευμένος και στο όνομα της αγάπης, θα κάνεις κάτι άλλο, που δεν είναι καθόλου αγάπη.