Έβαλα την καρδιά μου στη θέση της από τότε που έμαθα τι αξίζω. Πάλεψα με τον εαυτό μου, γέμισα σε άδεια τσουβάλια όσα πράγματα μου προκαλούσαν πόνο και θλίψη.Βρίσκονται μακριά μου και έλκονται από τον φόβο. Τα έχω εκεί κρυμμένα. Δεν τους μιλάω, δεν τα ξετρυπώνω τις νύχτες, όπως συνήθιζα να κάνω. Σε αυτή τη φάση της ζωής μου μού ταιριάζει μονάχα το φως.
Φωτίζω ό,τι με κάνει να χαμογελάω. Ό,τι μου δίνει την ευκαιρία να μιλήσω και να πω «ναι» σε καινούργιες προκλήσεις. Όχι άλλα δάκρυα χωρίς λόγο, όχι άλλο τρεμούλιασμα στα χέρια.
Το φως είναι εκείνο που σε κάνει να κλείνεις τα μάτια σου και να ονειρεύεσαι δυνατά. Δυνατά για να ακούς τον εαυτό σου και να σε ακούν και οι άλλοι. Ο κόσμος θα μυρίζει ελπίδα, γιατί ένας κόσμος με ελπίδα είναι ένας δυνατός κόσμος.
Καθώς τρέχεις θα δεις πως όλα είναι στο χέρι σου. Όλη η δύναμη πηγάζει από τις σπηλιές που βρίσκονται μέσα μας. Καταφέρνουμε πράγματα που δε μπορεί εύκολα να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.
Να μάχεσαι, κάθε σου μέρα και κάθε στιγμή σου. Οι μαχητές είναι εκείνοι που απολαμβάνουν με πάθος τα όνειρα και τους στόχους τους. Να μη δειλιάσεις ούτε για μια στιγμή.
Ο φόβος είναι λογικό να υπάρχει, να είναι εκεί και να σε τρώει. Σε καμία περίπτωση όμως να μη σε καταβάλλει, να μη σε ρίχνει σε συνήθειες κακές που μυρίζουν αλκοόλ, κι αλητεία.
Να είσαι λίγο αλήτης όταν αφήνεσαι στην παρέα σου, δεν είναι κακό. Οι φίλοι μας είναι εκείνοι που μπορούν να μαντέψουν και να ταυτιστούν με τα όνειρά μας. Είναι στις παύσεις μας και στις όμορφες στιγμές μας.
Η αλητεία είναι κομμάτι της τρέλας που νιώθεις πως μπορείς να κυβερνήσεις τον κόσμο έχοντας ανθρώπους στο πλάι σου που αγαπάς.
Σίγουρα υπάρχει η μυρωδιά της αποτυχίας στην ατζέντα μας. Σίγουρα δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι για όσα σε κάνουν να φοβάσαι. Γι΄ αυτό όμως είμαστε πλασμένοι, για να μπορούμε να καταφέρνουμε το ακατόρθωτο, για να μπορούμε να συγχωρούμε και να βλέπουμε πέρα από τα ανθρώπινα λάθη.
Αυτή είναι η φύση μας, τρωτή και ανθρώπινη…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου