Ένα από τα δυσκολότερα παιχνίδια που θα παίξεις ποτέ στη ζωή σου, αδιαμφισβήτητα, είναι το παιχνίδι του φλερτ. Ένα παιχνίδι που έρχεται χωρίς κανόνες, χωρίς οδηγίες χρήσης, παρά μόνο με ένα ένστικτο που όλοι κουβαλάμε μέσα μας και με κάποιες πασίγνωστες φήμες που ακούμε απ’ όταν ακόμα είμαστε παιδιά.
Όταν βγαίνεις, όμως, στην πίστα και καλείσαι να χορέψεις στον χορό που θες να μπεις, τα πράγματα δυσκολεύουν αυτόματα. Κι ενώ υπάρχουν πολλοί που μες στον πανικό και την αμηχανία τους θα προτιμήσουν να ακολουθήσουν μια πεπατημένη και -υποθετικά- σίγουρη μέθοδο για να πετύχουν το στόχο τους, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι ανάμεσά μας που ξέρουν το πραγματικό μυστικό της έλξης και δε διστάζουν να το χρησιμοποιήσουν.
Αν κάνεις μια πρόχειρη αναζήτηση, είτε στο ίντερνετ είτε στον κύκλο σου και ρωτήσεις τι κάνει κάποιος όταν θέλει να ρίξει έναν άλλο, ένα από τα δύο αυτά τινά θα σου παρουσιαστούν: είτε θα σου πουν πως το μυστικό είναι να το παίξεις δύσκολος, να τσιγαρίσεις τον άλλο και να τον κάνεις να σε θέλει όλο και περισσότερο προτού του παραδοθείς ολοκληρωτικά, είτε θα σου πουν πως η απάντηση βρίσκεται στον τρόπο προσέγγισης, στον τρόπο που θα του γλυκάνεις τ’ αυτιά και θα τον εντυπωσιάσεις. Κι αν εγώ σου έλεγα πως αυτοί οι δύο τρόποι είναι πια ντεμοντέ, θα με πίστευες;
Όταν βγαίνεις στο πεδίο της μάχης του έρωτα, είτε βγαίνεις λέγοντας πως θες να κυνηγήσεις, είτε βγαίνεις λέγοντας πως θες να κυνηγηθείς, η αλήθεια είναι μία: θέλεις να προσεγγίσεις, να κερδίσεις και να κατακτήσεις κάποιον άλλο άνθρωπο. Δεν έχει σημασία αν η τακτική σου είναι ενεργητική ή παθητική. Δεν έχει σημασία αν επιλέγεις να κάνεις εσύ όλη τη δουλειά ή αν την αφήνεις στους άλλους. Το θέμα είναι πως αυτό που θέλεις είναι το παιχνίδι. Και το παιχνίδι δεν μπορεί να γίνει χωρίς να υπάρξει μια καλή πρόκληση.
Κανείς δε θέλει τον εύκολο στόχο. Και στη φύση αν κοιτάξεις, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Τα ελάφια είναι για τους ξενέρωτους. Το λιοντάρι είναι που εξιτάρει. Το άπιαστο, το δύσκολο, το ουτοπικό.
Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι παθητικοί, βλέπεις. Δεν μπορούμε όλοι οι άνθρωποι να μένουμε άπραγοι και να μη δείχνουμε τι νιώθουμε μέχρι να προσπαθήσει αρκετά ο άλλος να μας το βγάλει με το τσιγκέλι. Στην τελική, ακόμα και αυτή η τακτική έχει περισσότερες χασούρες παρά κέρδη, γιατί ο άνθρωπος ναι μεν θέλει την πρόκληση, αλλά δεν μπορεί και την αδιαφορία. Τι τόσο φοβερό έχεις εσύ να προσφέρεις που εγώ πρέπει να σου φέρω κομμάτι απ’ το φεγγάρι για να σε κατακτήσω; Κι ακόμα κι αν έχεις κάτι αδιανόητα μοναδικό, εγώ πού να το ξέρω αν δε μου το δείχνεις;
Στον έρωτα και στο φλερτ το παν είναι να είσαι ο εαυτός σου. Αν είσαι διαχυτικός, ας είσαι διαχυτικός. Αν είσαι μυστηριώδης, ας είσαι μυστηριώδης. Η πρόκληση δεν έγκειται στο πώς θα το παίξεις στον άλλο, τι πρόσωπο θα προβάλεις, ή μάλλον τι προσωπίδα. Η πρόκληση κρύβεται στο πώς ο άλλος θα μπορέσει να προσαρμόσει το ερωτικό του κάλεσμα στη δική σου ιδιοσυγκρασία.
Σκέψου το ακόμα πιο απλά. Προηγουμένως είπαμε πως το παιχνίδι του φλερτ είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι που θα παίξεις στη ζωή σου, ακριβώς επειδή δεν έχει οδηγίες χρήσης να το συνοδεύουν. Αν όλοι χωριζόμασταν σε “hard to get” και σε «απτόητους γυπαετούς» (συμπεριφορές που εφαρμόζονται και στα δύο φύλα), τότε το παιχνίδι θα ήταν προδιαγεγραμμένο. Θα ξέραμε όλοι τι να κάνουμε και πώς να φερθούμε, τι να πούμε για να κατακτήσουμε και τι να μην κάνουμε για να προκαλέσουμε την περιέργεια και το ενδιαφέρον. Και τότε τι θα μας ξεχώριζε από τους άλλους; Το πόσο σνομπ ή αδιάκριτοι θα ήμασταν;
Άρα, λοιπόν, αν θες να παίξεις το παιχνίδι σωστά, ένα είναι το μυστικό. Το να αφήσεις την υπέροχη και μοναδική προσωπικότητά σου να το παίξουν για σένα. Αν νιώθεις πως θες να πας και να κεράσεις το γκομενάκι ένα ποτό, καν’ το χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν νιώθεις πως θες να λούσεις τον άνθρωπο που μόλις γνώρισες στα κομπλιμέντα, καν’ το χωρίς να σκέφτεσαι πως δείχνεις όλα τα χαρτιά σου με τη μία. Γενικότερα κάνε ό, τι νιώθεις, άκου το ένστικτό σου και αδιαφόρησε για τη λογική που προσπαθεί να σε γειώσει. Αυτή θα είναι που θα σε δηλητηριάσει.
Μα το καλύτερο κομμάτι του μυστικού στο άφησα για το τέλος. Τι κάνεις αφού έχεις κάνει ό, τι νιώθεις; Τι κάνεις όταν έχεις αφήσει τον άλλο με ανοιχτό το στόμα, γιατί του έχεις κάψει το έτοιμο σενάριο και δεν ξέρει πώς να αντιδράσει στην ειλικρινή αυτή σου προσέγγιση; Είναι πολύ απλό. Του δείχνεις πως αυτό το μαγικό συναίσθημα που τον έκανες να νιώσει, μπορεί να εξαφανιστεί όσο γρήγορα εμφανίστηκε.
Στον κόσμο αυτό ζουν πάνω από εφτά δισεκατομμύρια άνθρωποι. Δεν είναι δυνατόν να μας έλκει μόνο ένας, όταν αισθήματα όπως ο έρωτας και η αγάπη δεν έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην καρδιά και το μυαλό μας. Δεν υπάρχει λόγος να αφήσεις τον άλλο να νομίζει πως είναι ο μοναδικός που έχει το προνόμιο να τραβάει την προσοχή σου. Το κουπόνι που το έδωσες, εκείνο που κράτησε με ενθουσιασμό και ανυπομονησία να το χρησιμοποιήσει, δε θα μείνει εκεί για πάντα. Του έδωσες τον υπέροχο εαυτό σου στο πιάτο και τώρα του λες πως περιμένεις να δεις πως το άξιζε, αλλιώς δεν μπορεί να πάρει ούτε μια μπουκιά.
Κι εκεί αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι. Αυτό, φίλε μου, είναι το μυστικό της έλξης.
Όταν βγαίνεις, όμως, στην πίστα και καλείσαι να χορέψεις στον χορό που θες να μπεις, τα πράγματα δυσκολεύουν αυτόματα. Κι ενώ υπάρχουν πολλοί που μες στον πανικό και την αμηχανία τους θα προτιμήσουν να ακολουθήσουν μια πεπατημένη και -υποθετικά- σίγουρη μέθοδο για να πετύχουν το στόχο τους, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι ανάμεσά μας που ξέρουν το πραγματικό μυστικό της έλξης και δε διστάζουν να το χρησιμοποιήσουν.
Αν κάνεις μια πρόχειρη αναζήτηση, είτε στο ίντερνετ είτε στον κύκλο σου και ρωτήσεις τι κάνει κάποιος όταν θέλει να ρίξει έναν άλλο, ένα από τα δύο αυτά τινά θα σου παρουσιαστούν: είτε θα σου πουν πως το μυστικό είναι να το παίξεις δύσκολος, να τσιγαρίσεις τον άλλο και να τον κάνεις να σε θέλει όλο και περισσότερο προτού του παραδοθείς ολοκληρωτικά, είτε θα σου πουν πως η απάντηση βρίσκεται στον τρόπο προσέγγισης, στον τρόπο που θα του γλυκάνεις τ’ αυτιά και θα τον εντυπωσιάσεις. Κι αν εγώ σου έλεγα πως αυτοί οι δύο τρόποι είναι πια ντεμοντέ, θα με πίστευες;
Όταν βγαίνεις στο πεδίο της μάχης του έρωτα, είτε βγαίνεις λέγοντας πως θες να κυνηγήσεις, είτε βγαίνεις λέγοντας πως θες να κυνηγηθείς, η αλήθεια είναι μία: θέλεις να προσεγγίσεις, να κερδίσεις και να κατακτήσεις κάποιον άλλο άνθρωπο. Δεν έχει σημασία αν η τακτική σου είναι ενεργητική ή παθητική. Δεν έχει σημασία αν επιλέγεις να κάνεις εσύ όλη τη δουλειά ή αν την αφήνεις στους άλλους. Το θέμα είναι πως αυτό που θέλεις είναι το παιχνίδι. Και το παιχνίδι δεν μπορεί να γίνει χωρίς να υπάρξει μια καλή πρόκληση.
Κανείς δε θέλει τον εύκολο στόχο. Και στη φύση αν κοιτάξεις, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Τα ελάφια είναι για τους ξενέρωτους. Το λιοντάρι είναι που εξιτάρει. Το άπιαστο, το δύσκολο, το ουτοπικό.
Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι παθητικοί, βλέπεις. Δεν μπορούμε όλοι οι άνθρωποι να μένουμε άπραγοι και να μη δείχνουμε τι νιώθουμε μέχρι να προσπαθήσει αρκετά ο άλλος να μας το βγάλει με το τσιγκέλι. Στην τελική, ακόμα και αυτή η τακτική έχει περισσότερες χασούρες παρά κέρδη, γιατί ο άνθρωπος ναι μεν θέλει την πρόκληση, αλλά δεν μπορεί και την αδιαφορία. Τι τόσο φοβερό έχεις εσύ να προσφέρεις που εγώ πρέπει να σου φέρω κομμάτι απ’ το φεγγάρι για να σε κατακτήσω; Κι ακόμα κι αν έχεις κάτι αδιανόητα μοναδικό, εγώ πού να το ξέρω αν δε μου το δείχνεις;
Στον έρωτα και στο φλερτ το παν είναι να είσαι ο εαυτός σου. Αν είσαι διαχυτικός, ας είσαι διαχυτικός. Αν είσαι μυστηριώδης, ας είσαι μυστηριώδης. Η πρόκληση δεν έγκειται στο πώς θα το παίξεις στον άλλο, τι πρόσωπο θα προβάλεις, ή μάλλον τι προσωπίδα. Η πρόκληση κρύβεται στο πώς ο άλλος θα μπορέσει να προσαρμόσει το ερωτικό του κάλεσμα στη δική σου ιδιοσυγκρασία.
Σκέψου το ακόμα πιο απλά. Προηγουμένως είπαμε πως το παιχνίδι του φλερτ είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι που θα παίξεις στη ζωή σου, ακριβώς επειδή δεν έχει οδηγίες χρήσης να το συνοδεύουν. Αν όλοι χωριζόμασταν σε “hard to get” και σε «απτόητους γυπαετούς» (συμπεριφορές που εφαρμόζονται και στα δύο φύλα), τότε το παιχνίδι θα ήταν προδιαγεγραμμένο. Θα ξέραμε όλοι τι να κάνουμε και πώς να φερθούμε, τι να πούμε για να κατακτήσουμε και τι να μην κάνουμε για να προκαλέσουμε την περιέργεια και το ενδιαφέρον. Και τότε τι θα μας ξεχώριζε από τους άλλους; Το πόσο σνομπ ή αδιάκριτοι θα ήμασταν;
Άρα, λοιπόν, αν θες να παίξεις το παιχνίδι σωστά, ένα είναι το μυστικό. Το να αφήσεις την υπέροχη και μοναδική προσωπικότητά σου να το παίξουν για σένα. Αν νιώθεις πως θες να πας και να κεράσεις το γκομενάκι ένα ποτό, καν’ το χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν νιώθεις πως θες να λούσεις τον άνθρωπο που μόλις γνώρισες στα κομπλιμέντα, καν’ το χωρίς να σκέφτεσαι πως δείχνεις όλα τα χαρτιά σου με τη μία. Γενικότερα κάνε ό, τι νιώθεις, άκου το ένστικτό σου και αδιαφόρησε για τη λογική που προσπαθεί να σε γειώσει. Αυτή θα είναι που θα σε δηλητηριάσει.
Μα το καλύτερο κομμάτι του μυστικού στο άφησα για το τέλος. Τι κάνεις αφού έχεις κάνει ό, τι νιώθεις; Τι κάνεις όταν έχεις αφήσει τον άλλο με ανοιχτό το στόμα, γιατί του έχεις κάψει το έτοιμο σενάριο και δεν ξέρει πώς να αντιδράσει στην ειλικρινή αυτή σου προσέγγιση; Είναι πολύ απλό. Του δείχνεις πως αυτό το μαγικό συναίσθημα που τον έκανες να νιώσει, μπορεί να εξαφανιστεί όσο γρήγορα εμφανίστηκε.
Στον κόσμο αυτό ζουν πάνω από εφτά δισεκατομμύρια άνθρωποι. Δεν είναι δυνατόν να μας έλκει μόνο ένας, όταν αισθήματα όπως ο έρωτας και η αγάπη δεν έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην καρδιά και το μυαλό μας. Δεν υπάρχει λόγος να αφήσεις τον άλλο να νομίζει πως είναι ο μοναδικός που έχει το προνόμιο να τραβάει την προσοχή σου. Το κουπόνι που το έδωσες, εκείνο που κράτησε με ενθουσιασμό και ανυπομονησία να το χρησιμοποιήσει, δε θα μείνει εκεί για πάντα. Του έδωσες τον υπέροχο εαυτό σου στο πιάτο και τώρα του λες πως περιμένεις να δεις πως το άξιζε, αλλιώς δεν μπορεί να πάρει ούτε μια μπουκιά.
Κι εκεί αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι. Αυτό, φίλε μου, είναι το μυστικό της έλξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου