ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἄλκηστις (1072-1122)

ΗΡ. εἰ γὰρ τοσαύτην δύναμιν εἶχον ὥστε σὴν
ἐς φῶς πορεῦσαι νερτέρων ἐκ δωμάτων
γυναῖκα καί σοι τήνδε πορσῦναι χάριν.
1075 ΑΔ. σάφ᾽ οἶδα βούλεσθαί σ᾽ ἄν. ἀλλὰ ποῦ τόδε;
οὐκ ἔστι τοὺς θανόντας εἰς φάος μολεῖν.
ΗΡ. μή νυν ὑπέρβαλλ᾽, ἀλλ᾽ ἐναισίμως φέρε.
ΑΔ. ῥᾷον παραινεῖν ἢ παθόντα καρτερεῖν.
ΗΡ. τί δ᾽ ἂν προκόπτοις, εἰ θέλοις ἀεὶ στένειν;
1080 ΑΔ. ἔγνωκα καὐτός, ἀλλ᾽ ἔρως τις ἐξάγει.
ΗΡ. τὸ γὰρ φιλῆσαι τὸν θανόντ᾽ ἄγει δάκρυ.
ΑΔ. ἀπώλεσέν με, κἄτι μᾶλλον ἢ λέγω.
ΗΡ. γυναικὸς ἐσθλῆς ἤμπλακες· τίς ἀντερεῖ;
ΑΔ. ὥστ᾽ ἄνδρα τόνδε μηκέθ᾽ ἥδεσθαι βίῳ.
1085 ΗΡ. χρόνος μαλάξει, νῦν δ᾽ ἔθ᾽ ἡβάσκει κακόν.
ΑΔ. χρόνον λέγοις ἄν, εἰ χρόνος τὸ κατθανεῖν.
ΗΡ. γυνή σε παύσει καὶ νέου γάμου πόθοι.
ΑΔ. σίγησον· οἷον εἶπας. οὐκ ἂν ᾠόμην.
ΗΡ. τί δ᾽; οὐ γαμεῖς γάρ, ἀλλὰ χηρεύσει λέχος;
1090 ΑΔ. οὐκ ἔστιν ἥτις τῷδε συγκλιθήσεται.
ΗΡ. μῶν τὴν θανοῦσαν ὠφελεῖν τι προσδοκᾷς;
ΑΔ. κείνην ὅπουπερ ἔστι τιμᾶσθαι χρεών.
ΗΡ. αἰνῶ μὲν αἰνῶ· μωρίαν δ᾽ ὀφλισκάνεις.
ΑΔ. ὡς μήποτ᾽ ἄνδρα τόνδε νυμφίον καλῶν.
1095 ΗΡ. ἐπῄνεσ᾽ ἀλόχῳ πιστὸς οὕνεκ᾽ εἶ φίλος.
ΑΔ. θάνοιμ᾽ ἐκείνην καίπερ οὐκ οὖσαν προδούς.
ΗΡ. δέχου νυν εἴσω τήνδε γενναίων δόμων.
ΑΔ. μή, πρός σε τοῦ σπείραντος ἄντομαι Διός.
ΗΡ. καὶ μὴν ἁμαρτήσῃ γε μὴ δράσας τάδε.
1100 ΑΔ. καὶ δρῶν γε λύπῃ καρδίαν δηχθήσομαι.
ΗΡ. πιθοῦ· τάχ᾽ ἂν γὰρ ἐς δέον πέσοι χάρις.
ΑΔ. φεῦ·
εἴθ᾽ ἐξ ἀγῶνος τήνδε μὴ ᾽λαβές ποτε.
ΗΡ. νικῶντι μέντοι καὶ σὺ συννικᾷς ἐμοί.
ΑΔ. καλῶς ἔλεξας· ἡ γυνὴ δ᾽ ἀπελθέτω.
1105 ΗΡ. ἄπεισιν, εἰ χρή· πρῶτα δ᾽ εἰ χρεὼν ἄθρει.
ΑΔ. χρή, σοῦ γε μὴ μέλλοντος ὀργαίνειν ἐμοί.
ΗΡ. εἰδώς τι κἀγὼ τήνδ᾽ ἔχω προθυμίαν.
ΑΔ. νίκα νυν. οὐ μὴν ἁνδάνοντά μοι ποιεῖς.
ΗΡ. ἀλλ᾽ ἔσθ᾽ ὅθ᾽ ἡμᾶς αἰνέσεις· πιθοῦ μόνον.
1110 ΑΔ. κομίζετ᾽, εἰ χρὴ τήνδε δέξασθαι δόμοις.
ΗΡ. οὐκ ἂν μεθείην τὴν γυναῖκα προσπόλοις.
ΑΔ. σὺ δ᾽ αὐτὸς αὐτὴν εἴσαγ᾽, εἰ βούλῃ, δόμους.
ΗΡ. εἰς σὰς μὲν οὖν ἔγωγε θήσομαι χέρας.
ΑΔ. οὐκ ἂν θίγοιμι· δῶμα δ᾽ εἰσελθεῖν πάρα.
1115 ΗΡ. τῇ σῇ πέποιθα χειρὶ δεξιᾷ μόνῃ.
ΑΔ. ἄναξ, βιάζῃ μ᾽ οὐ θέλοντα δρᾶν τάδε.
ΗΡ. τόλμα προτεῖναι χεῖρα καὶ θιγεῖν ξένης.
ΑΔ. καὶ δὴ προτείνω, Γοργόν᾽ ὡς καρατομῶν.
ΗΡ. ἔχεις; ΑΔ. ἔχω. ναί. ΗΡ. σῷζέ νυν, καὶ τὸν Διὸς
1120 φήσεις ποτ᾽ εἶναι παῖδα γενναῖον ξένον.
βλέψον πρὸς αὐτήν, εἴ τι σῇ δοκεῖ πρέπειν
γυναικί· λύπης δ᾽ εὐτυχῶν μεθίστασο.

***
ΗΡΑ. Άμποτε να ᾽χα τόση δύναμη, όση
χρειάζεται, τη γυναίκα σου να φέρω
από τον κόσμο των νεκρών στον ήλιο·
θα ᾽θελα αυτή τη χάρη να σου κάμω.
ΑΔΜ. Το ξέρω πως θα το ᾽θελες· μα πού;
οι πεθαμένοι δε γυρίζουν πίσω.
ΗΡΑ. Τότε όχι υπερβολές· να δείξεις θάρρος.
ΑΔΜ. Εύκολη η παρηγόρια, μα σαν πάθεις…
ΗΡΑ. Κι αν όλο κλαις, διορθώνεται το πράμα;
1080 ΑΔΜ. Το ξέρω, μα η καρδιά ποθεί το θρήνο.
ΗΡΑ. Η αγάπη στο νεκρό τα δάκρυα φέρνει.
ΑΔΜ. Χάθηκα· πιο πολύ κι απ᾽ ό,τι λέω.
ΗΡΑ. Χάνεις σπουδαία γυναίκα· ποιός λέει όχι;
ΑΔΜ. Γλύκα η ζωή καμιά πια δε μου δίνει.
ΗΡΑ. Με τον καιρό θα μαλακώσει ο πόνος.
ΑΔΜ. Αν λες καιρό το θάνατο, έχεις δίκιο.
ΗΡΑ. Τον καημό άλλη γυναίκα θα σου σβήσει.
ΑΔΜ. Δεν πρόσμενα από σένα τέτοιο λόγο.
ΗΡΑ. Έχεις σκοπό να μείνεις πάντα χήρος;
1090 ΑΔΜ. Καμιά ποτέ δε θά ᾽ρθει στο πλευρό μου.
ΗΡΑ. Με αυτό ωφελείς, θαρρείς, την πεθαμένη;
ΑΔΜ. Να την τιμώ εγώ πρέπει, όπου και να ᾽ναι.
ΗΡΑ. Πρέπει να σ᾽ επαινέσω, μα είναι τρέλα.
ΑΔΜ. Δε θα με δεις σε γάμο νέο να σμίγω.
ΗΡΑ. Αξιέπαινη είναι, αλήθεια, η τόση πίστη.
ΑΔΜ. Αν την προδώσω, κι ας μη ζει, ας πεθάνω.
ΗΡΑ. Και τώρα δέξου αυτή στο αρχοντικό σου.
ΑΔΜ. Μη, μη! Στο Δία σ᾽ ορκίζω, το γονιό σου.
ΗΡΑ. Αν δε δεχτείς, να ξέρεις, θα είναι λάθος.
1100 ΑΔΜ. Αλλ᾽ αν δεχτώ, θα σπαραχτεί η καρδιά μου.
ΗΡΑ. Θα πρέπει αυτή τη χάρη να μου κάμεις.
ΑΔΜ. Αχ,
κάλλιο να μην την κέρδιζες σε αγώνα.
ΗΡΑ. Ωστόσο η νίκη μου είναι και δική σου.
ΑΔΜ. Καλά το λες· αλλά η γυναίκα ας φύγει.
ΗΡΑ. Αν πρέπει, ναι· μα σκέψου πρώτα αν πρέπει.
ΑΔΜ. Ναι, πρέπει, εκτός μ᾽ εμένα αν θα θυμώσεις.
ΗΡΑ. Αν επιμένω τόσο, κάτι ξέρω.
ΑΔΜ. Για μένα ειναι δυσάρεστο, μα ας γίνει.
ΗΡΑ. Ναι, θα μου πεις κι ευχαριστώ μια μέρα.
ΑΔΜ., στους δούλους.
1110 Οδηγήστε τη μέσα, αφού ειν᾽ ανάγκη.
ΗΡΑ. Τη νέα δεν την αφήνω σε υπηρέτες.
ΑΔΜ. Ε, τότε, οδήγησέ τη, αν θέλεις, ο ίδιος.
ΗΡΑ. Την παραδίνω στα δικά σου χέρια.
ΑΔΜ. Μπορεί να μπει, μα εγώ δεν την αγγίζω.
ΗΡΑ. Στα χέρια σου μπιστεύομαι μονάχα.
ΑΔΜ. Με πιέζεις, άρχοντά μου, ενώ δε θέλω.
ΗΡΑ. Το χέρι σου άπλωσε, έλα, κι άγγιξέ τη.
ΑΔΜ., απλώνοντας το χέρι του, μα με το πρόσωπο γυρισμένο αλλού.
Το απλώνω. ΗΡΑ. Σα να κόβεις το κεφάλι
Γοργόνας. Την κρατάς; ΑΔΜ. Ναι. ΗΡΑ. Φύλαγέ τη,
και μια μέρα θα πεις πως είναι φίλος
1120 που έχει ψυχή γενναία ο γιος του Δία.
Ξεσκεπάζει την Άλκηστη.
Γιά ρίξ᾽ της μια ματιά· μοιάζει καθόλου
της γυναίκας σου; Χαίρου και έχεις τύχη.