«Προτού ξεκινήσεις ένα ταξίδι εκδίκησης, σκάψε δυο τάφους» –Κομφούκιος
Έγινε ό,τι έγινε, είτε με ανθρώπους είτε με καταστάσεις, κι έμεινες κυριολεκτικά στα κρύα του λουτρού ψυχή τε και σώματι, κάπου ανάμεσα στον άσσο και στο υπό το μηδέν. Ανεκπλήρωτα συναισθήματα, ανεκπλήρωτα όνειρα, ανεκπλήρωτα θέλω κι ανάγκες, σφιγμένα χείλη, συνοφρυωμένο μέτωπο, και δυο υγρά ποτάμια από τα μάγουλα ως το χαλί ή το πάτωμα, ανάλογα την εποχή.
Και το μόνο που σου μένει, αν καταφέρει και υπερισχύσει ο θυμός από την θλίψη, είναι οι ανείπωτες λέξεις και σκέψεις στο φάσμα ενός “για να σ’ εκδικηθώ”, του “θα πάρω το αίμα μου πίσω, θα σου δείξω εγώ, όταν καταλάβεις θα είναι αργά, θα γυρίσει ο τροχός και τότε θα δεις”, και η ύπαρξή σου θα κατακλυστεί από αυτή τη μαύρη και τοξική ενέργεια, που κρύβει όμως πολύ δύναμη.
Κι αυτό είναι το πρώτο στάδιο
Η εκδίκηση που κάνει τον περισσότερο θόρυβο είναι η σιωπηλή, κι είναι ένα πιάτο που τρώγεται πάντα κρύο σε δεύτερο χρόνο μετά την όποια “μεταμόρφωση”. Μπαίνεις στο τριπάκι να αφαιρείς την εστίαση από τον άλλον ή την κατάσταση που σε τσάκισε, και την φέρνεις όλη πάνω σου, με ένα μόνο κίνητρο: Να γίνεις καλύτερος, πιο δυνατός, πιο καλός σε ό,τι έκανες, να ανανεωθείς, να λάμψεις.
Τόσο πολύ, που όταν ολοκληρωθεί η μετάλλαξη και εμφανιστείς ξανά, οργανώνοντας κι ανανεώνοντας τα κομμάτια σου διαφορετικά, θα σε δουν και θα καταλάβουν την λάθος επιλογή ή μη επιλογή τους. Ο φθόνος, η ζήλια και η προσοχή μαζί με την πιθανή μεταμέλειά “τους” σε τροφοδοτούν συνεχώς, καθώς φροντίζεις να λάμψεις όσο πιο δυνατά μπορείς και να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Τυφλωμένος από αυτό τον σκοπό, όχι για σένα, αλλά για τους άλλους.
Κι αυτό είναι το δεύτερο στάδιο
Αυτό το στάδιο πυροδοτείται από το “θα σου δείξω εγώ”, κι αυτό γίνεται το καύσιμό σου για να πας ακόμα παραπέρα. Κι είναι ένα πολύ ισχυρό καύσιμο, ίσως όχι τόσο καθαρό σε ποιότητα αλλά πολύ δυνατό και χρήσιμο. Μα αν μείνεις σε αυτό, τα οφέλη θα σβήσουν γρήγορα, είναι μόνο ένα πυροτέχνημα, το οποίο αργά ή γρήγορα θα καλέσει και σε εσένα τις Ερινύες – Ευμενίδες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν εδώ. Εσύ όμως, πρέπει να μπορέσεις να περάσεις στο τελευταίο στάδιο, το τρίτο. Μόνο έτσι θα τις εξευμενίσεις και θα λάβεις το Φως της εμπειρίας, δηλαδή το εσώτερο Πυρ που κρύβεται μέσα της. Την Φωτιά δηλαδή που θα σε ανεβάσει επίπεδο. Κι αυτό είναι που πρέπει να καταλάβεις: πως αυτός ο άνθρωπος ή η κατάσταση, σε βοήθησε να πυρ-οδοτηθείς και να γίνεις καλύτερη και καλύτερος, πιο λαμπερή και πιο λαμπερός, από μέσα προς τα έξω.
Αυτό, είναι το τρίτο στάδιο
Το τρίτο στάδιο λοιπόν, δεν είναι καν η συγχώρεση, αυτό το προσπερνάς νοητικά αυτομάτως, διότι δεν υπάρχει τίποτα να συγχωρέσεις, παρά μόνον να ευχαριστήσεις βαθιά για αυτό το δώρο. Το απαρχαιωμένο “Οφθαλμός αντί οφθαλμού” της Παλαιά Διαθήκης δεν θα σε ωφελήσει εδώ.
Μια τούρκικη παροιμία όμως που λέει “Το αίμα όχι με αίμα, αλλά με νερό το ξεπλένουν”, καθώς και το “Προτού ξεκινήσεις ένα ταξίδι εκδίκησης, σκάψε δυο τάφους” του Κομφούκιου, εμπεριέχουν μέρη της σοφίας για την οποία συζητάμε. Και κάπου εδώ γίνεσαι κι εσύ ένας μικρός αλχημιστής ή μια μικρή αλχημίστρια, νοερά λέγοντας κι απλά: “Σ’ ευχαριστώ που απ’ όσα μου προκάλεσες, απ’ όποιο μέρος μέσα κι έξω μου σακάτεψες και έσπασες σε κομμάτια χίλια, επέτρεψες να μπει τόσο άπλετο φως, ώστε να μπω σε μια διαδικασία να αναγνωρίσω την αληθινή μου αξία και να γίνω καλύτερος και καλύτερη”.
“Αλ” είναι το Φως όπως ίσως θα έχεις ακούσει από την ενδεχομένως κρυμμένη προσευχή του ελληνικού αλφαβήτου. “Χύμα” κατά μία μετάφραση παράγεται από το ρήμα “χέω” δηλαδή χύνω κάτι μέσα σε κάτι. “Αλχημεία” λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι είναι η διαδικασία που ρίχνεις Φως μέσα σε μία Εμπειρία, και έτσι αξιοποιώντας και καίγοντας με Πυρ τα εγωικά στοιχεία σαν καύσιμο, λαμβάνεις φως και νέα ώθηση για Ανώτερη Συνείδηση που ξεπερνάει το κάθε κατώτερο συναίσθημα ή σκέψη.
Εδώ πλέον, ό,τι κάνεις το κάνεις για εσένα και μόνο. Το έξω από εσένα παύει να υπάρχει. Παύει να ασκεί δύναμη και επιρροή πάνω σου. Και η εκδίκηση, ξεκινάει να μετατρέπεται αλχημικά σε ευγνωμοσύνη. Το καύσιμο πλέον, γίνεται πεντακάθαρο και άπειρες φορές ισχυρότερο.
Όπως καταλαβαίνεις, πηγαίνοντας σε μία τέτοια κατάσταση, φεύγεις σε μία τελείως διαφορετική δόνηση και επίπεδα, που πλέον εκεί συναναστρέφεσαι με άλλους ανθρώπους και καταστάσεις. Ανθρώπους και καταστάσεις που φαντάζουν από ένα μακρινό μέλλον ή μια φανταστική ιστορία σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, που πίστεψέ με όμως είναι ίσως πολύ πιο κοντά σου από όσο φαντάζεσαι.
Κάν’ το για σένα, και για τους προγόνους σου που έπρεπε να περάσουν από όλα αυτά τα κατώτερα στάδια για να σου προσφέρουν γονιδιακά και ψυχικά σκαλοπάτια αντίληψης. Σκαλοπάτια αντίληψης που καθώς τα διάβηκες ένα προς ένα, άλλες φορές περπατώντας, άλλες τρέχοντας, κι άλλες σερνόμενος μέσα από τις εμπειρίες, έφτασες εδώ σε αυτό το κείμενο. Κάν’ το για αυτούς που σε περιμένουν να τους συναντήσεις σε άλλα φάσματα και επίπεδα ύπαρξης. Κάν’ το για όλους μας.
Αν το νιώθεις, και έλαβες Φως σε κάποια σκοτεινή γωνιά μέσα σου που ως τώρα ταλαιπωριόταν, μοιράσου κι αυτό το ταξίδι σκέψης με όσους περισσότερους μπορείς, ώστε να επιταχύνουμε την μονόδρομη μετάβαση σε ένα καλύτερο και πιο συλλογικό αύριο αγάπης, ειρήνης και εξέλιξης. Κι αυτή θα είναι η “εκδίκησή” σου σε όλα τα αρνητικά που βίωσες ως σήμερα, με ευγνωμοσύνη και κατανόηση πως όλα και όλοι τους ήταν απλά, εμπειρίες που εσώκλειαν ψυχικά εξελικτικά σκαλοπάτια. Σκαλοπάτια που οδηγούν σε ένα διαφορετικό κόσμο. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Καλώς ήρθες.
Έγινε ό,τι έγινε, είτε με ανθρώπους είτε με καταστάσεις, κι έμεινες κυριολεκτικά στα κρύα του λουτρού ψυχή τε και σώματι, κάπου ανάμεσα στον άσσο και στο υπό το μηδέν. Ανεκπλήρωτα συναισθήματα, ανεκπλήρωτα όνειρα, ανεκπλήρωτα θέλω κι ανάγκες, σφιγμένα χείλη, συνοφρυωμένο μέτωπο, και δυο υγρά ποτάμια από τα μάγουλα ως το χαλί ή το πάτωμα, ανάλογα την εποχή.
Και το μόνο που σου μένει, αν καταφέρει και υπερισχύσει ο θυμός από την θλίψη, είναι οι ανείπωτες λέξεις και σκέψεις στο φάσμα ενός “για να σ’ εκδικηθώ”, του “θα πάρω το αίμα μου πίσω, θα σου δείξω εγώ, όταν καταλάβεις θα είναι αργά, θα γυρίσει ο τροχός και τότε θα δεις”, και η ύπαρξή σου θα κατακλυστεί από αυτή τη μαύρη και τοξική ενέργεια, που κρύβει όμως πολύ δύναμη.
Κι αυτό είναι το πρώτο στάδιο
Η εκδίκηση που κάνει τον περισσότερο θόρυβο είναι η σιωπηλή, κι είναι ένα πιάτο που τρώγεται πάντα κρύο σε δεύτερο χρόνο μετά την όποια “μεταμόρφωση”. Μπαίνεις στο τριπάκι να αφαιρείς την εστίαση από τον άλλον ή την κατάσταση που σε τσάκισε, και την φέρνεις όλη πάνω σου, με ένα μόνο κίνητρο: Να γίνεις καλύτερος, πιο δυνατός, πιο καλός σε ό,τι έκανες, να ανανεωθείς, να λάμψεις.
Τόσο πολύ, που όταν ολοκληρωθεί η μετάλλαξη και εμφανιστείς ξανά, οργανώνοντας κι ανανεώνοντας τα κομμάτια σου διαφορετικά, θα σε δουν και θα καταλάβουν την λάθος επιλογή ή μη επιλογή τους. Ο φθόνος, η ζήλια και η προσοχή μαζί με την πιθανή μεταμέλειά “τους” σε τροφοδοτούν συνεχώς, καθώς φροντίζεις να λάμψεις όσο πιο δυνατά μπορείς και να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Τυφλωμένος από αυτό τον σκοπό, όχι για σένα, αλλά για τους άλλους.
Κι αυτό είναι το δεύτερο στάδιο
Αυτό το στάδιο πυροδοτείται από το “θα σου δείξω εγώ”, κι αυτό γίνεται το καύσιμό σου για να πας ακόμα παραπέρα. Κι είναι ένα πολύ ισχυρό καύσιμο, ίσως όχι τόσο καθαρό σε ποιότητα αλλά πολύ δυνατό και χρήσιμο. Μα αν μείνεις σε αυτό, τα οφέλη θα σβήσουν γρήγορα, είναι μόνο ένα πυροτέχνημα, το οποίο αργά ή γρήγορα θα καλέσει και σε εσένα τις Ερινύες – Ευμενίδες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν εδώ. Εσύ όμως, πρέπει να μπορέσεις να περάσεις στο τελευταίο στάδιο, το τρίτο. Μόνο έτσι θα τις εξευμενίσεις και θα λάβεις το Φως της εμπειρίας, δηλαδή το εσώτερο Πυρ που κρύβεται μέσα της. Την Φωτιά δηλαδή που θα σε ανεβάσει επίπεδο. Κι αυτό είναι που πρέπει να καταλάβεις: πως αυτός ο άνθρωπος ή η κατάσταση, σε βοήθησε να πυρ-οδοτηθείς και να γίνεις καλύτερη και καλύτερος, πιο λαμπερή και πιο λαμπερός, από μέσα προς τα έξω.
Αυτό, είναι το τρίτο στάδιο
Το τρίτο στάδιο λοιπόν, δεν είναι καν η συγχώρεση, αυτό το προσπερνάς νοητικά αυτομάτως, διότι δεν υπάρχει τίποτα να συγχωρέσεις, παρά μόνον να ευχαριστήσεις βαθιά για αυτό το δώρο. Το απαρχαιωμένο “Οφθαλμός αντί οφθαλμού” της Παλαιά Διαθήκης δεν θα σε ωφελήσει εδώ.
Μια τούρκικη παροιμία όμως που λέει “Το αίμα όχι με αίμα, αλλά με νερό το ξεπλένουν”, καθώς και το “Προτού ξεκινήσεις ένα ταξίδι εκδίκησης, σκάψε δυο τάφους” του Κομφούκιου, εμπεριέχουν μέρη της σοφίας για την οποία συζητάμε. Και κάπου εδώ γίνεσαι κι εσύ ένας μικρός αλχημιστής ή μια μικρή αλχημίστρια, νοερά λέγοντας κι απλά: “Σ’ ευχαριστώ που απ’ όσα μου προκάλεσες, απ’ όποιο μέρος μέσα κι έξω μου σακάτεψες και έσπασες σε κομμάτια χίλια, επέτρεψες να μπει τόσο άπλετο φως, ώστε να μπω σε μια διαδικασία να αναγνωρίσω την αληθινή μου αξία και να γίνω καλύτερος και καλύτερη”.
“Αλ” είναι το Φως όπως ίσως θα έχεις ακούσει από την ενδεχομένως κρυμμένη προσευχή του ελληνικού αλφαβήτου. “Χύμα” κατά μία μετάφραση παράγεται από το ρήμα “χέω” δηλαδή χύνω κάτι μέσα σε κάτι. “Αλχημεία” λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι είναι η διαδικασία που ρίχνεις Φως μέσα σε μία Εμπειρία, και έτσι αξιοποιώντας και καίγοντας με Πυρ τα εγωικά στοιχεία σαν καύσιμο, λαμβάνεις φως και νέα ώθηση για Ανώτερη Συνείδηση που ξεπερνάει το κάθε κατώτερο συναίσθημα ή σκέψη.
Εδώ πλέον, ό,τι κάνεις το κάνεις για εσένα και μόνο. Το έξω από εσένα παύει να υπάρχει. Παύει να ασκεί δύναμη και επιρροή πάνω σου. Και η εκδίκηση, ξεκινάει να μετατρέπεται αλχημικά σε ευγνωμοσύνη. Το καύσιμο πλέον, γίνεται πεντακάθαρο και άπειρες φορές ισχυρότερο.
Όπως καταλαβαίνεις, πηγαίνοντας σε μία τέτοια κατάσταση, φεύγεις σε μία τελείως διαφορετική δόνηση και επίπεδα, που πλέον εκεί συναναστρέφεσαι με άλλους ανθρώπους και καταστάσεις. Ανθρώπους και καταστάσεις που φαντάζουν από ένα μακρινό μέλλον ή μια φανταστική ιστορία σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, που πίστεψέ με όμως είναι ίσως πολύ πιο κοντά σου από όσο φαντάζεσαι.
Κάν’ το για σένα, και για τους προγόνους σου που έπρεπε να περάσουν από όλα αυτά τα κατώτερα στάδια για να σου προσφέρουν γονιδιακά και ψυχικά σκαλοπάτια αντίληψης. Σκαλοπάτια αντίληψης που καθώς τα διάβηκες ένα προς ένα, άλλες φορές περπατώντας, άλλες τρέχοντας, κι άλλες σερνόμενος μέσα από τις εμπειρίες, έφτασες εδώ σε αυτό το κείμενο. Κάν’ το για αυτούς που σε περιμένουν να τους συναντήσεις σε άλλα φάσματα και επίπεδα ύπαρξης. Κάν’ το για όλους μας.
Αν το νιώθεις, και έλαβες Φως σε κάποια σκοτεινή γωνιά μέσα σου που ως τώρα ταλαιπωριόταν, μοιράσου κι αυτό το ταξίδι σκέψης με όσους περισσότερους μπορείς, ώστε να επιταχύνουμε την μονόδρομη μετάβαση σε ένα καλύτερο και πιο συλλογικό αύριο αγάπης, ειρήνης και εξέλιξης. Κι αυτή θα είναι η “εκδίκησή” σου σε όλα τα αρνητικά που βίωσες ως σήμερα, με ευγνωμοσύνη και κατανόηση πως όλα και όλοι τους ήταν απλά, εμπειρίες που εσώκλειαν ψυχικά εξελικτικά σκαλοπάτια. Σκαλοπάτια που οδηγούν σε ένα διαφορετικό κόσμο. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Καλώς ήρθες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου