Γύρω μας βλέπουμε καθημερινά υπέροχους ανθρώπους να ζουν μόνοι. Μπορεί να είμαστε κι εμείς μία ή ένας από αυτούς που βαδίζουν μόνοι στη ζωή και φοβούνται τη μοναξιά. Ποιος είναι όμως ο λόγος αυτής της μοναξιάς μας; Ότι δεν σταθήκαμε αρκετά τυχεροί για να συναντήσουμε το άλλο μας μισό ή μήπως ότι κάποιοι από εμάς φοβόμαστε την αγάπη, το να αγαπηθούμε… Ναι, είναι γεγονός. Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις. Ποιοι μπορεί να είναι όμως οι λόγοι που θρέφουν και συντηρούν αυτόν τον φόβο;
Ο φόβος ότι δεν αξίζουμε την αγάπη
Όταν κάποιος αποδέχεται την αγάπη εμμέσως παραδέχεται ότι την αξίζει. Άνθρωποι που ως παιδιά δεν ένιωσαν την αγάπη μπορεί ακόμα και στην ενήλική ζωή τους να μην αισθάνονται άξιοι να αγαπηθούν. Από την άλλη, η ζωή σε μία κοινωνία που προβάλλει συνεχώς άπιαστα πρότυπα τελειότητας μπορεί επίσης να διαβρώσει την αυτοεκτίμησή μας αλλά και την κρίση μας για το αν αξίζουμε την αγάπη ή όχι.
Ο φόβος ότι θα απογοητεύσουμε τον σύντροφό μας
Όταν δεν μας αγαπά κανείς, οι αποτυχίες μας πληγώνουν μόνο εμάς και κανέναν άλλο. Όταν όμως μας αγαπούν, νιώθουμε ότι κουβαλάμε το άγχος ότι θα απογοητεύσουμε αυτόν που μας πίστεψε αν τελικά δεν τα καταφέρουμε και αυτό είναι κάτι που μπορεί να μας αγχώσει αλλά και να μας εξαντλήσει ψυχολογικά. Από την άλλη, κάποιος μπορεί να είναι απρόθυμος να δεχτεί την αγάπη επειδή θεωρεί ότι μία ξαφνική δική του ασθένεια ή τραυματισμός θα προκαλέσει πόνο στον σύντροφό του.
Ο φόβος της απώλειας της ελευθερίας
Πέρα από τη μοναξιά, μία ζωή χωρίς αγάπη συνεπάγεται συναισθηματική ελευθερία. Σε ένα πρώτο επίπεδο, η αποδοχή της αγάπης ενός άλλου ανθρώπου σημαίνει ότι θα πρέπει να προσαρμοστούμε στις ανάγκες αλλά και τις επιθυμίες του. Πιο απλά, ο σύντροφός μας μετατρέπεται σε έναν «εισβολέα» που καταλαμβάνει τον χώρο και τον χρόνο που μέχρι τώρα προοριζόταν μόνο για τον εαυτό μας.
Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, ένας άνθρωπος μπορεί να προσλαμβάνει τη δέσμευση απέναντι σε έναν άλλον άνθρωπο ως ένας είδος «προδοσίας» του εαυτού του. Το να χρειαστεί να αλλάξει και να προσαρμόσει τη συμπεριφορά και τις επιθυμίες του σε μία καινούργια κατάσταση, όπου δεν έχει να σκεφτεί μόνο το εγώ του, αλλά τα δύο άτομα που αποτελούν το ζευγάρι.
Ο φόβος ότι η αγάπη ενός άλλου ανθρώπου επιφέρει ένα συναισθηματικό… χρέος
Αποδοχή της αγάπης φέρνει μαζί της ένα συναισθηματικό χρέος. Όταν κάποιος αγαπιέται, αισθάνεται την υποχρέωση να ανταποδώσει αυτή την αγάπη. Όμως κάθε άνθρωπος έχει έναν διαφορετικό τρόπο να εκφράζει τα συναισθήματά του. Έτσι, προκύπτει η αμφιβολία μέσα μας για το αν είμαστε ικανοί να αγαπήσουμε με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ένταση.
Ο φόβος ότι κάποια στιγμή θα χάσουμε αυτή την αγάπη
Η αγάπη που μας προσφέρει κάποιος δεν είναι παντοτινή, μπορεί κάποια στιγμή για διάφορούς λόγους να πάψει να υφίσταται. Ο φόβος αυτής της απώλειας είναι που κρατάει κάποιους ανθρώπους μακριά από τις στενές σχέσεις. Ιδιαίτερα, κάποιος που έχει βιώσει μία φορά στη ζωή του αυτή την κατάσταση, ενδεχομένως με μία προηγούμενη του σχέση, θα είναι πολύ περισσότερο απρόθυμος να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Ο φόβος της αποκάλυψης του πραγματικού μας εαυτού
Ο καθένας μας, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι έχει δύο εαυτούς, έναν ιδιωτικό και έναν δημόσιο. Σε κάποιους ανθρώπους, οι δύο αυτοί εαυτοί μπορεί να διαφέρουν σημαντικά. Πολλοί νιώθουν ότι η εικόνα που βγάζουν στις κοινωνικές τους συναναστροφές δεν είναι ακριβής ή ακόμα και αληθινή. Σε αυτή την περίπτωση εμπίπτουν απόλυτα οι άνθρωποι με το «σύνδρομο του απατεώνα», επιτυχημένοι κατά κανόνα άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι δεν έχουν καταφέρει τίποτα παραπάνω στη ζωή τους από το να «κοροϊδέψουν» τους γύρω τους ότι τα έχουν καταφέρει. Ο φόβος ότι τελικά κάποια στιγμή θα αποκαλυφθούν τους κρατά μακριά από συναισθηματικούς δεσμούς.
Αν σε αυτές τις συμπεριφορές μπορείτε να αναγνωρίσετε τον εαυτό σας, θα είναι καλό να σκεφτείτε αν αυτοί οι φόβοι σας είναι δικαιολογημένοι. Θυμηθείτε ότι αγάπη είναι κινητήριος δύναμη και ένα από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή. Το να κρατάτε τον εαυτό σας μακριά από την αγάπη, σας στερεί μία από τις πιο συναρπαστικές εμπειρίες που μπορούμε να γνωρίσουμε ως ανθρώπινα πλάσματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου