Εγώ κι εσύ μαζί

Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουμε να συντροφέψουμε, να βιώνουμε στην καθημερινότητά μας αυτό το ουσιαστικό «μαζί» και όχι απλά να συνυπάρχουμε σε μια σχέση. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε μόνοι μας, ούτε να είμαστε εγκλωβισμένοι σε σχέσεις που δεν μας ικανοποιούν. Αντιθέτως, είμαστε φτιαγμένοι για να συνδεθούμε, να ενωθούμε με το άλλο φύλλο, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, να μοιραστούμε τις στιγμές της ζωής μας. Αυτό δεν αναζητούμε όλοι μας;

Στις μέρες μας όμως βλέπουμε ότι συμβαίνει το αντίθετο από αυτό που πραγματικά θέλουμε. Δηλαδή ότι οι συντροφικές σχέσεις είναι σε κρίση και αυτό το πολυπόθητο «μαζί» ολοένα και χάνεται. Παρατηρούμε ότι αρκετοί άνθρωποι επιλέγουν μια μακροχρόνια μοναξιά και κάποιοι άλλοι βρίσκονται σε σχέσεις που δεν βιώνουν την ευτυχία που θα ήθελαν. Μήπως τελικά αυτή η κρίση στις συντροφικές σχέσεις καθώς και στους ρόλους κάθε φύλου ξεχωριστά, υπάρχει για να επαναπροσδιοριστούμε και να προσεγγίσουμε τις σχέσεις από μια διαφορετική οπτική;

Στην πραγματικότητα, οι σχέσεις είναι ένα δώρο και όχι ένας φαύλος κύκλος ταλαιπωρίας. Είναι ένα μέσο για να ανακαλύψουμε, να εκδηλώσουμε και να βελτιώσουμε τον εαυτό μας. Το «μαζί» είναι μια ευκαιρία να περπατήσουμε σε νέα μονοπάτια που μόνοι μας δεν τολμάμε. Να έρθουμε σε επαφή και να γνωρίσουμε άλλους ανθρώπους, να βγούμε από το καβούκι μας, να μοιραστούμε ιδέες, εμπειρίες να βιώσουμε συναισθήματα. Μέσα από αυτά μπορούμε να εξελιχθούμε, να χαρούμε, να κλάψουμε, να απορριφθούμε, να αγαπηθούμε.

Η κάθε σχέση που δημιουργούμε ή που δεν δημιουργούμε ουσιαστικά θέλει να μας αποκαλύψει τα κομμάτια εκείνα του εαυτού μας που μας κρατούν μακριά είτε από τους συντρόφους που θα θέλαμε να έχουμε στη ζωή μας, είτε από μια πιο ουσιαστική, συντροφική σχέση. Οι σχέσεις κερδίζονται, δεν χαρίζονται και για να κερδίσουμε μια σχέση χρειάζεται να την χτίσουμε μέρα με την ημέρα. Δύσκολο; Εύκολο; Θα έλεγα εφικτό, αρκεί να γνωρίζουμε τι θέλουμε και να μάθουμε το πώς μπορούμε να το δημιουργήσουμε.

Το πρώτο βασικό βήμα που χρειάζεται να κάνουμε είναι να αναρωτηθούμε αν θέλουμε πραγματικά να δημιουργήσουμε μια συντροφική σχέση ή να παραμείνουμε μόνοι. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται αρχικά να το ξεκαθαρίσουμε με τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Εάν είμαστε ήδη σε μια σχέση, χρειάζεται να δούμε τι είναι αυτό που θέλουμε να βελτιώσουμε.

Το δεύτερο βήμα είναι να πάρουμε την προσοχή μας από το τι κάνει ή δεν κάνει ο σύντροφός μας και να την στρέψουμε σε εμάς. Δηλαδή να εστιάσουμε περισσότερο στον τρόπο που εμείς οι ίδιοι συμπεριφερόμαστε μέσα στη σχέση. Αν δεν είμαστε σε σχέση, να παρατηρήσουμε πώς συμπεριφερόμαστε στο αντίθετο φύλλο.

Αυτό το βήμα δεν είναι εύκολη υπόθεση γιατί μας είναι πολύ πιο εύκολο να βλέπουμε περισσότερο τα λάθη, τα ελαττώματα των άλλων και λιγότερο τα δικά μας. Έτσι ασυνείδητα περιμένουμε να αλλάξει ο σύντροφός μας χωρίς να σκεφτόμαστε ότι μάλλον κάτι χρειάζεται να αλλάξουμε κι εμείς. Μας είναι πιο οικείο να λέμε ότι « δεν υπάρχουν άνδρες ή κατάλληλες γυναίκες για σχέση» από το να γίνουμε εμείς οι ίδιοι άξιοι και κατάλληλοι ώστε να υπάρξουμε σε μια σχέση.

Το τρίτο μας βήμα είναι να αποφασίσουμε αν θα αντιμετωπίσουμε τη σχέση ως ένα πεδίο μάχης ή ως μια ευκαιρία για συνεργασία και συντροφικότητα. Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι εμείς και οι σύντροφοί μας βρισκόμαστε στην ίδια ομάδα και ότι δεν είμαστε αντίπαλοι. Στόχος μας δεν είναι να αναπτύξουμε μια ανταγωνιστική σχέση που το κάθε μέλος θα νιώθει την ανάγκη να αποδεικνύει ότι έχει πάντα δίκιο ή ότι είναι καλύτερο από τον άλλο. Στόχος μας είναι να λειτουργήσουμε συμπληρωματικά μέσα στη σχέση, όπου ο καθένας γνωρίζει τα δυνατά – αδύνατα σημεία του και αλληλοϋποστηρίζει το αντίθετο φύλλο.

Εφόσον αποφασίσουμε να λειτουργήσουμε ομαδικά, τότε θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα που είναι να εστιαστούμε στις λύσεις και όχι στα προβλήματα. Πολλές φορές, αναπαράγουμε τα ίδια προβλήματα μέσα στη σχέση γιατί εστιαζόμαστε περισσότερο σε αυτά ή στο γιατί να μας συμβαίνει και όχι στο πώς θα τα λύσουμε. Το «μαζί» σταματά να υπάρχει όταν δεν λύνουμε αυτά που μας στεναχωρούν και κυρίως μας απομακρύνουν από την διατήρηση ή την ύπαρξη της συντροφικής σχέσης.

Γνωρίζετε πότε μια ομάδα βρίσκει τις κατάλληλες λύσεις; Όταν μπορεί να επικοινωνεί αποτελεσματικά. Το κλειδί για να δημιουργήσουμε υγιείς σχέσεις και να παραμείνουμε ενωμένοι με την πάροδο του χρόνου είναι το να μπορούμε να επικοινωνούμε αυτά που σκεφτόμαστε, νιώθουμε και θέλουμε, με τέτοιο τρόπο ώστε να υποστηρίζουμε τον εαυτό μας χωρίς να κατηγορούμε τους συνομιλητές μας.

Τα περισσότερα προβλήματα σε μια σχέση ή στη δημιουργία μιας σχέσης δημιουργούνται επειδή οι σύντροφοι δεν είναι σε θέση να δώσουν σαφή μηνύματα ο ένας στον άλλο. Οι συγκρούσεις στα ζευγάρια είναι συνήθως συγκρούσεις αναγκών. Αυτό που επιζητά στο βάθος ο κάθε σύντροφος είναι να εκφράσει την ανάγκη του, να γίνει κατανοητή και κυρίως σεβαστή. Μήπως τελικά αυτό που χρειάζεται να μάθουμε είναι πώς να επικοινωνούμε πιο ουσιαστικά με τους ανθρώπους γύρω μας;

Όπως βλέπουμε, οι συντροφικές σχέσεις αποτελούν ένα θαυμάσιο σχολείο για να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να τον βελτιώσουμε στα σημεία που χρειάζεται, για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε πιο ουσιαστικά. Το «μαζί» είναι τέχνη, και όπως σε κάθε άλλη τέχνη, απαιτεί κάποια μελέτη και συγκεκριμένα βήματα που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να μεταμορφώσουμε την ποιότητα των σχέσεων μας και να αυξήσουμε δραστικά την αγάπη στη ζωή μας.

Φυσικά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως οι σχέσεις είναι πολύπλοκες, ξεχωριστές, μοναδικές όπως άλλωστε ο κάθε ένας από εμάς και αξίζουν την προσωπική μας επένδυση στο να μάθουμε τον τρόπο που θα μας οδηγήσει στο να ζούμε τη ζωή όπως αληθινά μας αξίζει. Οι σχέσεις μας δεν είναι κάτι εξωτερικό, βρίσκονται μέσα μας και ανάλογα με το τι είδους σχέσεις χτίζουμε με τους ανθρώπους γύρω μας καθορίζεται η προσωπική μας ευημερία, τα συναισθήματά μας, το πώς επιλέγουμε να ζήσουμε την καθημερινότητά μας.

Μπορούμε να ζούμε χωρίς σχέσεις; Για πόσο καιρό ακόμα; Μήπως ήρθε η στιγμή να μάθεις και να απολαύσεις τα δώρα του « Εγώ & Εσύ μαζί»;