Πλήξη

Αν γίνεις σαν τα ζώα, η πλήξη θα εξαφανιστεί.
Αν κοιτάξεις τους ανθρώπους που ζουν σαν τα ζώα, θα δεις ότι δεν νιώθουν πλήξη. Τρώνε, πίνουν, ζευγαρώνουν και δεν βαριούνται ποτέ. Δεν είναι όμως ευαίσθητοι. Ζουν με τόση συνειδητότητα, όση χρειάζεται για την καθημερινή ρουτίνα της ζωής τους.
Θα δεις ότι οι διανοούμενοι, οι άνθρωποι που σκέφτονται πολύ, βαριούνται περισσότερο, ακριβώς επειδή σκέφτονται. Και επειδή σκέφτονται, μπορούν να δουν ότι κάτι είναι επανάληψη.
Η ζωή σου είναι επανάληψη. Κάθε πρωί, σηκώνεσαι με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που σηκώνεσαι σε όλη σου τη ζωή.
Παίρνεις το πρωινό σου με τον ίδιο σχεδόν τρόπο. Ύστερα πηγαίνεις στο γραφείο – το ίδιο γραφείο, οι ίδιοι άνθρωποι, η ίδια δουλειά. Έπειτα έρχεσαι στο σπίτι, στην ίδια γυναίκα.
Αν βαριέσαι, είναι φυσικό. Σου είναι πολύ δύσκολο να δεις κάτι καινούργιο εδώ. Όλα μοιάζουν παλιά, γεμάτα σκόνη.
Η ίδια σύζυγος κάθε μέρα…
Και αν σου πουν να κλείσεις τα μάτια σου και να θυμηθείς το πρόσωπο της γυναίκας σου, θα βρεις ότι είναι αδύνατον να το θυμηθείς. Θα έρθουν στο νου σου τα πρόσωπα πολλών άλλων γυναικών, ολόκληρης της γειτονιάς σου, της γυναίκας σου, όμως, όχι!
Η όλη σχέση έχει γίνει μια επανάληψη. Αγκαλιάζεις τη γυναίκα σου, τη φιλάς, μα αυτές είναι κενές χειρονομίες. Η λάμψη και η μεγαλοπρέπεια έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό.
Ο γάμος έχει τελειώσει από τότε που τελείωσε το ταξίδι του μέλιτος. Από τότε απλώς προσποιείσαι. Πίσω από αυτήν την προσποίηση όμως, συσσωρεύεται βαθιά πλήξη.
Παρατήρησε τους ανθρώπους στο δρόμο και θα δεις πόσο πολύ βαριούνται. Όλοι βαριούνται, βαριούνται μέχρι θανάτου.
Κοίταξε τα πρόσωπά τους. Δεν υπάρχει καμία αύρα απόλαυσης.
Κοίταξε τα μάτια τους. Είναι καλυμμένα από σκόνη, χωρίς καμία ακτίνα εσωτερικής ευτυχίας. Πηγαίνουν από το σπίτι στο γραφείο κι από το γραφείο στο σπίτι και σιγά – σιγά ολόκληρη η ζωή τους γίνεται μια συνεχής επανάληψη, μια μηχανική ρουτίνα.
Και μια μέρα πεθαίνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς να έχουν ζήσει.
Λέγεται ότι ο Μπέρτραντ Ράσελ είπε: “Απ’ ότι θυμάμαι, δεν μπορώ να βρω παρά ελάχιστες στιγμές στη ζωή μου, που να ήμουν στ’ αλήθεια ζωντανός, σε έξαψη.”
Μπορείς να θυμηθείς εσύ, πόσες στιγμές στη ζωή σου ήσουν αληθινά ζωντανός, σε έξαψη; Σπάνια συμβαίνει. Ονειρεύεσαι εκείνες τις στιγμές, φαντάζεσαι εκείνες τις στιγμές, ελπίζεις για εκείνες τις στιγμές, μα δεν συμβαίνουν ποτέ.
Ακόμη κι αν συμβούν, αργά ή γρήγορα θα γίνουν επανάληψη. Όταν ερωτεύεσαι, νιώθεις ότι σου συμβαίνει ένα θαύμα. Σιγά – σιγά όμως, το θαύμα εξαφανίζεται και όλα γίνονται ρουτίνα.
Πλήξη είναι η επίγνωση της επανάληψης.
Επειδή τα ζώα δεν θυμούνται το παρελθόν, δεν μπορούν να νιώσουν πλήξη. Επειδή δεν μπορούν να θυμηθούν το παρελθόν, δεν έχουν αίσθηση της επανάληψης, οπότε δεν μπορούν να νιώσουν πλήξη.
Το βόδι τρώει το ίδιο χορτάρι κάθε μέρα, με την ίδια απόλαυση. Εσύ δεν μπορείς. Πώς μπορείς να τρως το ίδιο χορτάρι και να νιώθεις την ίδια απόλαυση; Θα μπουχτίσεις.
Γι’ αυτό οι άνθρωποι προσπαθούν να αλλάξουν. Μετακομίζουν σε καινούριο σπίτι, αγοράζουν καινούριο αυτοκίνητο, χωρίζουν τον παλιό σύζυγο, βρίσκουν καινούριο εραστή, αργά ή γρήγορα όμως θα νιώσουν την επανάληψη και θα αρχίσουν να βαριούνται.
Το να αλλάζεις σπίτια, πόλεις, ανθρώπους, συντρόφους, δεν πρόκειται να σε οδηγήσει πουθενά. Και όποτε μια κοινωνία νιώθει μεγάλη πλήξη, οι άνθρωποι αρχίζουν να μετακινούνται από την μια πόλη στην άλλη, από την μια δουλειά στην άλλη, από τη μια σύζυγο στην άλλη, αλλά αργά ή γρήγορα αντιλαμβάνονται την ανοησία του πράγματος, γιατί το ίδιο πράγμα πρόκειται να συμβεί ξανά και ξανά με κάθε γυναίκα, με κάθε άντρα, με κάθε σπίτι, με κάθε αυτοκίνητο.
Τι να κάνεις λοιπόν;
Να γίνεις περισσότερο συνειδητός. Το ζήτημα δεν είναι να αλλάξεις τις στάσεις, αλλά να μεταλλάξεις την ύπαρξή σου, να γίνεις περισσότερος συνειδητός.