Μην αφήνεις τα κενά σου να γεμίζουν με μίσος.Υπάρχει πολύ, συσσωρευμένο γύρω σου, είναι πολλή η πίεση και με κάθε ευκαιρία που του εμφανίζεται, θα βρει μια χαραμάδα από το διάτρητο το σώμα σου για να τρυπώσει.
Θυμήσου το ηφαίστειο που εκρήγνυται… με την πρώτη χαραμάδα, με την πρώτη δίοδο, δεν κρατιέται και ξεχύνει από μέσα του την αχνιστή του λάβα που τόσο γρήγορα, ερμητικά και αβασάνιστα ορμάει σε ότι υπάρχει γύρω του και το καλύπτει…
Καλύπτει όλα τα κενά και γεμίζει το τοπίο…
Κυριαρχεί μια και καλή, αλλάζοντας σύσταση, μορφή και χρώμα σε ότι άφησαν τα γύρω του για αργότερα. Δεν θα είναι ποτέ τα ίδια πια. Βλέπεις δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την έκρηξη του.
Τα μικρά τραντάγματα και οι περιστασιακοί βρυχηθμοί δεν τα ενεργοποίησαν. Και έτσι έμειναν εκεί αμέριμνα ήσυχα σιωπηλά, σχεδόν αόρατα.
Σαν να περίμεναν την αλλοτρίωση τους από τον μεγάλο δημιουργό που φτιάχνει από την αρχή το δικό του σκηνικό. Εξαπλώνοντας την τρέλα του για έλεγχο κυριαρχία και ομοιομορφία, χωρίς να αφήνει χώρο για την μοναδικότητα και την ανάδειξη της.
Βλέπεις δεν του αρέσουν τα κενά. Θέλει να τα γεμίζει με τον τρόπο του. Νομίζω πως ούτε στην φύση αρέσουν τα κενά. Γέμισε τα κενά σου με τα ιδανικά συστατικά που έχεις μέσα σου.
Μην παραμένεις αμέριμνος. Ενεργοποίησε την αγάπη, την σοφία και την μοναδικότητα που έχεις μέσα σου και τα κενά θα πάψουν να υφίστανται. Κάνε αυτή τη σκέψη προτού αρχίσουν να μεγαλώνουν και γίνουν ευάλωτα στον ανυπόμονο εισβολέα.
Δεν είναι τυχαίο που έχουμε την τάση να βλέπουμε τις μορφές γύρω μας ολοκληρωμένες. Έχουμε την τάση να συμπληρώνουμε τα κενά των γύρω μας μόνο με μια ματιά.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμπληρώνουμε τα δικά μας ώστε να νιώθουμε ολοκληρωμένοι; Ίσως γιατί σε αυτή την περίπτωση τα μάτια… μας είναι άχρηστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου