Η διττή φύση των ενοχών

Ενοχές, ένα γνώριμο συναίσθημα για τον καθένα μας. Η σύγκρουση του καλού και του κακού παιδιού που συνυπάρχουν μέσα μας. Η ενοχή αναπτύσσεται κατά την περίοδο της παιδικής ηλικίας (3-5 έτη) από τα "μη" και τα "πρέπει" που επιβάλλονται από τους γονείς. Εμπλουτίζεται από τις απαιτήσεις μιας πολύ απαιτητικής μητέρας και την αυστηρότητα και τα όρια του πατέρα. Η έννοια του "κακού" που η κάθε θρησκεία διδάσκει στα μέλη της επίσης συντελεί στην ανάπτυξη των ενοχών.

Η βαρύνουσα επίδραση των ενοχών στη ζωή μας είναι όταν βρισκόμαστε στη φάση κάποιων σοβαρών αποφάσεων ή και αλλαγών οι οποίες μπορεί να αντίκεινται στα πιστεύω της οικογένειας. Σε αυτές τις περιπτώσεις πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι προδίδουν την πατρική οικογένεια και παραμένουν καθηλωμένοι σε μια κατάσταση που θα είναι εις βάρος της προσωπικής τους ευτυχίας, μόνο και μόνο για να ευχαριστήσουν την οικογένεια.

Σε αρκετές περιπτώσεις κυριαρχεί η περιοριστική πεποίθηση ότι αν δεν νιώθω ενοχές θα είμαι ο "κακός" που δεν νοιάζεται για τίποτε. Το σκεπτικό αυτό συνθλίβει τις ατομικές μας ανάγκες και μας εμποδίζει να χτίσουμε τον προσωπικό μας ηθικό κώδικα διατηρώντας μια ισορροπημένη ζωή.

Έτσι γινόμαστε έρμαιο των ενοχών, οι οποίες καταστρέφουν κάθε ίχνος υγιούς αυτοεκτίμησης μέσα μας. Νιώθουμε μικροί και αδύναμοι, είμαστε ο ένας που πρέπει να τα βάλει με τους πολλούς.

Αυτή είναι η παγίδα του καλού παιδιού που θυσιάζεται εξαιτίας του φόβου να χάσει την αγάπη και τον θαυμασμό των άλλων.

Η ενοχή μπορεί να λειτουργήσει σαν συναγερμός μέσα μας μόνο όταν διαπιστώσουμε ότι πάμε να κάνουμε κάτι που είναι ενάντια στους ηθικούς μας κανόνες. Κάτι που δεν θα άρεσε να γίνει σε εμάς. Έτσι μπορούμε να ελέγχουμε τα τυφλά σημεία που ο καθένας μας κουβαλάει.

Τα λάθη είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης και μπορούμε κάλλιστα να τα αναγνωρίσουμε μέσω των υγιών ενοχών που μας προστατεύουν από τα τυφλά σημεία του χαρακτήρα μας.

Η αναγνώριση αυτών των πλευρών του εαυτού μας, η αποδοχή και η κατανόηση, βοηθούν να αποφύγουμε την απόρριψη που πολλές φορές νιώθουμε στο βωμό των ενοχικών συμπτωμάτων.

Αγαπώ τον εαυτό μου, σέβομαι τις επιθυμίες μου, απελευθερώνομαι από το φόβο της απόρριψης και απαλλάσσομαι από ενοχές που μόνο αυτοκαταστροφικές μπορεί να είναι.

Η ενοχή είναι διαβρωτικό συναίσθημα και επηρεάζει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Είναι πολύ σημαντικό να μην της επιτρέπουμε να επηρεάζει τη ζωή μας και να θέτουμε όρια σε αυτούς που την τροφοδοτούν.