Παγιδευμένοι

Πόσο ελεύθερος είσαι πραγματικά; Αναρωτήθηκες ποτέ ζώντας στην εικονική ελευθερία που έχεις δημιουργήσει γύρω από τον εαυτό σου; Όλα γύρω σου έχουν μαρκαριστεί από τις ετικέτες ελευθερία και ανεξαρτησία, όταν πίσω από αυτές τις έννοιες κρύβεται κάτι στις σκιές έτοιμο να σου στερήσει την ελευθερία που τόσο λαχταράς. Το ότι κοιτάς τα χέρια σου ελεύθερα να κινούνται στην πραγματικότητα, που χρήζει από την ελευθερία για την οποία μιλάς, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν εκεί αόρατα δεσμά, έτοιμα να σε σφίξουν τόσο έντονα που ακόμα και η ανάσα σου θα φαντάζει κάτι το δύσκολο.

Ήθελες στη ζωή σου να ξεφύγεις από την οικογενειακή σου εστία και κατέληξες να τρέμεις στην ιδέα μήπως δεν καταφέρεις να πληρώσεις το ενοίκιο στον ιδιοκτήτη της νέας «δικιάς» σου κατοικίας. Ήθελες να ακολουθήσεις τα όνειρά σου, όμως προτίμησες να τα θυσιάσεις στον βωμό του χρήματος για ένα ρούχο σήμερα, αντί για την πλούσια γκαρνταρόμπα σου στο μέλλον. Ήθελες να μην σε ελέγχει ποτέ κανένας και τίποτα, αλλά τώρα σε βλέπω να μην μπορείς να αφήσεις στιγμή αυτό το κινητό από τα χέρια σου. Να το κλείνεις φευγαλέα ξεγελώντας τον εαυτό σου ότι δεν το έχεις ανάγκη και μετά από δευτερόλεπτα να σε βλέπω πάλι να χάνεσαι στα φιλελεύθερα, για την ανάπτυξη του χαρακτήρα, social media. Οπότε σε προκαλώ για μια ακόμα φορά να κοιτάξεις το είδωλό σου στον καθρέπτη και να επαναλάβεις «Είμαι ελεύθερος».

Ολοένα πνίγεσαι στην ελευθερία σου καθημερινά. Δεν πνίγεσαι γιατί κάνεις κάτι λάθος, αλλά γιατί δεν έχεις την υπομονή και δεν θέλεις να ακούσεις ποτέ με σώμα και ψυχή. Ο κόσμος που έχεις φτιάξεις στο μυαλό σου φαντάζει τόσο τέλειος και ιδανικός που έρχεται μετά η πραγματικότητα και σε εγκλωβίζει. Καταλήγεις να έχεις γίνει παγιδευμένος των πιστεύω και πεποιθήσεών σου που εν τέλει δεν έχεις σκεφτεί καν αν είναι πραγματικά αυτό που σε χαρακτηρίζει και θέλεις στη ζωή σου. Η τηλεόραση, το ράδιο, το κινητό στα χέρια σου, ο υπολογιστής. Κατέληξες άψυχα πράγματα να είναι οι φίλοι σου. Τα ζώδια, οι χαρτομαντείες, οι σύμβουλοι ένδυσης, οι σύμβουλοι διακόσμησης. Υπέκυψες σε προκαταλήψεις και τρίτους άγνωστους να σηματοδοτούν τη ζωή σου και να χαράζουν για σένα την ελεύθερη πορεία που ήθελες. Διαβάζεις σε περιοδικά το lifestyle των άλλων και στα πλαίσια της δικιάς σου «ελεύθερης ανάπτυξης» καταλήγεις να έχεις ένα σπίτι διακοσμημένο από τον τιμοκατάλογο και να έχεις ντυθεί σαν ένα από τα πλαστικά μοντέλα στις σελίδες κάποιου περιοδικού μόδας. Που είναι η ελευθερία που ζήτησες κάποτε;

Πόσο ιδανικός φαντάζει ο κόσμος έτσι; Βαδίζουμε κοιτάζοντας τον ουρανό χωρίς να καταλάβουμε πως αυτό που βλέπουμε δεν είναι ο ήλιος αλλά μία λάμπα με έντονο φως και η ζέστη που μας αγγίζει το αναμμένο κλιματιστικό στην άκρη του δωματίου ελευθερίας που μας έχουν βάλει. Εθελοτυφλούμε στην απελευθέρωση της κοινωνίας που μας πουλάνε και σε πλαστικά όνειρα που ακούσαμε από άλλους αντί να δημιουργούμε τα δικά μας και να ξεχωρίζουμε τι σημαίνει πραγματικά ελευθερία. Τα σώματά μας ίσως είναι ελεύθερα αλλά οι ψυχές μας κραυγάζουν πιο παγιδευμένες από ποτέ.