Γιατί ό,τι αποφασίζεται με αυτό τον τρόπο δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη σύνθεση της επόμενης γενιάς

Γιατί η κατάσταση του να νιώθεις ερωτευμένος, όσο αιθέρια κι αν παρουσιάζεται, έχει τη ρίζα της στο γενετήσιο ένστικτο, και μάλιστα είναι ένα εξειδικευμένο, με την αυστηρή του έννοια εξατομικευμένο γενετήσιο ένστικτο. Λοιπόν κάποιος, λαμβάνοντας αυτό υπόψη του, θα παρατηρήσει τον σημαντικό ρόλο που παίζει η ερωτική σχέση των δυο φύλων σε όλες της τις διαβαθμίσεις και αποχρώσεις όχι μόνο στα θεατρικά έργα και τα μυθιστορήματα, αλλά και στον πραγματικό κόσμο, όπου κοντά στην αγάπη για ζωή εμφανίζεται ως η δυνατότερη και πιο δραστική από όλες τις ενστικτώδεις δυνάμεις, αναλώνει χωρίς διακοπή τις μισές δυνάμεις και τον μισό χρόνο του νεότερου τμήματος της ανθρωπότητας, είναι ο τελευταίος σκοπός σχεδόν κάθε ανθρώπινης προσπάθειας, επηρεάζει αρνητικά τις σημαντικότερες υποθέσεις, διακόπτει κάθε στιγμή τις σοβαρότερες ασχολίες, δημιουργεί κάποτε πρόσκαιρα σύγχυση και στα μεγαλύτερα πνεύματα, δε διστάζει να ανακατεύεται ενοχλητικά στις διαβουλεύσεις των εκπροσώπων του κράτους και στις έρευνες των επιστημόνων, ξέρει να τρυπώνει τα ερωτικά γραμματάκια και τις κομμένες μπούκλες σε υπουργικά χαρτοφυλάκια και φιλοσοφικά χειρόγραφα και, ακόμα, προκαλεί καθημερινά τις πιο μπερδεμένες και κακές δοσοληψίες, διαλύει τις πολυτιμότερες σχέσεις, σπάει τους πιο γερούς δεσμούς, κάνει κάποτε θύματά της την ίδια τη ζωή και την υγεία, αλλά και πλούτη, αξιώματα και ευτυχία, κάνει ασυνείδητους και τους κατά τα άλλα έντιμους, τους μέχρι τώρα πιστούς τούς κάνει προδότες και, επομένως, προβάλλεται γενικά σαν κακός δαίμονας που καταγίνεται με το να τα αναποδογυρίζει όλα, να τα μπλέκει και να τα ανατρέπει. Εδώ μπορεί κάποιος να αναφωνήσει: Προς τι ο θόρυβος; Προς τι η πίεση, το μάνιασμα, ο φόβος και η ανάγκη; Αφού δεν πρόκειται για κάτι άλλο, παρά μόνο για το πώς θα βρει κάθε Χανς την Γκρέτελ του- γιατί κάτι τόσο μικρό πρέπει να παίζει τόσο σημαντικό ρόλο και να προκαλεί ασταμάτητα διαταραχή και σύγχυση στην κανονική ροή της ανθρώπινης ζωής;

Αλλά το πνεύμα της αλήθειας αποκαλύπτει σιγά σιγά στον σοβαρό ερευνητή την απάντηση: Δεν πρόκειται για μικρό ζήτημα· αντίθετα, η σπουδαιότητα της υπόθεσης δικαιολογεί απόλυτα τη σοβαρότητα και το ζήλο που επιδεικνύεται σχετικά με όσα συμβαίνουν. Ο τελικός σκοπός κάθε ερωτικής δοσοληψίας, είτε αυτή παίζεται με μαλακό τρόπο είτε με δραματικό, είναι πραγματικά σπουδαιότερος από όλους τους άλλους σκοπούς στην ανθρώπινη ζωή και επομένως απόλυτα αντάξιος της μεγάλης σοβαρότητας με την οποία κανείς τον επιδιώκει. Γιατί ό,τι αποφασίζεται με αυτό τον τρόπο δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη σύνθεση της επόμενης γενιάς.

Το σύνολο των ερωτικών δοσοληψιών της σημερινής γενιάς συνιστά επομένως ένα σχεδιασμό για τη σύνθεση της επόμενης γενιάς, από την οποία πάλι εξαρτώνται αμέτρητες γενιές. Αυτή η σημαντικότητα της υπόθεσης, καθώς δεν πρόκειται για το ατομικό καλό ή κακό, όπως σε όλες τις άλλες, παρά για την ίδια την ύπαρξη και την ιδιαίτερη ιδιοσυστασία του ανθρώπινου γένους στο μέλλον και, επομένως, η βούληση του μεμονωμένου ατόμου εμφανίζεται με μεγαλύτερη δυναμικότητα ως βούληση του γένους· αυτή είναι που προκαλεί το παθητικό και εξυψωτικό των ερωτικών υποθέσεων, το υπερβατικό της μαγείας τους και των πόνων τους, κάτι που εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν κουράζονται να παρουσιάζουν οι ποιητές με αμέτρητα παραδείγματα. Γιατί κανένα θέμα δεν παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και, αφού αφορά το καλό και το κακό του γένους, σε σχέση με όλα τα άλλα θέματα, που αφορούν μόνο το καλό του μεμονωμένου ατόμου, συγκρίνεται όπως ένα σώμα με την επιφάνειά του. Γι’ αυτό επομένως είναι και τόσο δύσκολο να παρουσιάσει ένα δράμα ενδιαφέρον αν δεν περιέχει ερωτικές δοσοληψίες, και από την άλλη πλευρά αυτό το θέμα ακόμα και μέσα από την καθημερινή του χρήση δε φθείρεται ποτέ.

ARTHUR SCHOPENHAUER, ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ