Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

Της ψυχής το παρακάτω, φόρτωσέ το με αγάπη

Και ξαφνικά, όλα γύρισαν ανάποδα για ακόμη μία φορά. ΕΦΥΓΕ…!!! Αυτό το «κάτι», που έσταξε μια στάλα φως στην ψυχή σου τους τελευταίους μήνες, στρίμωξε όπως-όπως μερικές δικαιολογίες σε μια βαλίτσα, τις σκέπασε και με κάποιες δήθεν ενοχές και βιάστηκε να φύγει. Το κάτι έγινε ξανά συνώνυμο του τίποτα. Αφού καταβρόχθισε τερατωδώς, όσα αποθέματα ψυχούλας βλακωδώς του χάρισες, ένιωσε πιεσμένη λέει… «Δεν είναι έτοιμη» και σίγουρα «Σου αξίζει κάτι καλύτερο».

Σου αξίζει κάτι καλύτερο, μα εσύ αισθάνεσαι σαν κάποιος να σου έκλεψε τα ρούχα και να σ’ άφησε μισόγυμνο και μόνο μέσα στο δάσος καταχείμωνο. Παγώνεις…! Παγώνει ο χρόνος, παγώνει το κορμί, παγώνει το χαμόγελο. Το βλέμμα σου γεμίζει σκιές. Τα φαντάσματα του παρελθόντος, ένα-ένα εμφανίζονται μπροστά σου και σε κυκλώνουν. Το χειρότερο όλων, το τέρας της μοναξιάς με τα εφτά κεφάλια, βρυχάται απειλητικό και σε χλευάζει.

Σου αξίζει κάτι καλύτερο, η καρδιά σου το ξέρει, μα το μυαλό στέκει αδύνατο να το αντιληφθεί. Απογοητεύεται και θυμώνει. Ο θυμός σηκώνει φουρτούνα και τα μανιασμένα, σα θεόρατα κύματα «γιατί» δημιουργούν ένα ακόμη ναυάγιο. Ένα ακόμη ονειράκι, που θάβει στο βυθό της, η ταραγμένη θάλασσα της ζωής σου.

Σου αξίζει κάτι καλύτερο, μα είναι δική σου ευθύνη να το ανακαλύψεις. Δε θα έρθει ποτέ όσο εσύ κάνεις εκπτώσεις στα συναισθήματα. Ποτέ, όσο εσύ συνεχίζεις να αγοράζεις μανιωδώς, ότι βρίσκεις σε ξεπούλημα απλά και μόνο για να γεμίσεις τη «ντουλάπα». Όσους δρόμους κι αν στρώσεις με το κορμί, εκεί θα μένει η στιγμή, στο πάθος. Ποτέ δε θα μεταφέρεται στην ανάσα του άλλου. Με όσα χρώματα κι αν βάψεις αγκαλιές, η ψυχή θα βουλιάζει στο λίγο που την καταδίκασες. Όσα φεγγάρια και να δεις, σε κανένα δε θα υπάρχεις…

Της ψυχής το παρακάτω φόρτωσέ το με αγάπη. Ξόρκισε τους δαίμονες σου και διεκδίκησε το απόλυτο. Πάντα είναι πρόσφορη η εποχή για να συναντήσεις την αλήθεια σου. Για να συναντήσεις το άλλο σου μισό. Τον άνθρωπο, που θα σε ολοκληρώσει και θα ορίσει τη μοίρα σου. Το βλέμμα, που θα διερευνήσει της ψυχής σου τις σιωπές. Την καρδιά, που θα στεγάσει τη μεγάλη σου αγάπη και θα ανασάνει το δισταγμό σου. Το ασφαλές καταφύγιο, που θα σε τυλίξει με τη σκέψη του. Τη φλόγα, που θα σαρώσει το χθες και θα σου ζεστάνει τα όνειρα.

Πάντα είναι… Τώρα είναι.

Τώρα χωρίς μα…

Τώρα… Σου αξίζει κάτι καλύτερο…!

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου