Όταν επικρίνουμε κάποιον άλλον δεν καθορίζουμε εκείνον αλλά τον εαυτό μας

Όταν επικρίνουμε κάποιον άλλο, η πράξη μας αυτή δεν υποδηλώνει κάτι για το άτομο που υφίσταται την κριτική. Αντίθετα, λέει κάτι για τη δική μας ανάγκη να είμαστε επικριτικοί.

Αν παραστείτε σε μια συγκέντρωση και παρακολουθήσετε όλη την κριτική που συνήθως ανταλλάσσεται μεταξύ των παρευρισκομένων και έπειτα πάτε στο σπίτι σας και σκεφτείτε κατά πόσο στην πραγματικότητα όλη αυτή η κριτική συνέβαλε στο να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος, μάλλον θα καταλήξετε στο ίδιο συμπέρασμα με εμένα: Καθόλου! Δεν έκανε τίποτα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Όταν είστε επικριτικοί απέναντι στους άλλους, όχι μόνο δεν λύνετε τίποτα, αλλά συνεισφέρετε στον θυμό και στην έλλειψη εμπιστοσύνης που υπάρχει στη ζωή μας. Στο κάτω κάτω, σε κανέναν μας δεν αρέσει να τον επικρίνουν. Η συνήθης αντίδρασή μας είναι να αμυνόμαστε ή να απομακρυνόμαστε από τον άλλο. Ένα άτομο που νιώθει ότι του επιτίθενται, τις περισσότερες φορές, θα κάνει κάτι από τα δύο: είτε θα υποχωρήσει από φόβο ή ντροπή, είτε θα αντεπιτεθεί και θα θυμώσει.

Πόσες φορές έχετε ασκήσει σε κάποιον αρνητική κριτική και σας έχει απαντήσει: «Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ που μου έδειξες το λάθος μου, πραγματικά το εκτιμώ»; Η επίκριση δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα παραπάνω από μια κακιά συνήθεια. Είναι κάτι που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε και γνωρίζουμε τα συναισθήματα που προκαλεί. Μας κρατάει απασχολημένους και μας δίνει ένα θέμα συζήτησης.

Αν, παρ’ όλα αυτά, εξετάσετε πώς νιώθετε αμέσως μετά τη στιγμή που επικρίνατε κάποιον, θα δείτε ότι το πάθος σας έχει ξεφουσκώσει και νιώθετε κάποια ντροπή, σχεδόν σαν να υπήρξατε εσείς το θύμα της επίθεσης. Η πραγματική αιτία γι’ αυτά σας τα συναισθήματα είναι ότι κάθε φορά που ασκείτε σε κάποιον κριτική, είναι σαν δηλώνετε στον κόσμο και στον εαυτό σας: «Έχω ανάγκη να λειτουργήσω επικριτικά». Και αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο συνήθως νιώθουμε περήφανοι.

Η λύση είναι να συγκρατήσετε τον εαυτό σας κάθε φορά που πάει να γίνει επικριτικός. Παρατηρήστε πόσο συχνά το κάνετε και πόσο άσχημα σας κάνει να νιώθετε. Εμένα μου αρέσει να το βλέπω σαν παιχνίδι. Ακόμα πιάνω τον εαυτό μου να γίνεται επικριτικός, αλλά τη στιγμή που φουντώνει μέσα μου αυτή η διάθεση, σκέφτομαι: «Πάλι τα ίδια». Ευτυχώς, τις περισσότερες φορές μπορώ να μετατρέψω την κριτική μου διάθεση σε ανοχή και σεβασμό για τους γύρω μου. Δοκιμάστε το κι εσείς.