Η ανάγκη μας για αγάπη, για κατανόηση, για τρυφερότητα είναι πολύ πιο έντονη όταν περνάμε δύσκολες στιγμές. Οι δύσκολες, βέβαια, στιγμές δεν είναι μόνο όταν είμαστε λυπημένοι ή είχαμε μια δύσκολη μέρα στη δουλειά ή τσακωθήκαμε μʾ ένα αγαπημένο μας πρόσωπο.
Έρχονται κάτι μέρες που βιώνουμε την πιο σκοτεινή και την πιο σκληρή μας πλευρά.
Την πλευρά του ίδιου μας του εαυτού που όταν θα υπάρξει ένα μεγάλο χτύπημα ή μια άλλη αφορμή θα βγει στην επιφάνεια.
Τότε, όχι μόνο έχουμε την τάση να απαξιώνουμε και να απομακρύνουμε καθετί όμορφο και φωτεινό απʾ τη ζωή μας, αλλά κι όποιον άνθρωπο προσπαθήσει να μας βγάλει και πάλι στο φως.
Κατεβάζουμε ρολά, φοράμε ωτασπίδες και μυαλό και κορμί βυθίζονται σε κώμα.
Δεν νιώθουμε τίποτα.
Δε θέλουμε να νιώσουμε τίποτα. Δεν μας αγγίζει τίποτα και κανείς. Είμαστε μόνο εμείς κι ο εαυτός μας που μας είναι το ίδιο απεχθής εκείνες τις στιγμές, όσο και στους άλλους η κακή κι απόμακρη συμπεριφορά μας.
Όμως τότε χρειαζόμαστε την πραγματική κατανόηση και την εκδήλωση της αγάπης των άλλων για μας. Φωνάζουμε να μας αφήσουν ήσυχους αλλά ουρλιάζουμε σιωπηρά για κατανόηση κι αποδοχή.
Δεν αφήνουμε κανέναν να μας πλησιάσει αλλά στην ουσία εκλιπαρούμε να μην μας αφήσουν μόνους.
Δεν ακούμε τις συμβουλές των άλλων, δε θέλουμε να μας αγαπούν και να μας νοιάζονται, αλλά στην ουσία εκεί δοκιμάζουμε τα όριά τους.
Στα καλύτερα μας, μας λατρεύουν. Στα χειρότερά μας, όμως, ποιος θα αντέξει να μείνει;
Τότε θέλω κι εσένα δίπλα μου. Τότε σε χρειάζομαι. Να μ’ αγαπάς όταν δε μου αξίζει. Όταν δεν μπορώ νʾ αγαπήσω ούτε εγώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Να με θες κοντά σου, όταν κάνω τα πάντα για να φύγεις τρέχοντας μακριά μου.
Να είσαι δίπλα μου όταν θα έχω υψώσει απροσπέλαστα τείχη. Να με κρατάς ακόμα κι όταν θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια νʾ αποτρέψω κάθε άγγιγμα, κάθε τρυφερή σου διάθεση. Να με κοιτάζεις στα μάτια ακόμη κι όταν δε θα αναγνωρίζεις τίποτα απʾ τον εαυτό μου στις καλές μου στιγμές. Να μου μιλάς ακόμη κι όταν δε θα ακούω.
Να μʾ αναζητάς ακόμη κι όταν θα θέλω να μην με βρεις.
Τότε σε χρειάζομαι. Στις κακές μέρες. Στις αρνητικά φορτισμένες στιγμές. Όταν φέρομαι σαν το μεγαλύτερο κακομαθημένο. Όταν είμαι το χειρότερο κωλόπαιδο κι ο πιο εγωιστής άνθρωπος. Ο πιο παρτάκιας κι ο πιο απόμακρος.
Γιατί δεν είμαι έτσι και το ξέρεις. Απλά, έρχονται οι μέρες που δε θέλω ούτε στον καθρέφτη νʾ αντικρίσω το είδωλό μου. Που νιώθω πως δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα ούτε σε σένα, ούτε σε κανέναν άλλο.
Τότε χρειάζομαι την αγάπη σου ˙ όταν μου αξίζει μόνο η περιφρόνηση σου. Τότε να είσαι εκεί, γιατί τότε το χρειάζομαι περισσότερο. Μόνο με σένα δίπλα μου θα βγω πάλι στο φως και δε θα φοβάμαι πως θʾ απομακρυνθείς.
Θα ξέρω πως θα είσαι εκεί για μένα πάντα. Στα καλά, στα γέλια, στις χαρές αλλά κυρίως στα άσχημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου