Δεν Έμαθες Ποτέ Να Απομακρύνεσαι Με Αξιοπρέπεια Προκειμένου Να Μην Ρίξεις Τον Εγωισμό Σου

Λένε ότι η μεγαλύτερη αδυναμία ενός ατόμου είναι εκείνη που δεν μπορεί να ζήσει τον έρωτα. Η αδυναμία του επιθυμητού που μεταμορφώνεται σε δειλία και σε κάνει να απομακρύνεσαι από όλα εκείνα που ονειρεύεσαι. Σωστά, όλα εκείνα που ονειρεύεσαι. Γιατί και ο έρωτας ένα όνειρο είναι. Αρκεί να έχεις τη δύναμη να τον ζήσεις. Ξέρεις ότι πάντα δεν θα έρχονται τα πράγματα όπως τα θέλεις, μα η αδυναμία εδώ δεν έχει θέση. Όταν ερωτεύεσαι, δίνεις και δίνεσαι, χωρίς να περιμένεις ανταπόκριση. Βάζεις κάθε εγωισμό στην άκρη και ζεις με πάθος και χωρίς όρια. Διεκδικείς το όνειρο σου στο πρόσωπο που επιθυμείς χωρίς να φοβάσαι. Αυτό είναι ο έρωτας.

Όμως όταν δειλιάζεις και δεν προχωράς, όταν σταματάς τα βήματα σου γιατί φοβάσαι και απομακρύνεσαι από εκείνον, τότε είναι που χάνεσαι στην αδυναμία. Χάνεσαι σε αυτήν την εξίσωση του μέτριου και της αβεβαιότητας και χάνεις όλη την υπόθεση. Δεν έχεις τη δύναμη να στηρίξεις τα συναισθήματα σου και τα λόγια σου και πόσο μάλλον τις πράξεις σου. Χάνεσαι σε άσκοπες σκέψεις και κουβέντες και ξεφεύγεις από τον στόχο της ευτυχίας σου, του ονείρου σου. Κρύβεσαι πίσω από όλα αυτά και δεν κάνεις κανένα βήμα.

Όταν γνωρίζεις τον έρωτα ενθουσιάζεσαι. Παθιάζεσαι και κάνεις δηλώσεις τις οποίες δεν φανταζόσουν ποτέ. Δίνεις υποσχέσεις που δεν ξέρεις αν είσαι σε θέση καν να εκτελέσεις. Ξεσηκώνεις τις ιδέες του μυαλού σου και διεγείρεις ένστικτα σ’ εσένα και στον άλλον που δεν έχεις ιδέα ότι μπορούσες να ελέγξεις. Και προφανώς δεν έχεις, γιατί κάπου εκεί στην δύναμη του έρωτα χάνεσαι. Βγαίνεις από τα ρηχά νερά σου και κολυμπάς σε έναν τεράστιο βυθό μη μπορώντας να δεις που πας. Και τότε φοβάσαι. Φοβάσαι να ζήσεις στον έπακρο όλον αυτόν τον έρωτα και τα παρατάς. Φοβάσαι να νιώσεις δυνατά, γιατί ποτέ σου δεν ένιωσες έτσι. Φοβάσαι να νιώσεις τι θα πει έρωτας γιατί δεν είσαι σίγουρος αν θα καταφέρεις να ξεκολλήσεις κάποτε από εκείνον.

Απομακρύνεσαι από το άτομο που μοιράστηκες μαζί του στιγμές μοναδικές, χωρίς να εξηγήσεις. Σε τρομάζει ακόμα και αυτό. Δεν μπορείς καν να παραδεχτείς στον ίδιο σου τον εαυτό ότι φοβάσαι και γι’ αυτό δεν θες να βγουν καν από το στόμα σου τέτοιες λέξεις. Κοιτάς το άτομο απέναντι σου και βλέπεις σ’ εκείνο όλα τ΄όνειρά σου αλλά δεν μπορείς να κάνεις το βήμα για να τ’ αγγίξεις. Και κάπου εκεί αμφιβάλλεις ακόμα και για εκείνα που ένιωσες. Θα έπρεπε να ήσουν σε θέση από την αρχή και να έβλεπες τι ήθελες και τι όχι, μα ορισμένα πράγματα δεν τα περιμένουμε καν όταν έρχονται. Τα ζεις αλλά μετά φοβάσαι να τα κάνεις δικά σου.

Όλα όσα αναζητούσες ξαφνικά είναι μπροστά σου. Σε κοιτάζουν στα μάτια και σου υπόσχονται να μην σ΄αφήσουν, αλλά τ’ αφήνεις εσύ ο ίδιος. Χάνεσαι στον χαοτικό σου κόσμο και κουράζεσαι να εξηγήσεις τι συμβαίνει μέσα σου γιατί δεν το γνωρίζεις ούτε εσύ ο ίδιος. Αποχωρείς χωρίς να πεις τίποτα. Ξέρεις πάντα στο τέλος μένουν ο πράξεις. Τα λόγια σου εξατμίζονται και το μόνο που μένει είναι εσύ να απομακρύνεσαι. Πληγώνεις τον άλλον συνειδητά ή μη. Μπερδεύεις τον έρωτα με τον ενθουσιασμό και δίνεις ελπίδες στο άτομο που ήταν έτοιμο να σου δώσει όλο του το είναι.

Αποχωρείς όμως χωρίς λόγια και αυτό είναι άδικο. Χάνεται κάθε εικόνα που έδωσες τόσο καιρό. Όλα τα χαμόγελα που πήρες τώρα απομακρύνονται και αυτά όπως εσύ. Δεν εξηγείς και αφήνεις τον άλλον με την απορία. Δεν έμαθες ποτέ να απομακρύνεσαι με αξιοπρέπεια προκειμένου να μην ρίξεις τον εγωισμό σου. Μιλούσες για έρωτες μα δεν ήσουν σίγουρος αν ήθελες να κολυμπήσεις μέσα σ’ εκείνους. Τώρα το μόνο που αφήνεις πίσω σου είναι ερωτηματικά. Μόνο όταν καταλάβεις πως είναι να ζεις μέσα από αυτά τα ερωτηματικά θα νιώσεις και την αξία τους. Μόνο τότε θα μάθεις να αποχωρείς με αξιοπρέπεια και τη σωστή στιγμή.