Τα λόγια που δεν ειπώθηκαν

Έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις και εμφανίζονται σαν φαντάσματα, σαν ξωτικά και σε στοιχειώνουν…

Τα λόγια που δεν ειπώθηκαν όταν έπρεπε να ειπωθούν, βρίσκουν πάντα τον τρόπο να τρυπώνουν στην σκέψη σου την στιγμή που αφήνεσαι. Έρχονται απρόσκλητα και γίνονται χείμαρρος λέξεων, νοήματα που δεν βρήκαν ποτέ διέξοδο εκεί που έπρεπε, σε εκείνους που έπρεπε να τα ακούσουν. Έρχονται και ψάχνουν διέξοδο διαφυγής από την φυλακή του μυαλού και της καρδιάς. Έρχονται ξαφνικά για να σε κάνουν να θυμηθείς αυτά που έχεις βάλει στην άκρη, αυτά που έχεις θάψει, αυτά που σε πόνεσαν και που δεν βρήκες το θάρρος να τα πεις όταν έπρεπε. Αυτά που σε έκοψαν κομμάτια, που σε άλλαξαν.

Τα λόγια που δεν ειπώθηκαν, θα ειπωθούν σε λάθος ανθρώπους και θα πληγώσουν άδικα, ετεροχρονισμένα, και θα τα μετανιώσεις. Θα γίνουν αιτία να ξυπνάς το βράδυ και να επαναλαμβάνεις στον αόρατο αποδέκτη όλα όσα ήθελες να του πεις, μόνο που αυτός δεν θα είναι εκεί. Τα λόγια που δεν ειπώθηκαν, θα τα πεις 1000 φορές, ξανά και ξανά μέχρι που θα σβήσουν και θα ξεχάσεις γιατί ήθελες να τα πεις. Και άλλες 1000 όταν η ψυχή θυμηθεί και πάλι.

Τα λόγια που δεν ειπώθηκαν, θα έρθουν στην επιφάνεια όταν ακούσεις εκείνο το τραγούδι, όταν δεις την ατάκα σε εκείνη την ταινία, όταν περάσεις από εκείνο το μέρος. Θα έρθουν τυχαία, χωρίς λόγο. Θα εμφανιστούν φάντης μπαστούνι όταν θα τα έχεις ξεχάσει και θα κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Γιατί αυτά τα λόγια δεν ειπώθηκαν ποτέ και τα έχεις εκεί να σε βασανίζουν, να σε κάνουν χειρότερο άνθρωπο που δεν μπόρεσες να τα βγάλεις από μέσα σου.

Γιατί τα λόγια που δεν ειπώθηκαν, είναι δηλητήριο για την ψυχή σου. Είναι πικρά, είναι ξινά και θέλεις να τα φτύσεις, να καθαρίσεις το στόμα σου και την καρδιά σου, να πιεις γλυκό κρασί και να φύγει όλη η γεύση μια και καλή. Αυτά τα λόγια είναι ο λόγος που δεν ησυχάζεις, που δεν γλυκαίνεις. Είναι μια πέτρα μέσα σου που φράζει την βασική αρτηρία της καρδιάς σου. Είναι ο λόγος που δεν μπορείς να πεις σ’ αγαπώ, ευχαριστώ και μπράβο. Είναι η αναπηρία σου η συναισθηματική. Είναι ο λόγος που δεν μπορείς να ευχαριστηθείς τις στιγμές σου, ο λόγος που φοβάσαι να ζήσεις, ο λόγος που ταλαιπωρείς τους γύρω σου.

Γιατί τα λόγια που δεν ειπώθηκαν θα σου θυμίζουν πάντα ότι δείλιασες. Ότι ακόμα δειλιάζεις. Γιατί περνούν οι ευκαιρίες να τα πεις και εκείνα μένουν ακόμα ανείπωτα. Τα κρατάς μέσα σου ενώ θέλεις να τα φωνάξεις, να βρίσεις, να ουρλιάξεις.

Και είναι και εκείνα τα λόγια που δεν ειπώθηκαν και που μετανιώνεις κάθε στιγμή που δεν πρόλαβες να τα πεις γιατί πια είναι αργά. Τα γλυκά τα λόγια που τα νιώθεις και που θα ήθελες να είχες χαρίσει το χαμόγελο εκεί που έπρεπε, όταν έπρεπε. Αλλά και εκεί είχες δειλιάσει, δεν είχες προλάβει γιατί σε πρόλαβε η ζωή. Αυτά τα λόγια θα τα έλεγες 1000 φορές αν σου δινόταν η ευκαιρία να είχες τον αποδέκτη απέναντι σου. Και θα τα ξανάλεγες άλλες 1000 μέχρι να μην έχεις τι άλλο να πεις πια. Γιατί μόνο αυτά τα λόγια είχαν τελικά νόημα και έπρεπε να ειπωθούν. Αυτά τα λόγια θα μείνουν για πάντα ανείπωτα και θα εύχεσαι κάπου εκεί έξω κάποιος να ακούει τους ψίθυρους της καρδιάς σου και ίσως αυτά τα λόγια να βρουν το δρόμο και να φτάσουν εκεί που πρέπει.

Τα λόγια που δεν ειπώθηκαν θα είναι πάντα εκεί και θα περιμένουν να βρεις το θάρρος. Θα είναι οι δαίμονες σου και οι άγγελοι σου. Ίσως αν καταφέρεις να τα πεις τελικά να γίνουν και ο λόγος που θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Ο λόγος για να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Ίσως και πάλι να πρέπει να μείνουν ανείπωτα για να μας θυμίζουν ότι είμαστε άνθρωποι, μισοί, «σακατεμένοι» από τις εμπειρίες της ζωής μας, γεμάτοι φοβίες και ελαττώματα, αλλά ζωντανοί και όρθιοι ακόμα.

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που είναι στοιχειωμένοι από τα λόγια τους που δεν ειπώθηκαν.