Επειδή το εγώ είναι η δυστυχία, το εγώ είναι η ζήλια, το εγώ είναι η κόλαση

Καταρχήν,άφησε την ιδέα να εγκαταλείψεις τη δυστυχία σου και θα έχεις κάνει ένα μεγάλο βήμα.

Τώρα, το επόμενο βήμα είναι το να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι είναι η δυστυχία σου. Από πού έρχεται; Μπες σε όλες τις διασυνδέσεις της και ανακάλυψε ολόκληρη τη σύνθεσή της, η οποία συνδέεται μαζί σου και θα εκπλαγείς, όταν δεις πως δεν είναι κάτι αποσυνδεδεμένο από σένα. Συνδέεται μαζί σου, με χίλια δυο πράγματα. Και θα σε σοκάρει, όταν ανακαλύψεις ότι, στην πραγματικότητα, αυτό που πάντοτε ήθελες να ξεφορτωθείς είναι εκείνο το κομμάτι, για το οποίο σου έχουν πει ότι είναι ιδεώδες, ότι έτσι θα έπρεπε να είσαι.

Τη στιγμή που θα δεις ότι το καλό και το κακό είναι ενωμένα, θα ξαλαφρώσεις, θα ανακουφιστείς, γιατί θα νιώσεις πως ολόκληρη η διαμάχη ήταν, στην ουσία, αβάσιμη. Πολεμούσες σκιές, πολεμούσες εναντίον του ίδιου σου του εαυτού. Το αριστερό σου χέρι πολεμούσε το δεξί. Νομίζεις πως μπορεί να βγει κανένα αποτέλεσμα; Δεν υπάρχει περίπτωση! Και τα δυο είναι χέρια σου. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να βολοδέρνεις. Τα δυο σου χέρια μπορούν να υποστηρίξουν τρομερά το ένα το άλλο.

Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψεις τίποτε. Πρέπει απλώς να κατανοήσεις ότι η ύπαρξη είναι σύνθετη. Είμαστε ένα: και καλοί και κακοί. Σου είπαν, όμως, πως δεν είμαστε ένα κι εσύ δέχτηκες αυτή την ανοησία, οπότε, προσπαθείς να ξεφορτωθείς το κακό. Δεν μπορείς, όμως!

Δεν θέλω να εγκαταλείψεις τίποτε, γιατί αυτή είναι η ενέργειά σου. Και είναι καλό, που δεν μπορείς να την εγκαταλείψεις. Θέλω να τη μετασχηματίσεις, να μην την εγκαταλείψεις.

Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να νιώσει τον πόνο, δεν μπορεί να νιώσει ούτε τη συμπόνια. Τί είναι η συμπόνια:. Αν δεν έχεις νιώσει πόνο, δεν μπορείς να νιώσεις συμπόνια, για τον πόνο κάποιου άλλου, επειδή δεν ξέρεις τι είναι ο πόνος. Η εμπειρία του πόνου μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξή σου.

Στο μονοπάτι, όλες οι πέτρες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να πατήσεις πάνω τους και να περάσεις απέναντι. Όλα αυτά που βλέπεις σαν εμπόδια, στην πραγματικότητα είναι βήματα.

Αυτό που ονομάζεις εγώ, είναι ένας συνδυασμός από χίλια δυο πράγματα. Όταν ο συνδυασμός λειτουργεί καλά, βρίσκεσαι σε βαθιά αρμονία. Τότε, αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχεις πίσω από το θόρυβο του νου σου, ο οποίος σε περιμένει να κοιτάξεις μέσα σου.

Εσύ, όμως, στρέφεσαι και επικεντρώνεσαι προς τα έξω και αγωνίζεσαι με πράγματα… Δεν μπορείς να βγεις νικητής και δεν μπορείς να βγεις χαμένος. Το μόνο που απομένει είναι σύγχυση.

Από τη στιγμή που φεύγει όλη αυτή η σύγχυση, εμφανίζεται από το βάθος μια καινούργια οπτική της ύπαρξής σου. Και από τη στιγμή που τη γνωρίσεις, θα αντιληφθείς την ανοησία της ερώτησης, “πώς μπορώ να εγκαταλείψω τη δυστυχία μου;”

Επειδή το εγώ είναι η δυστυχία, το εγώ είναι η ζήλια, το εγώ είναι η κόλαση.

Και δεν γνωρίζεις το αληθινό σου εγώ. Μπορείς να γνωρίσεις το αληθινό εγώ, μόνο όταν φύγουν τα ψεύτικα εγώ.

Τη στιγμή που εξαφανίζονται τα ψεύτικα, εμφανίζεται το αληθινό. Ο θάνατος του ψεύτικου είναι η γέννηση του αληθινού.

Και αυτή η ποιότητα είναι το ίδιο το κέντρο της ζωής.

Θα παραμείνεις ο ίδιος άνθρωπος, με ένα τρόπο, αλλά, με έναν άλλο τρόπο, θα έχεις αποκοπεί από τον παλιό και θα είσαι εντελώς καινούργιος.

Θα αγαπάς, αλλά τώρα η αγάπη σου δεν θα είναι ίδια. Δεν θα είναι απλώς ο αντίθετος πόλος του μίσους. Η αγάπη σου θα είναι τόσο μεγάλη, που θα μπορεί να απορροφήσει το μίσος, θα μπορεί να μετασχηματίσει το δηλητήριό του σε νέκταρ. Θα αγαπάς, αλλά δε θα κατακτάς. Θα αγαπάς, επειδή θα είσαι τόσο γεμάτος από αγάπη, θα τη μοιράζεσαι.