Η απόρριψη, κοινώς η αδιαφορία για τα προβλήματα και τις ανάγκες μας από άτομα σημαντικά για εμάς, αλλά και γενικότερα από τον κοινωνικό μας περίγυρο, είναι μία από τις πιο επώδυνες καταστάσεις της ανθρώπινης ζωής.Η αίσθηση ότι υπάρχει αδιαφορία για τις βασικές ανάγκες μας, ηθικές, συναισθηματικές και υλικές, μπορεί να μας τραυματίσει, να μας σημαδέψει, να γεννήσει μέσα μας αισθήματα ενοχής, αναξιότητας, θυμού, ζήλειας, οργής, κατωτερότητας και αν ένας άνθρωπος δεν έχει αναπτύξει από μικρή ηλικία επαρκή αποθέματα επιβεβαίωσης της προσωπικής του αξίας, μία απόρριψη μπορεί να φέρει όλα αυτά τα αισθήματα απαξίωσης για τον εαυτό μας στην επιφάνεια και αυτό να βλάψει ανεπανόρθωτα την προσωπική μας πρόοδο και εξέλιξη στη ζωή.
Ο άνθρωπος ο οποίος απορρίπτεται, είτε σε μία εργασία λόγω έλλειψης επαρκών προσόντων, είτε σε μία σχέση, μία φιλία, μία γνωριμία, δέχεται την απόφαση στην ουσία του ανθρώπου ο οποίος αρνείται συνεχώς μία επαφή, μία σχέση οποιασδήποτε φύσης μαζί του. Στην ουσία ο άνθρωπος που απορρίπτει έχει επάνω του όλη τη δύναμη για την πορεία της εκάστοτε σχέσης και ο άνθρωπος ο οποίος απορρίπτεται, απλώς τη δέχεται αγόγγυστα, χωρίς να μπορεί να αμυνθεί.
Ο άνθρωπος ο οποίος απορρίπτεται βιώνει έναν κυκεώνα συναισθημάτων έντονων, πονάει, αμφισβητεί την προσωπική του αξία και επιβάλλει τον εαυτό του στην ταπεινωτική διαδικασία να προσπαθεί να φέρει το συγκεκριμένα/τα συγκεκριμένα άτομα ξανά στη ζωή του, κάνοντας την άρνηση των συγκεκριμένων ατόμων όλο και πιο έντονη και τον πόνο του μεγαλύτερο. Τη θέση της ζήλειας και του αισθήματος αναξιότητας, διαδέχεται η ενοχή.
Το άτομο νοιώθει ότι πίεσε περισσότερο, ότι μίλησε ή φέρθηκε άσχημα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση του συγκεκριμένου ατόμου από κοντά του. Στην ουσία, περνάει σε μία φάση αυτοκατηγορίας και αυτοενοχοποίησης, υποτιμώντας τον εαυτό του και θεωρώντας ότι αν ήταν πιο ικανός, πιο όμορφος, πιο έξυπνος, πιο καλός, πιο συγχωρητικός, η εξέλιξη της σχέσης δε θα είχε τόσο άσχημη κατάληξη.
Όμως, η απόρριψη εκτός από τον προφανή πόνο, μπορεί με το πέρας του χρόνου, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, να μας διδάξει μερικά από τα σημαντικότερα μαθήματα της ζωής. Και είναι στο χέρι μας αν θα ωφεληθούμε από αυτή ή αν θα της επιτρέψουμε να μας πονάει και να εμποδίζει την προσωπική μας εξέλιξη.
Η απόρριψη μπορεί ανάλογα με το επίπεδο ωριμότητας και συναισθηματικής νοημοσύνης του ατόμου να τον βοηθήσει να εμβαθύνει περισσότερο στην ανακάλυψη του εαυτού του, στη βελτίωση προσωπικών αδυναμιών και συνάμα στην ανακάλυψη και άλλων προτερημάτων μας, τα οποία δεν είχαν αναδυθεί μέχρι πρότινος. Μία απόρριψη επίσης μπορεί να μας διδάξει ότι υπεύθυνοι για την ευτυχία μας είμαστε μόνο εμείς και η προσωπική μας ευδαιμονία δεν εξαρτάται από καταστάσεις ή άτομα έξω από εμάς, αλλά μόνο από εμάς.
Μέσω της απόρριψης , το άτομο πλησιάζει περισσότερο στην αυτογνωσία, διότι διορθώνει τις ατέλειες και τα προσόντα τα οποία μπορεί, πχ, να μην είχε για μία δουλειά που επιθυμούσε, κι έτσι αφοσιώνεται με μεγαλύτερη θέρμη και αφοσίωση, διότι διψά να φτάσει ακόμη περισσότερο κοντά στο στόχο του. Και τελευταίο και σημαντικότερο(για μένα, πάντα): Η απόρριψη μας διδάσκει ότι η ευτυχία μας και η αξία μας ΔΕΝ εξαρτάται από κανένα και καμία. Η προσωπική μας αξία δεν απορρέει από το αν κάποια άτομα δε μας εκτιμούν και μας ''γράφουν'' ή μας απορρίπτουν.
Με το πέρας του χρόνου και του πόνου που μας προκάλεσε όλη αυτή η αίσθηση της αδιαφορίας, διαπιστώνουμε ότι και πάλι είμαστε ζωντανοί, έχουμε κοντά μας άλλα άτομα που μας αγαπούν και μας υπολογίζουν. Διότι κανείς και καμία ΔΕΝ είναι τόσο σημαντικοί, εμείς τους δίνουμε, τους δώσαμε μεγαλύτερη αξία από αυτή που άξιζαν. Αλλά ναι, είναι και αυτοί άνθρωποι συνηθισμένοι. Μπορέσαμε τελικά να προχωρήσουμε και να αγγίξουμε όλα μας τα όνειρα και την ευτυχία, ακόμη και χωρίς αυτούς (όσο δύσκολο, ακατόρθωτο κι αν μας φαινόταν στην αρχή).
Και κάτι ακόμα, τα άτομα που δεν εκτιμούν την αγάπη μας, το χρόνο μας, την καρδιά μας, στην ουσία είναι αυτά που όσο και αν δε φαίνεται, ζημιώνονται περισσότερο! Γιατί ναι, μερικοί άνθρωποι δε θα δουν ποτέ πόσα μπορούσαμε να κάνουμε γι' αυτούς. Συνεπώς, στο μεγαλύτερο βαθμό χάνουν εκείνοι! Αλλά και πάλι, γιατί να βλάπτεις την ψυχή σου όταν η αγάπη υπάρχει ήδη γύρω σου;
Αυτή είναι λοιπόν, και η άλλη πλευρά της απόρριψης. Είναι δική μας επιλογή λοιπόν αν θα την αφήσουμε σα φάντασμα να μας κυνηγά, να μας τρομοκρατεί και να μας φοβίζει ή αν θα πατήσουμε στα πόδια μας, κρατήσουμε τα ηνία της ευτυχίας μας και αποφασίσουμε ότι η καρδιά μας είναι σημαντική για να την πονάμε και να την πληγώνουμε συνεχώς για άτομα που δεν την υπολογίζουν. Στο χέρι μας είναι!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου