Βέβαια, αυτή η άποψη αντιτίθεται σε κάθε «πνευματική σχολή» και κάθε άποψη που θέλουμε να πιστεύουμε. Οπότε είναι πολύ εύκολο να απορριφθεί αντί να εξεταστεί. Το έχω όμως ξαναπεί: ο Ατομικός Δρόμος δεν είναι για όλους, μόνο γι’ αυτούς τους «εκλεκτούς» που θέλουν αληθινά να απελευθερωθούν από την πλάνη της οποιασδήποτε ψευδαίσθησης.
Η πρόκληση λοιπόν θα ήταν να εξεταστεί, όπως και η κάθε «θετική ενέργεια» που θέλουμε να στέλνουμε στους άλλους, υποθέτοντας πως γνωρίζουμε την πορεία του καθενός.
Η δική μας κρυμμένη ανάγκη προσπάθειας ελέγχου της πραγματικότητας, βρίσκεται αθέατη μέσα μας, όπως και ο φόβος, αποτέλεσμα της κατηγοριοποίησης της πραγματικότητας, από άγνοια.
Θα μπορούσαμε να παραμένουμε αμέτοχοι, αθέατοι, ταπεινοί δράστες, της δικής μας πραγματικότητας που έτσι κι αλλιώς επηρεάζει και αφορά όλους και όλα;
Θα διακινδυνεύαμε να μαμφισβητήσουμε όλα όσα ασυνείδητα έχουμε υιοθετήσει, μετατρέποντάς τα σε αλήθειες που μας περιορίζουν;
Θα τολμούσαμε να απαγκιστρωθούμε από την εικόνα που μας δίνει την ασφάλεια της γνώσης που επιθυμούμε;