Η απλότητα της πολυπλοκότητας

Η ζωή ένα ταξίδι μοναδικά παράξενο. Δύσκολο ή εύκολο θα έλεγα ότι είναι τίτλοι, που χρησιμοποιήθηκαν απλώς για να μας κάνουν να νιώθουμε αρκετές φορές σαν «το ψάρι έξω από το νερό». Κι όμως η ζωή είναι τόσο απλή και εμείς το ξέρουμε, το έχουμε βιώσει πολλές φορές όταν αρκετές φορές διάφορες πολυπλοκότητες, δηλαδή δυσκολίες τις αντιμετωπίσαμε με μία απλότητα, ηρεμία, αρμονία με φυσική ακεραιότητα και ακαριαία.

 Είναι οι στιγμές που οι γνώσεις ρέουν από μόνες τους και εμείς είμαστε σαν το «σταθερό χέρι του χειρούργου που δημιουργεί την τομή με ακρίβεια».

Στιγμές που μας αποδεικνύουν ότι όταν αφήνομαι, χαλαρώνω και δεν σκέφτομαι, τότε λειτουργώ με την διαδρομή της ελευθερίας της ύπαρξης μου.

Ποιες είναι άραγε τέτοιες στιγμές ? Μα αν δούμε κάποιον μπροστά μας να στραβοπατάει και να πέφτει, θα του δώσουμε αμέσως το χέρι μας για να σηκωθεί. Αν δούμε ένα παιδάκι στη μέση του δρόμου, ξέρουμε αμέσως τι πρέπει να κάνουμε και χωρίς δεύτερη σκέψη θα το κάνουμε. Μάλλον πιο σωστά, όχι χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά ούτε καν πρώτη.

 Τέτοια συμβάντα υπάρχουν στη ζωή κάθε ανθρώπου. Αυτό τι μας δείχνει ? Ότι ξέρουμε ακριβώς πώς να λειτουργήσουμε και πώς να αντιδράσουμε άμεσα και ακαριαία. Δεν θα αναρωτηθούμε αν κάνουμε το σωστό ή το λάθος, γιατί πολύ απλά σε τέτοιες στιγμές δεν υπάρχουν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Δεν υπάρχει ανάμεσα σε μας καμία σκιά από το αντίθετο. Είναι ο ήλιος, η Φώτιση από πάνω μας και μας οδηγεί η αλήθεια και μόνο. Χωρίς τη σκιά του αντιθέτου δρόμου λοιπόν είμαστε απόλυτα λειτουργοί.

Αυτός λοιπόν που μας οδηγεί έξω από αυτό το αυτόματο είναι ο δρόμος της σκέψης.
Αφού βλέπουμε ότι είμαστε αρμονία, είμαστε ισορροπία, είμαστε αμεσότητα, είμαστε φυσική απλότητα σε κάθε τέτοια πολυπλοκότητα της στιγμής, θα πει πως ο εαυτός μας όταν τον αφήσουμε μέσα σε αυτό το πλαίσιο ελευθερίας, τότε είναι ένα μαγικό δημιουργικό κομμάτι της Θείας Υπόστασής του.

Η απλότητα λοιπόν μέσα σε έναν δρόμο πολυπλοκότητας, όπως μπορεί να είναι ένα δύσκολο συμβάν ενός τροχαίου ατυχήματος, που εκεί θα βρούμε την ψυχραιμία να δώσουμε την βοήθειά μας, μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος είναι ένα μεγαλείο.

Ναι θα μου πείτε ότι δεν έχουν όλοι την ίδια ψυχραιμία. Την ίδια ακριβώς όμως ψυχραιμία την έχουμε όλοι μας, απλώς την έχουμε σε διαφορετικές καταστάσεις. Οι ιδιότητες της ψυχραιμίας είναι ίδιες, απλώς οι καταστάσεις είναι ανάλογα την ιδιοσυγκρασία του κάθε ένα από μας. Και αυτό δεν είναι κακό, αλλά είναι η ισορροπία και η αρμονία της μαγικής μας ένωσης και συνύπαρξης. Γι’ αυτό είμαστε όλοι μαζί για να ενώνουμε αυτές μας τις ιδιότητες και να έχουμε το απόλυτο. Γι’ αυτό και έχουμε και τόσα επαγγέλματα, για να είναι ο καθένας μας μέσα σε αυτή του την απλότητα και μέσα από αυτή να είναι ο ήλιος στη ζωή του.

Ναι σωστά, δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι το επάγγελμα που θα τους οδηγήσει να είναι ένας φωτεινός ήλιος. Όμως γι αυτή την μη σωστή επιλογή δεν φταίει κανένας άλλος παρά μόνο εμείς.
Ακόμη όμως και να μην κάνουμε το επάγγελμα που θα μας οδηγήσει να είμαστε ήλιος και αρμονία, έχουμε στιγμές σαν αυτές που περιέγραψα, οι οποίες μας οδήγησαν στο να δράσουμε με φυσικότητα και ακαριαία. Οπότε αυτές οι στιγμές μπορούν να μας δείξουν αλλά και να μας διδάξουν.

Να μας διδάξουν πως όταν ανάμεσα στη φυσικότητά μας και μια κατάσταση μπει το αμφίβολο 2 εύκολο- δύσκολο, εκεί αρχίζουν οι σκέψεις, οι οποίες κάνουν σενάρια και σκηνοθετούν παράλληλα. Αναβιώνουμε δηλαδή με τις σκέψεις τα γεγονότα και μάλιστα οι εικόνες μας οδηγούν σε μία αναπαράσταση. Τότε αυτόματα μέσα σε αυτόν τον φυσικό μας δρόμο, βάζουμε σκηνές οι οποίες μας αναγκάζουν να ζήσουμε και να βιώσουμε έναν δρόμο κατασκευασμένο μέσα από τον φόβο.
Η αγάπη, λοιπόν, η φυσικότητα και η αρμονία, αφού είδαμε ότι υπάρχουν μέσα μας. Και δεν χρειάζεται να τα αναζητήσουμε, μπορούν να μας εκπαιδεύσουν να γίνουμε αυτό που είμαστε. Ένα αυθεντικό κομμάτι ισορροπίας, που όταν του επιτρέψω, εμφανίζει τις κατάλληλες γνώσεις, στις κατάλληλες στιγμές, με τον κατάλληλο τρόπο.

Είσαι η απλότητα της πολυπλοκότητάς σου, απλώς αναζήτησε τις στιγμές αυτές και επέτρεψε τους να σε οδηγήσουν στο αφήνομαι με πίστη στον πιο σοφό οδηγό μου, την ίδια μου την φωτεινή ύπαρξη.