Όλη μου τη ζωή παρατηρώ τους ανθρώπους...

Όλη μου τη ζωή παρατηρώ τους ανθρώπους, τη μισή ζωή ως επάγγελμα και την άλλη μισή γιατί θεωρώ ότι είναι το πιο ενδιαφέρον που έχει κανείς να κάνει. Έτσι είμαι τυχερός που με .."υποχρεώνουν "να κάνω αυτό που μ αρέσει..
Όλη μου τη ζωή παρατηρώ τους ανθρώπους, τη μισή μου ζωή ως επάγγελμα.
Μετά ενσωματώθηκε στη σκέψη μου τόσο αυτόματα όσο λειτουργεί αντανακλαστικά η αναπνοή .. Στην πορεία αυτή η παρατήρηση έγινε η πιο ενδιαφέρουσα περιπέτεια. Είναι ένα πολύ προσωπικό ενδιαφέρον που διατηρείται εναργές μέσα στο χρόνο και δεν έχασε ποτέ τη λάμψη του. Άλλα μπορεί να θάμπωσαν αλλά αυτό όχι. Επειδή είναι ένα τόσο πλούσιο πεδίο έρευνας κι επειδή αποκαλύπτει τόσα πολλά!
Ο άνθρωπος είναι απέραντος μέσα του. Ολόκληρο ένα σύμπαν. Όλη μου η ζωή είναι μικρή αν κρύβω μέσα μου ένα σύμπαν..

Παρατηρώ και επιχειρώ να "διαβάσω" τις συμπεριφορές, ενώ ταυτόχρονα παρατηρώ κι εμένα, μ ένα μάτι "εξωτερικό".
Εκείνα που μαθαίνω είναι πολύτιμα στο τέλος, ακόμη κι αν περάσει καιρός πολύς για ταυτοποιηθούν και να αποδειχθούν με σιγουριά. Όμως ποτέ δεν είναι μάταιος ο χρόνος της ενασχόλησης και ποτέ δεν είναι χωρίς αντίκρυσμα ο κόπος της παρατήρησης.
Γνωρίζοντάς τον άλλον, και ¨διαβάζοντάς" τον, γνωρίζω πως να διαβάζω κι εμένα, τότε που πάω να μου κρυφτώ, τότε που δυσκολεύομαι να ρίξω μια κρυφτή ματιά απ έξω προς τα μέσα.
Αν δεν μπορείς να κρυφοκοιτάξεις τον εαυτό σου κι από άλλες γωνίες, έχασες πραγματικά την πληρέστερη θέα. Άρα κρυφοκοιτάζω όσο μπορώ κι επιτρέπω και στους άλλους να κρυφοκοιτάζουν. Ύστερα κάθομαι ήσυχα-ήσυχα στην πολυθρόνα μου και όλα είναι εδώ μπροστά μου, αρκεί να τα δω.

Μαθαίνω τον άλλον, μαθαίνω τις λειτουργίες που τον αποκαλύπτουν, μαθαίνω απροσδόκητα τόσα πολλά για τις συνδέσεις του, μαθαίνω να "διαβάζω" τα πάμπολλα μη λεκτικά που μου προσφέρει, σημαίνει τον γνωρίζω καλύτερα, ή τον γνωρίζω πιο ρεαλιστικά από πριν μπει η διαδικασία στη βάσανο του πειράματος.

Το "πείραμα" έρχεται με την όποια αφορμή και χωρίς καμιά αφορμή.
Αρκεί μια εσωτερική διεργασία εντελώς δική του, και αλλάζει η συμπεριφορά του χωρίς εμφανή λόγο. Τότε ο λόγος μπορεί να είναι αφανής αλλά δεν σημαίνει ότι είναι και εντελώς αόρατος. Αφήνει πάντα κάποια ίχνη απ όπου μαθαίνω ήδη πολλά. Από τα λόγια, από τις κινήσεις, από τις απουσίες, κι από τις σιωπές. Η ανθρώπινη συμπεριφορά, είναι συχνά τόσο διαφανής. Ειδικά όταν κρύβεται..Υπάρχουν αυτές οι δαιδαλώδεις πολύπλοκες σκέψεις που είναι ικανές να προβάλλουν το εαυτό τους ως πραγματικότητες.

Υπάρχουν και μερικά "κλειδιά" που ξεκλειδώνουν όλες τις πόρτες.
Μερικά αλάνθαστα δεδομένα που όταν ισχύουν, ισχύει και το δεύτερο συνθετικό της λέξης.

Όταν κάποιος αλλάζει συμπεριφορά χωρίς εμφανή λόγο, Κάτι τον εμποδίζει να έχει φυσικότητα. Όταν αλλάξει ξαφνικά στάση χωρίς προφανή εξήγηση, χωρίς να έχει μεσολαβήσει τίποτε ως γεγονός, τότε το γεγονός έχει "υπάρξει" μέσα του τόσο πραγματικό όσο κι ένα πραγματικό γεγονός.
Έχω διαπιστώσει έναν αλάνθαστο κανόνα: Αυτό το Κάτι, συνήθως είναι μία υποστασιοποιημένη σκέψη, με αρνητικό πρόσημο συνήθως.
Σκέψη που την έχει κυοφορήσει και εγκολπωθεί και φιλοξενήσει και οικειοποιηθεί, τόσο χρόνο ώστε να κάνει κάποιες ρίζες μέσα του, και μετά νοιώθει ενοχή απέναντί σου.
Αν κάποιος έχει σκεφθεί για σένα αρνητικά, έχει ζηλέψει, έχει επιτρέψει σε κατώτερα ένστικτα να κυριαρχήσουν μέσα του, τότε ξαφνικά αλλάζει στάση, κι εσύ τότε ξέρεις πως αυτό ακριβώς έχει συμβεί. Τότε αισθάνεται ήδη αμήχανα γιαυτό κι ας μην το έχεις μάθει εσύ ποτε!
Θέλει-δεν θέλει, η συμπεριφορά του έχει αλλάξει όσο κι αν μοιάζει ανεπαίσθητο αυτό.
Οπότε αποκτά και κάποιες συμπεριφορές συνήθως μη λεκτικές που είναι άβολες, αμήχανες, τυπικές ή συγκρατημένες, ξαφνικά! Μα δεν είναι καθόλου ξαφνικά.

Μαθαίνω τον άλλον, σημαίνει μαθαίνω εμένα και το πως απαντώ σ αυτό, είναι το επόμενο άγνωστο έδαφος που γίνεται γνωστό.. Μένει σε εμένα να επιλέξω, και σ εσένα να επιλέξεις πως θ αντιδράσεις σ αυτό.

Οι πιο πολλοί παριστάνουν πως δεν κατάλαβαν τίποτα. Μοιάζει το πιο εύκολο, αν και είναι το πιο αμήχανο, καθώς είναι αφύσικο όπως κάθε τι που δεν ταιριάζει αλλά καταγίνεται να ταιριάξει.
Κάποιοι μπορεί να θελήσουν να κάνουν τις ουσιώδεις ερωτήσεις και ν αρχίσουν μια ουσιαστική συζήτηση. Αλλά μια ουσιαστική συζήτηση χρειάζεται να προφέρει ουσιαστικά φωνήεντα και σύμφωνα κι από τα δύο μέρη. Αλλιώς μένει ημιτελής και εκτός θέματος. Γιατί μπορεί ο απέναντι να μην είναι σε θέση να κάνει μια ουσιαστική συζήτηση.

Όταν δεν είναι σε θέση να κάνει μία πραγματική συζήτηση, μ όλο το ρίσκο που συνεπάγεται κάθε τι το ουσιαστικό, τότε πρέπει να το σέβεσαι, και να δέχεσαι την πραγματικότητα καθώς, εκείνος που θέλει να μιλήσει ουσιαστικά το κάνει, κι εκείνος που δεν το κάνει, έχει τους λόγους του και μιλούν τόσο εύγλωττα όσο αν μιλούσε με λέξεις, ειδικά επειδή μιλάει με "άλλες" λέξεις που δεν περιέχουν παρά κενά γράμματα.. Οπότε όλα πλέον ουσιαστικά έχουν εξηγηθεί, κι έχεις ένα σωρό από λόγους να μην ενδιαφέρεσαι πια για λόγια.

Μα όλο αυτό όμως ήταν πραγματικά το πιο περιπετειώδες απόκρημνο ταξίδι κι ας μην έχει κινηθεί κανείς από την πολυθρόνα του, και ότι κι αν έμαθες απ αυτό, σε οδηγεί σ ένα καινούριο κάβο, κι αναρωτιέσαι πάντα ποιά θάλασσα και ποιά καινούρια θέα να κρύβεται πίσω απ αυτόν;
Είναι σαγηνευτικά όμορφο τούτο το Ταξίδι. Ότι κι αν συναντήσεις.

Όλη μου τη ζωή παρατηρώ τους ανθρώπους, και θα χρειαστώ άλλη μια ζωή για να μάθω κάτι τι για μένα, άλλη μια ζωή που δεν έχω, μα "διαβάζοντας" τους άλλους ίσως να είναι πιο σύντομος ο δρόμος.

Πάντα είναι κέρδος αυτή η Συνάντηση, και πάντα είναι πλούτος οι καινούριοι κάβοι και οι θάλασσες που κρύβονται πίσω απ αυτούς..