Πέντε απ’ τα καλύτερα μέντιουμ όλων των εποχών συναντήθηκαν σ’ ένα ξενοδοχείο και πρόβλεψαν πως η Ατλαντίδα σύντομα θ’ αναδυόταν απ’ τα βάθη των ωκεανών...
Υπάρχουν δυο χαμένες ήπειροι...
η Χαβάη ήταν η μία, λεγόταν Μου, δηλαδή Μάνα ,
με τις κορυφές της ακόμα να ερεθίζουν τις αισθήσεις μας... Υπάρχουν τρεις χαμένες ήπειροι...
Εμείς είμαστε μία: οι εραστές
(αλλά) ένα είναι το σοβαρό ερώτημα:
Ποιος ξέρει να κάνει την αγάπη παντοτινή;
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σε καθησυχάσω για την αρχή και το τέλος του χρόνου.
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σου αποκαλύψω αν έχει λόγο να υπάρχει το φεγγάρι...
Η πριγκίπισσα Λη-Τσέρι αγνάντευε απ’ το παράθυρο της σοφίτας της.
Το φεγγάρι είχε στρογγυλέψει τόσο πολύ που κόντευε να κατρακυλήσει.
Ήτανε πανσέληνος.
Ένα φεγγάρι που μπορούσε να ξυπνήσει άγρια πάθη σε μια κοιμισμένη αγελάδα.
Ένα φεγγάρι που μπορούσε να διαολέψει το κάθε κουνελάκι.
Πάνω από μια ώρα η Πριγκίπισσα αγνάντευε το άπειρο του ουρανού.
«Έχει λόγο να υπάρχει το φεγγάρι;»,
ρώτησε η Λη-Τσέρι το Μαγεμένο Βασιλόπουλο...
Το ίδιο ερώτημα στη Ρέμινγκτον έδωσε την εξής απάντηση:
Ο Αλμπέρ Καμύ έγραψε πως το μόνο σοβαρό ερώτημα είναι αν πρέπει ν’ αυτοκτονείς ή όχι.
Ο Τομ Ρόμπινς έγραψε πως το μόνο σοβαρό ερώτημα είναι αν ο χρόνος έχει αρχή και τέλος.
Σίγουρα όταν το έγραφε ο Καμύ θα ’χε στραβοκοιμηθεί κι ο Ρόμπινς θα ’χε ξεχάσει να βάλει το ξυπνητήρι.
Ένα είναι το σοβαρό ερώτημα. Κι αυτό είναι:
Ποιος ξέρει να κάνει την αγάπη παντοτινή;
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σου πω αν πρέπει ν΄αυτοκτονείς ή όχι.
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σε καθησυχάσω για την αρχή και το τέλος του χρόνου.
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σου αποκαλύψω αν έχει λόγο να υπάρχει το φεγγάρι.
Υπάρχουν δυο χαμένες ήπειροι...
η Χαβάη ήταν η μία, λεγόταν Μου, δηλαδή Μάνα ,
με τις κορυφές της ακόμα να ερεθίζουν τις αισθήσεις μας... Υπάρχουν τρεις χαμένες ήπειροι...
Εμείς είμαστε μία: οι εραστές
(αλλά) ένα είναι το σοβαρό ερώτημα:
Ποιος ξέρει να κάνει την αγάπη παντοτινή;
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σε καθησυχάσω για την αρχή και το τέλος του χρόνου.
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σου αποκαλύψω αν έχει λόγο να υπάρχει το φεγγάρι...
Η πριγκίπισσα Λη-Τσέρι αγνάντευε απ’ το παράθυρο της σοφίτας της.
Το φεγγάρι είχε στρογγυλέψει τόσο πολύ που κόντευε να κατρακυλήσει.
Ήτανε πανσέληνος.
Ένα φεγγάρι που μπορούσε να ξυπνήσει άγρια πάθη σε μια κοιμισμένη αγελάδα.
Ένα φεγγάρι που μπορούσε να διαολέψει το κάθε κουνελάκι.
Πάνω από μια ώρα η Πριγκίπισσα αγνάντευε το άπειρο του ουρανού.
«Έχει λόγο να υπάρχει το φεγγάρι;»,
ρώτησε η Λη-Τσέρι το Μαγεμένο Βασιλόπουλο...
Το ίδιο ερώτημα στη Ρέμινγκτον έδωσε την εξής απάντηση:
Ο Αλμπέρ Καμύ έγραψε πως το μόνο σοβαρό ερώτημα είναι αν πρέπει ν’ αυτοκτονείς ή όχι.
Ο Τομ Ρόμπινς έγραψε πως το μόνο σοβαρό ερώτημα είναι αν ο χρόνος έχει αρχή και τέλος.
Σίγουρα όταν το έγραφε ο Καμύ θα ’χε στραβοκοιμηθεί κι ο Ρόμπινς θα ’χε ξεχάσει να βάλει το ξυπνητήρι.
Ένα είναι το σοβαρό ερώτημα. Κι αυτό είναι:
Ποιος ξέρει να κάνει την αγάπη παντοτινή;
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σου πω αν πρέπει ν΄αυτοκτονείς ή όχι.
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σε καθησυχάσω για την αρχή και το τέλος του χρόνου.
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σου αποκαλύψω αν έχει λόγο να υπάρχει το φεγγάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου