«Πρέπει να σκέφτεστε μεγάλα πράγματα όσο κάνετε μικρά πράγματα, έτσι ώστε τα μικρά πράγματα να πηγαίνουν προς τη σωστή κατεύθυνση».Alvin Toffler
Θα συμφωνείτε ότι η καλύτερη κατάσταση για να πράττουμε, είναι όταν σκεφτόμαστε όσο πιο λίγο γίνεται. Αν προηγείται η σκέψη και η απόφαση και η πράξη ακολουθεί, τότε ιδανικό θα ήταν να κάνουμε πράγματα και να μη σκεφτόμαστε! Για να είμαστε και δίκαιοι, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο να σταματήσεις να σκέφτεσαι. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο.
Αφού σκεφτήκαμε καλά κάτι και μετά το αποφασίσαμε, περνάμε στην πράξη. Εκεί είναι που όλα θα φανούν, εκεί είναι που όλα είναι και φαίνονται εντελώς διαφορετικά! Αν δε γίνεται να καταλαγιάσουμε τις συνεχείς ανησυχίες και αμφιβολίες για το αν κάνουμε κάτι καλά και κυρίως για το αν τελικά θα ολοκληρωθεί έτσι όπως το θέλουμε, καλό είναι να θεωρήσουμε «μικρό» ό,τι κάνουμε μπροστά σε κάτι μεγαλύτερο που φανταζόμαστε. Μέσα στη σκέψη μας, έχουμε τον μεγεθυντικό φακό που δίνει μεγαλύτερη διάσταση σε αυτό που κάνουμε. Αν θεωρήσουμε το καθετί «μικρό» που γίνεται ως χαμηλής σημασίας, τότε κάνουμε ένα τεράστιο λάθος. Δεν πρέπει να υποτιμούμε τίποτε! Η χρήση του μεγεθυντικού φακού, δεν έχει στόχο να μεγαλώσει το βάρος μέσα μας, ούτε να μας αγχώσει. Κάθε άλλο…
Αν πας σε ένα βουνό και κοιτάξεις προς τα κάτω, δε θα δεις τη μικρή πέτρα που στέκεται εκατοντάδες μέτρα χαμηλά. Αν όμως σου πει κάποιος «Κοίτα το απέναντι βουνό», τότε θα το προσέξεις. Το να μεγεθύνουμε λίγο τα πράγματα, όταν θέλουμε να τα προσέξουμε καλύτερα και να έρθουμε πιο κοντά σε αυτά, είναι γνώση και όχι άγχος. Άλλο πράγμα να μεγαλώνω προβλήματα και να υπερβάλλω καταστάσεις και άλλο να βάζω γυαλιά για να δω κάτι καλύτερα. Αν υπολογίζουμε κάτι σαν «μεγάλο πράγμα», του δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή και έτσι μπορούμε να το κυνηγήσουμε πιο αποφασιστικά. Μπορώ να βρω και άλλη μια αιτία για την οποία πρέπει να δικαιολογήσουμε τον Alvin Toffler. Αν ακολουθούμε ένα σχέδιο για να πετύχουμε ή να λύσουμε κάτι, το πιο κουραστικό από όλα, είναι όταν καλούμαστε να ακολουθήσουμε κατά γράμμα μια διαδικασία. Ταλαιπωρούμαστε και διαμαρτυρόμαστε καθώς δεν μπορούμε να αποφύγουμε πράγματα τα οποία τα θεωρούμε κουραστικά, ανούσια και ανιαρά. Βεβαίως και είναι πολλές διαδικασίες ανιαρές. Όμως πρέπει να γίνουν, αν θέλουμε να πετύχουμε τον τελικό μας στόχο.
Όταν «φουσκώνουμε» λίγο τα πράγματα, τους δίνουμε μια ιδιότητα αγωνίας, κάτι που μας ενεργοποιεί το ένστικτο που έχουμε όταν βλέπουμε θρίλερ. Γινόμαστε πιο συγκεντρωμένοι και επαγρυπνούμε προκειμένου να δούμε με άλλο μάτι τις βαρετές διαδικασίες. Κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο περιπετειώδη…Μην ξεχάσουμε και την αυτοπεποίθηση! Όταν κάνουμε τη ζωή μας «λίγο πιο δύσκολη», -έστω στο μυαλό μας- η επιτυχία μας είναι νικήτρια απέναντι και σε αυτές τις δυσκολίες. Η αποφασιστικότητα μαζί με την αυτοπεποίθηση, μας δημιουργούν την κατάλληλη διάθεση για να συνεχίσουμε να περατώνουμε το σχέδιό μας.
Δε λέμε κάτι άλλο από το να κοιτάμε λίγο και τις λεπτομέρειες, σα να…μην είναι λεπτομέρειες.Χρειάζονται και αυτές τη σημασία τους και λίγη προσοχή παραπάνω σε αυτές, μπορεί να τις «πείσει», να μη μας κάνουν χαλάστρα σε κάτι που θέλουμε πολύ. Αυτό που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε, είναι η προσοχή που χρειάζεται, ακολουθώντας κάτι τέτοιο. Λίγη παραπάνω διάθεση «μεγαλοποίησης» των πραγμάτων, μπορεί να μας ωθήσει σε εμμονές, σε γκρίνια και σε κακή σχολαστικότητα. Όλα τα πράγματα χωράνε για να κάνουμε καλή τη ζωή μας, αρκεί να προσέξουμε τη δοσολογία…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου