Τελικά «η ευτυχία είναι επιλογή»

Γιατί χαίρεται και γελά ο κόσμος στα social media; Έχει γεμίσει ο λογαριασμός σας στο Facebook, στο Instagram ή στο Twitter από φωτογραφίες φίλων που για μάλλον ανεξήγητους λόγους είναι μες στην τρελή χαρά;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί αυτό να εξηγηθεί. Μπορεί να είναι εκ πεποιθήσεως ευτυχισμένοι, απλά χαρούμενοι διαδικτυακοί «επιδειξίες» ή να συμμετέχουν εθελοντικά στην καμπάνια #100happydays.

Πρόκειται λίγο-πολύ για μια εκστρατεία συνειδητής ή μη ευτυχίας, με μία και μόνον πρόκληση για τους συμμετέχοντες: να αναρτούν καθημερινά και για 100 συνεχείς ημέρες από μία φωτογραφία της καθημερινότητάς τους, απαθανατίζοντας όλες εκείνες τις μικρές στιγμές που φέρνουν το χαμόγελο στα χείλη, ακόμη και σε μία ημέρα σκέτη συμφορά!

Μπορεί να είναι ένας φίλος, ένας ξένος, η οικογένειά σου, ο σύντροφός σου, το παιδί σου, το σκυλί σου, μία λιχουδιά, ένα ποτό, ένα δειλινό, ένα πάρτυ, ένα λουλούδι, μία ταινία, οτιδήποτε: δεν έχει σημασία!

Το μοναδικό ζητούμενο είναι άλλωστε η επαναλαμβανόμενη αυτή συνήθεια να μετατραπεί συνειδητά και ασυνείδητα σε μία μίνι-μαθητεία για το αυτονόητο: ότι υπάρχουν πάντα ευχάριστες στιγμές.

Εξ’ ου και στην πρόκληση -που, προς ώρας τουλάχιστον, δεν έχει ημερομηνία λήξης- δεν προβλέπεται να υπάρξει νικητής, ούτε καν βραβείο, παρά ένα αναμνηστικό προσωπικό λεύκωμα για τον καθένα συμμετέχοντα ξεχωριστά, γεμάτο με τις φωτογραφίες που θα έχει αναρτήσει στο #100happydays, στο μακρύ αυτό διάστημα των 100 ημερών.

Ίσως έτσι εξηγείται πάντως και το γεγονός ότι το 71% των συμμετεχόντων έχουν ήδη εγκαταλήψει την προσπάθεια, πολλοί πριν φθάσουν στα μισά. Ο λόγος που επικαλέστηκαν οι περισσότεροι ήταν “η έλλειψη χρόνου”…

Κατά τον Δρ. Μπομπ Μοντγκόμερι, κλινικό ψυχολόγο από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ, υπάρχει και μία άλλη, πιο λογική εξήγηση. Η πρόκληση αυτή -εκτιμά- είναι καταδικασμένη εξ αρχής σε αποτυχία, καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρχει ντε και καλά κάθε ημέρα κι από μία καλή στιγμή. Είναι επίσης ανθρωπίνως αδύνατο να πείσεις κάποιον να είναι ευτυχισμένος, ιδιαίτερα όταν επιχειρείς να τον πειθαναγκάσεις πως πρέπει να σκέφτεται θετικά.

«Στην καθημερινότητα ενός μέσου ανθρώπου υπάρχουν διαρκείς ψυχολογικές μεταπτώσεις και είναι σημαντικό να αποδέχεται κανείς το καλό μαζί με το κακό», υπογραμμίζει ο Δρ. Μοντγκόμερι. Γι’ αυτό, προτείνει, «εάν θέλει κανείς να αισθάνεται ευχάριστα, θα πρέπει να αποδεχθεί ότι υπάρχει πάντα η πιθανότητα να προκύψει κάτι κακό».

Κάτι αντίστοιχο βέβαια προσπαθεί να διδάξει και αυτή η καμπάνια, να μάθεις να εντοπίζεις και να εκτιμάς τα μικρά καλά, μέσα σε μία «θάλασσα» από κακοτυχίες και άσχημες στιγμές.

Στην ιστοσελίδα του 100happydays.com, δεν υπάρχει καν παραπομπή για το ποιο βρίσκονται πίσω από αυτή την πρωτοβουλία. Δεν υπάρχουν Q&A. Υπάρχει μόνον ένα σπαστό επεξηγηματικό κείμενο και μία φόρμα, όπου συμπληρώνει κανείς, εάν θέλει, ορισμένα προσωπικά στοιχεία του, για να λάβει μέρος στον διαγωνισμό.

Η αρχική ιδέα λέγεται πάντως πως ανήκει σε έναν νεαρό Ελβετό, ονόματι Ντμίτρι Γκολουμπνισί. Εφήρμοσε πρώτος τη λογική 100happydays, ως προσωπική πρόκληση. Είδε τα καλά της. Και αποφάσισε να τα μοιραστεί με τον υπόλοιπο κόσμο, έχοντας πια κατασταλάξει στο συμπέρασμα πως τελικά «η ευτυχία είναι επιλογή»!