Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ

«Ω ταλαίπωρος Ελλάς, δεν ανεστήθης εκ του τάφου, απλώς ήλλαξες τάφον, απ’ τον τουρκικόν εις τον χριστιανικόν». Αδαμάντιος Κοραής

Βρισκόμαστε στην πόλη των Σερρών, στο τέλος του 20ου αιώνα και θα προσπαθήσουμε να κυττάξουμε πως γιορτάζεται η επέτειος του 21 στα σχολεία της πόλης αυτής, αλλά σίγουρα και σ’ όλα τα σχολεία της χώρας της Ελλάδος.

Θα εστιαστούμε σ’ ένα συγκεκριμένο σχολείο, για να μη μιλάμε αόριστα. Και μη φανταστείτε ότι στα υπόλοιπα σχολεία, ολοκλήρου της χώρας, ο εορτασμός αυτός γίνεται με τρόπο, άξιο λόγου, διαφορετικό. Μέσες άκρες υπάρχει ομοιομορφία στο θέμα μας.

Θα δούμε λοιπόν τα τεκταινόμενα στο 21ο Δημοτικό σχολείο της πόλης, παρατηρώντας ταυτοχρόνως και τον δημόσιο περίγυρο.

Στο τετρασέλιδο πρόγραμμα των εορταστικών εκδηλώσεών, η πρώτη του σελίδα καταλαμβάνεται, εξ ολοκλήρου, από αγιογραφίες του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου από τον αρχάγγελο Γαβριήλ («την ωραιότητα της παρθενίας σου», καθότι οι άγγελοι εκτιμούν ιδιαιτέρως την αρετή αυτή), ενώ στην αρχή της δεύτερης σελίδας, αναφέρεται πως η έναρξη των εκδηλώσεων θα γίνει με ομιλία περί του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Δηλαδή ελληνική εορτή αρχομένη με Εβραϊκές ιστορίες!!! Ας είναι κι έτσι.

Την ημέρα των εκδηλώσεων τηλεοπτικός σταθμός της πόλης αναφέρεται στα του 21, με δημοσιογράφο την πρόεδρο του συλλόγου Θεολόγων Σερρών, η οποία, στο τέλος της εκπομπής, θυμήθηκε να αναφέρει, πλην του Ευαγγελισμού, κι έναν (μάλλον μισό) λόγο για την επανάσταση του 1821. και μάλλον λιγότερο από μισό, διότι ισχυρίστηκε ότι η επανάσταση έλαβε χώρα «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία».

Κυρία, κυρία (τυγχάνει και εκπαιδευτικός)! Σε ποιά ιστορία γράφεται ότι οι Οθωμανοί απαγόρεψαν ποτέ την χριστιανική θρησκεία στους Ρωμιούς υπηκόους τους;;; Καλέ κυρία δεν έχετε καθόλου ντροπή μέσα σας; Εσείς δεν μας μοιράσατε το βιβλίο του ΟΕΔΒ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ»;

Εκεί δεν γράφει στο 41ο κεφ. σελ. 202 ότι «…επιπλέον ο Μωάμεθ Β΄ έβλεπε ότι το σύστημα διοίκησης της εκκλησίας αποτελούσε ένα πελώριο δίκτυο επικοινωνίας, πάρα πολύ χρήσιμο για τη διακυβέρνηση μιάς αυτοκρατορίας. Τον συνέφερε λοιπόν, να το αξιοποιήσει κι όχι να το διαλύσει. Εξάλλου, σύμφωνα με μιά παλιά παράδοση του Ισλάμ, οι Σουλτάνοι μπορούσαν να αφήνουν θρησκευτικές ελευθερίες στους λαούς της Βίβλου (δηλαδή χριστιανούς και Εβραίους), που υποτάσσονταν στην ισλαμική εξουσία. Έτσι λοιπόν, ο Μωάμεθ Β΄ παραχώρησε στην εκκλησία κάποια προνόμια…απάλλαξε τον Πατριάρχη από κάθε φόρο …(ακολουθούν παροχές προνομίων που το παπαδαριό ούτε επί Βυζαντίου δεν θα μπορούσε να φαντασθεί)».

Μωρή κυρά Κατίνα σε πληρώνει ολόκληρο μισθό η ελληνική πολιτεία για να διδάσκει τέτοια ψέματα στους μαθητές που σου εμπιστεύονται οι δόλιοι οι γονείς τους!

Η συγκεκριμένη όμως κυρία έχει ακατάσχετη επιρρέπεια προς ιστορικά ψεύδη. Την έχω ακούσει πολλές φορές , σε τηλεοράσεις (έχει ζήτηση μεγάλη στον τομέα αυτόν) να εκθειάζει το κρυφό σχολειό.

Και η ίδια μετά βάζει διαγώνισμα στους μαθητές της, απαιτώντας να απαντήσουν σύμφωνα μ’ αυτά που γράφονται στο προαναφερθέν βιβλίο στην σελίδα 208. Τι γράφει εκεί για το κρυφό σχολειό; Ιδού: «Οι τούρκοι της αναγνώρισαν (της εκκλησίας) αυτόν τον ρόλο και της ανάθεσαν τη διεύθυνση και εποπτεία των σχολείων. Συνήθως δεν δημιουργούσαν προβλήματα στη λειτουργία τους, οπότε όμως δυνάμωνε ο ισλαμικός φανατισμός, τα πράγματα δυσκόλευαν».

Δεν γίνεται όμως να τιναχτεί στον αέρα μιά τόσο αμαρτωλή ιστορία, μιά τέτοια παπάρα με την οποία μεγάλωσαν γενιές επί γενεών Νεοελλήνων. Πρέπει για την τιμή των όπλων να πέσει και μιά κουμπουριά.

Να λοιπόν πως την ρίχνουν οι συγγραφείς του προαναφερόμενου βιβλίου. Στη ίδια σελίδα την 208η γράφουν: Μέσα στις εκκλησίες έφτιαχναν ανεπίσημα (άρα παραδέχονται ότι υπήρχαν και επίσημα σχολεία, εννοείται με την άδεια των Τούρκων), ταπεινά σχολεία και δίδασκαν τους νέους… Αυτές οι πρωτοβουλίες, στις οποίες ο λαός έδωσε την ονομασία κρυφό σχολειό, κράτησαν ζωντανή τη συνείδηση του λαού».

Θέλετε να μάθετε ποιά ήταν αυτή η συνείδηση; Ιδού πώς την περιγράφει ο ίδιος ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Από το βιβλίο του Ι.Θ.Κακριδή «ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ» έκδ. Εθνικής Τραπέζης, σελ. 13 διαβάζουμε: «Είναι χαρακτηριστικό ότι ως τον 18ο ακόμη αιώνα το χριστιανικό κήρυγμα αμφισβητεί την ελληνικότητα από το εκκλησίασμά του, που το αποτελούσαν ωστόσο Έλληνες. Αδελφοί μου, λέει ο Κοσμάς, έμαθα πως με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ’είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί…». Κοσμά Αιτωλού 1779, Διδαχαί, εκδ. Αρχιμανδρίτου Α.Ν.Καντιώτου 1959, σελ. 59.

Ποιά είναι η αλήθεια για τον ρόλο της εκκλησίας στη επανάσταση του 1821; Το ζήτημα έχει ήδη διαλευκανθεί. Δεν είναι πρόθεσή μας εδώ να παρουσιάσουμε τα σχετικά ντοκουμέντα. Είναι πολλά και ξεκάθαρα.

Αρκεί κανείς να διαβάσει τους αφορισμούς της ορθοδοξίας κατά των επαναστατών, οι οποίοι αφορισμοί, εκτός του πατριάρχη, συνυπογράφονται κι απ’ όλους τους Μητροπολίτες της εποχής εκείνης.

Ο Αθανάσιος Διάκος, ο Παπαφλέσσας και οι λοιποί επαναστάτες, αφού τους έλαβαν, τους έγραψαν εκεί που προσήκε εις εαυτούς των. Εις αρχή δια των Ελληνοπρεπών των πράξεων, αγώνων υπέρ σωτηρίας του γένους, ως αληθώς επιστοποίησαν.

Αλλά τώρα, λόγω της διπλής εορτής ας τιμήσουμε, δια της προσοχής μας, και το έτερον ήμισυ αυτής, χάριν δικαιοσύνης. Αυτόν τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου, ο οποίος τόσο μεγίστως τίθεται στην πρωτοκαθεδρία της εορτής αυτής.

Ο Ευαγγελισμός αυτός λοιπόν είχε προφητευτεί, λένε τα Ευαγγέλια και οι Πατέρες, από τους προφήτες του Ισραήλ. Κυρίως δε από τον Ησαΐα. Εάν ανοίξει όμως κανείς το βιβλίο αυτό του Ησαΐα θα διαπιστώσει εντελώς αβασάνιστα, ότι, οι υποτιθέμενες αυτές χριστολογικές προφητείες ,ουδεμία σχέση έχουν με τον ευαγγελισμό οποιασδήποτε άλλης γυναίκας εκτός μιάς: αυτής της προφήτιδος γυναικός του εν λόγω προφήτου!

Το βασικό πρόβλημα της ιστορίας αυτής είναι ότι κανείς δεν κάνει τον κόπο να αναγνώσει το βιβλίο αυτό του Ησαΐα. Το δε χριστεπώνυμο πλήρωμα χρεώνεται, ως προς την παράλειψη αυτή, τον ψόγο της οξείας τεμπελίτιδας.

Η ύψιστη, από την πλευρά της ορθοδοξίας, προφητεία, περί του Μεσσία Χριστού, θεωρείται αυτή του Ησαΐα (7. 14) που λέει: «ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν, και καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ».

Από την έκδοση της αγίας Γραφής της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας, η οποία έκδοση διαθέτει εγκρίσεις Πατριαρχείων αλλά και την έγκριση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Αθήνησι 15η Μαΐου 1997) συνοδική αποφάσει, η οποία δηλώνει πολλά συγχαρητήρια, στην σελίδα 1201 (έκδοση 1997) διαβάζουμε: «η παρθένος. Έτσι μεταφράζουν οι Ο΄ (εβδομήκοντα) την εβραϊκή λέξη αλμά , η οποία στην κυριολεξία σημαίνει νεαρή κόρη».

Κι όταν αναγνώσει κανείς όλον τον Ησαΐα αντιλαμβάνεται ότι αναφέρεται ο άνθρωπος στην κυρά του. στο δε 9. 5 για τον μεσσία αυτόν λέει: «Διότι γεννήθηκε για μας ένα παιδί, μας δόθηκε ένας υιός». Δηλαδή ο άνθρωπος μιλούσε για κάποιο παιδί που ήδη είχε γεννηθεί.

Τι όνομα του έδωσε; «Μαχέρ – σαλάχ – χας – βάζ», όπερ μεθερμηνευόμενον πάει να πει «ταχέως σκύλευσον, οξέως προνόμευσον» δηλαδή «ταχεία λαφυραγώγηση – βιαστική αρπαγή».

Διότι εάν διαβάσει κανείς την Βίβλο θα φρίξει από αποτροπιασμό, διαπιστώνοντας τις φοβερές επιδόσεις στις αρπαγές και λαφυραγωγήσεις, του εκλεκτού λαού του Ισραήλ εις βάρος των λαών της Παλαιστίνης, οι οποίες γίνονταν στα χρόνια του Ησαΐα και όχι μόνον.

Πράγματι, μια που το αναφέραμε, είναι άκρως εντυπωσιακή η νοοτροπία ενός λαού που μπορεί να δίνει τέτοιου είδους ονόματα στα παιδιά του!! Είναι φανερό ότι η μακροχρόνια εξάσκηση ενός λαού στις δολοφονίες, στις λεηλατήσεις και στις αρπαγές των υπαρχόντων των γειτόνων τους (όπως χαρακτηριστικά περιγράφονται εκατοντάδες φορές στην Βίβλο), διαποτίζει μέχρι το μεδούλι τον χαρακτήρα του λαού αυτού.

Η περίπτωση της ριζικής διαστρέβλωσης της ιστορίας του Ησαΐα, από την πλευρά των ευαγγελιστών, για να βολέψουν τις υποτιθέμενες χριστολογικές προφητείες δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία.

Τα πνευματικά τους παιδιά οι Πατέρες της εκκλησίας και οι Θεολόγοι υπερθεμάτισαν στο θέμα αυτό όλους τους προηγηθέντες. Δε δίστασαν ποτέ να φέρουν τα πάνω κάτω προκειμένου να βολέψουν τις θεολογικές τους ψευτιές και παπαρολογίες.

Αν και δεν είναι του παρόντος, θα αναφέρουμε μια περίπτωση για να δείξουμε μέχρι που μπορεί να φθάσει το θράσος τους αυτό. Στο παράδειγμα αυτό καταδεικνύονται δυο πράγματα: από την μια η απίστευτα κτηνώδης συμπεριφορά του εκλεκτού λαού του θεού (θεός να σου πετύχει με τέτοια γούστα που είχε) εις βάρος των λαών της Παλαιστίνης και από την άλλη το απύθμενο βάθος της ψευτιάς και της ξεδιαντροπιάς του θεολόγου.

Από το βιβλίο «Αριθμοί» της Βίβλου (λα΄7) διαβάζουμε: «… και απέκτειναν παν αρσενικόν και τους βασιλείς Μαδιάν απέκτειναν άμα τοις τραυματίες αυτών…και επρονόμευσαν τας γυναίκας Μαδιάν και την αποσκευή αυτών, και τα κτήνη αυτών και πάντα τα έγκητα αυτών και την δύναμη αυτών επρονόμευσαν, και πάσας τας πόλεις τας εν ταις κατοικίες αυτών και τας επαύλεις αυτών ενέπρησαν πυρί». Βρίθει από τέτοιες θηριωδίες η Βίβλος. Ολόκληρα βιβλία, όπως το Δευτερονόμιο και άλλα, διαχειρίζονται αποκλειστικά αυτό το θέμα.

Η Βίβλος όμως είναι και ιερό βιβλίο των χριστιανών. Διότι ο Γιαχβέ ο θεός της Βίβλου είναι ο πατέρας του Χριστού. Οι δε Εβραίοι όλ’ αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα τα έπρατταν με την θέλησή του, την προσταγή του και υπό τα βλέμματά του!!!

Και τίθεται τώρα το καυτό ερώτημα: Πώς γίνεται η θρησκεία της αγάπης, ο χριστιανισμός, να κατάγεται από έναν τέτοιο θεό, ο οποίος είχε έναν τέτοιο λαό ως εκλεκτό του; Έναν θεό που πρόσταζε τον λαό του να προβαίνει σε τέτοιες ακατονόμαστες θηριωδίες; Να σκοτώνει τραυματίες. Μα γιατί λέμε σκοτωμός στην περίπτωση αυτή; Αυτό πρέπει σαφώς να λέγεται εν ψυχρώ δολοφονία. Στυγερό έγκλημα.

Ποιός θα κουκουλώσει ρε παιδιά αυτά τα αίσχη; Ποιός άλλος. Ο αρχιαπατεώνας ο θεολόγος. Πώς; Ιδού: στην έκδοση της Βίβλου από την αδελφότητα Θεολόγων (όλο μαζί το συνάφι) «ΖΩΗ» εγκρίσει τη Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και…..ο μέγιστος των Θεολόγων Ι.Θ. Κολιτσάρας στο προαναφερθέν χωρίο «…και τους βασιλείς Μαδιάν απέκτειναν άμα τοις τραυματίες αυτών..» που σαφώς λέει ότι «σκότωσαν τους βασιλιάδες της Μαδιάν μαζί ή ταυτοχρόνως με τους τραυματίες τους» σ’ αυτό λοιπόν το χωρίο ο Κολιτσάρας αποδίδει ερμηνευτικά το νόημά του ως εξής: «Εκτός των άλλων φονευθέντων, εφόνευσαν συγχρόνως και τους βασιλείς των Μαδιανιτών».

Εξευτελίζεται ο άνθρωπος. Ναι αλλά για ποιόν λόγω; Δηλαδή δεν αξίζει να εξευτελιστείς χάριν του θεού και επί πλέον και χάριν του εκλεκτού του λαού; Φανταστείτε δε ότι οι άνθρωποι αυτοί διδάσκουν ότι όποιος αλλάξει και μόνον ένα κόμμα μέσα στις άγιες γραφές, αυτομάτως εκπίπτει εις το πυρ το εξώτερον!

Αυτούς τους ανθρώπους τους πληρώνει η ελληνική πολιτεία για να διδάσκουν ήθος στα Ελληνόπουλα!!! Τους άλλους δε το παπαδαριό τους πληρώνουμε από τη μια, για να μας εξυμνούν τα θεάρεστα αυτά εγκλήματα του εκλεκτού λαού του Γιαχβέ, κι από την άλλη για να μας βρίζουν τους προγόνους μας κατά την Κυριακή της ορθοδοξίας.

Δεν θα καταπιαστούμε με το τελευταίο θέμα που θίξαμε. Δεν μπορούμε όμως ν’ αποφύγουμε το πειρασμό να παραθέσουμε εδώ, μια και αναφερθήκαμε σε σχολικό εορτασμό, τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς, κατά των Ελλήνων του προστάτη της Παιδείας του Νεοελληνικού κράτους Ιωάννη Χρυσοστόμου.

Θα του βρείτε όλους μαζί στο βιβλίο «ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» εκδ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ 1980. Εκεί λοιπόν, αλλά και αλλού, αποκαλεί τους Έλληνες: «Μωρούς (τόμος 18, σελ. 17), εκφέροντες λόγους μάταιους κι ακάθαρτους (18. 113), δεισιδαίμονες (34. 429), αιμομίκτες μετά μητέρων και αδελφών (34. 497), ασοφότερους από τα ζώα (34. 497)», επιπλέον «στιγματισμένους, χειρότερους από τους χοίρους που πασαλείβονται με περιττώματα, κυνικά καθάρματα, πανάθλιους, παμμίαρους, αδιάντροπους, κι ένα σωρό άλλους ανυπόστατους υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Εάν αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να χαρακτηριστεί Ιωάννης ο Βρωμόστομος τότε ποιός άλλος δικαιούται περισσότερο αυτόν τον τίτλο;

Αυτά λοιπόν, κατά προτεραιότητα, εορτάζονται στον εκπαιδευτικό χώρο, στη χώρα της Ελλάδος, κατά την επέτειο της Επαναστάσεως του 1821 μ. Χ. (μη χειρότερα).