Ο χριστιανισμός διέβαλε τους Έλληνες ως ειδωλολάτρες. Η διαβολή αυτή καλλιεργήθηκε τόσο συστηματικά από τους πατέρες της χριστιανικής εκκλησίας, προεξάρχοντος του παθιασμένου κατά των Ελλήνων και του Ελληνικού πολιτισμού Ιωάννη Χρυσοστόμου και εξακολουθεί να καλλιεργείται, ώστε σήμερα να θεωρείται κάτι το αδιαμφισβήτητο, ακόμη κι από ανθρώπους «πεπαιδευμένους». Και εξ αυτού του δεδομένου, αυτής της πανταχού παρούσης αναλήθειας, μπορεί να χαρακτηριστεί το ποιόν της ελληνικότητας της παιδείας της χώρας, όπως και να διακριθεί η θρησκευτική του κατοχή, από το κυρίαρχο ιουδαιοχριστιανικό δόγμα.Για μας αρκεί η διαπίστωση ενός σοβαρού και αδιάβλητου επιστήμονα: «Ο χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριο λόγο του Ελληνισμού, ως ζωής και ως σκέψεως… Η μεγαλυτέρα διαβολή την οποία ενήργησε κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισις αυτού ως ειδωλολατρικού. Λατρεία των ειδώλων , δι ήν κατηγορούν τα συναξάρια τους μη χριστιανούς συχνότατα, δεν εγνώρισαν οι Έλληνες. Εν τούτοις το όνομα Έλλην ταχύτατα συνέπεσε με την έννοια του ειδωλολάτρης, μη χριστιανός…». Νικόλας Τωμαδάκης καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τόμος Α΄, τεύχος Α΄, Β΄ έκδοση, 1956.
Ο Ν. Τωμαδάκης είναι κατηγορηματικός για τον απλούστατο λόγο: διότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο, καμμιά ιστορική μαρτυρία που να αναφέρει ή να δείχνει ειδωλολατρία στο Ελληνικό κόσμο. Δεν προβαίνει σε καμμιά απόπειρα να στηρίξει την άποψή του αυτή επειδή η έλλειψη τέτοιων στοιχείων είναι δεδομένη.
Παρακαλούμε λοιπόν θερμώς τον οποιονδήποτε γνωρίζει, να μας πληροφορήσει πότε, πού και πώς οι Έλληνες προσκυνούσαν είδωλα;
Γιατί δεν πρόβαλε κανείς, μέσα από τον χριστιανικό κόσμο, να διαψεύσει τον κ. καθηγητή; Γιά έναν και μοναδικό λόγο: για να μην ανοίξει το ζήτημα και λάμψει η αλήθεια. Διότι αυτοί που καλλιεργούν ένα πολυαιωνόβιο ψεύδος, γνωρίζουν άριστα τις τακτικές που πρέπει να εφαρμόζουν, σε κάθε περίπτωση που το ψεύδος τους κινδυνεύει να καταβροχθιστεί από την ιστορική αλήθεια.
Ο Πορφύριος, Νεοπλατωνικός φιλόσοφος (εκδ. «Θύραθεν», τηλ. 2310-241917) στο έργο του «Κατά Χριστιανών» (ΙV, 22) απαντά στα περί της ειδωλολατρίας των Ελλήνων: «Μα και αν ακόμα υπήρχε ανάμεσα στους Έλληνες άνθρωπος τόσο ελαφρόμυαλος που να νομίζει ότι οι θεοί ζουν μέσα στα αγάλματα, αυτή του η ιδέα θα ήταν πολύ πιο υγιής από εκείνου που πιστεύει ότι ο θεός χώθηκε μες την κοιλιά της παρθένας Μαρίας, έγινε έμβρυο και μόλις γεννήθηκε τον φασκιώσανε, γεμάτο αίματα του πλακούντα και χολή, κι άλλα πολύ περισσότερα άτοπα».
Θα ρωτούσε κανείς εύλογα, τι σχέση έχει η βίαιη επιβολή του χριστιανισμού στους Έλληνες με την ειδωλολατρική ή μη συμπεριφορά τους. Όπως θα διαπιστώσουμε, από τα στοιχεία που θα παραθέσουμε, όλοι οι διωγμοί των χριστιανών κατά των Ελλήνων έγιναν με το πρόσχημα της εξάλειψης της δήθεν ειδωλολατρικής τους προδιάθεσης. Γιατί όμως αυτό; Διότι τίποτε άλλο το μεμπτό δεν ήταν δυνατό να βρεθεί στην συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στην αίσθηση που είχαν προς το θείο. Ήταν όλα τόσο φυσιολογικά και ανθρώπινα. Ταιριασμένα σύμφωνα με τον ανάλογο σεβασμό προ την φύση του ανθρώπου και την ευλάβεια προς την μάνα γη. Αυτή την μητέρα των πάντων, από την οποία τα πάντα προέρχονται αλλά και εκεί καταλήγουν.
Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί ένα πρόσχημα, μια δικαιολογία. Και επειδή δεν υπήρχε κάτι τέτοιο, από τα πράγματα, αποδόθηκε το φοβερότερο για τον Γιαχβέ αμάρτημα της ειδωλολατρίας, στους Έλληνες, ώστε, βάση αυτού, να τους εξοντώσουν.
Με λίγα λόγια ανασύρθηκε στο προσκήνιο ολόκληρη η Ιουδαϊκή ιστορία. Πρέπει οπωσδήποτε να διαλευκάνουμε τον περίεργο, εκ πρώτης όψεως, αταβισμό αυτόν. Πράγματι, στην περίπτωση αυτή, η ιστορία επαναλήφθηκε φωτοαντιγραφικά ως καρικατούρα.
Ιδού το πρωτότυπο: ολόκληρη η Εβραϊκή ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο από τον αγώνα του Γιαχβέ να επιβληθεί ως μόνος θεός στους ειδωλολάτρες Ισραηλίτες. Θα παραθέσουμε όλα τα στοιχεία, αποκλειστικά μέσα από την Παλαιά Διαθήκη και από πουθενά αλλού. Να η περίληψη της ιστορίας αυτής: «ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού». Όπως αντιλαμβάνεστε η απαίτηση αυτή δεν μπορεί να απευθύνεται σε μονοθεϊστές.
Να τώρα και το αντίγραφο: ο ίδιος θεός Γιαχβέ, αλλά τώρα μαζί με τον υιόν του, όπως επιβλήθηκε στους ειδωλολάτρες Ισραηλίτες, έτσι τώρα πρέπει να επιβληθεί στους «ειδωλολάτρες» Έλληνες. Τονίζουμε ότι ο Χριστός είναι υιός του Γιαχβέ, του θεού της Π.Δ. και ότι ο τριαδικός θεός των χριστιανών αποτελείται από τον πατέρα Γιαχβέ, τον υιό Χριστό και το άγιο Πνεύμα.
Παρουσιάζουμε τώρα τα στοιχεία της ειδωλολατρίας του λαού του Ισραήλ. Αφήνουμε την ιστορία με τον χρυσό μόσχο του Ααρών, αδελφού του Μωυσή , όταν ο δεύτερος επέστρεψε με τις εντολές του θεού από το Σινά.
Ιδού τα πειστήρια από τα βιβλία της Βίβλου: ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ΄ , ιβ΄ 28, ιδ΄ 22, ιε΄ 3-12, ιστ΄ 2-25 και 30, ιη΄ 18, κ΄ 25, κβ΄ 44 και 53. ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Δ΄ , α΄ 3, γ΄ 2, η΄ 18, ι΄ 29 και 31, ια΄ 18, ιβ΄ 10 και 21, ιγ΄ 2, 6 και 11, ιδ΄ 4 και 24, ιε΄ 4,9,16,18,24,28 και 35, ιστ΄ 3,4 και 10-20, ιζ΄ 2 και 9-36, ιη΄ 4, κα΄ 2-21, κγ΄ 4-20 και 32-37, κδ΄ 9 και 19.
Τι γράφεται στα χωρία αυτά; Να τι λέει το πρώτο από τα προαναφερόμενα: (ιβ΄ 28) «και εβουλεύσατο ο βασιλεύς (Ιεροβοάμ) και επορεύθη και εποίησε δύο δαμάλεις χρυσάς και είπε προς τον λαόν, ικανούσθω υμίν αναβαίνειν εις Ιερουσαλήμ, ιδού θεοί σου Ισραήλ, οι αναγαγόντες σε εκ της Αιγύπτου». Όλα τα προαναφερθέντα χωρία περιγράφουν όπως το προηγούμενο ανάλογα και χειρότερα καμώματα. Θα έχετε ασφαλώς ακούσει για την περίφημη σοφία του Σολομώντος. Για όσους δεν την γνωρίζουν παραθέτουμε ένα δείγμα:
Βασιλ. Γ΄ , ΙΑ΄ 4 «όταν δε ο Σολομών επροχώρησεν εις την ηλικίαν, δεν είχε πλέον την καρδιάν του αγνήν… διότι αι αλλόφυλαι γυναίκες εξέκλιναν αυτόν, από την λατρείαν του αληθινού θεού, ώστε να λατρεύει ξένους ειδωλικούς θεούς.
Τότε ο Σολομών ανοικοδόμησε εις έναν υψηλόν τόπον ιερόν δια τον θεό Χαμώς, είδωλον των Μωαβιτών… επίσης και δια την Αστάρτην, την αισχράν…κ. ά.». Λίγο πιο κάτω στον στίχο 11 ακολουθούν οι απειλές του Γιαχβέ κατά του Σολομώντα. ¶παντες οι απόγονοι του Σολομώντος, βασιλείς του Ισραήλ, αλλά και οι αντίστοιχοι του Ιούδα, υπήρξαν ειδωλολάτρες, τουλάχιστον μέχρι «της μετοικεσίας Βαβυλώνος», όπως περιγράφονται στα βιβλία των Βασιλειών.
Έτσι λοιπόν εξηγείται η εμμονή των πατέρων της χριστιανικής εκκλησίας με την δήθεν ειδωλολατρία των Ελλήνων. Βάφτισαν την πολυθεΐα ειδωλολατρία και αυτοδικαιώθηκαν για την εγκληματική τους συμπεριφορά: τις δολοφονίες των Ελλήνων οι οποίοι επέμεναν στα πάτρια, την καταστροφή όλων των μνημείων του Ελληνικού πολιτισμού και το καταστροφικότερο γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας, που δεν είναι άλλο από την πυρπόληση των βιβλιοθηκών, κυρίως της Αλεξάνδρειας.
Η δολοφονία του επιμένοντος στα πάτρια κατέστη θεία χριστιανική αρετή. Καθιερώθηκε από τον προστάτη της Ελληνικής παιδείας Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Το ανθρώπινο αυτό κτήνος δεν δίσταζε μπροστά σε τίποτε προκειμένου να χορτάσει το μισελληνικό του πάθος. Ας παρακολουθήσουμε την άγιά του κτηνωδία:
Το σκεπτικό του ξεκινά από το ευαγγέλιο. Από το ιερό βιβλίο της θρησκείας της αγάπης. Κατά Λουκάν (19.27) «πλήν τους εχθρούς μου εκείνους τους μη θελήσαντές με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου».
Καλώς καταλάβατε, λέει ότι όποιος δεν υποταχθεί σε μένα πρέπει να σφαχτεί, εδώ μπροστά μου. Τα λόγια αυτά τα ξεστομίζει ο καλός Χριστούλης μας. Κι επειδή κάποιος μπορεί να θεωρήσει το χωρίο αυτό παραβολικό, έρχεται ο αρχηγός των δολοφόνων των Ελλήνων Χρυσόστομος να μας ξεκαθαρίσει το απίστευτο αυτό τοπίο.
ΠΡΟΣΕΞΤΕ, μας λέει, δεν είναι παραβολικό αλλά ο Χριστός εννοούσε ακριβώς αυτό που είπε. Και για του λόγου το αληθές ιδού η άποψη του αγίου περί της επιθυμίας του Χριστού προς σφαγή των απειθούντων προς τις εντολές του: «Λόγος κατά Ιουδαίων» τόμος 34 σελ. 107 «… πράγμα που έπαθαν και οι Ιουδαίοι, οι οποίοι, αφού κατέστησαν τους εαυτούς τους άχρηστους για εργασία έγιναν κατάλληλοι για σφαγή» (οι Ιουδαίοι ουδέποτε δέχτηκαν τον Χριστό ως Μεσσία. Φυσικά εδώ εννοεί την σφαγή των Εβραίων από τους Ρωμαίους και την διασπορά τους). Και συνεχίζει ο άγιος «Γι’ αυτό και ο Χριστός έλεγε: τους εχθρούς μου που δεν θέλησαν να βασιλεύσω σ’ αυτούς οδηγήστε τους εδώ και κατασφάξετέ τους».
Αλλά το βρομερό αυτό κτήνος δεν έχει κανέναν φραγμό στον θρησκευτικό του φανατισμό. Επιθυμεί να υπερθεματίσει ακόμα και τον θεό του. Να δικαιώσει την αγιοσύνη του ως δολοφόνου.
«Κι αν ακόμη φονεύσει κάποιος κατά το θέλημα του θεού, ο φόνος αυτός είναι από κάθε φιλανθρωπία καλύτερος, ενώ αν κάποιος από λύπη δείξη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία, παρά το θέλημα του θεού, θα μπορούσε η φειδώ αυτή να αποβή πιο μιαρή από οποιοδήποτε φόνο»!!! Εάν κανείς διαβάσει αυτά τα απαίσια και σιχαμερά λόγια και εξακολουθεί να θεωρεί το κτήνος αυτό άγιο τότε θα πρέπει να γνωρίζει ότι χρειάζεται επειγόντως ψυχίατρο.
Ασφαλώς πρόκειται για την ιδρυτική διακήρυξη της γενοκτονίας. Για έναν ορισμό της από θετική αλλά και από αρνητική θέση. Όταν ο ταύρος πιάνεται για τα καλά κι από τα δύο κέρατα. Αρκεί ο άγιος να δηλώσει ότι η δολοφονία των ανθρώπων, τους οποίους αυτός μισεί, είναι θέλημα του θεού του. Πράγματι ο κακούργος αυτός Χρυσόστομος χρηματοδότησε ορδές χριστιανών για να δολοφονήσουν Έλληνες και να καταστρέψουν ιερά, ναούς και δημόσια κτίρια του Ελληνισμού.
Η θεωρία όμως θέλει και το παράδειγμά της: «Λόγος κατά Ιουδαίων Δ΄» σελ. 199, «Ο Φινεές λοιπόν, που διέπραξε σε μια στιγμή δύο φόνους, φονεύοντας έναν άνδρα και μια γυναίκα, τιμήθηκε με το αξίωμα της ιεροσύνης, ενώ αυτός όχι μόνον δεν μόλυνε με το αίμα τα χέρια του αλλά καθαρώτερα τα έκαμε». Αυτός είναι ο πατέρας και θεωρητικός των Ιεροεξεταστών του μεσαίωνα. Δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά αμφιβολία.
Η γενοκτονική διάθεση ποτίζεται και λιπαίνεται με το μίσος. «Αλλά γι’ αυτό κυρίως μισώ την συναγωγή», σελ. 323, «Γι’ αυτό και εγώ μισώ τους Ιουδαίους». Μωρέ καλά χριστιανόπουλα τι γίνεται εδώ πέρα; Πολύ δούλεμα δεν πέφτει; Αυτός ο αθεόφοβος διατυμπανίζει το μίσος στο όνομα του «αγαπάτε του εχθρούς σας». Είναι καιρός τώρα να κατανοήσετε γιατί η ορθοδοξία έθεσε σε δεύτερη μοίρα τα ευαγγέλια, για να μη πω ότι υποβάθμισε κυριολεκτικά, υπέρ των λεγόμενων Πατέρων της εκκλησίας.
Η καραμέλα που πιπιλίζουν τους τελευταίους αιώνες οι ταγοί της ορθοδοξίας λέγεται πατερική παράδοση. Γιατί άραγε; Γιατί ανασυντάχθηκαν ένα σωρό χριστιανικά δόγματα (Ευαγγελιστές κ. ά.) αποκλειστικά στα ευαγγέλια, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια Πατέρες και αγίους; Αυτοί όλοι κάτι μυρίστηκαν. Κάτι τους βρόμισε ανυπόφορα. Η δική σας μύτη αποξεράθηκε τελείως;
Αλλά ας συνεχίσουμε με τον Ιωάννή, γιατί ο άνθρωπος είναι ατελείωτος στην κακία του. «Κατά Ιουδαίων Λόγος Η΄» σελ. 399, «Υπάρχουν επομένως αμαρτήματα που υπερβαίνουν κάθε συγγνώμη και δεν μπορεί να υπάρξει απολογία γι’ αυτά»!!! Πάει περίπατο η εξομολόγηση.
Επομένως ο χριστιανικός ισχυρισμό που λέει ότι καλά τα λέει το ευαγγέλιο και η πατέρες, αλλά για τα χριστιανικά εγκλήματα φταίνε οι άνθρωποι που δεν τα εφαρμόζουν σωστά, είναι ψευδής. Αντιθέτως όλα έγιναν βάσει Ευαγγελίου και Πατερικής διδασκαλίας.
Ποιός ήταν ο λόγος που οι «επίγονοι» του Χρυσοστόμου μας τον «φόρεσαν» προστάτη της «ελληνικής» παιδείας; Ήταν για να μας εξευτελίσουν στον αιώνα τον άπαντα. Ιδού οι αποδείξεις: (από την «Εις άγιον Ιωάννην τον ευαγγελιστην», ΞΣ΄, 59.369. 12-370.11, Ομιλία του) «Αν στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) κυττάξεις θα δεις, τέφρα και σκόνη και υγιές ουδέν, αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών (των Ελλήνων φιλοσόφων), τα πάντα δε γεμάτα ακαθαρσίες και ιχώρ ( = πύον), και πάντα τα δόγματά τους βρίθουν σκωλήκων… Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, από των φιλοσόφων λαβόντες… Ημείς δε ου παραιτούμεθα της κατ’ αυτών μάχης».
Καταλάβατε τώρα τι ήταν και τι είναι ο λαμπρός ελληνικός πολιτισμός; Ο πολιτισμός αυτός τον οποίο μελετά όλη η ανθρωπότητα; Καταλάβατε ποιός ήταν ο στόχος αυτού του φανατικού μισέλληνα; Το λέει στα ίσα: «… Ημείς δε ου παραιτούμεθα της κατ’ αυτών μάχης».
Από την ίδια ομιλία του (59.31.33) διαβάζουμε: «Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας [αυτά τα λέει ο προστάτης της ελληνικής παιδείας, σα δε ντρεπόμαστε όλοι μας], τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα… Ούτος ο βάρβαρος, την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε… και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου καθ’ εκάστην λαμπρότερα γίνονται».
Ποιός είναι ο ηθικός αυτουργός της πυρπόλησης της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας; Του μεγαλυτέρου εγκλήματος που έγινε ποτέ κατά της ανθρωπότητας. Μάθετέ το τώρα. Από τον λόγο του κατά Ιουδαίων 48.851.38-852.35, διαβάζουμε: «Τι λοιπόν, άγιος έσται ο ναός Σεράπιδος (η βιβλιοθήκη ανήκε σ’ αυτόν) δια τα βιβλία; Μη γένοιτο!… αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον… μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων δαιμόνων… και παρ’ αυτών βωμός στέκει απάτης αόρατος εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι».
Δεν άργησε να βρεθεί ο εκτελεστής του εγκλήματος: (Ευνάπιος, «Βίοι φιλοσόφων και σοφιστών», 6.11) «στην Αλεξάνδρεια πάντα τα οικοδομήματα του Σεράπειου όπως στους ποιητικούς μύθους των Γιγάντων έγιναν… Θεοδοσίου δε βασιλεύοντος και Θεοφίλου (πατριάρχου) πρωτοστατούντος (της επιθέσεως) … του Σεραπείου τα αναθήματα κατελυμένοντο. Τους δε ανδριάντες και τα αναθήματα τόσο “γενναία” εμάχοντο ώστε όχι μόνο “νικούσαν” αλλά και έκλεπτον… του δε Σεραπείου μόνο το έδαφος δεν απέσπασαν κι αυτό δια το βάρος των λίθων, αυτοί δε ήσαν αμετακίνητοι. Οι πολεμικότατοι δε αυτοί φιλοχρήματοι “γενναίοι”… την ασέβεια αυτή εις έπαινον αυτών των ιδίων καταλόγιζαν. Έπειτα εισέβαλαν οι καλούμενοι μοναχοί, άνθρωποι (μόνο) κατά το είδος, ο δε βίος αυτών συώδης ( συς = γουρούνι) και πάσχοντες εμφανώς, μύρια εποίουν κακά και ανείπωτα, αλλά αυτά ευσέβειαν ενόμιζαν… τότε πας άνθρωπος μέλαιναν φορών εσθήτα (ράσα) τυραννικήν είχεν εξουσίαν και δημοσίως να ασχημονεί ημπορούσε. Σε τόση “αρετή” άλλαξε (η νέα θρησκεία) τον άνθρωπο».
Στο ελληνικό σχολείο, του προστάτη του Ιωάννη Χρυσοστόμου, οι δάσκαλοι μας δίδαξαν ότι οι ναοί των προπατόρων μας καταστράφηκαν από σεισμούς. Βλέπετε οι δάσκαλοί μας, όταν πήγαιναν σχολείο, είχαν κι αυτοί προστάτη της παιδείας τους τον Χρυσόστομο. Την αλήθεια, πλην των άλλων ιστορικών, μας την λέει ο Θεοδώρητος (Εκκλησιαστική Ιστορία, Επιστολή Δαμάσου, τομ. 5ος 329/8-330/8): «ο δε μέγας Ιωάννης (ο Χρυσόστομος) ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλο θεού (φανατισμένους καλόγερους) συνέλεξε, με νόμους δε βασιλικούς αυτούς οπλίσας, κατά των ειδωλικών έπεμψε τεμενών, τα δε χρήματα για τους κατεδαφιστές και τους βοηθούς, δεν έλαβε από τα βασιλικά ταμεία, αλλά από πλούσιες γυναίκες που φιλοτίμως να παρέχουν κατέπειθε, ώστε με την λαμπρή τους πίστη να κερδίσουν την ευλογία της χορηγίας. Έτσι με τον τρόπο αυτόν τους υπολειπόμενους σηκούς (ναούς) με τούτον τον τρόπο εκ βάθρων ανέσπασεν».
Ο συς αυτός δεν αρκέστηκε να κακουργήσει μόνο στον καιρό του κατά των Ελλήνων. Φρόντισε και για την μακροχρόνια εξόντωση των Ελλήνων: («Περί κενοδοξίας και πως δει τους γονείς ανατρέφειν τα τέκνα», 690, 641.65) «Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγόνων να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων (της Παλαιάς Διαθήκης)».
Θέλετε να μάθετε τον βίο και την πολιτεία αυτών των δικαίων; Ιδού η δικαιοσύνη τους: «1 Όταν δε Κύριος ο Θεός σου σε εισαγάγει εις την χώραν, προς την οποίαν τώρα πορεύεσαι, δια να την κληρονομήσεις ως ιδικήν σου, και εκβάλη από εμπρός σου έθνη μεγάλα, τους Χετταίους…Ιεβουσαίους, επτά έθνη πολυαριθμότερα και ισχυρότερα από σας, 2 και θα παραδώσει αυτούς Κύριος ο Θεός σου εις τας χείρας σου, θα κτυπήσης αυτούς, θα τους εξαφανίσης τελείως, δεν θα συνάψης καμμίαν συνθήκην μαζή των και δεν θα τους λυπηθήτε καθόλου…5 Αλλά και αυτά ακόμη θα πράξης εναντίον των ειδωλολατρών αλλοεθνών: Θα κρημνίσετε τους βωμούς των, θα συντρίψετε τας ειδωλολατρικάς των στήλας, θα κατακόψετε τα ιερά δάση των και θα κάψετε εις την φωτιά τα ξυλόγλυπτα αγάλματά των. 6 Διότι συ εν αντιθέσει προς εκείνους είσαι λαός άγιος, αφιερωμένος εις τον Κύριον και Θεόν σου. Κύριος και Θεό σου σε εξέλεξεν ανάμεσα από όλα τα άλλα έθνη της γης να είσαι ιδική του εκλεκτή περιουσία… 8… αλλά διότι σας αγαπά ο Κύριος και διότι τηρεί τον όρκον, τον οποίον έδωσεν εις τους προπάτοράς σας … Αλλά είναι και Θεός δίκαιος, ο οποίος ανταποδίδει προσωπικώς εις τους μισούντας αυτόν και αμετανοήτους κατά τα έργα αυτών και εξολοθρεύει αυτούς… 16 Συ θα απολαύσης τα λάφυρα των εθνών τα οποία ο Κύριος σου δίδει… 22 Κύριος ο Θεός σου θα καταστρέψη και θα εξαφανίση ολίγον κατ’ ολίγον τα έθνη αυτά από εμπρός σου. Δεν θα ημπορέσης και δεν πρέπει, να εξαφανίσης αυτούς ταχέως, δια να μη μείνη έρημος και ακατοίκητος η χώρα από ανθρώπους και πληθυνθούν τα άγρια θηρία εναντίον σου. 23 Αυτούς Κύριος ο Θεός σου θα τους παραδώση εις τας χείρας σου και θα καταστρέφης αυτούς ολοκληρωτικώς μέχρις ότου εξολοθρευθούν και εξαφανισθούν πλήρως. 24 Ο Θεός θα παραδώση εις τα χέρια σας τους βασιλείς των εθνών αυτών, θα τους εξοντώσετε, ώστε να χαθούν και τα ονόματα αυτών από τον τόπον, όπου εβασίλευον. Κανείς δεν θα ημπορέση να αντισταθή απέναντί σας, μέχρις ότου τους εξολοθρεύσετε όλους. 25 Τα αγάλματά τών θεών των θα τα παραδώσετε εις το πυρ, δια να καούν…». Δευτερονόμιο (βιβλίο της Βίβλου) κεφ. Ζ΄.
Και μόνο ένα παράδειγμα αρκεί για να αντιληφθεί κανείς περί τίνος πρόκειται, παρ’ όλο των τεράστιο αριθμό ανάλογων περιστατικών τα οποία περιγράφονται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στα βιβλία της Βίβλου. Από το βιβλίο των Αριθμών (λα΄ 7) της Βίβλου διαβάζουμε τα κατορθώματα του Ισραήλ τα οποία με την προτροπή του Γιαχβέ έπραττε: «… και απέκτειναν παν αρσενικόν και τους βασιλείς Μαδιάν απέκτειναν άμα τοις τραυματίες αυτών…»
Η θανάτωση τραυματιών λέγεται εν ψυχρώ δολοφονία σ’ όλον τον κόσμο. Όταν όμως κανείς θεωρεί την Βίβλο ιερό βιβλίο του, προσέξτε πώς καταντά και ο ίδιος. Ένας αρχιθεολόγος ονόματι Ι.Θ. Κολιτσάρας απέδωσε την Βίβλο στην νεοελληνική για λογαριασμό της αδελφότητος Θεολόγων «ΖΩΗ». Το αποτέλεσμα έλαβε έγκριση απ’ όλα τα όργανα της εκκλησίας της Ελλάδος. Ο εν λόγω κύριος απέδωσε το προαναφερθέν χωρίο ως εξής: «Εκτός των άλλων φονευθέντων, εφόνευσαν και τους βασιλείς των Μαδιανιτών», αυτό και απολύτως τίποτε άλλο!!! Εξαίσιο χριστιανικό ήθος.
Εάν δε νομίζεται ότι οι λοιποί πατέρες της χριστιανικής εκκλησίας υπολείπονταν σε μισελληνισμό του Χρυσοστόμου κάνετε λάθος.
«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζοντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Στόμα δε λέγει ο προφήτης (βλ. Ησαΐα Θ΄ 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι στον θεό (Γιαχβέ) πιστευσάντων». Μέγας Βασίλειος, «Εις προφήτην Ησαΐα», 9.230.8.
Βρίθουν ανθελληνικών κηρυγμάτων όλοι οι λόγοι των λεγομένων πατέρων της χριστιανικής εκκλησίας. Όσοι επιθυμούν περισσότερα στοιχεία, δεν έχουν παρά να αγοράσουν από βιβλιοπωλεία τα έργα των πατέρων αυτών και κυρίως του αρχιερέα του μισελληνισμού Χρυσοστόμου.
Αυτό το μένος τους κατά των Ελλήνων και του Ελληνικού πολιτισμού αποδεικνύει ότι ο χριστιανισμός έναν και μοναδικό σκοπό και προορισμό είχε εξ αρχής. Τον αφανισμό των Ελλήνων. Όπως δε φαίνεται από τ’ αποτελέσματα της προσπάθειάς του αυτής το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό. Στην χώρα της Ελλάδος τώρα οι ανθέλληνες αυτοί πατέρες θεωρούνται ακόμα και τιμώνται ως άγιοι και προστάτες του Ελληνικού λαού. Προστάτες της παιδείας τους. Ποιοί; Αυτοί που είπαν, όπως διαβάσαμε προηγουμένως: «Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα…». Επίσης: «Ημείς δε ου παραιτούμεθα της κατ’ αυτών (Ελλήνων) μάχης».
Από το βιβλίο «Η αντιπαγανιστική νομοθεσία της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέσα από τους Κώδικες» εκδ. «Κατάρτι», μεταφρ. Αφροδίτη Καμάρα, θα σταχυολογήσουμε κάποια χαρακτηριστικά χωρία. Πρόκειται για αυτοκρατορικά διατάγματα, κατά χρονολογική σειρά, αρχομένων από το έτος 346. Οι Αυτοκρατορες δε είναι Κωνσταντίνος, Κώνσταντας, Γρατιανός, Βαλεντινιανός, Θεοδόσιος, Αρκάδιος, Ονώριος, Κωνστάντιος Α΄, Λέων, και Ανθέμιος.
- «Επιθυμούμε να κλείσουν αμέσως όλοι οι ναοί… να απαγορευτεί η είσοδος σε αυτούς… Αν όμως τύχει και κάποιος διαπράξει το αδίκημα, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό». Όταν το διαβάζουμε αυτό σε χριστιανούς μας λένε ότι ο Χριστός είπε «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…». Ναι αλλά είπε και το: «πλήν τους εχθρούς μου εκείνους τους μη θελήσαντές με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου», κατά Λουκάν (19.27). οι Αυτοκράτορες λοιπόν αυτοί εφάρμοσαν το δεύτερο. Το πρώτο το έχουν ναρκωτικό για το ποίμνιό τους. Για τα αφελή προβατάκια τους.
- «Διατάσουμε όπως υποβληθούν στην ποινή του θανάτου όσοι αποδειχθεί ότι τελούν θυσίες ή λατρεύουν αγάλματα», 356. Για το «αποδειχθεί» όπως καταλαβαίνετε πάντα υπάρχουν ψευδομάρτυρες. Για το «λατρεύουν αγάλματα» αποφάνθηκε κατηγορηματικά ο καθηγητής Τωμαδάκης ότι «Λατρεία των ειδώλων , δι ήν κατηγορούν τα συναξάρια τους μη χριστιανούς συχνότατα, δεν εγνώρισαν οι Έλληνες. Εν τούτοις το όνομα Έλλην ταχύτατα συνέπεσε με την έννοια του ειδωλολάτρης, μη χριστιανός…». Αλλά ας υποθέσουμε ότι όντως οι Έλληνες ήσαν ειδωλολάτρες. Ποιά ανθρώπινη λογική μπορεί να υποστηρίξει θανατική ποινή γι’ αυτόν τον λόγο; Μόνο η λογική ανθρωπίνων κτηνών. Ανθρώπων κακούργων και δολοφόνων εν ψυχρώ.
- «… Ακόμη και οι δικαστές δεσμεύονται από το νόμο και, αν κάποιος από αυτούς αφοσιωθεί σε ειδωλολατρικές τελετές … θα υποχρεωθεί να πληρώσει αμέσως δεκαπέντε λίβρες χρυσού..». Το διάταγμα αυτό είναι του 391. Μισό αιώνα μετά το πρώτο φαίνεται ότι σκέφθηκαν τρόπο για να αρπάξουν τα χρήματα των Ελλήνων και να τους εξουθενώσουν οικονομικά.
- Αλλά και στα σπίτια και την γη των Ελλήνων έβαλαν χέρι τα καθάρματα αυτά, ώστε η εξόντωσή τους να καταστεί ολοκληρωτική. Για όποιον κατηγορηθεί λοιπόν για ειδωλολατρία όρισαν «… θα τιμωρηθεί με κατάσχεση του σπιτιού του ή του τεμαχίου γης…», 392.
- «… Διατάσσουμε ότι όλα τα ιερά τους και οι ναοί τους, αν βρίσκονται ακόμη άθικτα και τώρα, θα καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών…», 435.
- Για πολιτικό και στρατιωτικό που δεν εφαρμόζει τους διωγμούς κατά των Ελλήνων «… θα αποπεμφθεί από το αξίωμά του και δεν θα χάσει μόνο την περιουσία του, η ποία θα προγραφεί, αλλά αφού υποστεί σωματικό βασανισμό με μεταλλικά όργανα… θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία…», 472.
- Κώδικας 1.11.10 Εδώ τα πράγματα λέγονται με τ’ όνομά τους. Αποβάλλεται το πρόσχημα του ειδωλολάτρης και αναφέρεται το θύμα με το αληθινό του όνομα. Ο υπό εξόντωση άνθρωπος λέγεται Έλλην. «Επειδή έχουν συλληφθεί μερικοί οι οποίοι διακατέχονται από την πλάνη των ανόσιων και μιαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο θεό, … θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών… Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από την νόσο των ανόσιων Ελλήνων… Θεσπίζουμε τους ίδιους νόμους και για τους αλιτήριους Έλληνες».
Η συνέχεια της παράθεσης των στοιχείων που αφορούν το θέμα μας, θα είναι από το «ΠΗΔΑΛΙΟΝ» (εκδ. Βασ. Ρηγοπούλου, Καρόλου Ντηλ 4, Θεσς/νίκη), το οποίο κατά τον χριστιανικό κόσμο «είναι η Διαθήκη μετά την καινή και την παλαιά, η μετά τας αγίας γραφάς αγία Γραφή». Για την ακρίβεια «ΠΗΔΑΛΙΟΝ» ΤΗΣ ΝΟΗΤΗΣ ΝΗΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΗΤΟΙ ΑΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ.
ΚΑΝΩΝ ΟΑ΄ (Έκτης οικουμενικής συνόδου, έτος 680) «Τους διδασκομένους τους πολιτικούς νόμους μη δειν τοις ελληνικοίς έθεσι κεχρήσθαι…». Έπρεπε να εξαφανιστεί οτιδήποτε θύμιζε κάτι το ελληνικό.
ΚΑΝΩΝ ΗΔ΄ (Έκτης συνόδου) «Οι των Ελλήνων συνήθειαις πρέπει να μισούνται από τους χριστιανούς…».
Ανάλογα αναθέματα γίνονται στον Κανόνα Ζ΄ της εν Αγκύρα τοπικής συνόδου, έτος 315 και στον Κανόνα ΞΘ΄ της εν Καρθαγένη τοπικής συνόδου, έτος 418. Από την τελευταία αυτή σύνοδο ΚΑΝΩΝ ΠΘ΄ «… εάν τις Επίσκοπος κληρονόμους συγγενείς…Έλληνας προτιμήσει της εκκλησίας και μετά θάνατον ανάθεμα τω τοιούτω λεχθείη…». Ο επόμενος κανόνας (ΠΔ΄) της συνόδου αυτής αποφαίνεται για την αναγκαιότητα της οριστικής εκρίζωσης του Ελληνισμού: «… ομοίως ήρεσεν αιτηθήναι από των ενδοξοτάτων βασιλέων, ίνα τα λείψανα της ειδωλολατρίας (υπενθυμίζουμε για μιά ακόμη φορά ότι δια της λέξεως αυτής εννοούσαν τον Ελληνισμό και τίποτε άλλο) μη μόνον τα εν ξοάνοις, αλλά και εν οιοισδήποτε τόποις, ή άλσεσιν, ή δένδροις, παντί τρόπω εξαλειφθώσι. Ου μόνον τα των ειδώλων ξόανα δει συντρίβεσθαί τε και εξαλήφεσθαι, και τους βωμούς αυτών καταστρέφεσθαι, ακκά και ει τι κείψανον της ειδωλολατρίας υπελείφθη, ή εν τόποις, ή άλσεσιν, ή δένδροις, (τι γαρ ότι τινά τούτων ετίμων οι Έλληνες, ή εμαντεύοντο εν αυτοίς, και της πλάνης απεραθείσης, ή ο τρίπους, ή το μαντείον εναπέμεινεν;) αφανιζέσθω και τούτο, ως μηδέ μνήμην αυτώ υπείναι».
Όλ’ αυτά τα ιστορικά υφάδια, τα συνταίριασε ορθότατα στον στήμονα της ιστορικής αλήθειας ο Γεώργιος Ιεροδιάκονος στο βιβλίο του «Η ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ», εκδ. «Νέα Θέσις». Τηλ. 3634932. Κυρίως στις σελ. 378-405. Ο συγγράφων το παρόν πόνημα, έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία που σχετίζονται με τα θέμα μας, θεωρεί ότι το προαναφερθέν βιβλίο, καθώς και τα βιβλία του Μιχάλη Καλόπουλου (σειρά Βιβλική Θρησκεία, τηλ. 2310-770100) εξαντλούν το θέμα με τον επιστημονικότερο τρόπο.
Ακόμη και Χριστιανοί παραδέχονται ευθέως την καταστροφή του Ελληνισμού από τον χριστιανισμό: Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, Πρύτανις στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, βιβλίο «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ», έκδοση «Ψυχογιός» σελ. 17, «Πράγματι κατά τη βασιλεία του Θεοδοσίου ο χριστιανισμός γίνεται η θρησκεία του κράτους. Εναντίων των ειδωλολατρών (διάβαζε Ελλήνων) εφαρμόσθηκαν μέτρα, που πήραν συχνά το χαρακτήρα πραγματικών διώξεων. Το μαντείο των Δελφών υποχρεώθηκε να σιγήσει, οι Ολυμπιακοί αγώνες και τα Ελευσίνια μυστήρια απαγορεύτηκαν, τα ιερά λεηλατήθηκαν από τους χριστιανούς, οι ιερείς, όπως γράφει ο Λιβάνιος υποχρεώθηκαν «να σιγήσουν ή να πεθάνουν».
Για μιά πληρέστερη γνώση του θέματός μας οπωσδήποτε θα πρέπει να διαβάσει κανείς το βιβλίο «Λιβάνιος, Υπέρ την Ελληνικών Ναών» εκδ. «Θύραθεν», τηλ. 2310-241917. Στον πρόλογο διαβάζουμε: «Σε μιά εποχή που η ανθρωπότητα διάβαινε το κατώφλι του Μεσαίωνα, ο Λιβάνιος υπερασπίστηκε τον ελληνικό πολιτισμό και, παραμένοντας πεισματικά Εθνικός, επέλεξε την οδό της αντιπαράθεσης με τον μισαλλόδοξο σκοταδισμό των πιστών του χριστιανικού δόγματος…». Επίσης, (Σωζομενός, χριστιανός χρονογράφος, «Εκκλησιαστική Ιστορία», κεφ. 35), για το κύμα βίας και τρομοκρατίας που ξέσπασε το 371, κατά των Ελλήνων, την εποχή του Λιβάνιου «Όλοι σχεδόν οι Ελληνιστές θανατώθηκαν… δόθηκε διαταγή άλλοι να καούν και άλλοι να σκοτωθούν με το ξίφος… Και κοντά σ’ αυτούς, για τον ίδιο λόγο, σ’ ολόκληρη την επικράτεια έχασαν τη ζωή τους όσοι λάμπρυναν την φιλοσοφία.. Αλλά έχαναν τη ζωή τους ακόμα και άνθρωποι που δεν ήσαν καν φιλόσοφοι και που απλώς φορούσαν ρούχα ίδια με των φιλοσόφων».
Οκτώ χρόνια αργότερα (397) στην κυρίως Ελλάδα εισβάλλουν οι ορδές των νεοφώτιστων χριστιανών Γότθων καθοδηγούμενες από ομάδες φανατικών καλόγερων. Τότε έγινε στην Πελοπόννησο η μεγαλύτερη γενοκτονία που γνώρισαν ποτέ οι Έλληνες, «ηβηδόν (έως και οι έφηβοι) εσφάγησαν», γράφει ο Ζώσιμος.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ο Λιβάνιος απευθύνει έκκληση στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο – τον ηθικό αυτουργό των εγκληματικών καταστροφών των Ελλήνων και του Ελληνικού πολιτισμού -υπέρ της σωτηρίας των Ιερών, προσπαθώντας να σώσει ό,τι απόμεινε από την καταστροφική μανία των αποκτηνωμένων καλογέρων.
«… 8. Βέβαια εσύ ο ίδιος δεν έδωσες διαταγή να κλείσουν οι ναοί και δεν απαγόρεψες ούτε την είσοδο σε ναούς… Όμως εκείνα τα μαυροφορεμένα υποκείμενα που τρώνε περισσότερο κι από τους ελέφαντες και κατεβάζουν αμέτρητα ποτήρια παρενοχλούν τους άλλους… (ας προσέξουμε ότι το παπαδαριό έτσι ξεκίνησε κι έτσι εξακολουθεί να πορεύεται, διότι είναι ηλίου φαεινότερο το υπέρβαρό τους) ορμούν πάνω στους ναούς κρατώντας ξύλα και πέτρες και σίδερα, και μερικές φορές χωρίς αυτά, με χέρια και πόδια. Ακολουθεί η εκ του ασφαλούς λεηλασία, το γκρέμισμα της στέγης, η κατεδάφιση των τοίχων, σπάσιμο των αγαλμάτων, αναποδογύρισμα των βωμών. Και οι ιερείς των ναών είναι υποχρεωμένοι να σωπαίνουν ή να πεθαίνουν…
12. … Αυτοί είναι οι μέλισσες (αγρότες εθνικοί), ενώ εκείνοι οι κηφήνες (χριστιανοί). Κι όταν ακούνε πως σε κάποιο κτήμα υπάρχουν πράγματα προς αρπαγή, αμέσως κατηγορούν τον κτηματία ότι κάνει θυσίες και άλλα κακά, και ότι πρέπει να γίνει ένοπλη επέμβαση, και νάσου καταφθάνουν οι σωφρονιστές. Έτσι τις βαφτίζουν τις ληστείες τους, αν και η λέξη ληστεία είναι ανεπαρκής. Ο ληστής κοιτάει να ξεφύγει και αρνείται την πράξη του… Ενώ αυτοί περηφανεύονται και καμαρώνουν για τα κατορθώματά τους και τα διηγούνται σε όσους δεν τα γνωρίζουν, κι από πάνω έχουν και την αξίωση να ανταμειφθούν γι’ αυτά».
Αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα είναι οι προπάτορες των χριστιανών. Αυτούς αγιοποίησε η χριστιανικοί εκκλησία, για να τους τιμά το ποίμνιό της και να εξευτελίζεται στον αιώνα τον άπαντα. Τον αρχιδολοφόνο του Ελληνισμού, αυτό το βρομερό κτήνος τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον ανακήρυξε Μέγα άγιο του χριστιανισμού. Για ποιό λόγο; Διότι, όπως παραθέσαμε στην αρχή όλα τα στοιχεία του βίου και της πολιτείας του, αυτός έτρεφε το πιο μεγάλο και άσβεστο μίσος κατά των Ελλήνων.
Το αχάριστο αυτό τέρας έλουσε με βρισιές τον δάσκαλό του Λιβάνιο επειδή θρήνησε για τον εμπρησμό του ναού του Απόλλωνα στη Δάφνη Τον ναό αυτόν έκαψαν χριστιανοί της Αντιόχειας τον Οκτώβριο του 362. Κι επειδή ο Λιβάνιος δεν παραδέχονταν την εκδοχή του Χρυσοστόμου, ο οποίος ισχυρίζονταν ότι τον ναό τον έκαψε ο θεός των χριστιανών κι όχι οι χριστιανοί, τον αποκάλασε μιαρό, ληρόσοφο, άθλιο και ταλαίπωρο. Συνεχίζουμε από το «Υπέρ των Ιερών»:
«22. … Υπήρχε στην Βέροια ένα χάλκινο άγαλμα του Ασκληπιού που είχε τη μορφή του ωραίου Αλκιβιάδη. Σε τούτο το άγαλμα η τέχνη εξομοιωνόταν με τη φύση. Τόσο ωραίο ήταν, που ακόμα κι εκείνοι που το έβλεπαν καθημερινά δεν χόρταιναν να το κυττάζουν. Κανείς δεν είναι τόσο ξεδιάντροπος ώστε να πει ότι γίνονταν θυσίες σ’ αυτό το άγαλμα. Κι ωστόσο, βασιλιά, τούτο το άγαλμα που για να γίνει τόσο τέλειο χρειάστηκε τόσος κόπος αλλά και λαμπρότητα ψυχής, έχει γίνει κομμάτια, έχει χαθεί. Το έργο του Φειδία το μοιράστηκαν αναμεταξύ τους χέρια πολλά. Για ποιά προσφορά αίματος; για ποια θυσία; Για ποιά παράνομη λατρεία;».
Είναι φανερό ότι ο χριστιανισμός ξεκίνησε και εξελίχθηκε ως μια υπόθεση κακούργων, άξεστων, αγράμματων, αμόρφωτων και κατωτέρας υποστάθμης ανθρώπων. Η συμπεριφορά τους, έτσι όπως έχει καταγραφεί στην ιστορία το επιβεβαιώνει ξεκάθαρα. Το κακό είναι ότι η πάστα του αυτή διαιωνίστηκε μέσα στον χρόνο. Να πώς περιγράφει τους ιερωμένους του 17ου αιων., ένας από το ίδιο το σόι τους:
«από γράμματα πολλά ολίγος, εις τα γράμματα ολίγος, καμπόσω ακριβούτζικος, αμή έργω και λόγω δεν είχε, άρπαγος, πλεονέκτης, κρασοπατέρας και ακαμάτης, πολλά μπεκρής και μορολόγος και πόρνος, πολλά αγράμματος, δεν ήτον καθάριος από την πορνείαν και μοιχίαν, από γράμματα μοροαχαμνός, το έμελεν μόνον δια την γούλαν, είχε ξεπέσει εν μοιχία, ζουλιάρης, λύξουροος…». «Η ΣΕΡΡΑΪΚΗ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΥΝΑΔΙΝΟΥ», έκδ. της Μητροπόλεως Σερρών 1989, συγγραφική επιμέλεια Γιώργος Καφταντζής.
Όσο για την σημερινή τους κατάσταση μπορεί να την δει κανείς ανά πάσα στιγμή. Τον τελευταίο καιρό οι τηλεοπτικοί σταθμοί και οι εφημερίδες έδειξαν όλ’ αυτά τα απίστευτα από τον βίο και την πολιτεία τους. Ο πρόεδρος των κληρικών επανειλημμένως έχει καταγγείλει την ανωμαλία που επικρατεί στα ανώτερα κλιμάκια της ιεροσύνης, λέγοντας επί λέξει: «δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, έχει γεμίσει η εκκλησία με επισκόπους ομοφυλόφιλους». Κανενός τ’ αυτί δεν ίδρωσε από τέτοιου είδους καταγγελίες. Φαίνεται πως αυτή η κατάσταση θεωρείται κάτι το δεδομένο.
Ο αγώνας του χριστιανισμού κατά του Ελληνισμού δεν έπαψε ποτέ μέχρι και σήμερα. Ακόμη λίγο πριν από το τέλος της Τουρκοκρατίας να πως αντιμετώπιζε ο χριστιανικός κλήρος τους Έλληνες: από το βιβλίο του Ι.Θ. Κακριδή «ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ» εκδ. Εθνικής Τραπέζης, σελ. 13 διαβάζουμε: «Είναι χαρακτηριστικό ότι ως τον 18ο ακόμη αιώνα το χριστιανικό κήρυγμα αμφισβητεί την ελληνικότητα από το εκκλησίασμά του, που το αποτελούσαν ωστόσο Έλληνες. Αδελφοί μου (λέει ο Κοσμάς) έμαθα πως με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και θεού δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί…» Κοσμά Αιτωλού 1779, Διδαχαί, έκδ. Αρχιμανδρίτου Α.Ν. Καντιώτου 1959, σελ. 59. Κατά τον Πατροκοσμά λοιπόν η ορθοδοξία αποκλείει τον Ελληνισμό και αντιθέτως.
Δεν θα παραθέσουμε εδώ στοιχεία για την εγκληματική αντιμετώπιση των Ελλήνων του διαφωτισμού Κοραή, Καΐρη, Λασκαράτου, Ροΐδη κ.ά., από την μεριά της ελληνικής χριστιανικής εκκλησίας, διότι είναι πρόσφατη η ιστορία τους και μπορεί εύκολα να την βρει κανείς. Οι άνθρωποι αυτοί τράβηξαν του Χριστού τα πάθη από το παπαδαριό της εποχής τους. Αρκεί προς τούτο να διαβάσει κανείς το βιβλίο του Ροΐδη «Η Πάπισσα Ιωάννα», εκδ. «Βιβλιοθήκη για όλους», όπου στο τέλος του βιβλίου αυτού παρατίθεται η καταλυτική του έγγραφη απάντηση προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία σύνοδος αποκήρυξε το βιβλίο του ως βλάσφημο και κακοήθες.
Τα σκοταδιστικά αυτά πλάσματα της ιεράς συνόδου με επί κεφαλής των Αθηνών Θεόφιλο το 1866, έγραψαν στην αποκήρυξή τους μεταξύ των άλλων πολλών βρομερών τους κατηγοριών: «…απεκήρυξε το περί ου ο λόγος μυθιστόρημα και παρέδωκε αυτό αναθέματι… και κετήγγειλεν αυτό εις το Υπουργείον όπως ενεργηθώσι κατ’ αυτού και του συγγραφέως τα παρά του νόμου οριζόμενα… ου μην αλλά και τω πυρί πααδίδουσι ( το βιβλίο) ίνα μη ποτέ αυτοί εις πειρασμόν εμπέσωσι και ένοχοι του αιωνίου πυρός γένωνται…».
Οι ανθέλληνες και μισούντες το φως της αλήθειας αυτοί ρασοφόροι ποτέ δεν απέβαλαν την νοοτροπία των σκοταδιστών προπατόρων τους, οι οποίοι πυρπόλησαν τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Δεν θα διέθετε ίσως τόσο τεράστιο ειδικό βάρος η ιστορία αυτή, εάν το μίσος και η απέχθεια του σημερινού ιερατείου της χριστιανικής εκκλησίας, δεν παρέμεναν εξ ίσου ισχυρά μ’ αυτά των λεγομένων πατέρων του χριστιανικού κόσμου. Η ιστορία αυτή κρατά την έντασή της ακέραια, σε πείσμα της άμβλυνσης του φαινομένου από την πλευρά των χριστιανών της Δύσης.
Βεβαίως στην Δύση μεσολάβησε η Αναγέννηση. Η Ανατολή γουστάρει ακόμα την παραμονή της στον Μεσαίωνα! Θα δούμε μέχρι πότε.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ, στο καθιερωμένο μήνυμά του για την παιδεία, την ημέρα των τριών Ιεραρχών, προστατών της Ελληνικής παιδείας (θα δούμε στη συνέχεια τι είδους προστάτες είναι), μεταξύ των άλλων λέει: «Αν θέλουμε να βιώσουμε και να προσφέρουμε αληθινή παιδεία πρέπει να εγκολπωθούμε το μήνυμα, τη διδασκαλία που δεν εκφράζει τον εξελληνισμένο χριστιανισμό, αλλά τον εκχριστιανισμένο Ελληνισμό».
Συμπέρασμα: ο χριστιανισμός εξελληνίζεται, πρέπει να προλάβουμε το κακό, σπεύσατε να επανεκχριστιανίσουμε τον Ελληνισμό, πριν να είναι αργά. Αυτό είναι το ντέρτι του παπαδαριού. Μην πάρει ο Ελληνισμός το πάνω χέρι.
Ο διάδοχός του Χριστόδουλος, σήκωσε αυτή την σημαία του Σεραφείμ στα ουράνια. Ένας λυσσασμένος λύκος έτοιμος να κατασπαράξει οτιδήποτε το Ελληνικό. Σε κήρυγμά του (24.5.1998) διαχώρισε τους Έλληνες σε «ελληνόψυχους» και μη: «Γνήσιοι και περισσότερο Έλληνες είναι όσοι κρατάνε την ελληνικότητά τους και τη φυσιογνωμία τους μέσα από την ορθόδοξη πίστη». Δηλαδή εμείς που απορρίπτουμε την ιουδαιοχριστιανική του πίστη, επειδή μάθαμε από την ιστορία ότι δολοφόνησε τους Έλληνες και πολέμησε και πολεμά τον Ελληνικό πολιτισμό, είμαστε λιγότερο Έλληνες απ’ αυτόν τον προσκυνημένο.
Όλα τα στοιχεία για τον βίο και την πολιτεία του Χριστόδουλου βρίσκονται στο βιβλίο του Μανώλη Βασιλάκη «Η μάστιγα του θεού», εκδ. «Γνώσεις». Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει ο καθένας που ενδιαφέρεται για το μέλλον της χώρας αυτής. Στο βιβλίο αυτό, πλην των ατελείωτων άπλυτων του Χριστόδουλου, μπορεί να διαβάσει όλα τα σοβαρά γεγονότα που στιγμάτισαν την ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος.
Κλείνουμε την παρούσα εργασία μ’ ένα ολόφρεσκο παράδειγμα, που καταδεικνύει την μέχρι και σήμερα επιμονή του παπαδαριού να εκριζώσει ακόμη και το παραμικρό ελληνικό λείψανο που έχει απομείνει μέσα στον καθημερινό βίο του Νεοέλληνα. Παράδειγμα που αποδεικνύει ότι ο
ΚΑΝΩΝ ΠΘ΄ της εν Καρθαγένη τοπικής συνόδου, του έτους 418, «… αφανιζέσθω και τούτο, ως μηδέ μνήμην αυτώ υπείναι», ισχύει ακόμα.
Έτος 1993. Ιερά Μητρόπολις Σερρών και Νιγρίτης. Εγκύκλιος 654. Θέμα: «Εκκλησία και Αναστενάρια»: «Προς τους ευσεβείς Χριστιανούς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Όλοι, αγαπητοί μου, έχουμε ακούσει για το λαϊκό έθιμο των αναστεναρίων κατά το οποίο μερικοί αγράμματοι, ως επί το πλήστον, και προληπτικοί που καταλαμβάνονται ξαφνικά από έναν ιερό ενθουσιασμό και μανία πατάνε στα αναμμένα κάρβουνα χωρίς να καίγονται».
Γνώρίζε πολύ καλά ο τραγόπαπας Μητροπολίτης Μάξιμος ότι το έθιμο είναι προχριστιανικό. Κι αυτό δεν χωράει με τίποτε μέσα στην γκλάβα του. Αναφέρεται στ’ αναστενάρια του χωριού της επικράτειάς του Αγία Ελένη. Γνωρίζει επίσης ότι ο αρχιαναστενάρης είναι Δόκτορας Πανεπιστημίου κι ότι μεγάλη μερίδα αναστενάρηδων είναι κάτοχοι πτυχίων πανεπιστημίου και μορφωμένοι άνθρωποι. Αυτό τον τρελαίνει εντελώς. Δεν διστάζει όμως καθόλου να αμολήσει τα άθλια ψέματά του. Τα γιουσουφάκια του, στον πρόλογο του φυλλαδίου ξαμολούν στα ίσα το δηλητήριό τους: «… πρόκειται καθαρά για αναβίωση ειδωλολατρικών εθίμων. Και επιδιώκουν τη μέθεξη με το θείο όχι με την κάθαρση από τα πάθη και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, αλλά μέσα από τις εμπαθείς και σκοτεινές διαδικασίες της έκστασης, της μέθης, της υποβολής, της θυσίας ζώων και διαφόρων άλλων μαγικών πράξεων».
Σας θυμίζουν μήπως κάτι τα «ειδωλολατρικά» και «θυσίας ζώων»; Δεν μυρίζετε ατμόσφαιρα Θεοδόσιου, Αρκάδιου και όλη την δυσωδία των Βυζαντινών δολοφόνων των Ελλήνων; Δεν είναι εντυπωσιακό να παραμένει αυτή η δυσωδία αναλλοίωτη μετά από μιάμιση χιλιετία!!!
Μωρέ υποταγμένα και προσκυνημένα υποκείμενα πήγατε ποτέ να δείτε το έθιμο; Γνωρίζετε ότι δεν υπάρχει καμμιά φάση του εθίμου που να μην γίνεται παρουσία όλου του κόσμου; Πού τα είδατε όλ’ αυτά που γράφετε; Και τ’ άλλα ψέματα που λέτε παρά κάτω; Όλοι οι αναστενάρηδες δεν τρώνε στο τέλος της τελετής μαζί με όλους τους θεατές; Πού είδατε λοιπόν τις μέθες και τις θυσίες; Δηλαδή το ζώο με το κρέας του οποίου θα ταΐσουν όλο τον κόσμο, γίνεται να φαγωθεί αν δεν σφαχτεί; Εσείς οι παπαδογλείφτες θα κατηγορήσετε τον νευρολόγο και ψυχίατρο αρχιαναστενάρη επί ειδωλολατρία, εμπάθεια, μέθη, υποβολή, θυσίες και μαγικές πράξεις. Εσείς οι σκοταδιστές τον μορφωμένο άνθρωπο;
Συνεχίζουμε με την εγκύκλιο: «… πρόκειται για ένα συνονθύλευμα διονυσιακών-ειδωλολατρικών, αιρετικών και χριστιανικών στοιχείων». Είπαμε κι εμείς, δεν θα την πετάξει ο παππούλης την κορόνα;
Και συνεχίζονται τα ασύστολα ψεύδη: «… το κρέας του οποίου δίδεται ωμό…». ο συγγράφων το παρόν κείμενο, διετέλεσε και διατελεί επί εικοσαετία οργανοπαίκτης της λύρας στα αναστενάρια των χωριών Κερκίνη Σερρών και Μαυρολεύκη Δράμας. Ουδέποτε αυτός αλλά και ουδείς άλλος είδε ωμό κρέας να δίδεται σε κάποιον. Διότι αυτό δεν συνέβη ποτέ σε τελετή αναστεναρίων.
Την χρονιά που εξεδόθη αυτή η παλιοφυλλάδα, ο συγγράφων εδώ δημοσίευσε στον τοπικό τύπο των Σερρών ανοιχτή επιστολή, προς τον τότε Μητροπολίτη Σερρών Μάξιμο, τον οποίο απεκάλεσε ασύστολο ψεύτη, για τα γραφόμενα υπ’ αυτού στο εν λόγω φυλλάδιο. Ο καλός παππούλης εποίησε την νύσσα. Αυτό είναι το ήθος του ασύστολου ψεύτη.
Προσέξτε παρακαλώ στη συνέχεια, πώς ο αντάξιος των προπατόρων του αυτός ρασοφόρος ανακεφαλαιώνει όλη την χριστιανική μισαλλοδοξία κατά των Ελλήνων, αναφέροντας όλους του πρωτεργάτες της: «…το ευαγγέλιο βεβαίως και η αγιοπνευματική εμπειρία των Πατέρων μας πιστοποιούν πως ο παλαιός ειδωλολατρικός κόσμος γκρεμίστηκε… έτσι λοιπόν, τα έθιμα όσο παλαιά κι αν είναι… δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά… όταν μάλιστα αποτελούν στίγμα ενός καταποντισμένου πολιτισμού…».
«Ενός καταποντισμένου πολιτισμού». Να ο σκοπός του χριστιανισμού. Εδώ λέγεται ξεκάθαρα. Έξω από τα δόντια. Είναι ο καταποντισμός του Ελληνικού πολιτισμού!!! Υπάρχει καμμιά αμφιβολία; Ο δολοφόνος επαίρεται για το έγκλημά του. Ποιός λύσσαξε να καταποντίσει τον πολιτισμό αυτόν; Κανείς άλλος εκτός του χριστιανισμού. Στη συνέχεια αναφέρεται στον Χρυσόστομο και στον εγκληματία Κύριλλο Αλεξανδρείας.
Τον ίδιο καιρό ο ιερός ναός τιμίου σταυρού Σερρών εξέδωσε φυλλάδα για τις απόκριες: «Παρακαλούνται όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί να διαφοροποιηθούν από τα ήθη και έθιμα των Εθνικών ειδωλολατρών σύμφωνα με… Η νύχτα (της ειδωλολατρίας) πέρασε. Η ημέρα ήλθε… Ας πετάξουμε από πάνω μας (επί τέλους) τα έργα του σκότους (του Διονύσου Βάκχου) …». Το ίδιο βιολί. Προσέξτε το «(επί τέλους)». Σκάνε από το κακό τους διότι βλέπουν ότι το τέλος δεν ήλθε ακόμα. Το τέλος έτσι όπως αυτοί το θέλουν: «…μηδέ μνήμην αυτώ υπείναι».
Το τέλος όμως αυτό δεν πρόκειται να έλθει στον αιώνα τον άπαντα. Το χριστιανικό σαράκι δεν μπόρεσε και δεν θα μπορέσει ποτέ να ροκανίσει τα θεμέλια του Ελληνικού πολιτισμού. Διότι είναι από μάρμαρο. Και το σαράκι μάρμαρο δεν μπορεί να φαγώσει. Όλος ο πολιτισμένος κόσμος μελετά τον Ελληνικό πολιτισμό, διότι είναι αθάνατος. Είναι αθάνατοι οι άνθρωποι που τον δημιούργησαν. Ο Όμηρος, ο Θαλής, ο Επίκουρος, ο Πλάτων, ο Αναξίμανδρος, ο Πυθαγόρας, ο Ιπποκράτης , ο Γαληνός, Σοφοκλής, ο Αισχύλος, το θέατρο του Διόνυσου, η τραγωδία , η κωμωδία, οι τέχνες και οι επιστήμες, η ελληνική γλώσσα. Όλ’ αυτά πότε θα τα απαλείψετε από την μνήμη των ανθρώπων της οικουμένης κύριοι χριστιανοί; Ποτέ.
Τι θα απαντήσετε στον Χουάν Χοσέ Πουχάνα Άρθα, που το 1997 στο Μπιλμπάο της Ισπανίας είπε: «… Η γλώσσα εστί η πατρίς μου, Ελλάς γαρ αληθώς, ημάς τους δυτικούς, βαρβάρων ημών όντων, πεπολιτισμένους πεποίηκε…»;
Τι θα απαντήσετε στον Γάλλο μαθηματικό, και στους Ελληνιστές όλου του κόσμου που λένε ανάλογα μ’ αυτόν πράγματα, που το 1990 στο Παρίσι είπε: «Τω αναγνώστη τω φιλέλληνι χαίρειν. Φιλεπιστήμων μεν φύσει ο άνθρωπος και αείποτε και πανταχού, ομολογείται δε ως πηγή των μαθημάτων τα των παλαιών Ελλήνων ευρήματα. Διδάσκαλος μεν εγένετο ο Αριστοτέλης του συλλογίζεσθαι, και τοις Ρωμαϊκής και τοις Άραψιν. Ελληνίζει δε και νυν η επιστήμη άχρι των της ανατολής μεθορίων. Αδύνατον γαρ πεπαιδευμένω τινι βαρβάρω το τεχνιτεύειν, άνευ τριακοσίων των της Ελλάδος λέξεων».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου