Ο αληθινός νους και η ψευδαίσθηση της αντίληψης
Για να κατανοήσει κανείς τη φύση της Πραγματικότητας, πρέπει πρώτα να κατανοήσει τη διάκριση μεταξύ του Αληθινού Νου και του νου των ανθρώπων. Ο Αληθινός Νους, που μπορεί να ονομαστεί Καθαρή Συνείδηση ή Άμεση Γνώση, είναι μια κατάσταση ύπαρξης που είναι εντελώς ακίνητη, ανεξέλεγκτη από τις διακυμάνσεις της σκέψης και των συναισθημάτων. Είναι η ουσία του ίδιου του Είναι, όπου δεν υπάρχει κίνηση, γιατί είναι ήδη πλήρης και ολοκληρωμένη. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το μυαλό των ανθρώπων, που είναι διαρκώς σε κίνηση, προσπαθώντας συνεχώς να κυριαρχήσει στη γνώση, να αποκωδικοποιήσει τα μυστήρια του σύμπαντος. Όμως αυτό το μυαλό, με το αδυσώπητο κυνήγι του, είναι εγκλωβισμένο μέσα στις δικές του κατασκευές, στον δικό του περιορισμένο χώρο. Δεν μπορεί να αντιληφθεί πέρα από τα όρια που έχει θέσει στον εαυτό του. Έτσι, όλες οι προσπάθειές του, όλες οι γνώσεις του, δεν είναι παρά όνειρα – ηχώ στην απέραντη σιωπή του Αληθινού Νου.
Τα φαινόμενα που προκύπτουν μέσα στο Αιώνιο Υπόβαθρο της Ύπαρξης - σκέψεις, συναισθήματα, αισθήσεις και σωματικές δραστηριότητες - είναι όλα παροδικά. Κυκλοφορούν σαν ποτάμια από τις πηγές τους, προχωρώντας αδυσώπητα προς την εκπλήρωσή τους. Αλλά αυτά τα ρεύματα, αν και αληθινά στο πέρασμά τους, δεν ορίζουν την Πραγματικότητα. Είναι απλώς περαστικές σκιές στην Αιώνια Παρουσία που είναι η αληθινή μας ουσία. Οι σοφοί δεν προσκολλώνται σε αυτά τα παροδικά φαινόμενα, γνωρίζοντας ότι αυτό που μένει, αφού όλα έχουν περάσει, είναι η Αιώνια Παρουσία, ανέγγιχτη από τα ρεύματα του χρόνου και των αλλαγών.
Ο νόμος του κόσμου και η ροή του πεπρωμένου
Σε αυτόν τον κόσμο, τα πάντα ρέουν σύμφωνα με έναν κοσμικό νόμο — έναν νόμο που διέπει την άνοδο και την πτώση όλων των φαινομένων, τη γέννηση και τον θάνατο όλων των πραγμάτων. Κάθε γεγονός, κάθε εμπειρία, δεσμεύεται από αυτόν τον νόμο, και τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς αιτία ή χωρίς προορισμένο τέλος. Το να αντιστέκεσαι σε αυτή τη ροή σημαίνει να παλεύεις ενάντια στον ίδιο τον ιστό της ύπαρξης. Είναι σαν ένα φύλλο που παλεύει με τον άνεμο που το μεταφέρει, ή ένα ποτάμι που αρνείται να ακολουθήσει την πορεία του προς τη θάλασσα. Μια τέτοια αντίσταση γεννιέται από την άγνοια, από ένα μυαλό που κρίνει με τα δικά του μικρά μέτρα αυτά που δεν μπορεί να καταλάβει. Αλλά το να παραδοθείς στη ροή, να εμπιστευτείς ότι σε οδηγεί ακριβώς εκεί που πρέπει να πας, σημαίνει να ευθυγραμμιστείς με τα βαθύτερα ρεύματα του σύμπαντος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ακόμη και όταν τα γεγονότα φαίνονται χαοτικά, ακόμα και όταν η ζωή φαίνεται άδικη ή ακατανόητη, υπάρχει μια βαθύτερη τάξη στην εργασία, που καθοδηγεί όλα τα πράγματα στη θέση που τους αξίζει.
Στη ροή της ύπαρξης, κάθε φαινόμενο είναι μια πινακίδα, που δείχνει το Αιώνιο που βρίσκεται πέρα. Αλλά ο νους, αν παραμείνει στην επιφάνεια, αν σκορπιστεί στους αμέτρητους περισπασμούς του κόσμου, θα χάσει τη βαθύτερη αλήθεια. Η επιφάνεια είναι εκεί που χορεύει το εφήμερο, όπου παίρνει μορφή το παροδικό. Αλλά κάτω από αυτή την επιφάνεια κρύβεται μια ησυχία, μια σιωπή, όπου κατοικεί το Αιώνιο. Οι σοφοί δεν χάνονται στις φαντασιώσεις, στην ακατάπαυστη φλυαρία του μυαλού. Αναζητούν την Αιώνια, την αμετάβλητη Πραγματικότητα που βρίσκεται κάτω από όλες τις παροδικές εμφανίσεις.
Το πνευματικό μονοπάτι: Αναζητώντας το Αιώνιο
Το ταξίδι προς την Αλήθεια και την Πνευματική Πρόοδο είναι ένα ταξίδι που κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση των υλικών επιδιώξεων. Στον κόσμο της υλικότητας, μας ενθαρρύνουν συνεχώς να αναζητούμε, να αποκτάμε, να επιτυγχάνουμε. Αλλά αυτές οι επιδιώξεις, ενώ μπορεί να φέρουν προσωρινή ικανοποίηση, τελικά μας αλυσοδένουν στον εξωτερικό κόσμο. Μας δένουν με το παροδικό, με το εφήμερο, με τις διαρκώς μεταβαλλόμενες μορφές που δεν μπορούν να προσφέρουν διαρκή εκπλήρωση. Ο αληθινός αναζητητής γνωρίζει ότι για να βρει κανείς το Αιώνιο, πρέπει να στραφεί προς τα μέσα, μακριά από τους περισπασμούς του εξωτερικού κόσμου. Δεν είναι ότι ο εξωτερικός κόσμος πρέπει να απορριφθεί, αλλά μάλλον, δεν πρέπει να προσκολληθεί σε αυτόν, δεν πρέπει να παγιδευτεί από αυτόν. Γιατί ό,τι είναι εξωτερικό είναι προσωρινό – οι λύπες και οι χαρές, τα όνειρα και οι πραγματοποιήσεις, όλα είναι φευγαλέα. Είναι σαν κύματα στην επιφάνεια του ωκεανού, που ανεβαίνουν και πέφτουν, αλλά ποτέ δεν επηρεάζουν τη βαθιά ακινησία που βρίσκεται από κάτω.
Το να αναζητάς το Αιώνιο σημαίνει να αναζητάς αυτό που είναι αμετάβλητο, αυτό που παραμένει σταθερό μέσα στη ροή της ζωής. Είναι να απομακρύνεσαι από το εφήμερο και προς το διαρκές. Εδώ, σε αυτή τη στροφή, είναι η Γνώση, είναι Πληρότητα, είναι Ευδαιμονία. Γιατί το Αιώνιο είναι η πηγή όλων, το έδαφος όλων των όντων, η Πραγματικότητα που βρίσκεται κάτω από όλα τα φαινόμενα.
Η άγνοια των φαινομένων και το μονοπάτι της αιωνιότητας
Στην άγνοιά τους, πολλά όντα καταλαμβάνονται από φαινόμενα. Αιχμαλωτίζονται από τον κόσμο των εμφανίσεων, μπερδεύοντας το παροδικό με το πραγματικό. Κυνηγούν τις σκιές, ξεχνώντας το φως που τις ρίχνει. Αλλά ακόμα και μέσα στην άγνοιά τους, ακόμα κι όταν περιπλανιούνται στον λαβύρινθο της ύπαρξης, εξακολουθούν να βαδίζουν το Μονοπάτι της Αιωνιότητας. Γιατί όλα τα πράγματα στο σύμπαν κινούνται προς το ίδιο τέλος — προς την συνειδητοποίηση της αληθινής τους φύσης, προς την αναγνώριση ότι είναι, και ήταν πάντα, μέρος του Αιώνιου.
Το ταξίδι μπορεί να είναι μακρύ και πολλοί μπορεί να χρειαστούν χιλιάδες κύκλους, περιπλανώμενοι σε αμέτρητες ζωές, προτού ανακαλύψουν ότι ήταν εδώ από την αρχή. Ακόμη και όταν σπαταλούν αιώνες στο όνειρο του κόσμου, η Αιώνια Παρουσία παραμένει, περιμένοντας υπομονετικά να ξυπνήσουν. Και όταν το κάνουν, θα δουν ότι όλα τα πράγματα, όλες οι εμπειρίες, όλοι οι αγώνες, ήταν μέρος του Μονοπατιού που τους οδήγησε πίσω στην αληθινή τους φύση.
Συμπέρασμα: Η αναπόφευκτη επίλυση
Στο τέλος, όλα τα πράγματα λειτουργούν μόνα τους, ακόμα κι όταν, εν αγνοία μας, αντιστεκόμαστε. Το σύμπαν διέπεται από μια ανώτερη τάξη, μια βαθύτερη σοφία, που καθοδηγεί όλα τα πράγματα προς το σωστό τέλος τους. Το να το αναγνωρίσεις αυτό, να το εμπιστευτείς, σημαίνει να βρεις γαλήνη ανάμεσα στις καταιγίδες της ζωής. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ακόμη και όταν δεν μπορούμε να δούμε το δρόμο, ακόμα και όταν το μονοπάτι φαίνεται σκοτεινό και αβέβαιο, πάντα οδηγούμαστε, πάντα καθοδηγούμενοι από το Αιώνιο που κατοικεί μέσα μας.
Η πραγματικότητα είναι πέρα από την αντίληψη, πέρα από τη σκέψη, πέρα από τα φαινόμενα των αισθήσεων. Είναι η Αιώνια Παρουσία που παραμένει όταν έχουν περάσει όλα τα άλλα. Το να το γνωρίζεις αυτό σημαίνει να ξυπνήσεις από το όνειρο του κόσμου, να δεις μέσα από τις ψευδαισθήσεις του νου και να βρεις την αληθινή Γνώση, Πληρότητα και Ευδαιμονία που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου